MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

 
     6:00 น.
 
ฮ้าว!! อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน^^ รู้รึเปล่าคะว่าวันนี้ยูมะตื่นเช้าทำไมมาอ่านหนังสือค่า^^
(ก็คนมันได้ที่1ของห้องนี่นาช่วยไม่ได้) ความจริงฉันก็ตื่นมาอ่านแบบนี้ทุกวันแหละค่ะ อ่านไปเพลินไป...
 
     7:00น.
 
"เจ็ดโมงหรอคะเนี่ยกำลังเพลินเลยลงไปทำอาหารเช้าให้ครอบครัวดีกว่า" ฉันเก็บหนังสือใส่ในกระเป๋าแล้วเดิน
ลงมาข้างที่เงียบสงัด ครอบครัวของฉันมีกันอยู่แค่3คนเนี่ยแหละค่ะ มียูมะ พ่อและแม่ไม่มีน้องเหมือนซากุระจัง
หรอกค่ะน่าอิจฉาที่มีน้องชายที่น่ารักขนาดนั้น(ไม่เห็นน่าอิจฉาเลย#เสียงเรียกร้องจากซากุระจัง)
 
"อืม...วันนี้ทำอะไรดีน้า ทำราเม็งดีกว่า^^" ฉันตั้งหน้าหน้าตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารเช้าให้พ่อกับแม่และที่
สำคัญให้ตัวเองด้วยค่าอิอิ><
 
"ทำอะไรกินหรอลูกหอมเชียว" เสียงของแม่ดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังตักราเม็งใส่ชาม
 
"ราเม็งค่ะ เสร็จพอดีเลยแม่เอาไปกินเลยนะคะ^^" ฉันยื่นชามราเม็งให้แม่ แม่รับไปอย่างว่าง่ายแล้วนำไป
ทาน
 
     7:30น.
 
"ไปแล้วนะคะพ่อแม่" ฉันหันไปกอดพ่อและแม่ก่อนจะเดินออกมา
 
"ยูมะจางงงง!!" ฉันหันไปหาซากุระจังที่วิ่งตามฉันมา แล้วหอบแฮกๆ
 
"ไปโรงเรียนด้วยกันน้า" ซากุระเอ่นปากชวน ฉันเลยยิ้มให้
 
"โอเนะซังบ้า!! วิ่งไม่ทันแล้วเนี่ยเร็วชะมัดคนหรือหมู เอ๊ย!! หรือม้าเนี่ย" เสียงของยูโตะคุงวิ่งตามหลังมา
ด้วยสีหน้าหอบฉันเลยหยุดแล้วหน้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้เขาอีกผืนฉันมีหลายผืนน่ะค่ะ
 
"ขอบใจนี่ผ้าเช็ดเธอเมื่อวาน" เขาเอาผ้าเช็ดฉันไปซับแล้วคืนผืนเก่าให้ฉันยิ้มให้พร้อมกับหยิบของ
บางอย่างมาให้เขา
 
"ฉันทำขนมมาให้ยูโตะคุงจ๊ะ เห็นซากุระจังมาพูดให้ฟังว่าช่วงนี้เงินค่าขนมหมดฉันเลยทำอาหารว่างมา
ให้"ฉันทำขนมมาการองญี่ปุ่นที่แต่งหน้าได้น่ารักมากๆช่วงนี้ฉันหัดทำเลยเอามาให้เขาทาน
 
"ว้าวขอบใจนะยูมะ หวังว่าคงไม่มียาพิษหรอกนะ" ยูโตะคุงเอากล่องขนมใส่กระเป๋าของเขาแล้วพูดล้อ
 
"จะมีได้ไงไอน้องบ้ายูมะจังน่ะทำอาหารเก่งจะตายไปจะโรงเรียนกันได้รึยังเดี๋ยวสายหรอก" ซากุระจังลากฉัน
แล้ววิ่งไปโรงเรียนฉันเลยรีบหันไปยิ้มให้ยูโตะคุง เหมือนกับพูดว่า 'โชคดีนะ' ....