MY Sweet รักเธอนะยัยหน้าหวาน

9.2

เขียนโดย pejoy

วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.12 น.

  12 sweet
  2 วิจารณ์
  14.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.22 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

11) MY Dinner

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

พวกเราเดินเล่นไปซักพัก ฉันทอดมองทะเลที่สวยงามอชิตะคุงก็มองฉันไม่หยุดเลย พอฉันมองไปทางเขาก็

มักจะเผลอไปสบตาของอชิตะคุงทำให้ทั้งฉันและเขาหน้าแดงกันไปหลายรอบแล้ว-//-

 

"นี่ยูมะจังคือ...."

 

"ประกาศๆ ขอให้นักศึกษาทุกคนมารับประทานอาหารค่ำได้แล้วครับ" เสียงของอาจารย์เรียวตะดังขึ้นขณะ

ที่อชิตะคุงกำลังอ้าปากพูดอะไรบางอย่างก็เงียบไปเพราะเสียงของอาจารย์เรียวตะมาขัดเขาจึงไม่ได้พูดอะไร

ต่อ

 

"อชิตะคุงไปทานข้าวกันเถอะจ๊ะ" ฉันรีบลากเขาไปที่โรงอาหารซึ่งเริ่มมีคนทยอยมากันจำนวนมาก

 

"ฉันไปตักข้าวก่อนนะนายจองโต๊ะให้ด้วยนะจ๊ะ" ฉันปล่อยมือจากอชิตะคุง(ที่ลากเขามา)แล้ววิ่งไปตัก

อาหารเพราะกลัวว่าแถวจะยาวขึ้น อชิตะคุงก็ยืนนิ่งและมองฉันด้วยสายตางุนงงและพยักหน้าให้ฉันจึงวิ่งออก

มายืนรอแถวที่ตักกับข้าวดีจังมาเร็วจะได้ตักข้าวเร็ว

 

"อ้าว..ยูมะจังมาอยู่นี่เองแล้วมากับใครหรอ?" เสียงของยูโตะคุงดังขึ้นข้างหลังฉันเลยหันไปดูจึงพบว่าเจอยู

โตะคุงยืนต่อแถวเหมือนกันแต่เบียดมากทำให้ฉันหันไปหน้าผากฉันก็ไปชนกับหน้าอกเขาแล้ว เขาจึงมอง

ลงซึ่งเวลาที่ฉันมองขึ้นไปข้างบนทำให้สายตาสบตากันและรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆต่อกันยูโตะคุงขยับหน้าเข้า

มาใกล้ขึ้นเรื่อยๆฉันหยุดนิ่งและหน้าแดงจึงมองดวงตาของเขาไม่หยุดมันดึงดูดจนบอกไม่ถูก ยูโตะคุงก็เอา

หน้าขยับมาเรื่อยๆจึงจมูกเราจะชนกัน...

 

"เฮ้ย!!ไอคนข้างหน้าน่ะทำอะไรกันอยู่คนข้างหน้าโล่งแล้วนะหิวโว้ยยยย" เสียงตะโกนโวยวายของคนข้าง

หลังทำให้เราทั้งสองคนผละออกจากกันแล้วฉันก็รีบเดินไปตักข้าวทั้งที่หน้ายังแดงอยู่

 

"เอ่อ...ฉันขอไปนั่งที่โต๊ะด้วยได้รึเปล่า" เสียงของยูโตะคุงดังขึ้นอีกครั้งทำให้ฉันสะดุ้งโหยงจึงหลบหน้าเขา

และตักข้าวต่อไป

 

"ได้สิจ๊ะ" ฉันตอบสั้นๆและตักกับข้าวต่อไปพอตักเสร็จฉันหันไปเจออาจารย์เรียวตะเดินออกมาจากโต๊ะที่มี

ซากุระจังนั่งอยู่ฉันจึงเดินไปหาเพื่อนสนิทจนลืมยูโตะคุง

 

"นี่ซากุระจังแอบไปกุ๊กกิ๊กกับอาจารย์ตอนไหนเนี่ย.." ฉันเข้าไปแซวซากุระจัง ทำให้ซากุระจังสะดุ้งแล้วหน้า

แดง

 

"บ้า..กุ๊กกิ๊กอะไรป่าว-//-" ซากุระพูดแก้ตัวแล้วหน้าแดงขึ้นทุกที ฉันเลยยิ้มให้เป็นคำตอบ

 

"แล้ว..."

 

"นี่!!ยูมะจังเราจะไปนั่งทานข้าวกันตรงไหนดี" ฉันกำลังจะถามซากุระจังต่อแต่เสียงของยูโตะคุงขัดขึ้นมาทำ

ให้ฉันสะดุ้งและหันไปทางต้นเสียง

 

"อ่าว..มาด้วยกันได้ยังไงหรอหรือว่าเป็นแฟนกันน่ะ" ซากุระจังพูดล้อเอาคืนบ้าง พร้อมกับหันไปหาฉันและยู

โตะคุง

 

"เอ่อ../เอ่อ.." เราเงียบกันทั้งคู่ทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ไปต่อแถวรอคิวตักข้าวซะด้วยสิ >//<

 

"ข้าวมาแล้วซากุระจัง อ่าวทั้งสองคนมากันตอนไหนน่ะ" เสียงของอาจารย์เรียวตะดังขึ้น ทำให้เราทั้งสองคน

ลนลานกันใหญ่

 

"เอ่อ..ฉันไปก่อนนะจ๊ะซากุระจังแล้วเจอกันในบ้านพักนะ" ฉันยิ้มแหยๆให้ซากุระจังพร้อมกับลากยูโตะคุงวิ่ง

ออกมา

 

"กลับไปกินข้าวกันเถอะไหนล่ะโต๊ะเธอ" ยูโตะคุงพูดหลังจากที่เดินออกมาจากโต๊ะซากุระจัง

 

"นั่นไงที่มีอชิตะคุงนั่งอยู่ อ่าว!!ตักข้าวเร็วจังเลยน้าไปนั่งกันเถอะยูโตะคุง" ฉันชี้ไปที่โต๊ะที่มีอชิตะคุงนั้งทาน

ข้าวอยู่ แล้วลากยูโตะคุงไปนั่งที่โต๊ะ

 

"นี่อชิตะคุงให้ยูโตะคุงนั่งด้วยคนนะจ๊ะ" ฉันพูดแล้วนั่งลงตรงที่นั่งข้างๆอชิตะคุง อชิตะคุงคิ้วขมวดเล็กน้อย

แล้วมองหน้ายูโตะคุงที่ยืนนิ่ง

 

"เงียบทั้งคู่เลยงั้นมาทานข้าวกันเถอะ นั่งสิจ๊ะยูโตะคุง" ยูคุงนั่งลงข้างๆฉันแต่โดยดีแล้วตักข้าวใส่ปาก

 

มีโต๊ะเราโต๊ะเดียวที่เงียบที่สุดและมาคุที่สุดส่วนโต๊ะอื่นก็เสียงกันมาก มันทำให้ฉันอึดอัดน้าT-T ต้องทำอะไร

ซักอย่างแล้วล่ะ....

 


 

มีเวลามาอัพซักทีน้าค้าT0T อู้มานาน#อย่าถีบ+ด่าหนูน้า ตอนนี้เยอะกว่าปกติ(รึเปล่า)แล้วน้าเอามาชด

เชยเวลาที่อู้ไปสัญญาว่าจะไม่อู้อีก ลงตอนนี้เสร็จจะแต่งตอนต่อไปเลยค้าสัญญา(จริงๆน้า) แค่นี้นะค้าเจอ

กันตอนหน้าบายยย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา