[ ฟิค นูระ ] พันธนาการหัวใจนายอีกาสีแดง

"จะไปจริงๆหรือ จูออน......"ชายหนุ่มผู้เป็นผู้นำรุ่นที่1แห่งกลุ่มนูระเอ่ยทักหญิงสาวสวมกิโมโนสีม่วงอ่อนเรือนผมสีดำยาวสลวย นัยตาสีฟ้าแสนอ่อนหวาน ใบหน้าสวยสดงดงามด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

"ค่ะ ข้าตัดสิ้นใจแล้ว....."จูออนเอ่ยตอบริเฮียงด้วยใบหน้าเศร้าหมอง

"ข้าเสียใจด้วยนะ ตอนที่รบ เจ้าริฮังปกป้องสามีเจ้าไว้ไม่ได้......"

"อย่าโทษรุ่นที่2เลยค่ะท่าน ท่านรุ่นสองสู้อย่างสุดความสามารถโดยได้ชัยชนะกลับมา สามีข้าตายอย่างมีเกียรติและศักดิ์ศรีในการรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับท่านรุ่นที่2.....แค่นี้ข้าก็ภูมิใจในตัวเค้าแล้วล่ะค่ะท่านหัวหน้าใหญ่"จูออนยิ้มทั้งน้ำตาให้ริเฮียง

"แต่ว่า...เจ้ากำลังท้องกำลังไส้นะ......มันอันตราย"

"ไม่เป็นไรค่ะท่าน ข้าเข้มแข็งพอ ข้าจะไปอาศัยกับท่านเซ็ตซึระไม่ต้องห่วงนะคะ ลาก่อนค่ะ ท่านหัวหน้าใหญ่ นูระ ริเฮียง"จูออนยิ้มแรกแย้มแล้วหายไปในท่ามกลางพายุกลีบดอกไม้..

13ปีผ่านไป

"นายน้อย ข้ากำจัดผู้บุกรุกแล้วขอรับ อยู่บริเวณอาคารเก่าหลังโรงเรียนที่นายน้อยเคยไปที่นั่นครับ"ชายหนุ่มผมสีดำ นัยตาสีแดงบ้างสีฟ้าบ้างใบหน้าหล่อเหลาคมคายมีปีกขนาดใหญ่สีดำข้างหลงคุกเข่ารายงาน เด็กหนุ่มสวมแว่นผมสีน้ำตาลหน้าตาน่ารักน่าชัง

"อื้ม ขอบใจนะ คุโรอุมารุ"ริคุโอะยิ้มให้คุโรอุมารุก่อนที่คุโรอุมารุจะบินหายไป

"โอ้ย!!! ทุกท่าน ท่านหัวหน้าใหญ่เรียกประชุม"คุบินาชิวิ่งประกาศทั่วบ้านใหญ่

"หา ท่านหัวหน้าใหญ่มีเรื่องเร่งด่วนอะไรตอนนี้เนี่ย"เคโจโรทำหน้าเซ็งๆพลางเก็บกวาดจานชาม

"ไม่รู้สิ ปกติก็ไม่เคยเรียกรวมพลกันแบบนี้อ่ะนะ"นัตโตะโคโซวิ่งไปห้องประชุมก่อนใคร

ภูติทุกตนรวมถึงวาคานะแม่ของริคุโอะก็เข้าไปในห้องประชุมกันตามที่ริเฮียงเรียก 

3ช.ม.ผ่านไป

"โหย....ประชุมครั้งนี้ทำไมมันนานและเหนื่อยใจจริงๆ"คุโรตะโบวทำหน้าเหนื่อยๆ

"เอาน่า อย่างน้อยก็ดีกว่าโดนดุเรื่องนั่งหลับเหมือนอาโอตะโบนะเจ้าคะ"ซึราระยิ้มแป้นให้คุโรตะโบว

"อะจึ๋ย"อาโอตะโบสะดุ้งเล็กน้อย

"ไหนๆก็ประชุมเสร็จแล้วไปทานข้าวกันดีกว่า"เคโจโรพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

