EAT....กินมึงดีมั้ย??

         แสงแดดยามเช้าตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ผมเอามือขยี้หัวตัวเองจนยุ่งเหยิงไปจากเดิมมาก

ในหัวคิดแต่เรื่องเมื่อวานทำให้ผมรู้สึกร้อนที่หน้าขึ้นมา จนทำให้ผมสะบัดหัวตัวเองไปมา

      "กูชอบผู้หญิงโว้ยยยย!!!!"ผมตะโกนขึ้นมาเสียงดัง  จนแม่ขึ้นมาเคาะประตูห้องผมพลางถามสารทุกข์สุขดิบ

      "เป็นอะไรรึเปล่าลูก"  เสียงของแม่ตะโกนผ่านประตู

      "ปะ....เปล่าครับผมแค่ทำให้ตัวเองหายง่วง"ผมพูดกลบเกลื่อนก่อนจะดันตัวเองขึ้นมาจากที่นอนไปอาบน้ำให้หายง่วง

           ผมนั่งเท้าคางอยู่บนม้าหินอ่อนในสวยหย่อมของมหาลัย พลิกหน้าหนังสือไปมายิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดเรื่องเมื่อวาน "ถ้ามึงมานะกูจะกระทืบแม่งให้ตายคาตีนเลยมึง"ผมบ่นอุบ 

       "จะกระทืบใครเหรอคนสวย"ทันทีที่พูดจบเจ้าคนที่ถูกพูดถึงก็เดินเข้ามากระซิบข้างหู

       เฮือก!! ผมสะดุ้งทันทีที่ร่างสูงเป่าลมร้อนจากปากใส่หู

        "มึงมานี่ทำไม" ผมลุกขึ้นจากโต๊ะม้าหินอ่อนแล้วเท้าเอวถาม

          "กูชื่อขุ่น" 

          "กูไม่ได้อยากรู้ชื่อมึงเลยบอกทำไมวะกูถามว่ามานี่ทำไม" ผมเริ่มฉุนกับร่างสูงตรงหน้า

         "กูมาหาน้องรหัส จบมะ" เขายังคงทำหน้าตากวนประสาทเหมือนเดิมจากที่เจอกันครั้งแรก

           "มึงก็ไปดิ อย่ามายุ่งกับกู!!!!" ผมขึ้นเสียงแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น

         "ก็มึงอะโจน้องรหัสกู!!!!" เสียงห้าวตะโกนไล่หลังผมมา ทำให้ต้องหยุดชะงักกลางทาง

         "ห่ะ!!?" ผมหันหลังกลับไปแล้วกระชากเสื้อของคนที่นั้งยิ้มไม่ยอมหุบ

         "มึงพูดใหม่ดิ๊ กูได้ยินไม่ชัด" ผมพยายามให้เขาย้ำคำพูดเดิมที่ผมอาจหูฝาดไป

         "มึ ง เ ป็ น น้ อ ง ร หั ส กู  ได้ยินชัดมั้ย" ร่างสูงพูดเน้นคำ

                                        ###################

                              ยังไงก็ช่วยคอมเม้นถือเป็นศิริมงคล นะแจ๊ะ