[Yaoi] ~ หลงเข้าแล้ว !! ไอ้คุณชายตัวแสบ ~

ตอนที่ 2 หยุดเวลาด้วยสายตา





           

              "ตื่นได้ละมั้ง เดี๋ยวจะสายเอานะ" 

 

 

              ข้างๆเตียงใหญ่ ลภัสกำลังหาวิถีทางที่จะทำให้ ไอ้ตัวแสบ ตื่นขึ้นมาอาบน้ำ อีกมือก็คว้านาฬิกาปลุกขึ้นมาดู 

 

 

               "ขออีก 5 นาที ไม่ได้เหรอ"  เด็กชายขยี้ตา ทำถ้าเหมือนจะตื่น แต่กลับนอนกอดหมอนข้างเน่าของเขาต่ออย่างไม่สนใจคนที่ยืนปลุกเขา

 

 

               ลภัสยื่นนาฬิกาปลุก พร้อมกับเอานาฬิกาปลุกกระแทกหัวของไอ้เด็กชายเบาๆ

 

 

 

               "ดูซะว่ากี่โมงแล้ว"  

 

 

               เด็กชายลืมตาปรือมองนาฬิกาปลุกของตนเอง "เฮ้ยยยย ชิบหายละ" ลภัสมองตามธนัทที่รีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แบบกลั้นขำไม่อยู่ เขาไม่รู้เลยว่า ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันหวานฉ่ำ มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อหันหน้าไปทางกระจกบานใหญ่ 

 

 

               "ยิ้มอะไรวะ เหวยยย ไม่เอาน่าลภัส จะมายิ้มเพราะไอ้ตัวแสบเนี่ยนะ ไม่มีทางหรอก"

หนุ่มหน้าหวานเอามือตบหน้าตัวเองเบาๆ 

 

 

                "ทำไรอะ" เด็กชายยืนมองอยู่หน้าห้องน้ำ พร้อมกับทำท่าทางงงๆ 

 

                "เปล่า ก็ไม่ได้ทำไรนี่ เร็วเข้าจะได้รีบไปโรงเรียน"

 

               

               สิ้นน้ำเสียงเด็กหนุ่มหน้าหวาน ธนัทก็รีบคว้ากระเป๋านักเรียนแล้วเดินออกจากห้อง

 

 

               "หวัดดี ดานี่" เด็กหนุ่มส่งยิ้มให้สาวลูกครึ่งที่ยืนรออยู่หน้าที่พักชาย 

 

               "หวัดดี เติร์ด เป็นไงอยู่กับคุณชายได้หรือเปล่า" สาวลูกครึ่งแซวอย่างไม่เกรงใจเด็กชายที่ยืนอยู่ข้างร่างสูงๆ" 

 

 

                 ธนัทได้แต่แยกเขี้ยวใส่แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะเมื่อคืนเขาก็อายพอตัว ที่นั่งร้องไห้แล้วให้ลภัสเป็นคนปลอบ และหลังจากที่ลภัสไปอาบน้ำ เขาจึงทำเป็นแกล้งหลับ เพราะกลัวเพื่อนร่วมห้องของเขาจะล้อเอา

 

 

                 ระหว่างทางไปห้องเรียนนั้น เด็กหนุ่มจึงมาเดินกับไอ้ตัวแสบที่เดินอยู่ข้างหลังเขากับมาริสา เพราะกลัวว่ามันจะน้อยใจเอา

 

 

                  "ดานี่ เดินไปก่อนได้นะ" ผมกลัวว่าไอ้ตัวแสบที่เดินอยู่ข้างหลังจะไม่มีเพื่อนคุยด้วย เลยให้เธอเดินไปก่อน และหวังว่าเธอจะเข้าใจ แล้วมันก็เป็นแบบที่ผมคิดครับ เธอยิ้มให้ผมแล้วเดินไปก่อนโดยที่ไม่ถามอะไรผมเลย ผมจึงมาเริ่มบทสนทนากับไอ้คนที่เดินอยู่ข้างๆผม

 

 

                  "นี่ ทำไมไม่มาเดินกับเรา"

 

                  ".... ก็เห็นจีบกันอยู่อะ"

 

                  "จีบ ? เปล่าซักหน่อย หึงอ่อ"  เห้ยนี่กูพูดไรลงไปวะ หึๆ ขอหยอกมันหน่อยเหอะ 

 

                  "เออ หึง"  นี่มึงพูดไรออกมาวะเนี่ย กูแค่หยอกเล่นๆเอง ไอ้แสบเอ้ย

 

 

                   ใบหน้าของหนุ่มหน้าหวานนั้นแดงกร่ำอย่างเห็นได้ชัด "เขิลเหรอไง พูดเล่นเว้ย คิดมากวะ เอ๊ะๆ หรือว่านายจะ..." 

