LOVE YOU! รักกว่านี้ มีอีกมั้ย?

Chapter 7 ขอละกันนะ (NC นิดๆ)
 
            “อื้อ จับอะไรของมึงน่ะ?” ผมตีมือมันรัวๆเมื่อจับตรงไหนไม่จับ ดันทะลึ่งจับตรงนั้นอ้ะ!
            “มึงจะให้กูบอกมั้ยล่ะ?” ไอ้ตาตี่ลีถามยิ้มๆ มึ้งงงงงง!
            “ ไม่! แล้วก็ช่วยปล่อยมือลามกของมึงด้วย อยากจับไม่ไปจับของตัวเองวะ?” ผมดิ้นด๊อกแด๊กในอ้อมกอดของตัวลามก มือมันก็หนุบหนับแถวน้องชายผมอย่างเมามันส์
            “ หึ ไม่อ่ะ กูจับของตัวเองมาทั้งชีวิตละ อยากจับของคนอื่นอ่ะ โดยเฉพาะมึง” ไม่ว่าเปล่า มือซ้ายที่ว่างอยู่ก็ลูบเข้าไปในสาบเสื้อ ลูบไล้ไปมา ขนของผมพร้อมใจกันลุกพรึ่บ
            “เชี่ยตี่! แม่งโรคจิต!” ผมพูดพลางหดคอหนีลิ้นร้อนที่ตวัดเลียขึ้นลงที่แถวๆซอกคอ รู้สึกถึงน้ำลายเหนียวเปียกชื้นแชะ ก่อนที่มันจะงับลงบนต้นคอจนผมต้องเอี้ยวตัวหนี
            “ลี! อืม อื้ม อา ฮา” อ๊ากกกกก ไอ้บ้าลี ไอ้ตัวลามกจอมฉวยโอกาส!
            ลีถอดเข็มขัดของผมออกแล้วโยนลงพื้นเสียงดังเคร้ง ก่อนจะล้วงมือเข้าไปสัมผัสกับกัสน้อยของผม ผมสะดุ้งเฮือก มือก็พยายามดึงมือลามกให้ออกห่าง แต่ถึงไอ้บ้านี่จะจับ จะลูบ จะคลำส่วนไหนของร่างกาย ผมกลับไม่รู้สึกโกรธหรือรังเกียจเลยสักนิด แต่กลับรู้สึกดีแปลกๆแล้วก็อายมากๆเท่านั้นเอง นี่อย่าบอกนะว่าผมติดเชื้อโรคจิตมาจากไอ้ตัวลามกนี่เข้าให้แล้วน่ะ!
            “กัส กูขอนะ?” ไม่รอให้ผมตอบ ไอ้ลีก็เหวี่ยงผมให้กลับไปนอนลงที่เดิมแล้วขึ้นคร่อม ก่อนที่จะก้มลงไซ้คอผมอย่างหื่นกระหาย -///-
            “ไอ้บ้า อย่าทำรอยนะ อา” ผมบอกมันก่อนที่จะปล่อยเสียงประหลาดออกมาให้ไอ้ตี่มันยิ้มชอบใจ เพราะมือซุกซนวนเวียนอยู่บนยอกอกที่แบนราบของผม ลีไล้มือลงล่างแล้วจับขาผมแยกออก แทรกตัวเข้ามา ลิ้นร้อนตวัดวนรอบยอดอกของผม ก่อนที่จะเลื่อนต่ำลงไปที่สะดือ มือก็ปลดกระดุมกางเกงรูดซิปลง
            “ลี อย่า” ผมพูดเสียงแผ่ว รู้สึกร่างกายร้อนไปหมดทุกส่วน หายใจติดขัด
            “น่า รับรองว่าจะไม่ทำให้เจ็บแม้แต่นิดเดียว” มันเงยหน้าที่แนบอยู่กับหน้าท้องแบนราบขึ้นมาตอบแล้วยิ้มเซ็กซี่ อ่า น่ารักชะมัด -///-
