MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

"เอ่อ..."
 
เมื่อฉันกำลังพูดอะไรบางอย่างก็มีคุณน้าเจ้าของโรงแรมมาขัดจังหวะ
 
"ขอเวลาซักนิดนึงนะคะ นักศึกษาและอาจารย์ ขอแนะนำลูกสาวชื่อ 'ฮิเมะ' จากนี้จะเข้าไปเรียน
มหาลัยกับเด็กๆนะคะ ฝากฮิเมะด้วยนะคะทุกคน^^" เมื่อฉันกำลังพูดอะไรบางอย่างก็มีคุณน้า
เจ้าของโรงแรมมาขัดจังหวะ พอคุณน้าเจ้าของโรงแรมพูดเสร็จก็มีเสียงเป่าปากกันอย่างดีใจ ฉัน
เลยหันไปดู ผู้หญิงที่ชื่อ 'ฮิเมะ' ว้าว!! น่ารักจังเลย ผมเธอเป็นสีม่วง เป็นลอนน่ารัก ตาสีม่วงเป็น
ประกายสดใส หน้าตาไร้สิวฝ้าเหมือนรักษามาอย่างดี เดี๋ยวฉันจะไปทักทายเธอซักหน่อยหลัง
ทานข้าวเสร็จ ฉันจ้องเธอซักพักฮิเมะจังก็วิ่งไปที่โต๊ะของซากุระจังและอาจารย์เรียวตะนั่งอยู่
เอ๊ะ!!จะมีอะไรรึเปล่านะ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...
 
ฉันละสายตาจากโต๊ะของซากุระจังและอาจารย์เรียวตะแล้วหันมาจ้องทั้งสองคนที่บรรยากาศไม่
ต่างจากเมื่อกี้เลย เมื่อไหร่จะคุยกันนะ...
 
"ฉันอิ่มแล้วนะพวกเธอกินกันไปก่อนนะเดี๋ยวฉันมา" ฉันพูดพร้อมกับหยิบจานข้าวตัวเองขึ้นมา
 
"อิ่มแล้วหรอแล้วเธอจะไปไหนน่ะ" ยูโตะคุงและอชิตะคุงที่เงียบมานานเอ่ยปากพร้อมกันอย่างไม่
มีการนัดหมาย
 
"น่า..กินไปก่อนเถอะชั้นรู้ว่าพวกนายยังไม่อิ่มเดี๋ยวฉันไปทำธุระแปปนึงรอตรงหาดทรายกันนะ
เดี๋ยวมา^^"ฉันเลยยิ้มให้พร้อมกับวิ่งเอาจานไปเก็บแล้วเดินตรงไปยังร้านขายขนมน่ารักๆ
 
เอ...จะให้ขนมอะไรที่ทำให้สองคนนั้นยอมคุยกันน้า อ้อ!!!รู้แล้วล่ะ ฉันหยิบบางอย่างขึ้นมา3ชิ้น
ก่อนที่จะตรงไปจ่ายเงิน
 
"106.58(30บาท)ค่ะ" ฉันหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจ่ายเงินให้พี่พนักงาน
 
"どうもありがとう　ございます。(ขอบคุณมากค่ะ)" เสียงพี่พนักงานลอดเข้ามาในหูก่อนที่ฉัน
จะเดินออกไปจากร้านฉันเลยหันกลับไปยิ้มให้พี่พนักงานแล้วเดินตรงไปที่ชายหาดแล้วก็เจอกับ
ทั้งสองคนที่ไม่คุยกันเหมือนเดิมแถมยืนห่างกันอีกฉันเลยรีบเร่งฝีเท้าตรงไปที่ทั้งสองคนยืนอยู่ทำ
ให้ยูโตะคุงที่ยืนอยู่ฝั่งซ้ายหันมาเห็นฉันก่อนที่อชิตะคุงหันมองตาม
 
"ไปไหนมาหรอยูมะจัง" ยูโตะคุงเดินเข้ามาถามฉัน
 
"นี่ถุงอะไรหรอยูมะจัง?" อชิตะคุงเหลือบไปเห็นถุงที่ฉันถือมาพร้อมกับเดินมาประกบฉัน
 
"อ้อ!!ฉันมีอะไรจะให้พวกนายน่ะ เอาไปสิคนละอันนะ^^" ฉํนหยิบ'อมยิ้ม'สีสดใสออกมาจากถุง
แล้วยื่นให้ทั้งสองคน
 
"แล้วอีกอันของใครหรอยูมะจัง" อชิตะคุงรับอมยิ้มจากมือฉันแล้วถามอมยิ้มอีกชิ้นในถุง
 
"ของฉันเองแหละ ฮิฮิ^0^" ฉันหัวเราะเหมือนเด็กน้อยแล้วหยิบอมยิ้มสีชมพูสดใสออกมาแกะ
 
ฟิ้ว!!
 
ลมพัดที่กระทบหน้าฉันทำให้ผมฉันพัดมาโดนปากฉัน ฉันเลยใช้มือข้างที่ไม่ได้ถืออมยิ้ม จับผมทัดหูตัวเองจะได้ไม่ปลิวแต่ด้วยความใหญ่ของอมยิ้มและลมที่พัดแรงทำให้มืออีกข้างที่ถืออมยิ้มของฉันหลุดมือ ตกบนหาดทรายและโดนน้ำทะเลพัดเรียบร้อย
 
"ฮือออ อมยิ้มของฉันมันตกไปแล้วอะT0T" ฉันถึงน้ำตาร่วงออกมาหลายหยดทำให้ทั้งสองคนที่
กำลังเอร็ดอร่อยกับอมยิ้มถึงกับหันมามองฉันแล้วเดินมาปลอบฉัน
 
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะยูมะจัง" ยูโตะคุงดึงฉันให้ไปซบกับอกแล้วลูบหัวเบาๆเหมือนปลอบเด็ก
 
"ไม่เป็นไรนะ..กินของฉันก็ได้นะฉันยังไม่ได้กินเลย" อชิตะคุงยื่นอมยิ้มของเขาให้ฉัน
 
"ขอบคุณนะ...แต่นายไม่อยากกินหรอ" ฉันรับอมยิ้มจากมือของอชิตะคุงแล้วก็ถามเขา
 
"ไม่เชิงไม่อยากกินหรอแต่ฉันเห็นยูมะจังอยากกินฉันเลยให้" เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน
 
...คำตอบของเขาทำให้ฉันก้มหน้าคิดอะไรบางอย่าง เงินฉันก็หมดแล้วคงไม่ได้ไปซื้ออันใหม่แน่
เลยแล้วความคิดบางอย่างก็เข้ามาฉันเลยเงยหน้ามองอชิตะคุงที่มองหน้าฉันอย่างสงสัย
 
"งั้น...กินด้วยกันไหม? กินคนละข้างละกัน..." คำตอบของฉันทำให้ทั้งยูโตะคุงและอชิตะคุงอึ้ง
จนพูดไม่ออกเลยทีเดียว....
 

 
จบแย้วววว ตอนที่12. อู้มานานอีกแล้ว เนื่องจากคอมเสีย(เอาไปซ่อมเป็นเดือน)+คิดตอนนี้ไม่
ออกพอคิดได้ก็รีบพุ่งมาที่คอมเลย คงไม่โกรธกันนะค้าเจอกันตอนต่อไปน้าาา
.
 
.
 
ทำไมคอมเมนต์น้อยกว่าคนอ่านอีกง่ะคอมเมนต์หน่อยก็ได้นะคะได้โปรด จะได้มีกำลังใจ
เขียนตอนต่อไปค่ะ