บุพเพร้ายพ่ายรัก(มาเฟียจอมโหดกับนายสุดแสบ) (Yaoi 1

บทที่ 4

  ...เรจิพาผมมายืนที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เรจิเอาแต่เงียบและมองไปยังท้องน้ำที่ยาวออกไปสุดสายตา จะว่าไปผู้ชายคนนี้เวลาที่ไม่ปากร้ายก็ดูหล่อเหมือนกันนะ เห้ย แล้วทำไมเวลาที่ผมมองหน้าเรจิต้องใจเต้นแรงด้วย หยุดๆคิดอะไรบ้าเดี๋ยวนี้เลย...

 " เอ่อ ไม่ทราบว่านายจะยืนทำเอ็มวีอีกนานไหม ฉันเมื่อย" ผมพูดขึ้นเพราะรู้สึกเมื่อยจริงๆ

 "มึงนี่สำออยจังเลยนะ ยืนแค่นี้ทำเป็นเมื่อย"มันหันมาว่าผม ผมก็มองค้อนใส่มัน

 "ก็ฉันไม่ใช่คนที่ถึกเหมือนนายนิ ยืนทำบ้าอะไรอยู่ได้"ผมว่าประชด

 "มึงกล้าว่ากูอ่อ" มันขึ้นเสียง

 "โง่ จนคิดเองไม่ได้เลยหรือไง" ผมว่าสวนกลับ

 "ปาก ดีจังนะมึง อยู่เงียบๆไม่ได้จริงๆสินะ กูคงต้องหาอะไรปิดปากมึงหน่อยแล้วล่ะ" มันพูดจบก็ก้มหน้ามาจูบผมอย่างหนักหน่วง ผมก็ได้แต่ครางอู้อี้อยู่ในลำคอ

 "อื้อ...อ่อยอู" ผมตะโกนจากลำคอบอกมัน มันก็ยอมละปากที่จูบออกจากผม

 "ทีนี้ เงียบได้หรือยัง ไปกูอยากกลับบ้านแล้ว" มันพูดจบก็ลากผมมาขึ้นรถและขับรถพาผมกลับไปที่บ้าน

 ...พอ ตกเย็นแม่ก็เรียกผมมาทานข้าว แต่เรจิไม่ยอมมาทานร่วมกันกับพวกเรา พอให้คนไปตามก็บอกเหตุผลว่าไม่อยากเห็นหน้าคนบางคนและขับรถออกไปข้างนอก ทันที

 @ณ ผับL

 ผม ตัดสินใจออกมานั่งดื่มและตรวจงานอยู่ที่ผับของผมเอง ผมรู้สึกไม่อยากเห็นหน้าเจ้าเด็กนั่นเพราะมันทำให้ผมหวั่นไหวแต่อีกใจก็ยัง ไม่อยากยอมรับมันอยู่ดี เฮ้อ ผมจะทนได้อีกนานแค่ไหนกัน

 "ไงไอ้คุณเรจิ นึกไงชวนกูมานั่งดื่มเนี่ย" ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆก็ได้ยินเสียงเรียวร้องทัก

 "ทำไมกูจะชวนมึงมาดื่มไม่ได้หรือไงหรือเมียที่บ้านมึงหวงนักห่ะ" ผมตอบมันอย่างกวนๆ

 "เออๆ ชวนได้เว้ยแมร่ง ขอร้องอย่าพูดว่ากูมีเมียเดี๋ยวๆสาวๆได้ยินเขาจะเมินกูอีก"มันบอกผม

 " เออ ห่วงจังเลยนะเรื่องผู้หญิงเนี่ยกลัวมันไม่ตกถึงท้องหรือไงว่ะ" ผมว่ามัน มันก็ได้แต่ยิ้มรับผมก็นั่งดื่มกับมันไปสักพัก ก็มีผู้หญิงเดินเขามาทักซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคู่ขาของผมเอง

 " ไงคะเรจิ เดี๋ยวเราไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะคะ คืนนี้เราไปรำลึกความหลังกันหน่อยไหมค่ะ" ลีน่าพูดยั่วผม

 " ไปสิ งั้นเราไปที่บ้านผมแล้วกัน" ผมตอบกลับไป

 " เห้ยยย จะทิ้งเพื่อนเลยหรือไงว่ะ พอมีหญิงก็ลืมกูเลยนะ" ไอ้เรียวมันท้วงผม

 " เดี๋ยวกูจัดเด็กเด็ดๆให้มึงสักคนสองคนตกลงไหม" ผมพูดบอกมัน

 "เออ ข้อเสนอแบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อยงั้นมึงกลับตักตวงความสุขกันเถอะ กูก็จะไปเหมือนกันแล้วเจอกันนะมึง" มันบอกผมและเดินไปหาสาวๆ

