Love Hunter สยบร้าย ขยายรัก
9.4
เขียนโดย 
KeawSwaggie
วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.14 น.
19 บท
29 วิจารณ์
24.27K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 21.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
9) บทที่ 7.1 Just Say
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 7.1
Just Say
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! สทอร์มนายเป็นบ้าอะไรของนายน่ะ!! ปล่อยฉันเดี๊ยวนี้นะ! ปล่อยแซ่!!!!!!!”
ตู้ม!!!!!!
“=[ ]=:;” น..นี่เขาปล่อยฉันจริงๆเรอะ! โอ้วว มายย ก๊อต!! แถมปล่อยลงมาแรงๆในอ่างจากุจชี่อีกต่างหาก บ้าที่สุด! ตอนเด็กๆแม่เข้าให้กินอะไรเป็นอาหารน่ะถึงได้ป่าเถื่อนได้ขนาดนี้เนี่ย โอ๊ย เจ็บชะมัด! T^T**
“อาบน้ำซะ เดี๊ยวฉันจะไปจัดข้าวของๆเธอเข้าที่ให้”
“เฮอะ! คนอย่างนายน่ะนะจะมาจัดของให้ฉัน อย่ามาทำโม้ไปหน่อยเลย”
“หรือว่าเธอจะจัดของเอง หืม -_-“
“ไม่ นายก็ทำไปสิ ไปๆๆ ไปได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำ”
“=___=”
ผ่านไป 50 นาทีไวเหมือนติดไทม์แมชชีน
จ๋อมๆๆ ป๋อมแป๋มๆ บุ๊งๆๆๆ >3<
ฟองงงงง ฟ๊องงงงง ฟองเยอะแยะเบยยย >.< ฉันนั่งเล่นฟองสบู่ในอ่างอย่างสบายใจ แล้วก็ฮัมเพลงไปเรื่อย ฉันได้ยินเสียงนายสทอร์มมาทุบประตูห้องน้ำเรียกอยู่สองสามรอบแต่ฉันก็ทำเป็นร้องเพลงดังๆ ทำไมอ่ะ! ก็ฉันไม่ได้ยินจริงๆนี่นา >3<
“ริชท์!! เฮ้!! ริชชชชท์!!! นี่เธอตกส้วมตายไปแล้วหรือไงอะไรจะอาบน้ำนานขนาดนั้น! ออกมาได้แล้ว!!!”
นั่นไง เรียกอีกละ เรียกอยู่ได้ เป็นคนลากฉันมาอาบน้ำแท้ๆ ทีนี้ล่ะทำเป็นบ่น เฮอะ =3=*
ฉันจำต้องลุกขึ้นจากอ่างแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวแล้วเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำ เบื่อจริงๆ คนกำลังอาบน้ำสบายๆแท้ๆ ชิส์ =^=
“อะไรของนายเนี่ยสทอร์ม เดี้ยวให้อาบเดี๊ยวให้ออก เรื่องมาก =__=*” พอฉันเปิดประตูออกมาปุ๊บฉันก็แขวะนายสทอร์มปั๊บ ก็จริงๆนี่นา ผู้ชายอะไรเรื่องม๊ากกก เรื่องมาก -3-
“อาบน้ำประสาอะไรของเธอเป็นชั่วโมงๆ ไม่กลัวเปื่อยตายหรือไง”
“เรื่องของฉันน่ะ! ไม่ต้องมายุ่งหยุมหยิม! =^=!”
“เฮ้อออ เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนเนี่ยเอาแต่ใจชะมัด =_=”
“ก็เรื่องของฉันอีกอ่ะแหละ นี่ เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะน่า! ไปๆ หลบๆ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! =0=”
“อ่ะ”
“อะไรอีกล่ะ =3=”
“ชุดนอน”
สทอร์มยื่นชุดนอนมาให้ฉัน แต่ชุดนี้ไม่คุ้นตาเลยแฮะ ไม่ใช่ของฉันนี่นา -__-?
“ไม่ใช่ชุดของฉันนี่ นายไปเอาชุดของใครมาน่ะ”
“ก็ของฉันน่ะสิ ฉันไปดูชุดนอนของเธอแต่ละชุดนะ โฮ่! อย่าเรียกว่าชุดนอนเลยถ้ามันจะโปร่งแสงแล้วก็สั้นขนาดนั้นน่ะ เอาของฉันไปใส่น่ะดีแล้ว ชุดนี้ฟรีไซส์เธอใส่ได้อยู่แล้วล่ะน่ะ”
“แต่ฉันจะใส่ชุดของฉันนี่!!”
“เธออยากให้ฉันเผด็จศึกเธอคืนนี้หรือยังไงกัน ฮึ =_=”
“นายไม่กล้าหรอก! =0=:;” ใช่มั๊ย นายไม่กล้าใช่มั๊ย =[]=::;
“เธอคิดอย่างนั้นเหรอ ก็ดีนะ งั้นเธอก็ไปใส่ชุดของเธอละกัน รีบเปลี่ยนชุดนะ เดี๊ยวฉันจะอาบน้ำแล้วรอเธอที่เตียง^-^”
ขวับ!
