MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

     "จะถึงช่วงสอบต้นเทอมแล้วนะทุกคนพยายามเข้าล่ะ ตั้งอ่านหนังสือสอบในช่วงเวลา2วันนะ ห้ามเที่ยวล่ะ

ไม่งั้นตกนะทุกคน ข้อสอบของอาจารย์ครั้งนี้ยากมากตั้งใจล่ะ เลิกเรียนได้" อาจารย์เรียวตะพูดอย่างเป็นห่วงทุก

คนเป็นคนที่ใจดีจังน้าาา

"นี่ ยูมะจังวันพรุ่งนี้ไปดูหนังกันเถอะ"เสียงของซากุระจังดังขึ้นขณะเดินออกจากคลาสรูม แล้วฉันก็เหลือบไป

เห็นอาจารย์ที่เดินออกมาตามเรามา

"เอ่อ..ซากุระจังจ๊ะ" ฉันจะบอกให้ซากุระจังว่ามีอาจารย์จ้องเขม็งมาทางเราอยู่

"ทำไมอะไม่อยากไปหรอฉันเห็นเธอชอบไปจะตาย" ฉันถึงกับเหงื่อแตกพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด

"เอ่อ..ซากุระจังจ๊ะ เอ่อ..ข้างหลัง" ฉันกระซิบ

"มีอะไรอีกหรือว่าพวกโรคจิ.. เฮ้ย!!" เมื่อเห็นซากุระจังหันไปฉันเลยฉันไปตามได้ พบกับอาจารย์เรียวตะกำลังทำหน้าคิ้วขมวดมองไปที่ซากุระจัง

"อย่าหวังเลยซากุระ" เสียงทุ้มน่ากลัวของอาจารย์ดังขึ้น

"เธอต้องมาติวกับฉันพรุ่งนี้ก่อน7โมง ที่หอพักข้างโรงเรียนด้วยถ้าไม่มาตาย!!" แล้วอาจารย์ก็เดินจากไปปล่อยพวกเรากอดกันอยู่ที่เดิม

"น่ากลัวจังฉันจะตายไหมเนี่ย" ซากุระจังพูดพร้อมกับยังกอดฉันอยู่

"ซากุระจังต้องไปนะไม่งั้นไม่รอดแน่" ฉันปล่อยซากุระจังพร้อมกับยิ้มให้

"โชคดีนะจ๊ะซากุระจัง วันสอบเจอกันบ๊าย บาย" ฉันบอกลาซากุระจังพร้อมกับวิ่งกลับบ้านไป

"กลับมาแล้วค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับปิดประตูบ้าน แต่ไม่มีเสียงตอบรับของแม่หรือพ่อเลย

     ครืด ครืด

เสียงของไลน์ดังขึ้นฉันเลยเปิดดู

Dad: พ่อกับแม่จะไปฮันนีมูนกันที่ต่างประเทศนะลูกอีก2อาทิตย์กันนะจ๊ะ

Yuma: ค่ะ โชคดีนะคะพ่อแม่

ฉันพิมพ์แล้วกดปิดหน้าจอ

     ครืด ครืด

เสียงไลน์ดังอีกครั้งพ่อตอบกลับมาหรอคงไม่ใช่หรอกมั้งเพราะว่าตอนนี้พ่อกับแม่คงอยู่เครื่องอยู่นี่นา

Are you ready??: นี่ยูมะฉันเองนะยูโตะ เอ่อ..พรุ่งนี้ไปติวหนังสือกันไหม เอ่อ..ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะฉัน

ไม่ว่า

ยูโตะเองหรอเนี่ยก็ดีนะเพราะว่าวันพรุ่งนี้ต้องอยู่บ้านคนเดียวซะด้วย

Yuma: ได้จ๊ะงั้นนัดกันที่บ้านยูโตะคุงนะจ๊ะ

Are you ready??: ได้สิพรุ่งนี้7โมงครึ่งนะ ฉันต้องอยู่คนเดียวไม่มีคนอยู่ด้วย

Are you ready??: ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายดีใจ

Yuma: จ๊ะแล้วเจอกันนะ^^

ฉันกดปิดหน้าจอแล้วเก็บใส่กระเป๋า เตรียมหนังสือไปพรุ่งนี้ดีกว่าอ่านหนังสือต่อจากตอนเช้าด้วย

ดีจังนะมีเพื่อนอยู่ด้วยแล้ว^^....

ฮู่ว!!กว่าจะเขียนตอนที่3ได้นะค้าคือว่าเมื่อวานเขียนจะเสร็จแล้วอยู่ดีๆมันค้างเฉยเลยรอตั้งนานก็ยังค้างอยู่เลยงะเลยปิดแล้วเปิดใหม่พอเปิดเว็ปขีดเขียนปุ๊ปเกือบร้องไห้เลยทีเดียวเพราะว่ามันบันทึกให้แค่7บันทัดเท่า

นั้น

#ถึงกับอารมณ์ปิดคอมพ์ทิ้งไปเลยทีเดียว

วันนี้เลยทำใจมาเปิดแล้วพิมพ์ใหม่ค้าาาา มีเรื่องบ่นแค่นี้แหละค่ะขอกำลังใจให้ผู้เขียนโดนการวิจารณ์ข้าง

ล่างด้วยนะค้าขอบคุณค่าาาาา^^