แผนปรับเปลี่ยนหัวใจยัยคุณหนูตัวแสบ
เขียนโดย 
mymild_kanokwan
วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.44 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2557 13.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เธอไปทำกับลูกค้าแบบนั้นได้ไง" นายเจ้าของร้านร้องตะโกนถามฉัน สงสัยคงจะโมโห
แบบที่ฉันคิดไว้เด๊ะเลย ลูกค้าบ้านั้นคงจะบอกว่าฉันผิดทุกอย่างสินะเขาเลยมาโมโหใส่ฉันแบบนี้
ฮึ่ยย ไอ่คนฟังความข้างเดียว ไอ่คนหูเบาเอ้ย
"ลูกค้านายมาหาเรื่องฉันเอง!"
"หาเรื่อง? หาเรื่องอะไร"
"ก้ลูกค้านายหาว่าฉันไม่มีคุณภาพทำงานไม่ได้เรื่อง ทั้งๆที่ฉันก็ขอโทษไปแล้ว อีกอย่าง
ฉันก็ไม่ได้รับออเดอร์ซะหน่อยแค่มาเสิร์ฟตามคำสั่งครูฝึก!" อุ๊บ!! ฉันไม่ได้ตั้งใจโยนความผิด
ให้เธอนะปอ ฉันแค่บอกความจริงหน่าา เข้าใจฉันหน่อยนะ
"อย่าโยนความผิดให้คนอื่น!และเธอเองก็ไม่ควรทำแบบนั้นกับลูกค้า ลูกค้ายังไงก็คือลูกค้า"
เขาก็ว่าฉันผิดเหมือนเดิมแล้วยังว่าฉันโยนความผิดให้คนอื่นอีก เหอะ บัดซบที่สุด
ไอ่คนที่ดูถูกคนอื่นนิไปขอโทษเขาเอาๆ แล้วไอ่คนที่ปกป้องศักด์ิศรีตัวเองนิโดนด่าเอาๆ
ตั้งใจจะไม่รับฉันตั้งแต่แรกสินะเลยหาเรื่องเอาผิดให้ได้เนี้ย
"ลูกค้าแล้วไงเป็นลูกค้าก็ไม่ควนมาดูถูกคนอื่นแบบนี้ แล้วนายเองก็ด้วยถ้าไม่อยากให้ฉันทำงาน
ที่นี่ก็บอกมาสิ บอกดีๆ อย่าหาเรื่อง!!!"
"ไปคุยกับฉันข้างนอก คุยที่นี่ลูกค้าตกใจหนีหายเจ๊งกันพอดี" พูดจบเขาก็ลากฉันออกไปจากร้าน
แล้วยัดฉันขึ้นรถ ปัง!!!
นี่เขาเห็นฉันเป็นตุ๊กตารึไง คิดจะลากก็ลาก คิดจะฉุดก็ฉุด คิดจะด่าก็ด่า แบบเนี้ย
บ้าจริง แล้วนิฉันเป็นอะไรของฉันปล่อยให้เขาฉุดเขาลากไปไหนง่ายๆแบบนี้ได้ไง ฉันเป็น
อะไรไป
"ฉันขอโทษนะที่ว่าเธออ่ะ ที่จริงที่เธอพูดมันก็ถูก เป็นลูกค้าก็ไม่ควนมาดูถูกคนอื่นแบบนี้
ตอนนั้นฉันแค่โมโหที่เธอจะใช้ถาดฟาด แล้วพอฉันดุเธอก็ยังมาก้าวร้าวใส่ฉันอีก แทนที่จะขอโทษ"
เขาขอโทษฉันเฉยเลยแฮะ นึกว่าจะด่ายับซะละ
"ช่างเหอะ ฉันลืมมันไปหมดแล้ว" ฉันไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ต่อละเบื่อ จบๆไปซะก็ดี