“ฉ..ฉัน.. คืนนี้ฉันหนาว! เอาเป็นว่าฉันใส่ชุดของนายก็แล้วกัน! =0=::;”
“เอ้า! ซะงั้นล่ะ เฮ้อออ แบบนี้คืนนี้ก็ไม่มีอะไรทำน่ะสิ”
“นอนไง! นายจะทำอะไรได้ล่ะ กลางคืน ก็ต้องนอน! ={}=:;”
ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินปึงปังไปที่ห้องเปลี่ยนชุด บ้าที่สุด ปกติฉันไม่เคยแพ้ใครแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงเถียงแพ้อีตาสทอร์มอยู่เรื่อยเลย! แถมยังต้องมาใส่ชุดนอนยาวลากพื้นแบบนี้อีก อึดอัดชะมัด! T^T
ก๊อกๆๆ
“ริชท์ เสร็จยัง ฉันจะออกไปข้างนอกแปปนะ พอดีเพื่อนฉันเอาของมาให้อยู่ข้างล่าง”
“บอกฉันทำไม”
“ก็เผื่อเธอไม่รู้ว่าฉันออกไปไหนไง ฉันไปนะ เดี๊ยวรีบมา”
“=_=?” อะไรของเขา บอกฉันทำไม จะไปก็ไปสิ เอ้อออ =3=
ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดก็ไม่เห็นนายสทอร์มแล้ว คงออกไปแล้วล่ะมั้ง ว่าแต่คนอย่างหมอนั่นมีเพื่อนกับเขาด้วยแฮะ ฉันนี่สิ เพื่อนซักคนก็ไม่มีมีแต่เพื่อนที่มาคบด้วยเพราะหวังผลประโยชน์ เฮอะ! พูดถึงเพื่อนแล้วจิตตกชะมัด
ฉันเดินกลับไปที่สระน้ำอีกครั้งแล้วเก็บเสื้อในผู้หญิงที่ตกอยู่ไปทิ้งที่ถังขยะ อย่างน้อยฉันก็มาอาศัยเขาอยู่อ่ะนะ อะไรที่มันเป็นขยะก็ควรขะเก็บทิ้งบ้าง ถูกมั๊ย?
ปิ๊งป่องๆ
เอ้า! นี่อย่าบอกนะว่าสทอร์มลืมเอาคีย์การ์ดไป ปัดโถ่เอ้ย! ขี้ลืมจริงๆ =_=
“สทอร์ม ลืมเอาคีย์การ์ดไปเหรอไง..”
“เอ่อ สวัสดีค่ะคุณริชท์”
“คุณฮันนี่” ยัยฮันเน่า มาได้ไง กลับไป๊! ชิ่วๆ =^=
“พี่สทอร์มไม่อยู่ใช่มั๊ยคะ”
“อ่า ค่ะ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ^^”
“พอดีฉันลืมของน่ะค่ะ ขอเขาไปเอาของหน่อยนะคะคะ”
ปึก!
ห..หนอยยยย!! ยัยฮันเน่าไร้มารยาท =0=! ไม่เห็นฉันยืนอยู่หรือไง ชนเข้ามาได้ แล้วใครอนุญาติให้หล่อนเข้ามากันยะ!! ด่าในใจมันซะเลย! ฮึ่ย! โมโหๆๆๆ
ฉันมองยัยฮันนี่ที่เดินตรงรี่ไปที่สระน้ำ หึ หล่อยคงมาหาเสื้อในสินะ =_=
“ถ้าคุณฮันนนี่กำลังมองหาชุดชั้นในที่ตกอยู่ริมสระ ฉันเอามันหย่อนลงไปที่ช่องทิ้งขยะแล้วล่ะค่ะ ถ้าอยากได้คืน ต้องลงไปที่ห้องขยะที่ชั้น L นะคะ”
“อย่างนั้นเหรอคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะว่าไปฉันซื้อใหม่น่าจะง่ายกว่า แต่พอดีว่าชั้นในตัวนั้นพี่สทอร์มเป็นคนซื้อให้เลยแอบเสียดายเล็กๆ ขอโทษด้วยนะคะคุณริชท์ที่มารบกวน”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๊ยวฉันเดินไปส่งที่ประตูนะคะ ^^”
“ค่ะ”
ฉันเดินมาส่งยัยฮันเน่าที่ประตู หล่อนยิ้มหวานให้ฉันน้อยๆ หึ ผู้หญิงอะไรเสแสร้งเก่งจริงๆ นายสทอร์มนี่ก็หลงไหลเข้าไปได้ ทำมาเป็นพูดข่ม คิดว่าฉันจะสะเทือนล่ะมั้ง =__=
“อ้อ คุณฮันนี่คะ ช่วงนี้ฉันคงย้ายมาอยู่กับสทอร์มเลย ยังไงรบกวนช่วยเลิกยุ่งกับว่าที่สามีของฉันด้วยนะคะ คนเก่าอยู่ส่วนคนเก่าน่าจะดีกว่าน่ะค่ะ”
“!!!”
ปึง!
