แผนปรับเปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูตัวแสบ

 ห่าวววววว~~~ มา รร. ด้วยความง่วง ง่วง ง่วง แล้วก็ง่วง

เมื่อคืนข้างบ้านจัดงานปาร์ตี้บ้าบออะไรไม่รู้เสียงดังเอะอะ โวยวาย เล่นเอาฉันไม่ได้หลับได้นอนเลย  

ไร้มารยาทสุดๆอยากจะเดินออกไปด่านะ แต่เขาอยู่กันหลายคนเกิ๊นนน กลัวจะได้กลับมาแค่วิญญาณ

อึ๋ยยย ไม่ไหวๆ หาที่นอนดีกว่า ~_~

    ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

    "ห้ามนอนนะ!! ตื่นเลยๆ" ยัยมีนี่อีกล้ะ คราวนี้ไม่ใช้หนังสือละ ฝ่ามือมันล้วนๆเลย

    "นี่ๆๆ หยุดตีเดี๋ยวนี้เลยนะ เจ็บจะตายอยู่แล้ววToT" งือออ เป็นรอยฝ่ามือเลยอ่าาา

ฮึ่ยยยย ไอ่คนชอบทำร้ายร่างกายเพื่อนนน  นิสัยไม่ดีเลยยย

    "ถ้าไม่อยากให้ตีก็ตื่นสิ"

    "นอนคุยก็ได้นิ"

    "ไม่ได้ลุกขึ้นมาๆๆ" ยัยมีนี่พูดไปฉุดแขนฉันไป พอฉันไม่ลุกมันก็ยิ่งฉุดแรงขึ้น

เฮ้้ยยยย แขนขาดกันพอดี อะไรนักหนาเนี้ยเจอข้างบ้านไร้มารยาทไม่พอยังต้องมาเจอเพื่อน

โรคจิตชอบใช้ความรุนแรงอีกหรอเนี้ยยย 

    "เฮ้ยๆๆๆ แขนขาดกันพอดีหยุดดึงเลยลุกแล้วๆ" สุดท้ายฉันก็ต้องยอมจำนน -_-'

ยัยมีนี่ปล่อยแขนฉันแล้วยิ้มหวานน(มั้ง)ก่อนจะยิงคำถาม

    "เป็นไงสมัครงานได้มั้ย??" ยัยมีนี่ทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นสุดๆเลย

    "ระดับฉันแล้วนะ ยังไงก็ต้องได้ทำถ้าฉันอยากจะทำ" ฉันยิ้มให้ยัยมีนี่ด้วยความภูมิใจ๊ ภูมิใจ

    "เฮ่ยย จริงหรอ ร้านนั้นเขารับแต่คนเก่งๆนะ" 

    "จริงย้ะ คนเก่งงั้นหรอ แล้วไงอีกหน่อยฉันก็เก่งได้เหมือนกัน ไม่แน่นะฉันอาจเก่งกว่าก็ได้" 

    "จร้าาา แล้วเริ่มงานวันไหน? ให้ฉันไปส่งนะ" 

    "เริ่มวันนี้และแน่นอนเธอต้องไปส่งฉัน" 

    "อื้ม Ok. ฉันจะได้ซื้อขนมไปฝากคุณน้าที่โรงพยาบาลด้วย" 

พอยัยมีนี่พูดถึงแม่ ฉันก็ท้อขึ้นมาเลยอ่ะนี่ฉันจะไม่ได้ไปเยี่ยมแม่เลยนะ ก็คงต้องฝากยัยมีนี่

เยี่ยมอะแหละ เฮ่อออ แต่เดี๋ยวแม่ก็ได้ออกมาแล้ว คิดถึงแม่จังอยากนอนหนุนตักเหมือนเมื่อก่อน

       กริ๊งง  กริ๊งง กริ๊งง ~~~

     "อ๊อ! เลิกเรียนแล้ว" ยัยมีนี่ดีใจใหญ่เลยกระโดดไปมาจนฉันเวียนหังไปหมดล้ะ

     "พอๆๆ รู้แล้ว ไปกันได้แล้วป่ะ" ฉันจูงแขนยัยมีนี่เดินออกมาจาก รร. 

วันนี้ฉันรีบกลัวจะทำงานวันแรกสายก็เลยไม่เข้าแถวซะเลย

     "เฮ่ยยย! O[]O" ยัยมีนี่กระตุกแขนฉันให้หยุดเดิน

     "ไม่ต้องเฮ่ย วันนี้ฉันรีบไม่ต้องเข้าหรอก" ฉันหันหน้าไปบอกยัยมีนี่แล้วคว้ามือมันวิ่งก่อนที่

จะมีคนมาเห็นซะก่อน เดี๋ยวได้โดนทำโทษยาวเลย มีหวังไปถึงร้าน Happy Coffee สาย

อีตานั่นไม่รับทำงานล่ะแย่เลย แต่ดีนะที่ร้านกับ รร. ไม่ไกลกันมากเท่าไหร่วิ่งแป๊ปเดียวก็ถึง

             Happy Coffee :)

     "ขอบใจมากนะที่มาส่ง ไปโรงบาลดีๆนะแก" ฉันยื่นขนมให้ยัยมีนี่เอาไปให้แม่ที่โรงพยาบาล