 ผม ก็ขับรถกลับมาที่บ้านและสังเกตุเห็นว่าไอ้เด็กนั่นมันออกมานั่งอยู่หน้าบ้าน ที่สวนเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์กับใครอยู่ ภาพนั้นทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

 /เปรม/

 หลัง จากที่ผมทานข้าวเสร็จก็นั่งคุยกับแม่และคุณลุงสักพักก็ได้ขอตัวออกมานั่ง เล่นข้างนอกและเลือกที่จะหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาไอ้ซันและตะวัน เราประชุมสายคุยกันอยู่สักพักผมก็สังเกตุเห็นว่าเรจิขับรถกลับเข้ามาในบ้าน แต่ที่แปลกคือมีผญ นั่งมาด้วยทำให้ผมอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าผญคนนั้นคือใคร

 "ไอ้เปรม/ไอ้เปรม" เสียงเพื่อนผมทั้งสองคนตะโกนออกมาจากโทรศัพท์พร้อมกัน

 "เป็นห่าอะไรของพวกมึงเนี่ยจะตะโกนทำเชี่ยไร กูแสบแก้วหู" ผมว่าพวกมันอย่างไม่จริงจังนัก

 " พวกกูเรียกมึงตั้งนานและ มัวแต่ใจลอยถึงใครว่ะ" ไอ้ซันพูดบอกกับผม

 "ป่าวเว้ย กูแค่เห็นไอ้เรจิมันกลับมาบ้านเว้ยมาพร้อมผญด้วยว่ะ"ผมพูดบอกเพื่อนแต่ตาก็มองตามเรจิที่เดินไปที่บ้านอีกหลัง

 "อ่อ เรจิคนที่มึงบอกว่ามันทำไม่ดีกับมึงอ่ะนะ ทำไมว่ะมันมากับผญแล้วไงหรือว่ามึงหึงมันว่ะ" ไอ้ตะวันพูดขึ้นมาอย่างสงสัย

 "ป่าวนะเว้ย กูแค่สงสัยว่ามันมากับใครและมาทำอะไรเฉยๆเว้ย" ผมพูดแก้ตัวกับพวกมันอย่างเร็ว

 " แม้ๆ มึงโง่หรือแกล้งโง่ว่ะมันมากับผญ คงไม่มานั่งเล่นขายของกันหรอก  มันก็มา..."ไม่ทันที่ไอ้ซันจะพูดจบผมก็พูดขัดมันก่อน

 "เออๆ กูรู้แล้วเว้ยว่ามันมาทำอะไรกันน่ะ"

 " เออ รู้ก็ดีแหระ งั้นแค่นี้ก่อนนะมึงกูไปนอนก่อนพรุ่งนี้กูมีธุระว่ะ ฝันดีนะพวกมึง" ไอ้ตะวันบอกกับพวกผม

 "เออๆ งั้นพวกมึงไปนอนเหอะ เดี๋ยวว่างๆค่อยโทรคุยกันใหม่เว้ย แค่นี้แหระฝันดี"ผมบอกก่อนจะตัดสาย

 พอ วางสายจากพวกมันผมก็ตัดสินใจเดินตามเรจิไปที่บ้านหลังเล็กเพราะสงสัยว่ามัน มากับใคร พอเดินไปถึงผมก็ได้ยินเสียงผญคนนั้นกับเรจิกำลังมีอะไรกันอยู่...

 "อื้อ..อ่ะๆ ซี้ด เรจิคะ ทำไมคุณเก่งอย่างนี้ อ่าาาาา" เสียงผญคนนั้นครวญคราง

 "อืม มมม เธอเองก็ยังเก่งเหมือนเดิมนะ"เสียงเรจิมันพูดขึ้น ผมทนฟังไม่ไหวเลยตัดสินใจเดินหนีกลับขึ้นไปบนห้องด้วยอารามณ์ที่หงุดหงิด อย่างบอกไม่ถูก

 /เรจิ/

 พอ ผมเสร็จกิจกรรมบนเตียงกับลีน่า ผมก็ให้เงินกับหล่อนและส่งกลับบ้านไปทันที ผมรู้ว่าตอนที่ผมกำลังมีอะไรกับลีน่าอยู่ไอ้เด็กนั่นมันเดินมาแอบฟังผม และบอกได้เลยว่าผมตั้งใจให้มันได้ยินที่ผมพูดผมรู้สึกสะใจมากที่ทำแบบนั้น

 ...เช้าวันต่อมา...

 "พ่อครับ แม่ครับวันนี้เปรมจะออกไปสมัครเรียนที่มหาลัยนะครับ" ผมบอกกับพวกท่าน

 "งั้น เดี๋ยวให้เจ้าเรจิพาหนูเปรมไปนะ"คุณลุงบอกผม

 "เอ่อออ ให้พี่คมกิจพาไปก็ได้ครับ พี่เขาคงยังไม่ตื่นหรอกครับ"ผมพูดปัดๆไป

  "ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันพานายไปเองไม่ต้องไปรบกวนคมกิจหรอก ฉันมีงานจะใช้คมกิจพอดี /หรือว่านายไม่กล้าไปกับฉัน/" เรจิเดินพร้อมขึ้นและมาหยุดกระซิบที่ข้างหูผม

 " งั้นผมไปกับพี่ก็ได้ครับ พี่เรจิ" ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม

 "งั้นก็ไปกันได้แล้วล่ะ ไปสายๆมันวุ่นวาย" คุณลุงบอก

 "งั้นผมไปก่อนนะครับ" ผมพูดจบก็เดินออกมาทันที โดยที่เรจิก็เดินตามออกมาติดๆ

 "ทำมาเป็นเรียกกูว่าพี่นะ กระแดะพูดจังนะมึง" มันพูดพร้อมดึงแขนผม

 "นายจะเอาอะไรกับฉันล่ะ ถ้านายไม่เต็มใจไปกับฉันก็ปล่อยฉันไปเอง" ผมบอกพร้อมสะบัดแขนออก

 "กูจะพามึงไป ขึ้นรถ!" มันขึ้นเสียงกับผม 

 หลังจากที่ขึ้นรถผมก็ได้แต่นั่งเงียบเพราะไม่อยากเถียงกับเรจิมัน มันคงอึดอัดล่ะมั้งจู่ๆก็หันมาพูดกับผม

 "ไง ลืมพกปากมาหรือไงเงียบเชียวนะมึง แล้วมึงอย่านึกว่ากูไม่รู้นะว่ามึงทำอะไรไว้"มันพูดและมองมาทางผม

 "ฉันไปทำอะไรไว้ให้นาย ยังไม่เคยทำอะไรเลย" ผมตอบกลับออกไปอย่างงงๆ

 "เมื่อคืนมึงแอบไปฟังกูกับลีน่าทำอะไรกันใช่ไหมล่ะ" มันบอก

 "ป่าว!" ผมรีบปฏิเสธทันที

 " เออ ปากแข็งจังนะมึง ลงไปได้และถึงแล้วรีบไปสมัครแล้วรีบมานะกูไม่ชอบรอใครนานๆ อย่าเสือกไปอ่อยใครเขาอยู่ล่ะ" มันพูดเย้ยๆผม

 "กูไม่ใช่คนอย่างนั้นเว้ย" ผมพูดพร้อมลงจากรถและปิดประตูใส่มัน

 /เรจิ/

 หึ หึ แค่ผมถามเรื่องเมื่อคืนหน้ามันก็ขึ้นสีและไม่รู้แมร่งจะอายอะไรนักหนาทำยัง กับตัวเองเป็นผู้หญิง และที่ผมว่ามันเมื่อกี้ก็ทำโกรธเหอะๆมันนิเหมือนผู้หญิงจริงๆเลย

 /เปรม/

 /อะไร ของมันฟ่ะไอ่เรจิเนี่ยมันรู้ด้วยหรอว่าผมแอบฟังมัน/ ผมมัวแต่คิดเรื่องของเรจิทำให้ผมไม่เดินไม่ระวังจนทำให้ชนกับผู้ชายคนหนึ่ง เข้า

 ผลัก

 "อุ้ย ผมขอโทษครับที่เดินไม่ระวังให้ผมช่วยเก็บนะครับ" ผมพูดขอโทษ

 " ไม่เป็นไร ผมเองก็เดินไม่ระวังเหมือนกันครับ คุณเจ็บตรงไหนหรือป่าว" เขาถามผม

 "ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไปก่อนนะครับ" ผมบอก

 "เดี๋ยวครับ ผมอยากรู้จักชื่อคุณได้ไหมครับ ผมภูครับ"
 "ผมเปรมครับ"

 "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"ภูบอกผม

 "ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" แต่ไม่ที่ผมจะเดินไปก็ได้ยินเสียงเรจิพูดทักขึ้นมา

 "กูบอกให้มึงมาทำอะไรหะ!".........

TBC..........