ฉันปิดประตูห้องทันทีที่เห็นยัยฮันเน่าทำท่าเบ่งน้ำตา คนอะไรจะบีบน้ำตาเก่งขนาดนั้น เฮอะ! ฉันไปเล่นไพเรทคิง ถล่มเกาะคนในเฟสดีกว่า จะได้หายอารมณ์เสีย ฮึ่ยๆๆๆ =^=
ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวขึ้นไปนอนคว่ำหน้าบนเตียง ย๊า!! ใครขโมยเงินในเกาะฉันไปเนี่ย เหรือแสนกว่าบาทเอง ชิชะ!! ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร! =[]=**
ฟิ๊วววว ตู้มม!!
“หึๆๆๆ สมน้ำหน้า บังอาจมาขโมยเงินเกาะฉัน เดี๊ยวแม่จะยิงให้เกาะจมไปเลย กร๊ากกๆๆ”
“เอ่อ..ริชท์ =__=:;”
“เอ้า! กลับมาแล้วเหรอ นายจะนอนก่อนเลยก็ได้นะ”
“จะบ้าเหรอ วันๆนึงเธอทำอะไรมั่งเนี่ย ตื่นมาบ่าย ตื่นเสร็จอาบน้ำ แล้วก็นอนอีกรอบแบบนี้เรอะ =_=”
“เอ้า แล้วนายจะให้ฉันใส่ชุดนอนทำไมล่ะ ใส่ชุดนอนก็ต้องนอนน่ะสิ”
“ไปๆๆ ลุกไปกินข้าวก่อน ฉันแวะซื้อข้าวผัดทะเล กับต้มยำกุ้งมาให้ อยู่ที่โต๊ะกินข้าวแล้ว”
“อ้าว แล้วนายไม่กินเอ่อ -3-“
“เดี๊ยวฉันจะเอาของไปเก็บก่อน เดี๊ยวตามออกมากินละกัน”
“งั้นเดี๊ยวฉันตักใส่จานให้นายก่อนเลยละกันนะ”
“ฮึๆ เธอเริ่มทำตัวเป็นศรีภรรยาที่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“ย๊ะ!! ฉันไปตักให้ละ! ออกมาก็ทำเองละกัน =___=!”
“โอ้ๆๆ ขอโทษคร๊าบบ นะๆตักข้าวให้พี่หน่อย เดี๊ยวพี่ออกมานะๆ”
“ยี้! ไปไกลๆเลย จะเก็บของก็เก็บสิ เดี๊ยวฉันตักให้ก็ได้เลิกหยิกแก้มฉันซักที ((T0T))”
“แหน่ๆ น่ารักจริงๆ”
อ๊ายยยยย ฉันไม่น่านึกใจดีจะไปตักข้าวให้เขาเลย ดูสิ เขาหาว่าฉันทำตัวเป็นศรีภรรยาไปแล้ว โอ๊ยยยยย ทำไมปวดตับ ไม่กินข้าวแล้วได้มั๊ยอ่ะ คนสวยอารมณ์เสียยยย TT^TT
…แต่สุดท้ายฉันก็ต้องทำอยู่ดีสินะ การตักข้าวใส่จานที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน ไอ้เม็ดข้าวนี่ก็ขยันหล่นออกจากทัพพีจริงๆ อยู่เฉยๆไม่เป็นเรอะ! =0=*
“ริชท์ ทำไมข้าวหกเลอะเต็มโต๊ะงี้ล่ะ”
ฉันหันไปมองนายสทอร์มที่เดินออกมาพร้อมคำบ่น ข้าวเลอะๆ ก็จะให้ทำไงได้ฉันไม่เคยตักข้าวนี่นา ใครจะไปรู้ว่าข้าวมันยังไม่ตาย ดิ้นดุ๊บๆๆอยู่นั่นแหละ T__T
“ข้าวมันดิ้นอ่ะ T^T”
“ข้าวบ้านเธอดิ้นได้ด้วยเรอะ =__=:;”
“ก็ปกติฉันไม่เคยตักข้าวใส่จานเองนี่นา ใครจะไปรู้ว่ามันจะตักยากขนาดนี้เล่า แต่ก่อนก็มีแม่บ้านตักให้ตลอด T^T”
“=__=”
“มองไม T0T”
“มองคนไม่เคยทำงานบ้าน”
“แล้วนายเคยทำรึไงล่ะ T0T”
“เคย =_=”
“T___T” เขาเคยสินะ ฉันไม่เคยสินะ งือออออออ T_T
ฉันนั่งเป็นแมวเน่าอยู่บนพื้นแล้วมองตามนายสทอร์มที่เดินไปหยิบผ้าจากในครัวมาเช็ดโต๊ะแล้วก็เดินไปเดินมาอีกหลายรอบ ง่า เค้าปวดหัวหยุดเดิ๊นนนนนนนน TT^TT
“เอ้า จะกินข้ามั๊ย นั่งเป็นหมาหงอยอยู่นั่นแหละ =_=”
“T^T” ฉันไม่ใช่หมาหงอยนะ!
