บุพเพร้ายพ่ายรัก(มาเฟียจอมโหดกับนายสุดแสบ) (Yaoi 1
เขียนโดย parnbaba
วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.47 น.
แก้ไขเมื่อ 30 มกราคม พ.ศ. 2558 21.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) บทที่ 7 : หน่วง....ในใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 7
"งั้นคืนนี้ เราไปบ้านคุณอีกนะคะเยลลี่ยังรู้สึกไม่เต็มอิ่มเลยค่ะ ได้ไหมคะ..."หล่อนถามผมด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
"เอางั้นก็ได้เผื่อผมจะลืมเรื่องบ้าๆนั้นบ้าง"ผมตอบหล่อนจากนั้นเราก็นั่งดื่มกันอีกสักพักจนรู้สึกมึนๆเลยตัดสินใจกลับบ้าน...
หลัง จากที่ผมตัดสินใจกลับมาบ้านพร้อมคู่นอนของผม ผมก็สังเกตุเห็นว่าไอ้เด็กบ้านั่นยังไม่นอนเพราะในห้องมันยังเปิดไฟอยู่และ ตอนที่ผมเดินผ่านห้องนอนของมันก็ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์เหมือนจะคุยกับ ผู้ชายด้วย โอ้ยยยยย มันทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นทันทีจนผมบีบเผลอจับสะโพกของเยลลี่อย่างแรง
"โอ้ ยยยย เรจิคะเป็นอะไรหรือป่าวถึงได้บีบเยลลี่แรงขนาดนี้หรือว่าเรจิต้องการเยลลี่ เต็มทนแล้วคะ"เยลลี่ร้องท้วงเมื่อผมทำรุนแรงกับหล่อนแต่โชคดีที่หล่อนเข้าใจ ผิดจนยั่วยวนผมแทน
"ครับ ผมทนไม่ไหวแล้ว"ผมจึงตอบออกไปอย่างเสียงดังเพราะจงใจให้ไอ้เด็กบ้านั้นได้ยิน
part เปรม
หลัง จากที่เรจิเค้าออกจากบ้านผมก็รู้สึกเซ็งๆได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอน เพราะเป็นห่วงเค้า เฮ้ยยย บ้าผมจะห่วงเค้าทำไมเพื่อหยุดความคิดฟุ่งซ่านเลยเลือกที่จะโทรไปคุยกับ เพื่อนรักทั้งสองคนของผมปรับทุกข์กันนานพอสมควร ระหว่างที่ผมคุยกันอยู่ก็ได้ยินเรจิเค้ากลับมาแต่ผมก็เลือกที่จะไม่สนใจดี กว่าเพราะเหนื่อยแปลกๆที่ต้องมาสนใจเค้าอยู่ก็มีประโยคที่หลุดมาจากเค้ากับ ผู้หญิงจึงทำให้ผมสนใจขึ้นมาทันที
"โอ้ยยยย เรจิคะเป็นอะไรหรือป่าวถึงได้บีบเยลลี่แรงขนาดนี้หรือว่าเรจิต้องการเยลลี่ เต็มทนแล้วคะ"เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
"ครับ ผมทนไม่ไหวแล้ว"เสียงเรจิพูดอย่างดังเหมือนจงใจให้ผมได้ยินแต่เอ๊ะแล้วทำไมเค้าต้องพูดให้ผมได้ยินด้วยล่ะผมว่าผมคงคิดไปเอง
"เอ่อ...ไอ้ ซันงั้นแค่นี้ก่อนนะ กูง่วงแล้วว่ะเออๆฝันดีแล้วค่อยคุยกัน ติ๊ด"ผมรีบว่างสายจากเพื่อนผมทันทีและเดินออกไปแง่มประตูดูว่าเรจิเค้ามากับ ใครผมก็เห็นมากับผู้หญิงคนเดิมที่มาตอนบ่ายนั่น สองคนกอดเอวกันเดินเข้าห้องไปฟัดกันนัวเนียเลยล่ะ
/ผม รู้สึกหน่วงในใจแปลกๆมันเจ็บจี๊ดๆที่ใจ เมื่อเห็นภาพตรงหน้าแค่เค้ากอดจูบกันผมก็แทบน้ำตาไหลออกมาทำไมผมต้องรู้สึก เหมือนจะร้องไห้ด้วยโอ้ยยยยยย/ผมได้แต่ถามตัวเองเมื่อเค้าสองคนเข้าไปในห้อง ผมก็รีบปิดประตูและกระโดดขึ้นเตียงไปนอนร้องไห้ทันที
