รักใสๆ กับหัวใจเทควันโด (แฟรี่แองเจิล เขียน..)

        "นี่!! นาย!!ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ ถึงต้องให้ฉันป้อนอ่ะ"  ฉันยืนเอามือเท้าสะเอวแล้วเบะปากใส่เขา
        "งั้นเธอก็คงลืมไปแล้วสินะ ที่ฉันต้องมาเดี่ยงแบบนี้เพราะใคร" นายโทตะมองหน้าฉันอย่างเย็นชาอยู่นานจนทำให้ฉันยิ่งรู้สึกผิดขึ้นไปอีก
       "อืมๆ ก็ได้ๆ" ฉันตักโจ๊กให้พอดีคำ แล้วยื่นออกไป 
 
        "เป่าด้วยสิ ใจคอเธอจะให้โจ๊กลวกปากฉันรึไง" 
        "เรื่องมากจัง" ฉันเป่าโจ๊กอย่างหงุดหงิด จนกระเด็นเข้าตาเขา
 
        "โอ้ยยยย!!!" โทตะร้องและเอามือปิดหน้า
         "เฮ้ยนาย!! ฉันขอโทษๆ ฉันไม่ตั้งใจ" ฉันรีบดึงทิชชู่มาเช็ดหน้าให้เขา
         "ไปๆ!! เดี๋ยวฉันพาล้างหน้า" ฉันรีบพยุงนายโทตะไปล้างหน้าในห้องน้ำ
 
         "เป็นยังไงบ้าง" ฉันถาม เขาฉันมามองหน้าฉันด้วยหางตา หว่าาาาาา ผู้ชายอะไรขนาดเปียกยังหล่ออ่ะ
         "ขอผ้าหน่อย"
          "....." ฉันกำลังยืนอึ้งกับความหล่อของเขา
         "นี่เธอ!!! ขอผ้าหน่อย" เขาพูดเสียงดังขึ้น ฉันจึงตั้งสติได้
          "หะ! หะ! ผะผ้า แปปนะๆ" ฉันรีบวิ่งไปหยิบผ้าที่ชั้นมาให้ เขาดึงผ้าจากมือฉันไปเช็ดหน้าแล้วเดินออกจากห้องน้ำไปนั่งที่เตียงคนไข้เขามองหน้าฉันด้วยหางตาแล้วส่ายหัวเบาๆ ฉันตักโจ๊กและเป่าเบาๆ
 
20 นาทีผ่านไปหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ
 
         "ก็อก ก็อก ก็อก" เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันจึงเดินไปเปิดประตู
         "รถมารับแล้วนะค่ะ"  พยาบาลพูด
         "รถ เอ่อไม่ทราบว่า รถอะไรของใครหรอค่ะ" ฉันถามพร้อมทำหน้างง
         "อ่อ รถของคุณโทตะน่ะค่ะ " 
         "อ้อ ค่ะๆ ขอบคุณมากนะคะ" ฉันยกมือไหว้
 
         "นี่!! นายนั่งรถโดยสารกลับเองไม่ได้รึไงกัน ถึงต้องให้รถมารับเนี่ย" ฉันยืนกอดอกแล้วหันไปพูดกับเขา
         "อย่าลืมไปรับยาให้ฉันด้วยนะ" โทตะพูดแล้วเดินออกจากประตูไปอย่างหน้าดื้อๆ
         "หึ! หึ! ฉันไม่ใช่คนรับใช้นายนะ"
 
          เค้าเตอร์รับยา
 
         "เอ่อ คุณพยาบาลค่ะฉันมารับยาให้คุณโทตะน่ะค่ะ"
         "อ้อ ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ" คุณพยาบาลพูดจบก็เดินไปหยิบยาระหว่างรอฉันยืนมองนายโทตะที่กำลังเดินไปขึ้นรถ "โหหหหห เบนซ์สีดำเงาวับเลยอ่ะ เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าบ้านนี้เขารวยจริงอะไรจริงบ้านฉันแค่รถจักรยานก็ไม่รู้จะมีปัญญาซื้อรึป่าวเนี่ย"
         "ได้แล้วค่ะ" พยาบาลยื่นยาให้ฉันและอธิบายเวลาการกินยา
         "ขอบคุณมากนะค่ะ" ฉันรับยาแล้วเดินไปที่รถ
        "อ่ะนี่!ยา กินตามนี้เลยนะที่เขาเขียนไว้ให้อ่ะ ฉันกลับแล้วนะ"
        "เธอยังกลับไม่ได้ พ่อฉันไม่ได้บอกเธอรึไง ว่าเธอจะต้องมาเป็นพยาบาลส่วนตัวฉันจนกว่าอาการของฉันจะหายเป็นปกติ" "ขึ้นรถสิ"
        "หะ" ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตก
        "ขึ้นรถ!! เร็วเข้าสิ!!"
 
 
ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้อัพตอนใหม่นะค่ะ เพราะว่าจะสอบแล้ว แล้วเจอกันนะค้า