            “อื้อ อย่า ไม่เอาตรงนั้น ลี อื้อ อา ฮ่า มะ อ๊ะ” ผมแทบจะร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อลีใช้ลิ้นสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวแล้วรูดขึ้นลง รู้สึกเสียวแปลกๆ บ้าชะมัด รู้สึกดี
            “รู้สึกดีมั้ย?” มันเงยหน้าขึ้นถาม
            “อืม” ผมรีบยกมือขึ้นปิดปากอย่างเร็วไวเมื่อเผลอตอบรับออกไป เจ้าของคำถามยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วจัดการของมันต่อ มันเลื้อยมือหนึ่งขึ้นมาบีบหัวนมผม อ๊า รู้สึกดี -///-
            “กัส กูรักมึง” ลีขยับตัวขึ้นมาให้หน้าอยู่ระดับเดียวกันกับผมแล้วเอ่ยถ้อยคำหวาน ผมพยักหน้าหงึกหงัก แล้วโอบรอบคอขงคนตัวสูงกว่าให้โน้มลงมาจูบ
            “อื้อ” ลีไซ้คอผมมือหนึ่งก็เลื่อนลงมาดึงกางเกงนักเรียนขาสั้นของผมออกตามด้วยกางเกงใน มันลูบๆแถวหว่างขาด้านในก่อนจะสอดนิ้วชี้เข้ามาในตัวผม
            “อ๊ะ เจ็บ” ผมร้องบอก ลีก้มลงจูบผมแล้วขยับนิ้วเข้าต่อไป ก่อนจะขยับเข้าออกช้าๆ แรกๆก็รู้สึกเจ็บแต่ต่อมาความเจ็บก็เปลี่ยนมาเป็นความรู้สึกชาๆแล้วจึงค่อยๆรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด
            “อ๊า ลี อื้อ ฮ่าอืม ลี อย่านะ พอเถอะ อา ” ผมร้องห้ามเบาๆ ตัวก็บิดเร่าๆ ร้อนวูบวาบไปหมด นิ้วลีก็เริ่มขยับเร็วขึ้นจนต้องกัดปากห้ามความรู้สึก
            “หืม?” ลีกดจูบลงมาอีกครั้งก่อนจะสอดนิ้มกลางแทรกเข้ามา
            “เจ็บ ลี อา อ๊า อ๊ะ อืม” ผมร้องได้ไม่นานก็ถูกประกบริมฝีปากลงมาอีก สองนิ้วของลีก็ขยับเข้าออกเร็วขึ้นจนผมร้องไม่เป็นภาษา มือที่ว่างอยู่ก็กำกัสน้อยรูดขึ้นลงอย่างชำนาญ กัสน้อยเกร็งกระตุกแล้วพ่นน้ำสีขาวขุ่นใส่มือของคนลามกจนยิ้มชอบใจ
            “หืม เสร็จไวแฮะ ขี้โกงนี่” พูดจบก็ดึงนิ้วออก ถอดเข็มขัดตัวเองออกปลดตะขอรูดซิปลง งัดเอาลีน้อยที่ตื่นตัวเต็มที่ออกมา เอี้ยวตัวไปที่หัวเตียงคว้าเอาขวดอะไรสักอย่างมาแล้วบีบใส่มือแล้วทาลงบนลีน้อย
            “อะไรน่ะ?” ผมถามเสียงแผ่ว แอบหอบนิดๆ
            “ก็ของที่จะทำให้นายไม่เจ็บไงล่ะ” ว่าแล้วก็สอดนิ้วเข้ามาอีก จนต้องครางออกมาให้มันยิ้มชอบใจขยับอาวุธเข้ามาจ่ออยู่ปากทางเข้าจนรู้สึกถึงความเย็น
