มึงครับ...รักกูหน่อย

          ตอนเย็น

          วันนี้ก็เรียนเสร็จแล้วละครับ แล้วก็อย่างที่คาดไว้ ไอ้นนท์มารับผมที่หน้าตึกคณะจริงๆครับ ผมละเหนื่อกับมันจริงๆบอกไม่ต้องมารับก็ยังเสือกมารับผมอีก มันชวนผมมาทานข้าวเป็นเพื่อนด้วยนะครับ แต่มันไม่ได้เอารถมอไซค์มาเหมือนเมื่อเช้านะครับ มันกลับเอาเบ๊นมาแทน ผมสงสัยจริงๆ มันไปเอามาจากไหน - -

ติ้ดดด ติ้ดดด

"ซันพูดครับ"

(ซันหรอ นี่ลุงเชนนะ)

"อ๋อ มีอะไรรึปล่าวครับลุง"

(ลุงจะโทรมาบอกว่าเจ้านนท์มันนิสัยดีขึ้นเยอะเลยนะ 5555)ลุงเชนพูดแล้วหัวเราะชอบใจ

"หรอครับ ? แต่ทำไมตอนเค้าอยู่กับผม เค้ายังนิสัยไม่ดีเหมือนเดิมละครับ กล้งผมตลอดเลย" ผมพูดดังๆตั้งใจให้คนข้างได้ยิน คือผมลืมบอกไปตอนนี้ผมนั่งอยู่ในรถ ซึ่งไอ้นนท์มันขับรถอยู่ 

"กูรู้นะมึงคุยกับใคร พ่อกูใช่มั้ยล่ะ ไม่ต้องมาหลอกด่ากูเลย --3-" ไอ้นนท์มันพูดพลางทำหน้าบึ้ง 

"นี่มึงไม่ต้องทำหน้าบึ้งอย่างงั้นก็ได้นะ ถึงมึงงอนจริงๆกูก็ไม่ง้อหรอก" ผมพูดแล้วหัวเราะ 55555 คิดว่าผมจะง้อหรอครับ ไม่มีทาง 

"ก็ไม่ได้อยากให้มึงง้อหรอก"

"หราาา" ผมพูดกับมันแล้วหันมากรอกเสียงใส่โทรศัพท์ "แล้วลุงมีธุระอะไรอีกมั้ยครับ"

(ไม่มีแล้วละ ลุงจะโทรมาบอกแค่นี้ สวัสดี)

"สวัสดีครับ"

"นี่ถึงแล้ว" มันพูดแล้วลงจากรถ ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรแค่เดินตามมาเงียบๆ "มานั่งโต๊ะนี้มา กูจองไว้ละ" แล้วผมก็เดินไปนั่งที่โต๊ะที่มันบอก "นี่มึงอยากกินอะไรอ่ะ สั่งเลย"

"ไม่หิวอ่ะ"

"งั้นเดี๋ยวกูสั่งเอง"

"เออ" ไอ้นนท์หันไปสั่งเมนูกับพนักงาน มองมันในมุมก็หล่อดีนะ เห้ย นี่ผมคิดอะไรเนี่ย ผมเป็นผู้ชายนะ อย่าไปหวั่นไหวกับมัน 

"มองอะไร หลงสเนห์กูหรอ"

"ฝันไปเถอะมึง หึ"

"บอกกูมาเหอะน่าา"

"หยุดพูดเถอะ กูจะอ้วก"

"ฮ่ะ นี่แค่มองตามึงก็ท้องแล้วหรอ โถ่ เร็วจัง"

"หยุดหลงตัวเองสักทีเถอะ"

"เออๆ กินเถอะ อาหารมาละ"

"เออ!" หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับมันครับ เบื่อคนหลงตัวเอง มันก็ชวนผมคุยนู่นนี่นั่นนะครับ แต่ผมไม่ตอบ ปล่อยให้คุยบ้าไปคนเดียวนั่นแหละ หลังจากกินข้าวเสร็จมันก็ขับรถมาส่งผมหน้าคอนโดครับ

"ขอบใจ กูไปล่ะ บาย" ผมพูดทีเดียวแล้วปิดประตูแล้วก็เดินออกมาเลย รู้สึกเหนื่อยด้วย อยากนอนพักมากๆเลยครับ

          หลังจากที่คนร่างบางเดินเข้าคอนโดไปแล้ว คนร่างสูงก็พึมพำกับตัว "กูคงหลงรักมึงไปซ่ะแล้วล่ะ ไอ้ซัน!" ร่างสูงยังคงสงสัยว่าทำไมเวลาที่ไม่มีซันอยู่ใกล้แล้วทำให้ตัวเองไม่เป็นอันทำอะไร มัวแต่คิดถึงซันตลอด ตั้งแต่มีซันเข้ามาในชีวิต นนท์ก็รู้สึกว่าโลกใบนี้น่าอยู่ขึ้น ซันคือคนแรกที่เขาคอยคิดถึงอยู่ทุกวัน คือคนแรกที่เขายอมทำอาหารให้กิน คือคนแรกที่เขายอมให้ขี่หลัง เป็นคนแรกที่ไปรับไปส่งถึงคอนโด เป็นคนแรกที่เขาาพาไปกินข้าวด้วย และเป็นคนแรกที่เขาคิดว่าเขาตกหลุมรักร่างบางซ่ะแล้ว แต่เขาก็ยังคงสับสน เขาอาจจะแค่ชอบก็ได้มั้ง ? :D ไม่นานนักเบ๊นคันหรูก็แล่นออกจากหน้าคอนโดไป...

## ติดตามน่ะจ้าา อยากรู้จังนนท์จะสารภาพรักกับซันมั้ยน้อ## แต่ถึงอย่างไร กว่าสองนี้จะได้รักกันมันไม่ง่ายแน่ๆจ้า รอติดตามเลยยย จุ้บบบ

:รักคนอ่านจ้า: