MyBaBy เธอคือของฉัน

               วันนี้คือวันสุดท้ายของการจัดพิธีศพให้แม่ของแอ้นท์"แอ้นท์ไปไหนเนี่ย??"พ่อเริ่มถามทุกคนที่นั่งทำของชำร่วยงานศพอยู่"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ."แบมบอกกับพ่อ"พี่ๆ!!ไปดูหนูแอ้นท์ที ไม่ยอมลงจากรถสักที"ป้าแป้นน้องสาวของพ่อเดินมาบอกกับพ่อ ทำเอาทุกคนต่างก็พากันไปที่รถ"แอ้นท์ลงมาหน่อยนะลูก นี่วันสุดท้ายแล้วนะ??"พ่อพยายามปลอบใจลูกสาว แต่ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย"ไม่เอา หนูไม่อยากเจอแม่อ่าฮื่อๆ"แอ้นท์ร้องไห้จนตาบวมไปหมด"แอ้นท์ลงมาเถอะนะลูก ให้แม่เค้าเห็นหน้าหนูเป็นครั้งสุดท้ายหน่อย"พ่อปลอบแอ้นท์และพยายามเกลี่ยกล่อม แต่ก็ไม่เป็นผล แอ้นท์ไม่พร้อมจะรับอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ นัทขอทางจากพ่อเพื่อจะพาแอ้นท์ลงมาเอง"แอ้นท์ ลงมาเถอะนะ??"นัทจับตัวแอ้นท์เพื่อให้แอ้นท์รับรู้ว่ามันคือความจริง"ไม่เอาแอ้นท์ไม่ลง!!!ฮื่อๆๆ"แอ้นท์เริ่มขึ้นเสียงจนทุกคนต่างก็พากันตกใจ แอ้นท์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ถ้าแอ้นท์ำไม่เสียใจจริงๆจะไม่มีใครได้เห็นท่าทางแบบนี้ของเธอเลย นัทเริ่มที่จะทนความดื้อของแอ้นท์ไม่ไหว ช้อนตัวแอ้นท์และจับแอ้นท์ลงจากรถโดยทันที"ปล่อยแอ้นท์นะพี่นัท!!!ปล่อยแอ้นท์!!!"แอ้นท์ทุบตีนัทที่หน้าอกเพื่อให้เค้าปล่อยเธอลง ทุกคนตอนนี้ต่างพากันเวทนาในสภาพของแอ้นท์ที่ไม่ต่างอะไรจากซากศพเดินได้"แอ้นท์ยอมรับความจริงได้แล้ว!!!แอ้นท์อยุ่ในโลกของความเป็นจริงซ่ะที!!"นัทวางแอ้นท์ลงกับพื้นและตะคอกใส่แอ้นท์ เพื่อให้แอ้นท์รับรู้ว่ามันคือความจริง~เพี้ยะ~"พี่นัทไม่ใช่แม่แอ้นท์ อย่ามาสั่งแอ้นท์!!"แอ้นท์ตบหน้าพี่นัทด้วยความโมโห"แอ้นท์ไม่อยากอยู่แล้ววว แอ้นท์จะไปอยู่กับแม่ "แอ้นท์พูดและวิ่งออกจากตรงนั้นตรงไปยังถนนทางดานหน้าวัด"แอ้นท์!!!!!"ทุกคนต่างพากันตกใจและรีบวิ่งไปตามแอ้นท์"แอ้นท์!!!จะทำอะไรห่ะ!!!"พ่อดึงตัวแอ้่นท์กลับมาและตะคอกใส่ด้วยความเป็นห่วง ผู้ชายคนนี้เสียหญิงที่รักไป1คนแล้ว เค้าจะไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไปอีก"แอ้นท์คิดถึงแม่อ่าพ่อฮื่อๆ แอ้นท์อยากให้แม่กลับมาฮื่อๆ".....