            ผมมองอย่างตะลึงกับขนาดของมันก่อนที่ผมยกขาที่พาดอยู่บนหน้าขาของลีขึ้นมางอเข่าแล้วถีบเข้าที่ท้องของมันเข้าเต็มรัก จนมันหงายหลัง ผมลุกพรวดขึ้นนั่ง หยิบกางเกงในมาใส่แต่ก็ถูกไอ้จอมมารสุดหื่นคว้าในขณะที่ผมสอดขาเข้าไปแล้วขาหนึ่ง
            “เชี่ยกัส มึงถีบกูไม?” ลีกัดฟันถามผมที่พยายามดึงกางเกงใน
            “อึก ก็มึงจะทำอ้ะ” ผมว่าแล้วพยายามต่อ แต่ก็ไม่เป็นผล มือหนึ่งดึงกางเกงในอีกมือหนึ่งก็ปิดกัสน้อยไม่ให้ออกเผชิญกับสายตาไอ้ตัวลามก
            “หา!? มึงพูดไร กูกะมึงเป็นแฟนกันแล้วทำแค่นี้ปกติ” มันบอก แต่ผมส่ายหน้า
            “อื้อ แต่กูยังไม่พร้อมนี่”
            “แล้วเมื่อไหร่มึงจะพร้อม?” มันถามกลับมาผมได้แต่เงียบ
            “รีบใส่เสื้อผ้าซะ” แล้วมันก็ปล่อยกางเกงในผมให้เป็นอิสระ ผมรีบสอดขาอีกข้างเข้าไป ดึงขึ้นอย่างไว แล้วตามด้วยกางเกงนักเรียนและเข็มขัด
            “งั้นกูกลับนะ?” ผมบอกแล้วหยิบกระเป๋าหันหลังเตรียมก้าวออกจากห้องนอน แต่ก็ถูกแขนแกร่งกอดเอาไว้จากด้านหลัง
            “รีบหนีกูจริ๊ง กูไม่ทำไรแล้ว อยู่กะกูก่อนนะ” ลีพูดพลางดึงผมให้นั่งลงบนตักมันที่ปลายเตียง
            “อื้อ” ผมรับคำ ลีเอาจมูกมาเกยไหล่ผมส่วนปากที่ติดอยู่กับแผ่นหลังผมก็ขมุบขมิบอะไนสักอย่าง
            “มึงโกรธกูป่ะ?” ผมหันหน้าไปถามลี มันทำหน้าบอกบุญไม่รับแล้วเหลือบตามองผม
            “ถ้ากูโกรธ มึงจะง้อกูป่ะละ?” มันถามกลับผมก็ตอบไปโดยที่ไม่เสียเวลาคิด
            “เอ่อะ ไม่อ่ะ”
            “งั้นกูไม่โกรธ” อ่ะจะอ่ะ ซะงั้น แต่ดูเหมือลีมันทำทำแก้มป่องแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ
            “เดี๋ยวเย็นๆกูไปส่ง” เงียบอยู่สักพักก็เอ่ยออกมา ผมพยักหน้าน้อยๆ
            “อื้ม”
 
            เวลาประมาณหกโมงเย็น ลีขับแลมเบอร์กินีมาส่งผมที่หน้าบ้านแล้วก็กลับคอนโดตัวเอง ผมสะพายกระเป๋าเดินเข้าบ้านแล้วเตรียมจะดิ่งขึ้นห้องตัวเองอย่างเร็ว แต่ก็ติดที่พี่กันเดินสวนลงบันไดมา
            “กลับช้า ไปไหนมา คอมึง” ผมยกมือขยุ้มคอเสื้อเข้าหากันแล้วยิ้มแหะๆในขณะที่พี่กันจ้องตาเขม็งจนแทบทะลุออกจากเบ้า
            “ยุงกัดอีกแล้วเหรอ? หืม?” ไอ้บ้าลี กูบอกแล้วว่าอย่าทำรอย ไอ้เชี่ยนี่
            “อะ อื้อ แหะๆ” เชื่อเถอะๆ สาธุๆๆๆๆ เพี้ยง!
