มึงครับ...รักกูหน่อย

                   วันนี้วันหยุดพิเศษสุดๆไปเลยยย ผมจะนอนๆๆๆและก็นอน 
          กริ้ง!! นาฬิกาปลุก ปิดมันซ่ะ!!!!
          10 นาทีต่อมา
          ปั้งๆๆๆ เห้ย! ใครมาเคาะว่ะ คนยิ่งง่วงๆ
          ร่างบางบ่นในใจ แล้วก็ตัดสินใจเดินโซซัดโซเซมาเปิดประตู ร่างบางมองหน้าคนตรงหน้าอย่างสะลึมสะลือ ขยี้ตานิดหน่อย เพื่อให้มองคนตรงหน้าชัดขึ้น
"ขี้เซาจิงนะมึง ไม่คิดจะตื่นมารับอากาศสดชื่นๆในยากเช้าบ้างรึไงฮะ?" คนที่มาหาซันก็นนท์นั่นเอง 
"มึงมาทำอะไรเนี่ย"
"มารับมึง"
"ไปไหน"
"เที่ยว"
"ดูปากกูนะ กู ไม่ ไป"
"ทำไม"
"กู จะ นอน"
"มึง ต้องไป"
"มึงมีสิทธิ์อะไรมาบังคับกู" ร่างบางพูด แล้วทำหน้าทพเล้นใส่
"ก็...สิทธิ์" นนท์พูดแล้วหุดไปสักพักพร้อมทำหน้าตาครุ่นคิด "ตอนนี้กูอาจจะไม่มีสิทธิแต่ต่อไปอ่ะไม่แน่นะ ไปอาบน้ำได้แล้ว"
"ไม่!"
"ถ้ามึงไม่ไปงั้นกูก็อยู่กับมึงที่ห้องนี่แหละ"
"เรื่องของมึง" ร่างบางพูดพร้อมเดินกลับเข้าไปในห้องนอน แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอน ร่างสูงก็เดินตามเข้าไป พร้อมทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนข้างๆซัน 
"เห้ย ใครให้มึงเข้ามา"
"ก็ไหนมึงบอกว่าตามใจกู"
"กู ประ ชด"
"มึงประชดหรอ ขอโทษทีกูไม่ค่อยเข้าใจ คือกูใสๆอ่ะนะ"
"กู เกลียด มึง"
"กู รัก มึง"
".........." ร่างบางเงียบแก้มแดง แล้วหันหน้าหนี
"เวลามึงเขินนี่ก็น่ารักน่ะ รู้ตัวป่ะ แต่ไม่ต้องเขินหรอก กูพูดเล่น"
เมื่อได้ยินนท์พูดอย่างนัน้ ร่างบางก็คว้าหมอนมาไล่ตีนนท์ทันที เล่นกันอย่างนั้นอยู่นาน จนเหนื่อย จึงมาล้มตัวนอนลงบนที่นอนทั้งคู่
"นี่ซัน กูขอมาห้องมึงบ่อยๆได้ป่ะ"
"มาทำไม ไม่ต้องมา"
"กู จะ มา แบร่!"
"แบร่ พ่องสิ ไม่ต้องมากูไม่ให้มาเว้ยยยย"
"กู จะ มา"
"เห้อ มึงนี่นะ"
"วันนี้กูกลับก่อนดีกว่า ต้องไปหาพ่อก่อน"
"เชิญ" ร่างสูงเดินออกไปจากห้อง ไม่วายพูดคำๆนั้นออกมา 'ที่กูบอกว่ากูรักมึงอ่ะจริง ไม่ได้พูดเล่น กูแน่ใจแล้วล่ะว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่ารัก'
แต่ หารู้ไม่ ทำคำที่นนท์พูดออกมาซันได้ยินมันทุกอย่าง...
          "กูก็อยากจะบอกมึงนะว่ากูก็รู้สึกดีกับมึง แต่กูแค่ไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่ารักได้รึปล่าว แต่ถึงแม้มึงจะสารภาพกับกูตรงๆกูก็ไม่มีวันรับรักมึงเด็ดขาด เพราะสิ่งที่มึงเคยทำกับกูไว้กูไม่สามารถลืมมันได้จริงๆ และต่อไปมึงอย่าหวังว่ามึงจะได้คุยกับกูแบบนี้อีก หึ"
 
#หายไปหลายวันเลยยย กลับมาล่ะน้า เคลียร์งาน(เกือบ)เสร็จหมดแล้วด้วย#
จะพยายามแว๊บมาอัพต่อให้น่ะจ้า
:รักคนอ่านเด้อออ: