บุพเพร้ายพ่ายรัก(มาเฟียจอมโหดกับนายสุดแสบ) (Yaoi 1

บทที่ 3

 ผม ตื่นเช้ามาด้วยอาการปวดหัวและปวดตาเป็นอย่างมาก นั่นคงเป็นเพราะเมื่อคืนผมร้องไห้หนักไปหน่อย เฮ้อ เหนื่อยใจจังวันนี้ต้องเจออะไรอีก ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปหาแม่กับคุณลุง

 " อ้าวพี่คมกิจมายืนรอนานแล้วหรอครับ" ผมออกจากห้องก็มาเจอกับพี่คมกิจพอดี

 "ไม่เลยครับคุณหนู ผมเพิ่งมาพอดีเหมือนกัน" พี่คมกิจบอกผม

 "ผมบอกว่าไม่ต้องเรียกว่าคุณหนูไงครับ" ผมมองหน้าพี่เขา ก็เห็นหน้าที่ค่อนข้างลำบากใจ

 " อ่ะๆ งั้นพี่จะเรียกอะไรก็แล้วแต่พี่แล้วกันนะครับ"ผมพูดแล้วก็เดินไป

 "อ้าวตื่นแล้วหรอลูก" แม่ผมเอ่ยถาม

 "มานั่งกินข้าวสิเปรม" คุณลุงบอกผม

 "ครับคุณลุง"

 "ต่อไปนี้เรียกลุงว่าพ่อนะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" คุณลุงพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม

 " แม้ๆ เอาอกเอาใจกันเหลือเกินนะครับ ลืมลูกอย่างผมแล้วหรอครับพ่อ" เรจิพูดประชดขึ้น

 "ปกติ ฉันไม่เคยเห็นแกตื่นเช้าได้เลยนิ" คุณลุงพูดด้วยเสียงเรียบๆ

 " ไม่มีผมทานข้าวด้วยจะเรียกว่าครอบครัวได้ไงล่ะครับ" เรจิพูดพร้อมมองมาที่ผมด้วยสายตาจิกกัด

 "เอ้า งั้นทานข้าวกันได้แล้ว" คุณลุงพูดขัดขึ้น

 พอทานข้าวเสร็จคุณลุงก็พาแม่ผมไปข้างนอก ท่านก็ชวนผมแต่ผมบอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายเลยขออยู่บ้าน แม่ก็ให้ผมหายากินด้วยผมก็ตอบตกลงไป

 " ฉันว่านายควรออกไปจากที่นี่ซะ" เสียงที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดเอ่ยขึ้น

 "แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน คุณลุงเป็นคนให้ฉันมาอยู่ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉัน แบร่ๆๆๆๆๆๆๆ" ผมพูดอย่างอวดดี

 หมับ!

 " ปล่อยมือฉันนะ เจ็บนะโว้ยยยยย" ผมร้องขึ้น

 " ปากดีจังนะมึง กูเตือนดีๆแล้วนะยังมาปากดีกับกูอีก" มันพูดอย่างเหลืออด

 "อื้อ ไอ้เชี้ย" จู่ๆมันก็จูบปากผม ผมเลยด่ามันออกไป

 " ปากดีไม่เลิกนะมึงอยากโดนอีกใช่ไหม" ไม่ทันที่มันจะทำอะไร พี่คมกิจก็เดินมาห้ามพอดี

 "คุณหนูหยุดเถอะครับ เดี๋ยวคุณท่านจะโกรธเอาป่าวๆ" พี่คมกิจพูด

 " เออ วันนี้กูจะปล่อยมัน แต่ถ้ามันยังไม่เลิกอวดดีมันโดนหนักกว่านี้แน่" เรจิพูดพร้อมเดินออกไป

 "ขอบคุณครับพี่คมกิจ" ผมพูดพร้อมเดินขึ้นห้องทันที

 ปัง!

 /เฮ้อ ผมเริ่มจะกลัวเรจิขึ้นมานิดๆแล้วล่ะครับ จู่ๆมันก็มาจูบผมทำไม แล้วทำไมผมต้องรู้สึกตื่นเต้นตอนที่มันจูบผม เฮ้อ มันจะเอาอะไรกับผม/ ผมก็ได้แต่คิดในใจจนเผลอหลับไป......