เอ๊ะ? มัวแต่ทำเก๊กพึ่งจะได้มองทางชัดๆ นิเขาพาฉันมาที่ไหนเนี้ย ไม่คุ้นทางเลยแล้วเขาก็
พาฉันมาที่คอนโดของใครก็ไม่รู้ไม่คุ้นอีกอยู่ดี ยังไงเนี้ยจะโวยวายหรือจะเงียบ เฮ่ยทำอารมไม่ถูกเลย
"เอ่าลงมาสิอึ้งอะไรอยู่ ฉันว่าลูกคุณหนูเธอก็น่าจะอยู่ที่ไฮโซๆอยู่แล้วนะ จะอึ้งอะไร"
เขาเปิดประตูรถรอฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วเขามารู้ได้ไงว่าฉันอยู่ไฮโซ
เท่าที่จำได้ฉันไม่เคยบอกนิ
"นายมารู้ได้ไงว่าชีวิตฉันเป็นยังไง ฉันไม่เคยบอกนิ"
"จะไม่รู้ได้ไงของแบรนเนมทั้งตัวขนาดเนี้ย ไหนจะการทำตัวง๊องแง๊งทำอะไรก็ไม่เป็น
ของเธออีก ไม่ต้องเดาให้ยากเลย" เขากำลังหลอกด่าฉันรึเปล่าเนี้ย
"ฮึ่อ ทำเป็นรู้ดี เออที่นี่ที่ไหนแล้วพาฉันมาทำไม" ฉันรีบถามก่อนเขาจะพาขึ้นลิฟต์
"คอนโดฉันเอง" ตอบฉันเสร็จเขาก็พาฉันขึ้นลิฟต์
คอนโด OoO เฮ้ยนี้ฉันเป็นผู้หญิงนะอยู่ๆมาพาฉันเข้าห้องตัวเองได้ไงเนี้ย เขาคิดอะไรอยู่เนี้ย
"คอนโดนาย แล้วนายจะพาฉันมาทำไม?" ฉันสงสัยนะ แต่สงสัยอีกเหมือนกันว่าตัวเองจะ
เดินตามเขามาทำไมเดินกลับไปก็จบแล้ว
แก๊ก~
เขาเปิดประตูห้องพร้อมผายมือให้ฉันเข้าไป
"ฉันแค่แวะมาเอาเอกสารสำหรับเธอ" เขาบอกเอกสารสำหรับฉัน เอกสารอะไร?
เขาเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วออกมาพร้อมเอกสารอะไรก็ไม่รู้เล่มเบ้อเลิ้มเลย แล้วก็ยื่นให้ฉัน
"น่าที่และกฏข้อห้ามทั้งหมดที่ต้องปฏิบัติ เฉพาะเธอเท่านั้น" เฉพาะฉันเท่านั้น
ทำไมต้องเฉพาะฉันไม่เข้าใจเลย แล้วเล่มใหญ่ขนาดเนี้ยใครจะไปทำได้หมดกันเล่า
"ทำไมต้องเฉพาะฉัน?"
"เพราะเธอพิเศษไงซินดี้ :) "
เขาบอกว่าฉันพิเศษงั้นหรอ อ๊ากกกเขิลเลยยย >//<
เอ๊ะเขาเรียกชื่อฉันงั้นหรอ เขายังจำได้หรอ เออต้ังแต่คุยกันมาฉันยังไม่เคยรู้ชื่อเขาเลยนี่
ไม่ได้ๆฉันเสียเปรียบแย่เลยไม่ยอมหรอก
"นายชื่ออะไร?"
"ฮ่าๆ :D เธอยังไม่รู้หรอกหรอ" เขาหัวเราะเยาะฉันเฉยเลยอ่ะ
"ก็ยังอะสิ รู้แล้วจะถามหรอ" งอลซะเลยดีมั้ยเนี้ย ฉันงอลตุ๊บป่องแล้วทำน่ามุ่ย
เขายิ้มหวานให้ฉันพร้อมใช้มือข้างนึงของเขามาขยี้ผมฉันเบาๆแล้วบอกว่า
"ฉันชื่อ ซีเกมส์ :) "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
