บุพเพร้ายพ่ายรัก(มาเฟียจอมโหดกับนายสุดแสบ) (Yaoi 1

บทที่ 12

   Part เปรม

   ตอนนี้ผมออกมายืนรอพี่เรจิอยู่ด้านนอกตรงเรือนดอกไม้ ถึงผมจะมาอยู่ที่นี่สักพักแล้วก็เถอะแต่ยอมรับเลยว่าไม่เคยเข้ามาที่นี่ จริงๆตอนที่มาก็ให้พี่คมกิจเดินมาส่งผมออกมายืนรอสักพักแล้วก็เริ่มเบื่อเลย เดินเล่นไปรอบๆสวนดอกไม้นี้มันสวยจริงๆนะถึงแม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืนก็เถอะ แต่ความงามของดอกไม้ก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแหะ

   กึก กึก ง่ะเสียงไรอ่าผมว่ามันแปลกๆนะมีเสียงอะไรเวลากลางคืนแบบนี้หรือว่าเป็นแมง เอ๊ะหรือว่าเป็นพี่เรจินะ เดินไปดูหน่อยดีกว่าแต่พอผมเดินมาดูบริเวณที่มีเสียงเกิดขึ้นดันไม่เจออะไร เลย ระ หรือว่าเป็นผี ว๊ากกกกกกกขนลุกเลยครับเดินออกไปเลยดีไหม แต่จู่ๆก็มีอะไรมากจับแขนผมอ่ะเย็นๆด้วยมือใครอ่า ผมค่อยๆหันๆไปก็ไปเจอ เจอพี่เรจิครับพี่แกมาได้เงียบมากอ่ะ

   “เอ่อ พี่เรจิมาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะเปรมตกใจหมดเลย” ผมบอกพี่เค้าหน้าเสีย

   “ทำไมอ่ะ หรือว่าเรากลัวผี” แม้พี่แกจี้ได้ตรงจุดผมมากเลยครับ

   “ป๊าว อืมว่าแต่พี่มีอะไรกับเปรมหรือป่าวถึงได้เรียกออกมาคุย” ผมปฏิเสธและรีบเปลี่ยนเรื่องแล้วทำหน้าจริงจังใส่พี่แก พี่แกก็เปลี่ยนสีหน้าจากหยอกล้อเป็นจริงจังทันทีเหมือนกันครับ

   “คือพี่มีเรื่องจะคุยด้วย แต่ถ้าพี่พูดอะไรออกไปช่วยฟังให้จบก่อนนะค่อยตอบหรือว่าพี่ได้หรือป่าว” พี่เค้าถามผมและมองหน้าผมจนเขินผมเลยได้แต่พยักหน้าตอบ

   “ความจริงพี่ยอมรับนะว่าตอนแรกที่พี่รู้ว่าเปรมกับแม่จะมาเป็นสมาชิกในครอบ ครัวพี่รับไม่ได้นะ เพราะพี่คิดว่าเราจะมาหลอกพ่อพี่เพื่อหวังผลประโยชน์และอีกอย่างพี่เองก็ไม่ อยากให้ใครมาแทนที่แม่ของพี่ด้วยเข้าใจนะ พี่บอกเลยว่าพี่เคยคิดจะเกลียดเปรมนะตอนแรกแต่ความรู้สึกพี่กลับไม่เคยมีคำ ว่าเกลียดเลยนี่สิพี่พยายามหาเหตุผลต่างๆนาๆเพื่อที่จะเกลียดเปรมแต่มันก็ เกลียดไม่ลงสักทีแล้วที่พี่มีอะไรกับมิยะต่อหน้าเปรมเพราะพี่แค่อยากทำให้ เปรมเจ็บมันเป็นแผนแกล้งเปรมเท่านั้นเองเพราะพี่คิดว่าเปรมน่าจะชอบพี่ พี่เลยคิดแผนนี้ขึ้นมาและที่พี่ทำเป็นร้ายกับเปรมตลอดมาก็เพราะอยากจะเกลียด เปรมจริงๆและทำให้เปรมทนอยู่ไม่ได้ด้วยแต่พี่ก็ทำไม่สำเร็จเพราะมันดันมี ความรู้สึกบ้างอย่างที่มันมาคอยขัดตลอดเวลาและอีกอย่างที่พี่อยากบอกเปรมก็ คือที่พี่ทำร้ายเปรมต่อหน้าผู้ชายคนอื่นเพราะพี่ไม่ชอบให้เปรมไปคุยกับใคร เพราะมันทำให้พี่รู้สึกหงุดหงิดจนบอกไม่ถูก พี่อยากขอโทษเปรม เปรมให้อภัยพี่ได้หรือป่าว” หลังจากที่พี่เรจิพูดจบน้ำตาของผมมันก็ไหลออกมายอมรับเลยว่าผมเจ็บที่พี่ เค้าเอาความรู้สึกผมไปเล่นแบบนั้น ผมไม่เคยเจอใครที่ใจร้ายกับผมแบบนี้มาก่อนพี่แกเป็นคนแรกที่ทำร้ายผมมากขนาด นี้และตอนนี้ผมได้แต่ร้องไห้ระบายความรู้สึกเจ็บปวดที่พี่แกทำกับผมไว้เพียง เพราะความงี่เง่าของพี่แก ฮึก ฮีก ฮื่อๆๆ

   “เปรมหยุดร้องนะครับ พี่ขอโทษสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา” พี่แกเช็ดน้ำตาผมอย่างแผ่วเบาและพูดอ่อนโยนกับผมมาก ผมเงยหน้ามองพี่แกก่อนที่จะ...