 @เรจิ

 /ผม ทำอะไรลงไป ทำไมควบคุมตัวเองไม่ได้จนต้องไปจูบมัน มันจะเข้ามาทำลายความสุขของผมนะ ผมควรจะทำร้ายมันให้มากๆสิ แต่พอผมเห็นหน้ามันก็ทำให้ผมรู้สึกหลงไหลอย่างบอกไม่ถูก/

 "นายครับ ผมได้ข่าวมาว่าแก๊งหงส์ฟ้าว่างแผนจะทำลายแก๊งเราครับ" เฟย มือซ้ายผมเข้ามารายงาน

 " อย่าเพิ่งกังวลไป พวกมันคงไม่รู้สินะว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่ให้คนของเราอยู่เฉยๆไปก่อน จับตาดูต่อไป" ผมบอกเฟย มันโค้งคำนับแล้วเดินออกไป

 /ผมนึกออกแล้วล่ะว่าจะจัดการกับเด็กนั่นยังไง มันต้องเจ็บปวดอย่างสาสมที่กล้ามาทำลายความสุขของผม/ ผมเพ้อยิ้มเมื่อนึกถึงเด็กคนนั้น

  ....ผมตื่นมาด้วยอาการงัยเงีย เพราะได้ยินเสียงแม่มาเรียก

 "ตื่นได้แล้วลูก คุณพ่อมีเรื่องจะคุยด้วย " แม่ผมพูดบอก

 " ครับๆเดี๋ยวผมตามไปครับ"  ผมลุกไปล้างหน้า และออกตามแม่ไป

 " นั่งก่อนสิเปรม พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย พวกแกไปตามเจ้าเรจิมาซิ"คุณลุงบอกผมและหันไปสั่งลูกน้อง

 " พ่อเรียกผมมาทำไมครับ ไม่อยู่กับครอบครัวใหม่หรอครับ"เรจิพูดประชด

 "พรุ่งนี้แกต้องพานองไปหาที่เรียน และต่อไปนี้แกต้องดูแลน้อง"คุณลุงพูดขึ้น ผมสังเกตุเห็นสีหน้าเรจิที่กำลังคิดอะไรอยู่

 "ได้สิ ผมจะดูแลน้องอย่างดีเลย"มันพูดเสียงเย็นๆจนผมรู้สึกขนลุก

 "วันนี้ให้เรจิ พาเปรมไปเที่ยวข้างนอกสิสำรวจสถานที่ต่างๆจะได้คุ้นเคย"คุณลุงพูดก่อนจะเดินไปบนห้องกับแม่

 " ไง มึงพร้อมไปกับกูหรือยัง ฮึฮึ" มันพูดแล้วมองมาที่ผม

 " ฉันไม่ไป เดี๋ยวฉันให้พี่กิจพาไปเอง" ผมบอกและกำลังจะเดินหนี

 หมับ!

 "มึงต้องไปกับกูเดี๋ยวนี้ ไป!!!!!" เรจิบอกพร้อมกระชากแขนผมอย่างแรก

 พลัก!!ปึก

 "เจ็บนะ มึงจะโยนกูขึ้นรถทำเชี้ยไร" ผมพูดอย่างหงุดหงิด

 "หึหึ กูนึกว่าจะกระแดะพูดเพราะๆเป็นอย่างเดียว " มันพูดพร้อมหัวเราะ

 "มึงจะพากูไปไหน มึงขับรถช้าๆเป็นไหม กูกลัว" ผมพูดอย่างกลัว

 "หุบปากซะ กูรำคาญเดี๋ยวถึงมึงก็รู้เองแหระ"มันพูดจบก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างเร็ว

 ...มันจอดรถที่สวนสาธารณะ และมันก็ลากผมลงจากรถและเดินไปกับมัน

 " มึงจะปล่อยกูได้ยังกูเจ็บ แล้วที่มึงรีบเดินจะรีบไปตายหรือไง" ผมพูดกับมัน

 "เงียบ! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็เงียบซะ กูรำคาญ" มันพูดจบก็เดินอย่างเร็ว

 /มึง เป็นบ้าอะไรเนี่ยลากกูมาพอกูพูดก็บอกรำคาญ แล้วนี่จะพากูไปไหนอีก โอ้ยยยย/ ผมได้แต่คิดในใจและมันก็พาผมมายืนที่ที่หนึ่ง ผมว่ามันเป็นที่ที่สวยมากเงียบและสงบสุดๆ

 "พากูมาทำไมที่นี่" ผมถามมัน

 "กูอยากมา" มันตอบแค่นั้นก็ไม่พูดอะไรอีก...

 /เฮ้อ ผมนี่ตามอารมณ์มันไม่ทันจริงๆเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ผมเจ็บแขนจะแย่อยู่แล้วทำไมยังไม่ปล่อยอีก/

 "เอ่อ มึงปล่อยกูก่อนได้ไหม" มันมองหน้าผมเหมือนค้นหาอะไรอยู่และก็ค่อยๆปล่อยแขนผม.......