“ลุกๆๆๆ”
สทอร์มเดินมาแล้วดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม อ๊ากกกกกก ทำไมวันนี้ฉันถึงได้รู้สึกว่าตัวเองง่อยเง่าขนาดนี้เนี้ยยยยย ยัยริชท์คนเดิมแรงเยอะหานไปหนายยยยย T[+++]T
“สทอร์ม นายจะเอาน้ำอะไรมั๊ย เดี๊ยวฉันหยิบให้”
ฉันลุกจากเก้าอี้แล้วทำท่าทางกระตือรือล้นอีกครั้ง โย่ว!! กระฉับกระเฉง กระฉับกระเฉงงง
“เดี๊ยวฉันหยิบเองดีกว่า เธอจะเอาน้ำอะไรล่ะ”
“น้ำสตอร์เบอร์รี่ผสมกีวี่สกัด (-0-)/” กี่วี่สกัดนี่สุดย๊อดดดดดดด >0<
“ฉันไม่มีน้ำไร้สาระอย่างนั้นหรอกนะ =___=:;”
“งั้นน้ำองุ่นละกัน -3-“
“ฉันมีแต่น้ำเปล่ากับน้ำชา”
“โว๊ะ แล้วก็ไม่บอกแต่แรก งั้นเดี๊ยวฉันลงไปซื้อไวน์ข้างล่างแปปนะ วันนี้อยากดื่มไวน์ฝุดๆ >.<”
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ให้เธอดื่มไวน์อีกแล้ว ดื่มทีไรเมาเละเทะเมาไม่รู้เรื่องทุกที =_=:;”
“นายเคยเห็นฉันเมาด้วยเรอะ! ={}=:;”
ซ..ซวยแล้วววไง ฉันเผลอไปเมาเละเทะตอนไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่าที่งานเปิดตัวนั่น ย๊ากกกกกทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย ฉันไม่ได้ทำอะไรพิลึกๆช่ะ TT[]TT
“ตอนนั้นเธอเมาแล้วก็จูบฉันที่หลังเวทีด้วยล่ะ”
“ห๊ะ!! ={}=:::;”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉ…ฉันทำอะไรร้ายแรงขนาดนั้นเลยเร้ออออออออออออออออ (TTT[ ]TTT)
“แถมยังขอให้ฉันจูบเธอีกครั้งด้วย ^-^”
“ป..เป็นไปไม่ได้ น..นายโกหกๆๆๆๆ”
“ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ แต่ฉันไม่ให้เธอดื่มไวน์ตอนนี้เด็ดขาดเพราะช่วงนี้ฉันยิ่งเหงาๆเรื่องผู้หญิงอยู่ด้วยตั้งแต่มีเธอเนี่ย”
“ง..งั้นฉันไม่ดื่มก็ได้ กินข้าวเถอะ กินข้าวๆ ฉันเอาน้ำเปล่านะ =0=::;”
ฉันทำท่าเลิกลักๆทันทีที่รู้ว่าฉันทำอะไรเขาไปบ้าง โอ้ ไม่นะ อะไรไม่สำคัญเท่าฉันไปขอให้เขาจูบฉันอีกครั้ง บ้าๆๆๆๆ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ TT{}TT
หลังจากที่ฉันกินข้าวกับนายสทอร์มเสร็จก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็น และขอบอกว่านี่เป็นข้าวเช้านะคะ คือตื่นมาบ่าย อาบน้ำ แต่งตัว เถียงกัน กินข้าวเสร็จก็กินเวลาเข้าไปเป็นวันๆ พรุ่งนี้ฉันคงต้องตื่นเช้าๆหน่อยแล้ว ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยได้เห็นเดือนเห็นตะวันยังไงก็ไม่รู้ -_-
ฉันเดินไปนั่งที่โซฟารอนายสทอร์มอาบน้ำเสร็จ รู้สึกว่าวันนี้เขาไม่มีนัดไปไหนแต่ฉันได้ยินเขาพูดลอยๆว่าวันนี้เพื่อนเขาจะมาบ้านสองสามคนดังนั้นฉันจะนอนในห้องก่อนก็ได้หรือจะมานั่งคุยด้วยกันก่อนก็ได้ ก็ถ้าหล่อฉันก็จะมานั่งคุยด้วยอ่ะนะ คึ๊ๆๆๆ >.,<
ปิ๊งป่องๆๆ
“ริชท์เธอจะไปนั่งเล่นริมสระก่อนก็ได้นะ เพื่อนฉันมาแล้ว”
“ไม่อ่ะ ฉันจะนั่งตรงนี้นี่แหละ”
“ตามใจ =_=”
สทอร์มเปิดประตูออกมาเขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนลายเดียวกับฉันเด๊ะ แล้วพูดกับฉันสั้นๆเพื่อไล่ให้ฉันไปนั่งเล่นริมสระ เรื่องอะไรฉันจะไป ฉันจะนั่งตรงนี้ๆๆๆๆ =^=
“เฮ้ พวก เปิดประตูช้าจังวะวันนี้”
“โทดที พอดีเพิ่งอาบน้ำเสร็จว่ะเลเวล”
“ช่างเถอะ วันนี้ฉันพาไอแม็คมาด้วย กะว่าคืนนี้จะขอนอนด้วยซักคืน”
“ห๊ะ!! =0=:;”
Just Say
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! สทอร์มนายเป็นบ้าอะไรของนายน่ะ!! ปล่อยฉันเดี๊ยวนี้นะ! ปล่อยแซ่!!!!!!!”
