Loveyou วุ่นรักไม่กั๊กหัวใจ (Zarry)
เขียนโดย 
dnj_jwn
วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 22.52 น.
แก้ไขเมื่อ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2557 23.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) เลว ?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่ผมส่งไนออลกลับบ้านแล้ว ในใจผมก็อยากจะส่งอีกคนกลับบ้านด้วยเช่นกัน ก็ดูท่าทาง
อาการของเขาน่ะ ดีขึ้นมากแล้ว แล้วจะอยู่ให้เหม็นขี้หน้ากันป่าวๆ ทำไม แถมพูดคุยกันทีไร มัน
ต้องมีน้ำโหทุกที ปกติแล้วแล้วไม่ใช่คนนี้นะ แต่ผมรู้สึกว่า เขาเป็นคนไม่มีเหตุผล แล้วจะเอา
เหตุผลไร้ค่าของผมในสายตาหมอนั่นมาคุยกับคนอย่างนั้นมันก็ใช่เรื่อง
“ ครับแม่ ผมสบายดี ผมดูแลตัวเองได้ พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ฮะ!!! เขาบอกอย่างนั้นหรือครับแต่ว่า..ก็ได้ครับ เฮ้อ ผมมีทางเลือกอื่นหรอครับ ครับสวัสดีครับ ”
ทำไมเรื่องบ้าบอต้องเกิดขึ้นกับผมด้วย ชีวิตสงบสุขของผม ไม่จริงใช่ไหม ผมหยิกตัวเองเบาๆ อุ๊ย! ขนาดเบาๆ นะเนี่ย เจ็บชะมัด บ้าจริง!
“ นายทำอย่างนี้ได้ไง ”
“.....”
“ นายบอกเรื่องทุกอย่างกับครอบครัวฉันทำไม ”
“ แล้วทำไมฉันจะบอกไม่ได้ ฉันแค่พูดความจริง ”
“ นายรู้อะไรไหม นับจากนี้ฉันต้องดูแลนายไปอีก 1 เดือน นี่มันบ้าชะมัด ”
“ นายสามารถปฏิเสธได้นิ ” เขายังคงสีหน้าเรียบเฉย
“ แล้วถ้าฉันขอร้องให้นายพูดกับแม่ของฉั...”
“ ไม่! ” อย่างนี้แถวบ้านผมเรียกว่ากวนตีนครับ กรอดๆ
พูดจบหมอนั่นก็เดินเข้าห้องน้ำทันที และเซนเขาก็ได้กลายเป็นคนที่แฮร์รี่จะไม่มีวันญาติดีด้วย
อย่างแน่นอน ฟันธง!!
พอเซนเดินออกมา แฮร์รี่ก็เดินชนไหล่เขา เข้าห้องน้ำต่อทันที!!
เรื่องนี้สวยแน่ เซนคิดอย่างนั้น พร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก
แฮร์รี่ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับชุดนอน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบหมอนพร้อมผ้าห่มพร้อมกับจะ
ก้าวเดินออกมาจากห้อง แต่มีมือหนามาขว้าไว้แน่นซะก่อน
“ จะไปไหน ”
“ เรื่องของฉัน อย่ามายุ่ง ”
“ ไม่ยุ่งไม่ได้ ไหนบอกจะนอนด้วยกัน ” เขาพูด สำเนียงฟังดูโกรธๆ
“ ยุ่ง! ” แล้วสะบัดมือหนานั้นทิ้ง
มือหนาขว้าข้อมือนั้นอีกครั้งก่อนจะออกแรงดึงแรงๆ ด้วยความโมโห ส่งผลให้ร่างของแฮร์รี่นั้นเซ
ถลาลงมาทับตัวของเซนอย่างจั๋งหนับ
“ อยากนอนท่านี้ก็ไม่บอก ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เกิดขึ้นบนใบหน้าของเซน พร้อมเอามือทั้งสองข้างรั้งเอวของอีกฝ่ายเข้าหาตัว
“ จะทำอะไร ปล่อยนะ! ” แฮร์รี่พยายามดันตัวเองให้เป็นอิสระ ด้วยความยากลำบาก
“ มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง ” ดวงตาสีน้ำตาลยังลุกโชนไปด้วยความร้อนปดุจเปลวเพลิง
“ นะ..นี่มันบ้านของฉันนะ! ” แฮร์รี่พยายามดิ้นไปมา แต่ก็ไม่เป็นผล
“ นายเป็นคนให้สิทธิ์นั้นกับฉันแล้ว แล้วก็อย่าขัดคำสั่งของพ่อแม่นายสิ มันไม่ดี ”
“ เลว! ” แฮร์รี่ตบหน้าเซนแรงๆ หนึ่งที สายตาที่สบกลับมา ทำให้แฮร์รี่รู้สึกว่าตัวเองคิดผิด ที่ทำอะไรโดยไม่นึกถึงผลที่ตามมา
แล้วจู่ๆ เซนก็พลิกตัวขึ้นมาข้างบน ทำเอาแฮร์รี่หน้าถอดสี
“ ไง รีบหน้าซีดไปไหน..เพราะต่อจากนี้นายได้ซีดกว่านี้แน่ ”
ยังไม่ทันหายตกใจ เซนใช้ปากประกบริมฝีปากนั่น แต่แฮร์รี่กับขบเมมริมฝีปากไว้แน่น
เซนจึงออกแรงต่อยท้องไปหนึ่งที แฮร์รี่ยังไม่ทันได้ออกเสียงร้องเซนก็ปิดปากแฮร์รี่ด้วยปากของ
เขา จูบนี้มันทั้งหนักหน่วงและร้อนแรงเหมือนจะแผดเผาให้อีกคนหมอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน
แฮร์รี่ยังคงดิ้นไปมาอย่างไม่ลดละ...ทำไมชีวิตเขาต้องเผชิญแต่ฝันร้ายด้วย ทำไม T-T
และเซนก็ยังคงส่งจูบอันร้อนแรงเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย...
เซนชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นน้ำตาของอีกฝ่าย เซนมองหน้าแฮร์รี่อยู่นานจนแฮร์รี่เบือนหน้าหนี
“ อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวไม่สวย ” เขาพูดก่อนที่จะก้มลงหอมแก้มของแฮร์รี่หนึ่งฟอด แล้ว
ผละลำตัวออกจากร่างกายของแฮร์รี่ ก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฟากของเตียงแล้วล้มตัวลงนอนหันหลัง
ให้อีกคนตามปกติ
...มีแต่ก้อนเนื้อข้างซ้ายของแฮร์รี่เท่านั้น ที่เต้นเป็นส่ำอย่างไม่ปกติ...
.
.
Dm Talk : สวัสดีจ้าาาาา 
มาอัพให้แย้ววว เป็นกำลังใจดรีมด้วยเน้อ ตอนนี้ก็กำลังจะสัปหงกเลย 555 
เข้ามาพูดคุยกันได้นะ ไม่กัดรู้ยัง ขอบคุณที่ติดตามนิยายชนบทเรื่องนี้กันอยู่ หรือว่าผ่านมาแล้ว
แวะอ่านก็ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ ไว้จะอัพให้อีกน้าาา 
จุฟ จุฟ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