"หยุด ร้องเดี่ยวนี้นะเปรม นายเป็นอะไรจะร้องทำไม ฮึก เค้ามากับแฟนเค้านอนด้วยกันแล้วนายจะเสียใจทำไม ฮื่อๆๆๆ หรือนายจะชอบคนใจร้ายคนนั้นเข้าแล้วไม่นะนายเป็นผู้ชายนะนายคงไม่ชอบผู้ชาย ด้วยกันหรอก ฮึก...ฮื่อๆๆๆ จะร้องทำบ้าอะไรว่ะ"ผมได้แต่ถามกับตัวเองซ้ำนี่ผมเป็นบ้าอะไรร้องไห้เพื่อ อะไรผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
"ฮึกๆๆ....ฮือๆๆๆ"ผมร้องไห้อยู่พักใหญ่ก็หลับไป
part เรจิ
ผม รู้สึกว่าระหว่างที่ผมกำลังจะเดินเข้าห้องไอ้เด็กบ้านั่นออกมาแอบดูผมและรีบ ปิดประทันทีเมื่อผมเดินเข้าห้อง อ่อลืมบอกไปว่าห้องผมกับห้องมันอยู่ข้างๆกันน่ะและแบบว่าเวลาทำอะไรก็จะค่อน ข้างได้ยินเสียงชัดเจน
"อื้อ...อ่าาาา เรจิขาาาคุณนี่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ร้อนแรงตลอดเลยนะคะ"เยลลี่ครวญครางเมื่อผมค่อยๆรุกเธอ
"อืมมม คุณเองก็ไม่เบานะ"ผมตอบหล่อนระหว่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงไอ้เด็กนั่น
"ฮึกๆๆ....ฮือๆๆๆ"เสียงมันกำลังร้องไห้ เสียงนั้นมันทำให้หัวใจผมตกวูบทันทีรู้สึกจี๊ดๆที่ใจขึ้นมาทันที
"อื้มมมม เรจิคะหยุดทำไมคะ"เยลลี่เอ่ยท้วงเมื่อผมหยดทำเอาดื้อๆ
"เอ่อ...วันนี้คุณกลับไปก่อนนะผมไม่มีอารมณ์แล้วกลับไปก่อนนะ"ผมเอ่ยปากไล่หล่อน
"ไม่เอานะคะ เยลลลี่อยากนอนกับคุณ"หล่อนอ้อนผมแต่การกระทำนี้มันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าจะหลงใหลหล่อน
"ผมบอกให้คุณกลับไปไม่เข้าใจหรือไงห่า!"ผมกัดฟันพูดและตะโกนใส่หล่อนไป
"ฮึ้ย เรื่องของคุณไปแล้วก็ได้"หล่อนสะบัดหน้าใส่ผมและเดินกระทืบเท้าออกจากห้องผมไปทันที
หลังจากที่เยลลี่ออกไปจากห้อง ผมก็พาตัวเองออกไปหยุดอยู่ที่น่าห้องของไอ้เด็กบ้านั่น
"แก ร๊ก ไม่ล็อคประตูนิ"ผมพึมพำกับตัวเองแล้วก็เดินเข้าไปในห้องเดินตรงไปที่เตียง ของไอ้เด็กบ้านั่น เมื่อผมเดินมาถึงก็เห็นมันหลับไปเรียบร้อยแล้วมันหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตา ที่ไหลอาบแก้ม
"นี่ มึงร้องไห้ทำไมกันหรือเป็นเพราะกู"ผมถามไอ้คนที่นอนหลับตาไม่รู้เรื่องอยู่ ตอนนี้ ในใจผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีไม่รู้เพราะอะไรทำไมถึงไม่อยากเห็นมันร้องไห้ พอเห็นน้ำตาของมันก็อยากที่จะเป็นคนซับน้ำตาให้มันหรือว่าผมชอบมันไม่ได้สิ ผมต้องเกลียดมันถึงจะถูก
"นี่ กูหวั่นไหวกับคนที่กูควรเกลียดงั้นหรอ ไม่ได้นะมึงต้องเกลียดมันสิ"ผมได้แต่ว่าตัวเอง แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆมันเพราะผมรู้สึกเป็นห่วงมัน เฮ้ยไม่ใช่ผมแค่ต้องการให้มันตื่นมาตกใจเล่นเฉยๆ (แถเก่งนะ ไรต์รู้สึก)
"อื้ม..."เสียงคนที่นอนหลับตาพริ้มครางออกมาเมื่อผมยกแขนไปกอดที่เอวบางเหมือนผมขัดจังหวะการนอนของมันอยู่
"ฝันดีนะมึง พรุ่งนี้กูจะเริ่มแผนการของกูซะที หึหึ"ผมพูดจบก็ค่อยๆหลับตาลงไป....
TBC.......0*0
ตอนนี้ไรต์ปั่นนิยายอยู่เรื่อยๆนะ
แต่งไม่ดีก็ขอโทดด้วยนร้ามือใหม่หัดขับ อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