ตู้ม!!!!!!
“=[ ]=:;” น..นี่เขาปล่อยฉันจริงๆเรอะ! โอ้วว มายย ก๊อต!! แถมปล่อยลงมาแรงๆในอ่างจากุจชี่อีกต่างหาก บ้าที่สุด! ตอนเด็กๆแม่เข้าให้กินอะไรเป็นอาหารน่ะถึงได้ป่าเถื่อนได้ขนาดนี้เนี่ย โอ๊ย เจ็บชะมัด! T^T**
“อาบน้ำซะ เดี๊ยวฉันจะไปจัดข้าวของๆเธอเข้าที่ให้”
“เฮอะ! คนอย่างนายน่ะนะจะมาจัดของให้ฉัน อย่ามาทำโม้ไปหน่อยเลย”
“หรือว่าเธอจะจัดของเอง หืม -_-“
“ไม่ นายก็ทำไปสิ ไปๆๆ ไปได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำ”
“=___=”
ผ่านไป 50 นาทีไวเหมือนติดไทม์แมชชีน
จ๋อมๆๆ ป๋อมแป๋มๆ บุ๊งๆๆๆ >3<
ฟองงงงง ฟ๊องงงงง ฟองเยอะแยะเบยยย >.< ฉันนั่งเล่นฟองสบู่ในอ่างอย่างสบายใจ แล้วก็ฮัมเพลงไปเรื่อย ฉันได้ยินเสียงนายสทอร์มมาทุบประตูห้องน้ำเรียกอยู่สองสามรอบแต่ฉันก็ทำเป็นร้องเพลงดังๆ ทำไมอ่ะ! ก็ฉันไม่ได้ยินจริงๆนี่นา >3<
“ริชท์!! เฮ้!! ริชชชชท์!!! นี่เธอตกส้วมตายไปแล้วหรือไงอะไรจะอาบน้ำนานขนาดนั้น! ออกมาได้แล้ว!!!”
นั่นไง เรียกอีกละ เรียกอยู่ได้ เป็นคนลากฉันมาอาบน้ำแท้ๆ ทีนี้ล่ะทำเป็นบ่น เฮอะ =3=*
ฉันจำต้องลุกขึ้นจากอ่างแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวแล้วเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำ เบื่อจริงๆ คนกำลังอาบน้ำสบายๆแท้ๆ ชิส์ =^=
“อะไรของนายเนี่ยสทอร์ม เดี้ยวให้อาบเดี๊ยวให้ออก เรื่องมาก =__=*” พอฉันเปิดประตูออกมาปุ๊บฉันก็แขวะนายสทอร์มปั๊บ ก็จริงๆนี่นา ผู้ชายอะไรเรื่องม๊ากกก เรื่องมาก -3-
“อาบน้ำประสาอะไรของเธอเป็นชั่วโมงๆ ไม่กลัวเปื่อยตายหรือไง”
“เรื่องของฉันน่ะ! ไม่ต้องมายุ่งหยุมหยิม! =^=!”
“เฮ้อออ เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนเนี่ยเอาแต่ใจชะมัด =_=”
“ก็เรื่องของฉันอีกอ่ะแหละ นี่ เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะน่า! ไปๆ หลบๆ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! =0=”
“อ่ะ”
“อะไรอีกล่ะ =3=”
“ชุดนอน”
สทอร์มยื่นชุดนอนมาให้ฉัน แต่ชุดนี้ไม่คุ้นตาเลยแฮะ ไม่ใช่ของฉันนี่นา -__-?
“ไม่ใช่ชุดของฉันนี่ นายไปเอาชุดของใครมาน่ะ”
“ก็ของฉันน่ะสิ ฉันไปดูชุดนอนของเธอแต่ละชุดนะ โฮ่! อย่าเรียกว่าชุดนอนเลยถ้ามันจะโปร่งแสงแล้วก็สั้นขนาดนั้นน่ะ เอาของฉันไปใส่น่ะดีแล้ว ชุดนี้ฟรีไซส์เธอใส่ได้อยู่แล้วล่ะน่ะ”
“แต่ฉันจะใส่ชุดของฉันนี่!!”
“เธออยากให้ฉันเผด็จศึกเธอคืนนี้หรือยังไงกัน ฮึ =_=”
“นายไม่กล้าหรอก! =0=:;” ใช่มั๊ย นายไม่กล้าใช่มั๊ย =[]=::;
“เธอคิดอย่างนั้นเหรอ ก็ดีนะ งั้นเธอก็ไปใส่ชุดของเธอละกัน รีบเปลี่ยนชุดนะ เดี๊ยวฉันจะอาบน้ำแล้วรอเธอที่เตียง^-^”
ขวับ!