 

 

                   "หยุด หยุด หยุดความคิดนั้นเดี๋ยวนี้"  

 

 

                   "ขอพูดคำหยาบๆได้ปะ มันกระดากปากเวลาพูดเพราะๆกับเพื่อนผู้ชาย"

 

                   "เออ เหมือนกัน" 

 

 

                   เสียงกริ่งสัญญาณเข้าเรียนดังขึ้น อยู่ดีๆ ก็มีคนเยอะแยะเดินมาเหมือนหนีอะไรซักอย่างเต็มบริเวณที่ผมสองคนเดินกันอยู่

 

 

                    "เร็ว รีบเลย ไม่งั้นโดนทำโทษแน่ๆ"

 

 

                    เด็กชายกล่าวจบ ทันใดนั้นก็มีมือใหญ่จับแขนของเขาไว้แน่นแล้วลากเขาออกมาจากบริเวณนั้น จนถึงหน้าห้องเรียน 

 

 

                     "ปล่อยได้แล้ว" 

 

                     "โทษที เพลินไปหน่อย" ลภัสจึงปล่อยมือไอ้ตัวแสบที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ด้านหลังเขา

 

 

                               .......................................................

 

 

                      "ทีหลังหัดตั้งนาฬิกาปลุกบ้างก็ดีนะ มีแต่ไม่ใช้ เออดี"  คำพูดที่มาร์คต้องพยักหน้าแรงๆ อย่างเข้าใจแล้วว่า มีนาฬิกาปลุกไว้ปลุกไม่ใช่เอามาตั้งโชว์

 

 

                      เด็กชายล้มตัวนอน แล้วจึงคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกม ซึ่งเป็นงานอดิเรกของเขาประจำ ว่างเมื่อไหร่ต้องหยิบมันขึ้นมาเล่น

 

                     "เล่นด้วยดิ"

 

                     "ไม่" เด็กชายปฏิเสธอย่างไม่หันไปมองคนข้างๆว่าอยู่ใกล้ตนเองมากแค่ไหน

 

                     "ใครวะ ที่เมื่อวานนั่งร้องไห้อยู่บนเตียง"

 

 

                      ยังไม่ทันที่จะพูดจบดี เด็กชายก็หันหน้ามาอย่างรวดเร็ว ทำให้ลภัสถอนตัวออกไม่ทัน  ทุกอย่างในห้องเงียบสงัดลง เขาทั้งสองจ้องหน้ากันแบบไม่กระพริบตา ทั้งคู่รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่อยู่ตรงปลายจมูก

 

 

                      "ไปอาบน้ำก่อนนะ"  ลภัสถอนตัวออกทันทีเมื่อได้สติกลับคืนมา

 

                      "อะ อะ อ่อ อืม เร็วๆนะ"

 

                          

                      กูเป็นไรเนี่ย โอ้ยยย ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้ เติร์ดแม่งคงแกล้งเฉยๆมั้ง เย็นไว้กูเย็นไว้ ไอ้เพื่อนเชี่ย มาแกล้งไรแบบนี้วะ กูตั้งตัวไม่ทันนะเว้ย 

 

 

                     ความคิดที่ทำให้ต้องกัดปากตัวเอง เวลานี้ขอเล่นเกมก่อนละกันวะ

สักพักเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น พร้อมกับคนอาบที่ตะโกนเสียงดังลั่น  "เสร็จละเมิง"

 

 

                               ..........................................................

 

 

                     "มึง ถ้านาฬิกาปลุก ปลุกกูแล้วกูไม่ตื่น มึงก็ปลุกกูด้วยละกัน"  

 

                     "เรื่องไรกูจะปลุกมึงวะ หัดตื่นเองบ้างดิเห้ย"

 

                     "เออหน่า บอกให้ปลุกก็ปลุก จะได้ไม่สายไง นอนละฝันดีเว้ย บาย"

 

 

                     สติ๊กเกอร์ลิงทำหน้าทะเล้นเหมือนคนส่ง ไอ้ตัวแสบ ทำให้ลภัสหันไปมองเด็กชายที่ส่งข้อความมาให้เขา  "เปลืองตังค์ ปะวะ"  

 

                 

                     พูดเสร็จ คนนอนทีหลังก็ต้องทำหน้าที่ปิดไฟห้องนอน ซึ่งก็เป็นเขาอีกตามเคย

ก่อนที่จะปิดไฟ ไอ้คนที่นอนสบายอยู่บนเตียงใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะกวนตีน  "รักมึงนะ จุ๊ป"  พร้อมกับทำท่าจุ๊บแล้วแลบลิ้นใส่  ทำเอาคนปิดไฟทำท่าหยี๋ แล้วรีบโดดขึ้นเตียงห่มผ้านอนอย่างลวดเร็ว  

 

                     "ฝันดีเติร์ด"

 

 

 

---------------------------------------- ครบค่า -------------------------------------