Kiss me Kill me [YURI]
เขียนโดย 
Nekoyu
วันที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 15.52 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2557 03.48 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) 04 Rumor
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
…………………………………………………………………………………………………………
สาวหมวยปรายตามองยาทาเล็บในขวดแก้วสีสวยจากมือของเพื่อนตัวดี
“ของที่ฝากซื้อ 80บาท”
มินตราบอกแล้วกวักมือเร่งรัดให้ทิพยาดาต้องหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาเพื่อหยิบธนบัตรสีแดงออกมาจ่าย
“ไม่ต้องทอนถือว่าเป็นติ๊บล่ะกัน”
สาวห้าวยิ้มแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋าเสื้อคลุมตัวเอง
“เออๆ เจ้รู้ไหมเมื่อวานมินไปเจออะไรดีๆมาด้วยล๊ะ”
บอกแล้วเลื่อนเก้าอี้ก่อนจะนั่งลงจ้องตาผู้ฟัง
“เจออะไรมาอีกล่ะ”
“เจ้ลองเดาเล่นๆดิ รับรองเข็มขัดสั้นแน่ๆ”
มุกแป๊กไม่ฮาพาเพื่อนเครียดแต่เช้าทำให้สาวหมวยกรอกตาไปมาด้วยอาการสุดเซ็ง
“จะบอกก็บอก ขี้เกียจมานั่งเดาว่ะ รำคาญ!”
พอเจอวีนใส่เจ้าตัวก็กลัวหัวหดขึ้นมาทันที
“เจ้อ่ะจะรับมุกกันหน่อยก็ไม่ได้...”
ตามมาด้วยใบหน้าหมวยที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้
“จะเล่าก็เล่ามา ลีลาเดี๊ยะๆ”
ทิพยาดาบอกแล้วยกตลับแป้งพลับขึ้นมาส่องเช็คความเรียบร้อยของตัวเอง
“ก็เมื่อคืนตอนมินไปเดนตลาดนัดกับพี่จูนอ่ะ เจอหลานอธิการไปเดินกับพวกยัยหัวแดงด้วยอ่ะดิ”
เรื่องที่น่าสนใจทำให้เธอปิดตลับแป้งแล้วหันมามองตาโต
“เห็นจริงๆ ไม่ได้มโนเอาใช่ไหม!?”
“โห่ เห็นมากับตาเองเลยเจ้”
มินตราบอกโบ้ยหน้าไปทางเป้าหมายที่ถูกพาดพิงซึ่งเดินยิ้มระรื่นมาแต่ไกล
“โน้นอยากรู้ก็ถามเจ้าตัวเอาเองเหอะ” “ดีจ๊ะทิพ อังกฤษเพื่อการสื่อสารเรียนห้องไหนเหรอฟาลืมดูตารางสอนมาอ่ะ”
คนดังของชั้นปีเพียงชั่วข้ามวัน(?)ยิ้มน้อยๆเดินเข้ายืนคุยด้วยเพราะต้องการความช่วยเหลือ
“ตึกคณะมนุษย์มั้ง”
สาวหมวยยิ้มตอบพอหันกลับมาก็เจอสายตาเร่งรัดจากเพื่อนตัวดีที่ขยับปากแบบไร้เสียงให้พออ่านจากสายตาได้ว่า ถาม เลย เจ้ เลยส่งสายตาอำมหิตตอบกลับไป
เธอเลยหันกลับมาจะคุยต่อสายตาดันสะดุดเข้ากับสร้อยเงินดีไซน์เก๋ไก๋บนคอสาวหน้าหวานซะก่อน
“สร้อยสวยจังฟา ซื้อที่ไหนเหรอ”
“อ๋อ...ซื้อที่ “ตลาดนัดหลังม.”
ยังที่ทันที่เจ้าตัวจะบอก มินตราก็พูดแทรกขึ้นมา
อะไรเนี่ย! อยู่ๆก็พูดแทรกขึ้นมาเสียมารยาทจริง!
“ใช่ๆตลาดนัดหลังม.”
“ร้านขายสร้อยเงินมีไม่กี่ร้านแฮะ ใช่ร้านที่คนขายเป็นผู้ชายป่ะ?”
สาวห้าวยิ้มเจ้าเล่ห์
“อื้อ มินก็รู้จักร้านนี้เหมือนกันเหรอ สร้อยเค้าสวยดีนะ”
“เคยเดินผ่านอยู่นะ แต่ฟาไปมาเมื่อคืนใช่ม๊ะ มินก็ไปนะยังเห็นเห็นฟาไปเดินกับยัยหัวแดงเลย”
ในเมื่อยุแล้วเพื่อนไม่ทำเลยจัดเองซะเลย
ซวยจริงดันโดนตัวเสือกเห็นอีก! งั้นก็เปลี่ยนแผนนิดหน่อยใช้ยัยนี่ให้เป็นประโยชน์เลยละกัน
“ยัยหัวแดง? อ๋อมิ้นท์น่ะเหรอ”
ใบหน้าหวานบอกยิ้มๆ ถึงจะหงุดหงิดใจที่โดนขัดจังหวะไปบ้างเลยอาศัยความสอดรู้สอดเห็นของมินตราให้เป็นประโยชน์
งานนี้ทำเอาทิพยาดาให้ความสนใจมากขึ้นพอแถมยังกระโดดเข้าร่วมวงสนทนาเอง
“ฟานัดยัยนั่นไว้เหรอ?”
“เปล่าหรอก ฟาโดนมิ้นท์ชวนน่ะตอนแรกก็หวั่นๆนะที่เคยได้ยินจากแจมบอกว่าเค้าเป็น...ยังงั้นๆนี่เนอะ”
ไม้ตายเอียงคอครุ่นคิดให้ดูน่ารักถูกนำมาใช้ ริมฝีปากอิ่มพ่นคำโกหกอย่างไม่ติดขัด
“ฟาก็กล้าไปกับเค้าได้เนอะ เดี๋ยวก็โดนยัยนั่นแตะนั่นแตะนี่หรอก ดูท่าทางเป็นพวกมือไวจะตาย”
สาวหมวยพูดแล้วยกมือขึ้นลูบแขนเพราะไม่ถูกโรคกับบุคคลพิเศษเหล่านี้เท่าไร
“แต่มีพวกแมวน้ำไปด้วยนะไม่ได้กันแค่สองคนหรอก ฟาว่ามิ้นท์เค้าก็ใจดีออก เนี่ยซื้อสร้อยให้ด้วย”
ตีสีหน้าใสซื่อแล้วไล้ปลายนิ้วโชว์สร้อยเงินเส้นสวย
“ฟา...เราว่ามันยังไงๆอยู่นะ ไม่ใช่ว่าฟาโดนยัยมิ้นท์อะไรนั่นจีบเอาเหรอ!”
เป็นทิพยาดาที่โพลงขึ้นมาด้วยสีหน้าหวาดหวั่น
“จีบเหรอ? ไม่มั้งเค้าไม่ได้บอกว่าซื้อให้เพราะจีบฟานี่นา”
คำตอบอันใสซื่อของหลานอธิการพาลให้คิดว่า คนตรงหน้าเป็นยัยลูกคุณหนูอ่อนโลกรึไงเนี่ย! ใครที่ไหนมันจะบอกมาตรงๆว่า จีบ กันเล่า!? แต่เธอรู้เพราะเคยถูกทอมมาม่อด้วยวิธีนี้มาก่อน
“โอ้ยฟา เพื่อนที่ไหนมันจะซื้อของให้กันเป็นสร้อยบ้างเล่า แหวนกับสร้อยเค้าซื้อให้กันตอนจีบเท่านั้นแหละ”
บอกแล้วก็ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก เครียด!
“อะ..เอ๋? จริงเหรอ”
คราวนี้ใบหน้าหวานมีสีหน้ากระอักกระอวลบอกด้วยเสียงระล่ำระลัก
“ไงก็ระวัง ตอนอยู่ใกล้ๆคนแบบนั้นไว้หน่อยก็แล้วกัน”
ฟาก้มมองต่ำเผยรอยยิ้มปีศาจร้ายก่อนจะเงยหน้าขึ้นปั้นรอยยิ้มนางฟ้าผู้ไร้เดียงสา
“อืม..ขอบคุณนะ แต่ฟาไม่คิดมากหรอก เดี๋ยวฟาไปก่อนนะทิพ มิน”
สาวหน้าหวานบอกด้วยรอยยิ้มแล้วขอตัวเดินจากไป ทิ้งให้สองคนหันมามองหน้ากัน
“โหเจ้ ฟาโครตนางฟ้าเลยว่ะ ขนาดโดนจีบยังพยายามมองในแง่ดีอีก”
มินตราบอกแล้วยิ้มกริ่มชักเริ่มสนุกกับกลิ่นดราม่าที่ได้จากคนดังของชั้นปี
“เออ เป็นชั้นนะแขยงตายเลย!”
สาวหมวยยกมือขึ้นลูบแขนไปมา
“ระวังนะเจ้ โบราณบอกว่าเกลียดสิ่งไหนจะได้สิ่งนั้น ระวางเห๊อะ โอ๊ย!”
พูดยังไม่ทันจบก็โดนหยิกเข้าให้จนเจ้าตัวดีต้องต้องร้องโอดโอย
“ปากดีนักนะ เดี๊ยะชั้นจะเกลียดพี่จูนของแกบ้าง จะได้เป็นตามโบราณว่าไว้ เอาไหม”
“เฮ้ยอย่าซีเรียสดิเจ้! ก็แค่ขำๆน่า รีบขึ้นตึกเหอะเดี๋ยวไม่มีที่นั่งเอา”
สาวห้าวสูดปากยกมือลูบแขนน้อยๆไปมา
“เออ ให้ไว”
……………………………………………………………………………………………..
ผ่านมาคืนเดียวก็เกิดข่าวลือไปทั่วคณะบริหาร หัวข้อนั้นไม่พ้นเรื่องที่สาวสวยลูกครึ่งผมแดงผู้ต้องสงสัยว่าเป็น เลสเบี้ยนไล่ตามจีบหลานอธิการถึงขนาดซื้อสร้อยราคาแพงให้เป็นของขวัญกันมาแล้ว
“มนุษย์เป็นสัตว์สังคม จึงมีการติดต่อสื่อสารผ่านเทคโนโลยี และบางครั้งการตีความในการสื่อสารผิดๆก็ทำให้เกิดการสับสนในการรับสาร ‘ข่าวลือ’ คงเป็นคำจำกัดความในการรับสารที่ผิดพลาดของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี”
มีณชญาจงใจอ่านออกเสียงเอกสารประกอบการเรียนในมือให้ดังพอได้ยินไปรอบๆโต๊ะเจ้าตัวนั่งอยู่กับเพื่อน ทำให้ขาเม้ามอยทั้งหลายที่กำลังตั้งวงนินทาต้องรูดซิบปาก เพราะไม่มีใครกล้ามาปะทะกับเจ้าของฉายาหัวแดงแรงไม่แคร์สื่ออยู่แล้ว
ก็ใช่ว่าจะไม่มีพวกกล้าบ้าบิ่นคิดลองของเลยซะทีเดียว ยังมีกลุ่มนักศึกษาชายที่ยิ้มกริ่มมองมาด้วยสายตาคึกคะนอง
“เฮ้ยคิดกันยังว่าจะอยู่ชมรมอะไร”
“ยังว่ะ”
“อยู่ชมรมอนุรักษ์ดนตรีไหมละมึง”
“เค้าจะรับผู้ชายเหรอวะ ไม่ใช่เค้ารับเฉพาะผู้หญิงเรอะ ฮ่าๆ”
“เฮ้ยๆแถวนี้ก็มีนะเว้ย คนอนุรักษ์ดนตรีไทย”
“เออ แหม่เสียดายว่ะสวยซะด้วย”
“กูอยากเป็นอาสาสมัครรักษาเค้าให้หายเบี้ยนจังเลยว่ะ”
“จะไหวเร้อ กุลสตรีไทยเลยนะมึงนั่งพับเพียบตีฉิ่งเลยนะเว้ย”
เสียงพูดคุยอย่างคะนองปากดังส่อเสียดอย่างมีเลศนัยแถมพวกเขายังปรายตามองมาทางโต๊ะของมีณชญาไม่หยุด
โซดาถอนหายใจหนักๆ ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบยุ่งกับใครเลยเกิดอาการเซ็งจนต้องปิดหนังสือในมือ
“มิ้นท์จะอยู่ชมรมไหนคิดรึยัง”
ส่วนแมวน้ำไม่ได้ทุกข์ร้อนสนใจอะไรรอบตัวเลยแถมยังถามสาวสวยถึงเรื่องการเลือกกิจกรรมชมรมอีก
“คิดว่าจะมีชมรมพัฒนาศักยภาพชายไทยไหม?”
“เอ๋? ไม่น่าจะมีนะ”
“น่าเสียดายนะ”
นัยน์ตาสีเทาปรายตามองชายหนุ่มโต๊ะตรงข้ามที่ยังหัวเราะพูดจาเสียดสีลอยตามลมมาเป็นระยะ
“จะได้เอามาพัฒนาชายไทยที่เก่งแต่ปากแถวนี้หน่อย”
แล้วจงใจพูดเสียงหนักๆให้ชายไทยสี่คนใกล้ตัวได้ยินอย่างชัดเจน ทำให้พวกเขารีบพากันหุบปากสนิทถึงจะเสียหน้าอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อได้แต่คิดกันว่า
แรง...แรงโครตๆ
........................................................................................................................................................
กองหนังสืออ้างอิงเล่มหนาถูกวางลงบนโต๊ะ ถ้าไม่โดนสั่งรายงานเขียนด้วยมือมาล่ะก็คนอย่างมีณชญาจะไม่มานั่งเสียเวลาขุดคุ้ยหามันให้เสียเวลาแน่นอน นัยน์ตาสีเทาเสสายตาเจอบางคนที่แสนคุ้นตากำลังนั่งขีดเขียนรายงานอยู่บนโต๊ะที่ไม่ห่างจากเธอเท่าไร
ความรู้สึกกดดันราวกับถูกใครซักคนจับจ้องทำให้ใบหน้าหวานต้องเงยหน้าขึ้นมอง
เพียงแค่ชั่วขณะที่ทั้งสองสบสายตากัน
ริมฝีปากอิ่มก็ส่งยิ้มร้ายกาจราวกับเย้ยยั่นใส่ก่อนจะละสายตามาให้ความสนใจกับรายงานต่อ
เพียงเท่านี้ คนหัวไวอย่างสาวสวยก็ปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดเข้ากับกระแสข่าวลือที่หาต้นตอไม่ได้
หึ...ฝีมือยัยแอ๊บแตกจริงๆด้วย
If you want to be my girl. A rumors become true.
ปล่อยข่าวออกมาแบบนี้อยากให้มันเป็นจริงงั้นสิ ได้ จัดให้....
………………………………………………………………………………………………….
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