            “ยุงบ้านพ่อมึงตัวเท่าคนรึไงวะ!” พี่กันกัดฟันถามเสียงแข็ง
            “เอ่อ พ่อผมกะพ่อพี่คนเดียวกันนะ”
            “เออ! มึงไปทำอะไรมา บอกกูมาดิ๊ ดูยังไงก็รอยคิสมาร์ก มึงมีแฟนแล้วเหรอ ผู้ชายใช่มะ?” พี่กันสาวเท้าเข้ามาใกล้ผมถอยหลังหนึ่งก้าวก่อนจะถูกพี่กันลากเข้าห้องตัวเองแล้วโยนขึ้นเตียง ปิดประตูเสียงดังปัง
            “ตอบ!” พี่กันตวาดจนผมตกใจ พี่กันไม่เคยตวาดผมขนาดนี้มาก่อนเลยนะ การที่ผมมีแฟนนี่มันผิดมากเหรอ
            “ปะ เปล่านะพี่” ผมตอบเสียงอ้อมแอ้ม พี่กันมองด้วยสีหน้าอำมหิต น่ากลัวอ่ะ
            “งั้นมึงไปไหนมา” พี่กันถามเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นว่าผมเริ่มจะกลัว
            “บ้านเพื่อน” ผมกลืนน้ำลายลงคอ พี่กันเป็นคนฉลาดผมกลัวว่าพี่กันอาจะไม่เชื่อเพราะว่าผมน่ะมีเพื่อนกะเขาที่ไหนกัน นี่ถ้าถามว่าใคร แล้วพี่กันขอเบอร์โทรถามนะ ผมซวย วุ้ย ตอบได้สิ้นคิดมาก!
            “อย่าให้กูรู้นะว่าไปบ้านแฟนน่ะ” ว่าแล้วก็เดินออกกจากห้องไป ผมนี่ถอนหายใจเฮือก ขอบคุณสวรรค์ ที่พี่กันอุตส่าเชื่อคำโกหกของผม ฮึ่ม แล้วทำไมพี่กันถึงได้เจาะจงที่ผู้ชายล่ะวะ
ขอโทษนะลี แต่กูคงบอกกะพี่กูไม่ได้อ่ะ
 
………………………………………………………………………………..
 
[ Gun’s part ]
            “ตอบ!” ผมตะคอกใส่กัสหลังจากที่โยนมันขึ้นเตียงแล้ว มันมองผมแล้วกลืนน้ำลายลงคอแล้วตอบเสียงอ้อมแอ้ม
            “ปะ เปล่านะพี่”
“งั้นมึงไปไหนมา?” ผมถามเสียงอ่อนลงเห็นไอ้กัสมันทำท่าว่าจะกลัว
“บ้านเพื่อน” ไอ้น้องเชี่ยนี่โกหกกู!
            “อย่าให้กูรู้นะว่าไปบ้านแฟนน่ะ” ผมพูดจบก็เดินอกจากหห้องของมัน หน่อย โกหกหน้าด้านๆ ทำไมผมถึงรู้ว่ามันโกหกผมน่ะเหรอ หึ!
            ก็ตั้งแต่ตอนที่มันขึ้นมอต้นมาผมก็กีดกันผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้มัน แต่มันไม่รู้ตัวหรอก ก็ไอ้กัสมันแม่งโง่ ขนาดเพื่อนมันจ้องจะกินมันยังไม่รู้ตัวเลย
            แล้วก็ดูหน้ามันดิ น่ารักกุบกิบอ่ะ ถ้าถอดแว่นออกนี่น่าฟัดมาก -.,- ตัวขาวๆแต่ไม่เล็กมาก ปากโคตรน่ากัดน่าจูบอ่ะ (นี่ผมไม่ได้คิดอกุศลกะน้องนะ) ตากลมโตสีน้ำตาลเข้ม ผมด็จะดำไมดำน้ำตาลไม่น้ำตาล ดูรวมๆแล้วโคตรน่าจับกดอ่ะ บอกตรง
            ผมขัดขวางความสัมพันธ์ของกัสกับเพื่อนมาตลอด นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมมันไม่เคยมีเพื่อนนอกจากตอนประถม
แต่แล้วเมื่อตอนมอสี่ ไอ้กัสก็เข้าเรียนมอปลายที่เดียวกะผมเหมือนตอนมอต้น มัน ไอ้เชี่ยลี ไอ้เด็กตาตี่กวนพระบาทนั่นมันก็เข้ามาเจ๊าแจ๊ะกะน้องผม
            มันคอยเข้ามาแกล้งน้องผมจนแทบจะร้องไห้กลับบ้านทุกวัน ดีที่ผมเป็นประธานนักเรียนเลยพอช่วยเหลือมันได้บ้างแต่แค่มองตามันผมก็รู้ว่ามันน่ะ ชอบไอ้กัส แม่งเด็กชะมัด
            แต่เอ๊ะ!
            แล้วไอ้คนที่มันดูดคอน้องผมนั่นมันใครวะ คงไม่ใช่ไอ้เชี่ยนั่นหรอกนะ! แม่งเอ๊ย ผมไม่ได้เรียนที่นั่นแล้วเลยรู้สึกกังวลรึเปล่า ไม่อ่ะ ไม่ใช่แน่ ไอ้คนที่มาวันเสาร์นั่นมันไม่ใช่เรอะ ทำไมตากูดีแต่สมองเพิ่งจะนึกได้วะ!
            งี้ต้องโทรเช็ค! ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหา ไอ้แมธทิวเพื่อนรุ่นน้องของผมทันที
            “ครับพี่”
            “ไอ้แมธ มึงได้ยินข่าวเรื่องที่น้องกูคนที่น่ารักๆกะไอ้เชี่ยลีมอห้าห้องสามหน้าตากวนตีนมันแอบกุ๊กกิ๊กกันป่ะ” ผมกรอกเสียงลงไป นี่ผมไม่ได้สองมาตรฐานอะไรหรอกนะ แต่มันเป็นเรื่องจริง!
            “อะไรกัน นานทีโทรมานี่พี่ไม่คิดจะถามสารทุกข์สุกดิบผมเลยเหรอ?” มันว่าทำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ นี่มึงกี่ขวบละครับ?
            “เออๆ งั้นมึงสบายดีป่ะ?” กูยิ่งรีบแม่งลีล่า
            “ก็ยังไม่ตายอ่ะพี่” ตอบงี้มึงจะให้กูถามทำเพื่อ? แม่งเอ๊ย เดี๋ยวได้ตายจริงๆหรอกแม่ง
            “ถุย เดี๋ยวมึงได้กลายเป็นศพ เชี่ยนี่ เร็ว ตอบมา”
            “ไอ้กัสกะไอ้ลีใช่ป่ะ?”
            “มึงเรียกใครไอ้”
            “ -_- ครับๆ น้องกัสกะน้องลี”แม่งกวนตีนกูละ
            “พ่อง น้องลีเชี่ยสิ” ไอ้ห่ารากนี่
            “คร้าบบบบ ฮ่าๆๆๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะพี่ แต่ตอนที่ไอ้บาสห้องผมมันไปบอกรักน้องกัสของพี่ ดูเหมือนจะอกหักเพราะไอ้เชี่ยลีของพี่…”
            “ไม่ใช่ของกู! แล้วก้นะ ไอ้บาสมันเป็นใคร กูบอกให้มึงดูน้องกูดีๆไม่ใช่?” ผมสวนทันควัน แม่ง มึงชักจะกวนตีนกูมากละนะ ไอ้นี่นิ
            “น่าๆ ดูเหมือนไอ้บาสจะอกหักเพราะไอ้เชี่ยลีของ เอ่อ แหะๆ บอกว่าเป็นแฟนกะน้องกัสอ่ะ แต่อันนี้ไม่รู้จริงป่าว แต่ดูเหมือนน้องกัสเองก็บอกว่ามีแฟนแล้วด้วย แล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธที่บอกว่าเป็นแฟนกะไอ้ตาตี่นั่นด้วยนะ” ดูเสียงมึงร่าเริงมาก   นี่สรุปคือน้องกูเป็นแฟนกะมันจริงๆใช่มะ?
            “มึงจะบอกว่า มันกะน้องกูคบกันอยู่?” ผมถามเสียงเย็น ไอ้ตี่
            “อือฮึ!” อ๊าก ผมกดตัดสายทันทีที่ได้รับคำตอบรับ
            “ไอ้เชี่ยกัส!” ไอ้น้องไม่รักดี ไอ้น้องชั่ว ถึงมึงจะน่ารัก แต่กูรับไม่ได้ที่แฟนมึงเป็นผู้ชายแถมยังเป็นไอ้เชี่ยนั่นอีก ฮึ่ม!
 
[ End Gun’s Part ]
 
…………………………………………………………………………..
 
To be continued