To Night คืนแห่งความลับ
เขียนโดย SunSand_AB
วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.51 น.
แก้ไขเมื่อ 11 มกราคม พ.ศ. 2558 16.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ได้ยินเสียงนั่นมั้ย...มันกำลังมาทางนี้แล้ว" วีนั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่ข้างๆเติร์ด เสียงฝีเท้าปริศนาค่อยๆก้าวเข้ามาช้าๆ ทีล่ะก้าว..."กึก กึก กึก กึก"เสียงรองเท้าส้นสูงของบุคคลปริศนาเดินมาหยุดที่ประตูห้องของทั้งสองคน ภายในห้องทั้งเติร์ดและวีนั่งกอดเข่าตัวสั่นกันทั้งคู่ และแล้วกลอนประตูห้องก็ค่อยๆเปิดออกช้าๆ พร้อมสายตาอันเย็นชาของบุคคลปริศนาจ้องมองมาอย่างเยือกเย็น
"พี่วีเขายืนอยู่นั่น"เติร์ดนั่งมองด้วยความหวาดกลัว วีรีบหลับตาปี๋ตัวสั่นหนักกว่าน้ำตาเริ่มคลอเบาๆ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"
1 วันก่อนหน้า
"วีเดี๋ยวบ่ายนี้ป้าแก้มจะพาน้องมาฝากที่บ้าน แม่ฝากลูกดูแลน้องเขาด้วยนะ"รินทร์แม่ของวีเอามือลูบหัวลูกสาวอันเป็นที่รักเบาๆ พร้อมกับส่งรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นกับ วี ลูกสาวคนเดียวของเธอนับได้ว่าวีประหนึ่งว่าเป็นนนางฟ้าตัวน้อยของเธอก็ว่าได้
"แม่ไม่ต้องห่วงทางนี้หรอกค่ะ หนูดูแลยังไงก็ฝากสวัสดีคุณยายด้วยนะค่ะ เห็นพ่อบอกว่าช่วงนี้ท่านป่วยหนักมากด้วย"วีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและที่สีหน้าที่เป็นกังวล
"ไม่ต้องห่วงจ๊ะ ถ้าพ่อเสร็จธุระกลับมาดูแลยายเมื่อไร แม่จะรีบกลับมาหาหนูทันทีเลยนะ แม่ไปล่ะ"
วีสวมกอดแม่ของเธอ "หนูรักแม่นะค่ะ"
"แม่ก็รักหนูนะลูก"รินทร์ยิ้มอย่างมีความสุข
ผ่านไป 2 ชั่วโมง วีนั่งก้มหน้าแชทคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน การอยู่เฝ้าบ้านคนเดียวสำหรับเธอไม่ใช่ปัญหาถ้ามีมือถือและ Wifi เรียกได้ว่ามือถือกลายเป็นอวัยวะชิ้นที่33ของเธอไปแล้วด้วยซ้ำ
"กริ๊งงงง กริ๊งงงง"
"สงสัยกันแล้วมั้ง แต่ทำไมไม่มีรถล่ะ...หรือจะเป็นคนมาเก็บค่าขยะ หรือป้าข้างบ้าน"วีลุกขึ้นจากโซฟาะร้อมเดินวนนึกคิดอยู่นาน สุดท้ายเธอตัดสินใจเดินออกมาหน้าบ้าง เธอมองผ่านรั้วบ้านก็พบกับเด็กผู้ชาบคนนึง มาพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ ที่กำลังยืนเอามือพัดตัวเอง
"เอ่อ...เติร์ด??"วีหน้าสงสัย
เด็กหนุ่มหันมาหาต้นเสียงพร้อมสีหน้าที่หงุดหงิดกับอากาศร้อน
"โอ้ยเจ้ กว่าจะมาได้ผมยืนรอตั้งนานร้อนนะรู้มั้ยเนี่ย"
"ใครเจ้ย่ะ เลิกยืนบ่นได้ล่ะเข้ามาๆๆ"วีเปิดประตูบ้าน เติร์ดเดินเข้าแต่ทิ้งกระเป๋าไว้หน้าบ้าน
"แล้วกระเป๋าล่ะ!! ไม่เอาหรอไง"วีรีบถาม
เติร์ดหันมามอง ไม่ตอบอะไรแต่กลับยักไหล่ทำหน้ากวนๆใส่วี
"นั่นมันหน้าที่เจ้นะ ผมร้อนจะเข้าไปตากแอร์ล่ะ รีบๆเอาเข้ามาล่ะ"พูดจบเติร์ดก็เดินเข้าบ้านไปอย่างสบายใจ
"นี่เจ้าบ้านอย่างฉันต้องมารับหน้าที่แบกเป๋าให้แขกของบ้านด้วยหรอเนี่ย ให้ตายสิ"วีเริ่มหงุดหงิดนิดๆ เธอเดินแบกกระเป๋าของเติร์ดเข้าบ้านด้วยความไม่เต็มใจเท่าไร
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