     "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปก่อนนะเดี๋ยวจะค่ำซะก่อน แกตั้งใจทำงานนะอย่าสร้างปัญหาล่ะ" 

     "ไม่รับปากหรอกนะ ฮ่าๆ บ๊ายย" ฉันบอกลายัยมีนี่เสร็จก็กลับเข้ามาในร้าน

     "ซินดี้ มาเอานี่ไปเสิร์ฟโต๊ะ3ให้ฉันหน่อยสิ" ยัยปอกวักมือเรียกฉันพร้อมกับถาดกาแฟและขนม

     "อ่อ อืม" ฉันรับถาดมาถือไว้แล้วก้มมองของในถาด โหววว ตกแต่งได้น่ารักฟรุ้งฟริ้ง

สมกับน่าตาคนทำมากเลย ท่าทางน่าจะอร่อยแอบกินดีมั้ยเนี้ย

     "คาปูชิโน่เย็นกับเค้กลาวานี่ของผู้ชายส่วนโกโก้เย็นกับเค้กส้มนี่ของผู้หญิงนะ" ยัยปอนี่

เนี๊ยบมากเลยนะ จำได้เป๊ะๆไม่ว่าของใครของใคร จะละเอียดไปไหนเนี่ย ทำเอาฉันอยู่ด้วย

ลำบากเลย ฟังยัยปอพูดจบฉันก็เดินเอาของมาเสิร์ฟลูกค้าเลย

     "คาปูชิโน่เย็นกับเค้กลาวาของคุณผู้ชายคร่าา และนี่โกโก้เย็นกับเค้กส้มของคุณผู้หญิงคร่าา"

วางของเสร็จฉันก็กำลังจะเดินกลับมา แต่...

     "ผมไม่ได้สั่งคาปูชิโน่เย็นครับผมสั่งร้อน" ไอ่คุณผู้ชายที่ฉันเสิร์ฟคาปูฯเมื่อกี้ก็เรียกไว้ซะก่อน

     "คะ งั้นฉันต้องขอโทษด้วยนะคะเดี๋ยวฉันเอาไปเปลี่ยนให้ใหม่ค่ะ" ฉันก้มหน้าขอโทษ

แล้วยืนมือไปคว้าแก้วคาปูฯ

   ขวับ!!!

กรรม ซวยแล้วไงแก้วคาปูชิโน่คว่ำใส่เสื้อลูกค้าเต็มไปหมดเลยยยย งือออ ซวยแล้วๆๆๆ

    "อุ๊ย!!  ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ" ฉันรีบหาคว้าทิชชู่แล้วซับๆที่เสื้อของลูกค้าผู้ชาย

    "ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้เนี่ยห๊ะ! ทำงานไม่ได้เรื่องเลย ไหนโฆษณานักหนาไงว่าร้านนี้พนักงาน

มีคุณภาพ คุณภาพต่ำๆอะสิไม่ว่า" อีตาลูกค้าลุกขึ้นด่าฉันยับเลย แล้วยังมาหาว่าฉันเป็นพนักงาน

คุณภาพต่ำอีกต่างหาก ขึ้นเลยๆ ปี๊ดเลยยย อย่างงี้ต้องสั่งสอน

    "นี่พูดดีๆนะ น่าไม่เหมือนแม่ฉันนะ กล้าดียังไงมาด่าฉันไม่เคยตายรึไงห๊ะ!!" 

    "ก็มันจริงนี่ ทำงานไม่มีคุณภาพ ทำงานไม่ได้เรื่อง เฮ็งซวยที่สุด"

    "หุบปากไปเลยนะ ถ้ายังไม่อยากตาย" ฉันโมโหยกถาดขึ้นเหนือหัวเตรียมจะทุบไอ่ลูกค้า

ปากเสีย

    "หยุดเดี๋ยวนี้นะ" อยู่ๆก็มีใครไม่รู้พุ่งมาจากข้างหลัง เข้ามาล็อกตัวฉันไว้ก่อนที่ถาดจะลง

กลางกระบาลของไอ่ลูกค้าปากเสียนั่น "เธอจะทำอะไรเนี้ย นั้นลูกค้านะ" เอ๊ะ เขาคือ

นายเจ้าของร้านนี่ ตายละมาเห็นฉันตีลูกค้าแบบนี้เขาจะฆ่าฉันมั้ยละเนี้ย

    "ก็ลูกค้านายหาเรื่องฉันก่อนนิ"

    "เธอออกไปก่อนไปเดี๋ยวฉันเคลียเอง" เขาปล่อยแขนออกจากตัวฉันแล้วไล่ฉันออกมาจาก

ตรงนั้น เขาคงไม่ฆ่าฉันทิ้งโทษฐานทำร้ายลูกค้าเขาหรอกนะ ฮึ่ยยย จะให้ทำไงได้ละ 

ก็ฉันขอโทษแล้วนี่ นายลูกค้าปากเสียนั่นยังจะมาด่าฉันอีก ใครจะไปทนได้ล่ะ ไม่เอามีดไล่แทง

ก็บุญหัวมันแค่ไหนแล้ว ขนาดแม่ฉันยังไม่เคยมาด่าฉันแบบนั้นเลยนะ แต่นี่ญาติก็ไม่ใช่

ฮึ่ยยยย โมโหๆๆๆๆ  -///-