Loveyou วุ่นรักไม่กั๊กหัวใจ (Zarry)
เขียนโดย 
dnj_jwn
วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.52 น.
แก้ไขเมื่อ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557 23.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) เรา 3 คน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ผมได้ยินเสียงเหมือนมีคนมา แสดงว่าแฮร์รี่คงกลับมาแล้ว เขาพยายามจัดที่ทางอย่างที่
มันควรจะเป็น ทันใดนั้นแฮร์รี่ก็เดินเข้ามา
“ เอ่อ.. ”
“ พูดมาสิ ”
“ คือ เซน วันนี้เพื่อนฉันจะมาทานข้าวที่นี่ด้วย ที่จะบอกนาย มีแค่นี้แหล่ะ ”
แล้วแฮร์รี่ก็ผลุนผลันออกไป
..........แล้วเพื่อนที่ว่ามาเนี่ย ใครกัน..........
เซนรีบเดินตามแฮร์รี่ลงมาข้างล่างอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งนั่งดูทีวีอยู่
ที่โซฟา.....เหมือน เหมือนมาก ผมสีทองลักษณะอย่างนี้ เหมือนเขาพึ่งจะเห็นมาแล้วก่อนหน้านี้
หมอนี่มองหน้าผมแล้วก็หันไปมองทีวีต่อ แล้วแฮร์รี่ก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับอาหารที่น่า
ตาน่าทาน
“ มากินข้าวกันเถอะ ” พ่อครัวเอ่ยปากพร้อยกับรอยยิ้มที่น่ามอง
รอยยิ้มนี้มันคงไม่ถูกส่งมาให้เขาอย่างแน่นอน เซนคิดอย่างนั้น
บรรยากาศในการทานข้าวครั้งนี้เป็นไปอย่างเงียบๆ ในความคิดของเขา จะไม่ให้เขาคิดเช่นนั้นได้
ยังไง ในเมื่อชายสองคนตรงหน้าทำตัวเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน มีตักอาหารให้กันไปมา คุยกัน
ได้มุ้งมิ้งซะขนาดนั้น มันทำให้ต่อมอิจฉาของผมเริ่มมีปฏิกิริยาขึ้นมา..
“ แฮร์รี่ ” เขาหยุดชะงักไปหันสายตามองมาที่เซนอย่างสงสัย
“ ..... ” แฮร์รี่เงียบ เหมือนกับต้องการจะรู้ถึงสิ่งที่เขากำลังจะบอก
“ ตักกุ้งให้หน่อย ฉันเจ็บแขน ” ประโยคนี้ฟังดูเหมือนขอให้ช่วย แต่คนฟังกลับรู้สึกว่า
มันเหมือนประโยคคำสั่งมากกว่า แฮร์รี่จึงเอื้อมมือไปตักมาใส่จานของเขาก่อนจะหันกลับไปเข้าบท
สนทนากับคนข้างๆ ต่อ
.....ไม่สนใจผมเหมือนเดิม.....
หลังจากกินข้าวเสร็จ แฮร์รี่ก็เข้าครัวไปล้างจาน ปล่อยชายหนุ่มแปลกหน้าทั้งสองให้อยู่ด้วยกัน
“ นายชื่ออะไร ” เขาก็แค่อยากรู้ ส่วนอีกคน พอได้ยินคำถามก็หันมาแล้ว ยิ้มให้หนึ่งที
“ ไนออลครับ ” เขาตอบก่อนจะหันไปสนใจเกมส์กดตรงหน้าต่อ
“ แล้วเป็นอะไรกับหมอนั่นล่ะ ”
“ อ๋อ แฮร์รี่น่ะหรอครับ เราเป็นเพื่อนสนิทกัน ”
“ แล้วนายมาที่นี่บ่อยไหม ” ไนออลรู้สึกว่าคนข้างๆ จะขี้สงสัยอะไรขนาดนี้ เขาจึงวาง
เกมส์กดลง แล้วหันมาสนใจกับประโยคต่อไป น่าจะสนุกกว่า
“ ผมรู้จักแฮร์รี่น่าจะราวๆ 5 ปี ได้ ผมเนี่ย รู้แทบจะทุกเรื่องเกี่ยวกับตัวเขา แฮร์รี่เป็นคน
น่ารักครับ เขามีเสน่ห์ แน่นอนครับว่าเราสนิทกันมาก และแน่นอนครับว่าผมจะมาบ้านแฮร์รี่ทุกครั้งที่
ว่างจากการทำงาน บ้านของแฮร์รี่เสมือนบ้านของผมไปแล้วด้วยซ้ำ ” พูดจบเจ้าคนผมทองก็
หัวเราะออกมาอย่างภาคภูมิ น่าหมั่นไส้!
“ แล้วพี่เซนมาอยู่ที่นี่ได้ไงครับ ” ดวงตาสีน้ำเงินฉายแววเจ้าเล่ห์เล็กน้อย
“....เอ่อ.....รู้จักฉันด้วยหรอ ”
“ นายแบบสุดฮอตลูกหลานแก๊งมาเฟียชื่อดังอย่างพี่ ใครไม่รู้จักก็ถือว่าสมควรตายถึงจะ
ถูก จริงไหมฮะ ” เด็กนี่เป็นหมาหรอ แสนรู้เป็นบ้า
......แล้วทำไมคนอย่างแฮร์รี่ถึงไม่รับรู้เรื่องของเขาบ้างล่ะ.......
Dm Talk: กราบสวัสดีกับรีดเดอร์ทุกท่าน (เต็มยศ) 
อัพให้แล้วเน๊อะ รักไรท์เพิ่มขึ้นมั้ย (เงียบ) 
ชีวิตคนเราต้องปากกัดตีนถีบ เอ๊ะ!! ไม่เกี่ยวนิ อย่าเพิ่งเบื่อฟิคชนบทเรื่องนี้นะ ขอร้องงงงง 
ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ ฉ้าบฉึ้ง 
ปล.เม้นท์แอนด์เม้าท์กับไรท์ที่ช่องแสดงความเห็นด้านล่าง หรือทางทวิตเตอร์ /เค้าซ่อนตัวอยู่ที่
นั่นแหล่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไป /ขอร้องงง 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
