MyBaBy เธอคือของฉัน

     "มึงมีไรก็ว่ามากูมีเวลาไม่มาก."เต้เปิดประเด็นหลังจากที่รับโทรศัพท์จากเนสา"มึงเอาแอ้นท์ไปไหน!!"นัทถามด้วยน้ำเสียงที่แสนจะโมโห"ใจเย็นๆสิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า มึงอยากได้คืนหรอ?? มึงจำไว้นะนัทกูเจ็บมากเท่าไหร่ มึงต้องเจ็บมากกว่ากูพันเท่า!!"เต้พูดประโยคสุดท้ายอย่างเย็นชาและกดตัดสายทันที"เอาไงต่อว่ะเต้???" อาท ที่สายตาที่เยือกเย็นจนไม่มีใครมองออกว่าเค้าคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ เต้ไม่ตอบอะไรแต่เดินกลับไปที่ห้องด้วยใบหน้าที่แสนนนจะเย็นชา....
     เต้เดินเปิดประตูห้องเข้าไปก็ถึงกับตกใจในสิ่งที่เห็น!!!"ออกตามหาตัวแอ้นท์เดียวนี้!!!!"เต้ออกคำสั่ง นั่นทำให้ทุกคนตกใจมากที่อยู่ๆเค้าก็ออกคำสั่งแปลกๆในเมื่อแอ้นท์อยู่ในห้องจะออกตามหาทำไม....เอ๊ะ???แอ้นท์หนีไปงั้นหรอ???"ได้ยินที่กูสั่งไหม!!!"เต้เิริ่มขึ้นเสียงใส่ทุกคนจนทุกคนตกใจและกุรีกุจอออกรถไปตามหาตัวแอ้นท์กันอย่างโกลาหล"คิดจะหนีหรอแอ้นท์ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก!!!"เต้พรึมพร่ำกับตัวเองและใช้มือทุบประตูอย่างรุนแรงและไม่มีอาการหรือท่าทีว่าจะเจ็บหรืออะไรเลย.....

     ย้อนเหตุการณ์กลับไป.....
หลังจากที่เต้ออกไป แอ้นท์พยายามหาช่องทางเพื่อหลบหนีคนใจทรามคนนี้ให้ได้ ทันใดนั้นเอง!!!!~จู่ๆก็มีเสียงเคาะกระจกดังเล็ดลอดมาจากด้านนอก แอ้นท์หันไปดูต้นต่อของเสียงที่ดังมีวัยรุ่นคนหนึ่งไม่รู้ว่าใคร แอ้นท์เดินตรงไปที่กระจกวัยรุ่นคนนั้นส่งสัญญาณให้เธออย่าเสียงดัง และใช้อาวุธที่หามางัดกระจกจากด้านนอกพอประมารให้เธอพอจะออกได้"โดดลงมาเลย"วัยรุ่นคนนั้นบอกกับแอ้นท์ด้วยท่าทางที่กระวนกระวายแปลกๆ"เธอเป็นใครอ่า??"แอ้นท์ถามเพื่อไขความอยากรู้ในใจ"เธอไม่ต้องอยากรู้ตอนนี้ได้ไหม รีบไปเหอะก่อนที่แผนจะแตก!!~เร็ว~"วัยรุ่นคนนั้นตอบเพียงเท่านั้นและส่งมือมาให้แอ้นท์เพื่อที่จะเป็นตัวช่วยเธอ แอ้นท์ยังคงคาใจอยู่แต่ก็ยอมทำตามโดยที่ไม่ขัดขืน วัยรุ่นปริศนาคนนี้ยังจับมือแอ้นท์เอาไว้และวิ่งไปในทางที่แสนจะลำบากหน่อยๆแต่ก็พอวิ่งได้ ไม่นานก็ออกมาโพล่ทางถนนและมีมอไซต์จอดอยู่"ขึ้นมาเร็วๆ!!"เค้าสั่งกับเธอ แอ้นท์ทำตามอย่างว่าง่ายและมอไซต์ก็ถูกเคลื่อนออกไป.....

     "นัททททท"วัยรุ่นปริศนาเรียกชื่อนัท นั่นยิ่งทำให้แอ้นท์ตกใจและใจเต้นรัวว่าคนที่วัยรุ่นปริศนาตะโกนเรียกจะเป็น...."แอ้นท์!!!"นัทเรียกชื่อเธอและวิ่งตรงไปกอดหญิงคนรักอย่างใจหาย แอ้นท์เองก็ปล่อยน้ำตาออกมาอย่างมากมาย"นัทของโทษที่นัทดูแลแอ้นท์ไม่ได้นัทขอโทษ"นัทพูดและน้ำตาของลูกผู้ชายก็เอ่อล้นออกมาจากความสำนึกผิด"นัทไม่ผิดเลย แอ้นท์รักนัทน่ะ ฮือๆๆ "แอ้นท์ตอบกลับและกอดนัทด้วยความคิดถึงมากถึงมากที่สุด"มันทำอะไรแอ้นท์หรือเปล่า???แอ้นท์เจ็บตรงไหนไหม??"นัทถอดกอดจากแอ้นท์และสำรวจร่างกายของเธอพบว่ามีรอแดงๆบริเวณต้นคอและที่แขนมีรอยแดงเป็นรอยนิ้วมือ แอ้นท์ไม่ตอบอะไรนัททั้งสิ้น จู่ๆน้ำตาก็ไหล่ออกมาจากดวงตาของเธออย่างไม่ทันตั้งตัว แอ้นท์พยายามหลบสายตาของนัทเพื่อไม่ให้เขาจับได้"ไอ้เหี้ยเต้!!!"นัทพูดด้วยน้ำเสียงที่แสนจะเหลืออดและกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้นแต่แอ้นท์จับนัทเอาไว้ก่อน ก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้ แอ้นท์ไม่พูดอะไรแต่กอดนัทไว้ด้วยความกลัว"แอ้นทืกลัวอ่านัท แอ้นท์กลัวอ่าาา"แอ้นท์บอกและปล่อยน้ำตาที่อัดอั้นไว้ออกมาจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด นัททำอะไรไม่ถูกได้แต่กอดแอ้นท์เพื่อปลอบใจ...."มันจะต้องชดใช้ที่มันทำกับแอ้นท์"....