"โอ้สสส"

หน้าประตูบ้านใหญ่

"โทซากะมารุ ซาซามิ ดูอะไรอยู่หรือ"คุโรอุมารุบินลงมาหาน้องอีก2คนที่ยืนอยู่หน้าประตู

"บันทึกปิศาจที่ออกจากกลุ่มเราน่ะคุโรอุมารุ"ซาซามิยื่นบันทึกปิศาจให้คุโรอุมารุ

"ในนั้นน่ะ มีปิศาจจำนวนไม่น้อยเลยที่ออกจากกลุ่มเราไป มีผู้หญิง2คนคือ ปิศาจหิมะ เซ็ตซึระ ภูตซากุระสีม่วง จูออน"โทซากะมารุอธิบายให้ฟังอย่างละเอียด

"ทำไมจู่ๆพวกเจ้า2คนถึงสนใจเรื่องนี้ขึ้นมา"คุโรอุมารุมองอย่างสงสัย

 "ไม่รู้สิ เห็นมันวางอยู่ในห้องของนายน้อยเลยเผลอหยิบมา"ซาซามิทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"เฮ้อ....เจ้านี่น้า...."

ก๊อกๆ

"หืม ใครมาเคาะประตูเอาเวลายามค่ำคืนแบบนี้"โทซากะมารุเตรียมหอกหมายจะโจมตี

"ช้าก่อนโทซากะมารุ อาจจะเป็นแขกหรือเพื่อนของนายน้อยก็ได้"ซาซามิรีบห้ามปราม

"ข้าจะไปดูเอง"คุโรอุมารุเดินไปเปิดประตู

"จ....เจ้า"คุโรอุมารุตะลึงบางอย่าง

"อะไรหรือคุโรอุมารุ"ซาซามิกับโทซากะมารุรีบมาดูก็พบหญิงสาวคนหนึ่ง

เรือนกายขาวผุดผ่องเนียนนุ่มน่าสัมผัส เรือนผมสีดำยาวสลวยอ่อนนุ่มดุจแพรไหม

ริมฝีปากสีกลีบซากุระชมพูบางน่ากัด ขนตาสีดำเข้มเรียงงอนหนา

นัยตาสีม่วงใสเปล่งประกายราวพลอยโกเมน วงหน้าสวยหวานหยาดเยิ้มดุจหยาดน้ำผึ้ง

กิโมโนสีมวงอ่อนโทนไปทางสีขาวลายกลีบซากุระสีม่วงช่างดูบางเบาเหมาะกับรูปร่างที่บอบบางน่าถนุดถนอมแลดูอาจบอบช้ำง่ายๆหากแตะเพียงปลายนิ้ว

ร่มสีม่วงดูหรูหรากางออกเผยให้เห็นลวดลายกลีบซากุระแสนสวยงาม

"เอ่อ.....คือว่า...."น้ำเสียงหวานใสกังหวานไพเราะดุจเสียงระฆังสวรรค์เอ่ยขึ้นทำเอา3พี่น้องการาสุเท็นงูหลุดจากภวังค์ความเงิบ

"เจ้าเป็นใครหรือสาวน้อย"คุโรอุมารุตั้งสติได้ก็ถามด้วยน้ำเสียงปกติ

"ข้าชื่อ ซากุราอิ จูอนเนะค่ะ เป็นลูกของท่านแม่จูออนที่ออกจากกลุ่มนี้ไปเมื่อ13ปีก่อนค่ะ"จูอนเนะยิ้มหวานดุจกุหลาบแรกแย้มให้คุโรอุมารุ

"อ...อื้ม งั้นหรือ ต้องการพบหัวหน้าใหญ่สินะ ตามมาสิ"คุโรอุมาริหน้าแดงเมื่อได้เห็นรอยยิ้มพลางตั้งสติและนำทางให้หญิงสาวที่งดงามปาณธิดาสวรรค์ไปเข้าพบกับ นูระ ริเฮียง