     หลังจากที่พ่อและทุกคนพากันสงบสติอารมณ์แอ้นท์ได้แล้วก็พาแอ้นท์ไปนั่งในศาลา ในเวลานี้ทุกคนต่างพากันเป็นห่วงแอ้นท์ที่สุด แอ้นท์กับแม่สนิทกันตั้งแต่เด็ก แอ้นท์จะอยู่กับแม่มากกว่าอยู่กับพ่อ จนทั้งแม่และแอ้นท์คือลมหายใจของกันและกัน"แอ้นท์กินอะไรหน่อยนะ??"ฟ้าเพื่อนสนิทคนหนึ่งเอาข้าวต้มมาให้แอ้นท์กิน"แอ้นท์ยังไม่หิวอ่า^^'กินกันก่อนเลย"แอ้นท์ตอบและยิ้มน้อยๆให้กับฟ้า ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปที่ศาลานั่งเล่น"แอ้นท์กินไหมฟ้า??"พรอมถาม"ไม่กินอ่าพี่ ฟ้าเป็นห่วงเพื่อนจัง"ฟ้าเริ่มน้ำตาซึมๆ แบมจึงลูบไหล่เพื่อนเบาๆเพื่อให้หายจากความกังวล"เอามานี่มาๆ"นัทบอกฟ้าและเอาถาดช้าวต้มในมือฟ้าและเดินไปหาแอ้นท์ "แอ้นท์ กินไรหน่อยนะ"นัทบอกและวางถาดอาหารข้างๆตัว"แอ้นท์ยังไม่หิวอ่าพี่นัท."แอ้นท์ตอบสั้นๆและหันหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบน้ำตา"กินหน่อยนะ จะได้มีแรงทำอะไรไง"พี่ันัทบอกและจับตัวแอ้นท์ให้หันหน้าไปหาเขา แอ้นท์มองหน้านัทด้วยสายตาที่แสนจะอาถร"กินหน่อยเหอะนะ??"นัทบอกเชิงอ้อนวอน แอ้นท์จึงพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อให้นัทหายห่วง แอ้นท์และนัทนั่งคุยกันพักหนึ่งก็ถึงเวลาที่จะต้องเผาศพคนเป็นแม่

     เวลานี้ไม่มีใครอยากจะรับรู้ว่ามันคือความจริง แอ้นท์อ่านประวัติคนเป็นแม่ไปพร้อมกับน้ำตา ทุกคนในงานต่างก็พากันเศร้าโสกไปด้วย แม่ของแอ้นท์เป็นคนดี เป็นคนมีน้ำใจ เป็นที่รักของทุกๆคน คนที่มาร่วมงานมีค่อนค่างมาก มีตั้งแต่ครูที่โรงเรียน เพื่อนสนิทของแอ้นท์ เพื่อนของนัท และญาติ ที่เหลือก็จะเป็นเพื่อนของพ่อและแม่เป็นส่วนใหญ่....

     งานจบลงด้วยความเศร้าโสก แอ้นท์ยืนอาลัยกับหน้าเตาเผาที่เผาแม่ของตนอยู่พักหนึ่งก่อนะจะกลับบ้านไปด้วยความอาลัย สิ่งที่เธอเหลือตอนนี้คือพ่อของเธอ เธอจะต้องรับหน้าที่แทนผู้หญิงที่จากไป ถึงมันจะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ต้องทำ คนเป็นแม่ยังทำได้แล้วทำไมเธอจะทำไม่ได้

     ผ่านงานศพของแม่มา1สัปดาห์ได้แล้ว แอ้นท์ยังคงซึมเศร้าอยู่เหมือนเดิม งานบ้านทุกอย่างคนที่ทำในตอนนี้จะเป็นพ่อเสียมากกว่า เพราะแอ้นท์ยังคงทำใจไม่ได้เช่นเคย แอ้นท์ยังคงเก็บตัวเงียบไม่ไปไหน ไม่พบป่ะผู้คน จนคนเป็นพ่ออดห่วงไม่ได้...

     "แอ้นท์ๆ"พ่อเปิดประตูห้องและร้องเรียกลูกสาว"ค่ะพ่อ?"แอ้นท์ตอบและลุกจากที่นอนเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง"พ่อทำโจ๊กมาให้ กินอะไรหน่อยนะลูก ช่วงนี้หนูไม่กินข้าวเลยนะลูก"พ่อบอกและวางถาดอาหารและยาวิตามิน"พ่อเอาวิตามินมาให้ด้วย หนูไม่กินอะไรนานจะได้บำรุงสุขภาพด้วย"ผู้เป็พ่อบอกและจัดยาบำรุงให้ลูกสาว แอ้นท์มองแผ่นหลังของชายตรงหน้าที่ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อเธอ แล้วเธอล่ะ?? ทำอะไรตอบแทนชายคนนี้บ้าง??"พ่อขาาา~"แอ้นท์เรียกพ่อพร้อมกับกอดเค้าและร้องไห้ออกมา"เป็นอะไรหรือเปล่าลูก??"แอ้นท์ลูบแผ่นหลังของหญิงสาวและถามด้วยความห่วงใย"แอ้นท์รักพ่อนะค่ะ"แอ้นท์ตอบและกอดชายตรงหน้าเอาไว้....