“ฉ..ฉัน.. คืนนี้ฉันหนาว! เอาเป็นว่าฉันใส่ชุดของนายก็แล้วกัน! =0=::;”
“เอ้า! ซะงั้นล่ะ เฮ้อออ แบบนี้คืนนี้ก็ไม่มีอะไรทำน่ะสิ”
“นอนไง! นายจะทำอะไรได้ล่ะ กลางคืน ก็ต้องนอน! ={}=:;”
ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินปึงปังไปที่ห้องเปลี่ยนชุด บ้าที่สุด ปกติฉันไม่เคยแพ้ใครแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงเถียงแพ้อีตาสทอร์มอยู่เรื่อยเลย! แถมยังต้องมาใส่ชุดนอนยาวลากพื้นแบบนี้อีก อึดอัดชะมัด! T^T
ก๊อกๆๆ
“ริชท์ เสร็จยัง ฉันจะออกไปข้างนอกแปปนะ พอดีเพื่อนฉันเอาของมาให้อยู่ข้างล่าง”
“บอกฉันทำไม”
“ก็เผื่อเธอไม่รู้ว่าฉันออกไปไหนไง ฉันไปนะ เดี๊ยวรีบมา”
“=_=?” อะไรของเขา บอกฉันทำไม จะไปก็ไปสิ เอ้อออ =3=
ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดก็ไม่เห็นนายสทอร์มแล้ว คงออกไปแล้วล่ะมั้ง ว่าแต่คนอย่างหมอนั่นมีเพื่อนกับเขาด้วยแฮะ ฉันนี่สิ เพื่อนซักคนก็ไม่มีมีแต่เพื่อนที่มาคบด้วยเพราะหวังผลประโยชน์ เฮอะ! พูดถึงเพื่อนแล้วจิตตกชะมัด
ฉันเดินกลับไปที่สระน้ำอีกครั้งแล้วเก็บเสื้อในผู้หญิงที่ตกอยู่ไปทิ้งที่ถังขยะ อย่างน้อยฉันก็มาอาศัยเขาอยู่อ่ะนะ อะไรที่มันเป็นขยะก็ควรขะเก็บทิ้งบ้าง ถูกมั๊ย?
ปิ๊งป่องๆ
เอ้า! นี่อย่าบอกนะว่าสทอร์มลืมเอาคีย์การ์ดไป ปัดโถ่เอ้ย! ขี้ลืมจริงๆ =_=
“สทอร์ม ลืมเอาคีย์การ์ดไปเหรอไง..”
“เอ่อ สวัสดีค่ะคุณริชท์”
“คุณฮันนี่” ยัยฮันเน่า มาได้ไง กลับไป๊! ชิ่วๆ =^=
“พี่สทอร์มไม่อยู่ใช่มั๊ยคะ”
“อ่า ค่ะ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ^^”
“พอดีฉันลืมของน่ะค่ะ ขอเขาไปเอาของหน่อยนะคะคะ”
ปึก!
ห..หนอยยยย!! ยัยฮันเน่าไร้มารยาท =0=! ไม่เห็นฉันยืนอยู่หรือไง ชนเข้ามาได้ แล้วใครอนุญาติให้หล่อนเข้ามากันยะ!! ด่าในใจมันซะเลย! ฮึ่ย! โมโหๆๆๆ
ฉันมองยัยฮันนี่ที่เดินตรงรี่ไปที่สระน้ำ หึ หล่อยคงมาหาเสื้อในสินะ =_=
“ถ้าคุณฮันนนี่กำลังมองหาชุดชั้นในที่ตกอยู่ริมสระ ฉันเอามันหย่อนลงไปที่ช่องทิ้งขยะแล้วล่ะค่ะ ถ้าอยากได้คืน ต้องลงไปที่ห้องขยะที่ชั้น L นะคะ”
“อย่างนั้นเหรอคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะว่าไปฉันซื้อใหม่น่าจะง่ายกว่า แต่พอดีว่าชั้นในตัวนั้นพี่สทอร์มเป็นคนซื้อให้เลยแอบเสียดายเล็กๆ ขอโทษด้วยนะคะคุณริชท์ที่มารบกวน”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๊ยวฉันเดินไปส่งที่ประตูนะคะ ^^”
“ค่ะ”
ฉันเดินมาส่งยัยฮันเน่าที่ประตู หล่อนยิ้มหวานให้ฉันน้อยๆ หึ ผู้หญิงอะไรเสแสร้งเก่งจริงๆ นายสทอร์มนี่ก็หลงไหลเข้าไปได้ ทำมาเป็นพูดข่ม คิดว่าฉันจะสะเทือนล่ะมั้ง =__=
“อ้อ คุณฮันนี่คะ ช่วงนี้ฉันคงย้ายมาอยู่กับสทอร์มเลย ยังไงรบกวนช่วยเลิกยุ่งกับว่าที่สามีของฉันด้วยนะคะ คนเก่าอยู่ส่วนคนเก่าน่าจะดีกว่าน่ะค่ะ”
“!!!”
ปึง!
ฉันปิดประตูห้องทันทีที่เห็นยัยฮันเน่าทำท่าเบ่งน้ำตา คนอะไรจะบีบน้ำตาเก่งขนาดนั้น เฮอะ! ฉันไปเล่นไพเรทคิง ถล่มเกาะคนในเฟสดีกว่า จะได้หายอารมณ์เสีย ฮึ่ยๆๆๆ =^=
ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวขึ้นไปนอนคว่ำหน้าบนเตียง ย๊า!! ใครขโมยเงินในเกาะฉันไปเนี่ย เหรือแสนกว่าบาทเอง ชิชะ!! ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร! =[]=**
ฟิ๊วววว ตู้มม!!
“หึๆๆๆ สมน้ำหน้า บังอาจมาขโมยเงินเกาะฉัน เดี๊ยวแม่จะยิงให้เกาะจมไปเลย กร๊ากกๆๆ”
“เอ่อ..ริชท์ =__=:;”
“เอ้า! กลับมาแล้วเหรอ นายจะนอนก่อนเลยก็ได้นะ”
“จะบ้าเหรอ วันๆนึงเธอทำอะไรมั่งเนี่ย ตื่นมาบ่าย ตื่นเสร็จอาบน้ำ แล้วก็นอนอีกรอบแบบนี้เรอะ =_=”
“เอ้า แล้วนายจะให้ฉันใส่ชุดนอนทำไมล่ะ ใส่ชุดนอนก็ต้องนอนน่ะสิ”
“ไปๆๆ ลุกไปกินข้าวก่อน ฉันแวะซื้อข้าวผัดทะเล กับต้มยำกุ้งมาให้ อยู่ที่โต๊ะกินข้าวแล้ว”
“อ้าว แล้วนายไม่กินเอ่อ -3-“
“เดี๊ยวฉันจะเอาของไปเก็บก่อน เดี๊ยวตามออกมากินละกัน”
“งั้นเดี๊ยวฉันตักใส่จานให้นายก่อนเลยละกันนะ”
“ฮึๆ เธอเริ่มทำตัวเป็นศรีภรรยาที่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“ย๊ะ!! ฉันไปตักให้ละ! ออกมาก็ทำเองละกัน =___=!”
“โอ้ๆๆ ขอโทษคร๊าบบ นะๆตักข้าวให้พี่หน่อย เดี๊ยวพี่ออกมานะๆ”
“ยี้! ไปไกลๆเลย จะเก็บของก็เก็บสิ เดี๊ยวฉันตักให้ก็ได้เลิกหยิกแก้มฉันซักที ((T0T))”
“แหน่ๆ น่ารักจริงๆ”
อ๊ายยยยย ฉันไม่น่านึกใจดีจะไปตักข้าวให้เขาเลย ดูสิ เขาหาว่าฉันทำตัวเป็นศรีภรรยาไปแล้ว โอ๊ยยยยย ทำไมปวดตับ ไม่กินข้าวแล้วได้มั๊ยอ่ะ คนสวยอารมณ์เสียยยย TT^TT
…แต่สุดท้ายฉันก็ต้องทำอยู่ดีสินะ การตักข้าวใส่จานที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน ไอ้เม็ดข้าวนี่ก็ขยันหล่นออกจากทัพพีจริงๆ อยู่เฉยๆไม่เป็นเรอะ! =0=*
“ริชท์ ทำไมข้าวหกเลอะเต็มโต๊ะงี้ล่ะ”
ฉันหันไปมองนายสทอร์มที่เดินออกมาพร้อมคำบ่น ข้าวเลอะๆ ก็จะให้ทำไงได้ฉันไม่เคยตักข้าวนี่นา ใครจะไปรู้ว่าข้าวมันยังไม่ตาย ดิ้นดุ๊บๆๆอยู่นั่นแหละ T__T
“ข้าวมันดิ้นอ่ะ T^T”
“ข้าวบ้านเธอดิ้นได้ด้วยเรอะ =__=:;”
“ก็ปกติฉันไม่เคยตักข้าวใส่จานเองนี่นา ใครจะไปรู้ว่ามันจะตักยากขนาดนี้เล่า แต่ก่อนก็มีแม่บ้านตักให้ตลอด T^T”
“=__=”
“มองไม T0T”
“มองคนไม่เคยทำงานบ้าน”
“แล้วนายเคยทำรึไงล่ะ T0T”
“เคย =_=”
“T___T” เขาเคยสินะ ฉันไม่เคยสินะ งือออออออ T_T
ฉันนั่งเป็นแมวเน่าอยู่บนพื้นแล้วมองตามนายสทอร์มที่เดินไปหยิบผ้าจากในครัวมาเช็ดโต๊ะแล้วก็เดินไปเดินมาอีกหลายรอบ ง่า เค้าปวดหัวหยุดเดิ๊นนนนนนนน TT^TT
“เอ้า จะกินข้ามั๊ย นั่งเป็นหมาหงอยอยู่นั่นแหละ =_=”
“T^T” ฉันไม่ใช่หมาหงอยนะ!