   “พลั่ก หมัดแรกสำหรับที่พี่ทำร้ายผม พลั่ก หมัดที่สองสำหรับที่พี่เอาความรู้สึกผมมาเล่น พลั่ก และหมัดที่สามสำหรับคนใจร้ายที่ทำให้ผมชอบและมาทำร้ายผม ฮึก” ผมต่อยหน้าพี่เรจิและสะอื้นเบาๆเพราะเพิ่งหยุดร้องไห้ พอผมพูดประโยคสุดท้ายจบก็ก้มหน้าหลบสายตาพี่แกเพราะผมเพิ่งบอกชอบพี่แกออกไป ด้วย

   “อะไรนะ เปรมบอกชอบพี่อ่อ” พี่แกทำเสียงตื่นเต้นที่ผมบอกชอบพี่แก

   “ไม่รู้ครับ เปรมไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น” ผมรีบปฏิเสธเพราะอาย

   “ครับไม่บอกไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้พี่อยากรู้ว่าเปรมให้อภัยพี่หรือป่าว” พี่เค้ามองหน้าผมอย่างรอคำตอบ

   “งั้นเปรมขอพุดบ้างนะครับ สำหรับที่ผ่านมาเปรมบอกเลยว่าเปรมไม่เคยโกรธพี่เลยที่ทำไม่ดีกับเปรมและเปรม ก็ไม่รู้เพราะอะไรเปรมถึงไม่โกรธอาจจะเป็นเพราะว่าความรู้สึกดีๆที่มีให้มัน ช่วยลบล้างก็เป็นได้ เปรมบอกเลยว่าที่เปรมมาอยู่ที่นี่เปรมไม่เคยหวังอะไรจากคุณลุงเลยและเปรม ช่วยคุณลุงมาด้วยความเต็มใจไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนแต่เมื่อคุณลุงยืนความสุขมา เพื่อเติมเต็มครอบครัวของเปรม เปรมก็ยินดีที่จะรับมันเพราะมันจะทำให้แม่เปรมมีความสุขเปรมก็ไม่สนใจว่าใคร จะว่ายังไงเหมือนกันเปรมกับแม่ไม่ได้คิดจะมาแทนที่ใครแค่อยากมาเป็นส่วน หนึ่งที่เติมเต็มส่วนที่ขาดหายอยากให้เข้าใจด้วยนะครับ และเปรมอยากจะบอกว่าสำหรับสิ่งที่พี่ทำมันทำให้เปรมเสียความรู้สึกเป็นอย่าง มากแต่เปรมก็พยายามไม่คิดมากและพยายามทำให้พี่ยอมรับเปรมด้วยเปรมอยากบอกว่า เปรมไม่ให้อภัยพี่นะเพราะว่าเปรมไม่เคยโกรธพี่เลยต่างหาก” ผมตอบยิ้มๆ ตอนที่พี่เค้าฟังผมหน้าพี่เค้าดูแย่มากและยิ่งตอนที่ผมบอกไม่ให้อภัยสีหน้า ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่แต่พอผมพูดจบประโยคพี่แกก็ยิ้มกว้างแบบที่ผมไม่เคยเห็น มาก่อน มันเป็นยิ้มที่ชวนใจผมเต้นมากๆพี่เค้าหล่อสุดๆอ่ะ เอ่อ ไม่ใช่เวลามาชมคนหล่อนิ อิอิโทษที

   “พี่ขอบคุณนะครับที่ให้อภัยพี่” พี่เค้ายิ้มและค่อยๆก้มลงมาจูบที่หน้าผากของผมมันทำให้หน้าผมร้อนมากละคงแดง มากด้วย ตอนนี้ผมอึกอักทำอะไรไม่ถูกเลยรีบบอกพี่แกออกไปว่า..

   “เอ่อ เปรมไปนอนก่อนนะง่วงแล้วขอตัวนะครับ” ผมรีบพูดและวิ่งหนีออกดมาทันที

   “ฝันดีนะครับ” เสียงพี่แกตะโกนตามหลังผมมา ฝันดีเช่นกันครับผมได้แต่บอกพี่เค้าในใจเพราะตอนนี้ผมพูดไม่ออกเลยเขินจนทำ อะไรไม่ถูกแล้วเลยรีบวิ่งมาเข้าห้องนอนทันที เฮ้อ วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดเท่าที่ผมจำได้เลยอย่างน้อยคนที่เราชอบเค้าก็เข้า ใจผมสักทีจากนี้จะเป็นยังไงต่อค่อยว่ากันอีกทีขอนอนหลับฝันดีก่อนล่ะ กัน...ฝันดีนะทุกคน ผมนอนไปพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุขจนถึงที่สุด.........

สวัสดีคร๊าฟไรต์กลับมาแล้วหลังจากที่หายไปแสนนาน

สอบเสร็จแล้วคร๊าฟทุกคนละเป็นยังไงกันบ้างสอบเสร็จหรือยัง

วันนี้ไรต์ก้เอามาฝากเล็กๆน้อยๆเนอะ อาจไม่ดีมากแต่ก็ฝากติดตามนะจ๊ะ จุ๊ฟๆ รักนะ