“ลุกๆๆๆ”
สทอร์มเดินมาแล้วดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม อ๊ากกกกกก ทำไมวันนี้ฉันถึงได้รู้สึกว่าตัวเองง่อยเง่าขนาดนี้เนี้ยยยยย ยัยริชท์คนเดิมแรงเยอะหานไปหนายยยยย T[+++]T
“สทอร์ม นายจะเอาน้ำอะไรมั๊ย เดี๊ยวฉันหยิบให้”
ฉันลุกจากเก้าอี้แล้วทำท่าทางกระตือรือล้นอีกครั้ง โย่ว!! กระฉับกระเฉง กระฉับกระเฉงงง
“เดี๊ยวฉันหยิบเองดีกว่า เธอจะเอาน้ำอะไรล่ะ”
“น้ำสตอร์เบอร์รี่ผสมกีวี่สกัด (-0-)/” กี่วี่สกัดนี่สุดย๊อดดดดดดด >0<
“ฉันไม่มีน้ำไร้สาระอย่างนั้นหรอกนะ =___=:;”
“งั้นน้ำองุ่นละกัน -3-“
“ฉันมีแต่น้ำเปล่ากับน้ำชา”
“โว๊ะ แล้วก็ไม่บอกแต่แรก งั้นเดี๊ยวฉันลงไปซื้อไวน์ข้างล่างแปปนะ วันนี้อยากดื่มไวน์ฝุดๆ >.<”
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ให้เธอดื่มไวน์อีกแล้ว ดื่มทีไรเมาเละเทะเมาไม่รู้เรื่องทุกที =_=:;”
“นายเคยเห็นฉันเมาด้วยเรอะ! ={}=:;”
ซ..ซวยแล้วววไง ฉันเผลอไปเมาเละเทะตอนไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่าที่งานเปิดตัวนั่น ย๊ากกกกกทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย ฉันไม่ได้ทำอะไรพิลึกๆช่ะ TT[]TT
“ตอนนั้นเธอเมาแล้วก็จูบฉันที่หลังเวทีด้วยล่ะ”
“ห๊ะ!! ={}=:::;”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉ…ฉันทำอะไรร้ายแรงขนาดนั้นเลยเร้ออออออออออออออออ (TTT[ ]TTT)
“แถมยังขอให้ฉันจูบเธอีกครั้งด้วย ^-^”
“ป..เป็นไปไม่ได้ น..นายโกหกๆๆๆๆ”
“ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ แต่ฉันไม่ให้เธอดื่มไวน์ตอนนี้เด็ดขาดเพราะช่วงนี้ฉันยิ่งเหงาๆเรื่องผู้หญิงอยู่ด้วยตั้งแต่มีเธอเนี่ย”
“ง..งั้นฉันไม่ดื่มก็ได้ กินข้าวเถอะ กินข้าวๆ ฉันเอาน้ำเปล่านะ =0=::;”
ฉันทำท่าเลิกลักๆทันทีที่รู้ว่าฉันทำอะไรเขาไปบ้าง โอ้ ไม่นะ อะไรไม่สำคัญเท่าฉันไปขอให้เขาจูบฉันอีกครั้ง บ้าๆๆๆๆ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ TT{}TT
หลังจากที่ฉันกินข้าวกับนายสทอร์มเสร็จก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็น และขอบอกว่านี่เป็นข้าวเช้านะคะ คือตื่นมาบ่าย อาบน้ำ แต่งตัว เถียงกัน กินข้าวเสร็จก็กินเวลาเข้าไปเป็นวันๆ พรุ่งนี้ฉันคงต้องตื่นเช้าๆหน่อยแล้ว ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยได้เห็นเดือนเห็นตะวันยังไงก็ไม่รู้ -_-
ฉันเดินไปนั่งที่โซฟารอนายสทอร์มอาบน้ำเสร็จ รู้สึกว่าวันนี้เขาไม่มีนัดไปไหนแต่ฉันได้ยินเขาพูดลอยๆว่าวันนี้เพื่อนเขาจะมาบ้านสองสามคนดังนั้นฉันจะนอนในห้องก่อนก็ได้หรือจะมานั่งคุยด้วยกันก่อนก็ได้ ก็ถ้าหล่อฉันก็จะมานั่งคุยด้วยอ่ะนะ คึ๊ๆๆๆ >.,<
ปิ๊งป่องๆๆ
“ริชท์เธอจะไปนั่งเล่นริมสระก่อนก็ได้นะ เพื่อนฉันมาแล้ว”
“ไม่อ่ะ ฉันจะนั่งตรงนี้นี่แหละ”
“ตามใจ =_=”
สทอร์มเปิดประตูออกมาเขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนลายเดียวกับฉันเด๊ะ แล้วพูดกับฉันสั้นๆเพื่อไล่ให้ฉันไปนั่งเล่นริมสระ เรื่องอะไรฉันจะไป ฉันจะนั่งตรงนี้ๆๆๆๆ =^=
“เฮ้ พวก เปิดประตูช้าจังวะวันนี้”
“โทดที พอดีเพิ่งอาบน้ำเสร็จว่ะเลเวล”
“ช่างเถอะ วันนี้ฉันพาไอแม็คมาด้วย กะว่าคืนนี้จะขอนอนด้วยซักคืน”
“ห๊ะ!! =0=:;”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
