Frist Love รักแรกและรักเดียว

"เชี่ยย!!"
"เหี้ย!!/อร้าย!!"
ภาพที่ผมเห็นคือผู้หญิงกับผู้ชายเค้ากำลังจะจะจะจะเอิ่มมม จะมีอะไรกันอะครับ>0< 
"เห้ยมึงเป็นใครวะ" ไอ้ผู้ชายในห้องรีบใส่เข็มขัดเเล้วตรงดิ่งมาหาผม ส่วนผู้หญิงกะรีบใส่กระดุมเสื้อของตัวเอง
"กูไม่รู้กูไม่เห็นกูไปละ" จะอยู่รอช้าทำไมละครับ ผมก็วิ่งสิครับ ได้ยินเสียงมันตามหลังมาประมาณหยุดก่อนนนนกูจะฆ่ามึงงง (อันหลังนี่ผมเติมเองฮ่าๆๆ) ผมวิ่งมาไกลพอสมควรครับวิ่งไกลจน..กูอยู่ไหนวะเนี่ยย มองขึ้นไปดูป้ายหน้าตึก ออ โรงอาหารนี่เองสงสัยท้องสั่งมาให้มาที่นี่ ก็ผมยังไม่ได้กินข้าวเช้าหนะสิ อื่ม...7.20น. กินข้าวก่อนดีกว่า เด็กเยอะกว่าที่คิดแหะจะมากินข้าวไรนักหนาที่บ้านไม่ทำให้กินกันรึไง (รู้สึกว่าแกก็ไม่ได้กินข้าวมานะ -. -) ผมเดินดูกับข้าวไปเรื่อยๆ ที่นี่อาหารเยอะดีครับ ก็สมแล้วหละโรงเรียนใหญ่ออกขนาดนี้ ดูไปดูมากินโจ๊กดีกว่าเช้าๆแบบนี้สบายท้องดี
.
.
.
.
.
.
.
อื่มมม... โจ๊กที่นี่ก็อร่อยดีแหะ ราคาก็ไม่แพง 20 บาทเอง ครืดดด!! ครืดดด!! เอ..ใครโทรมาหว่า
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ๊ะ นายวาสุเทพรึป่าวจ๊ะ"
"อ่อ ใช่ครับๆ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือป่าวครับ"
"วันนี้เธอมาโรงเรียนวันแรก เธอลืมหรือป่าวว่าต้องมาพบครูที่ห้องพักครูก่อน" เออวะลืมสนิทเลยตายๆ
"ไม่ได้ลืมครับๆ พอดีผมกินข้าวอยู่หนะครับ นี่ผมกินเสร็จแล้วเดี๋ยวไปพบนะครับ" แถไปอีกกกกกก
"จ๊ะๆ ห้องครูอยู่อาคารหนึ่งชั้นสามนะจ๊ะ ขึ้นบรรไดมาเลี้ยวซ้ายห้องแรก"
"ครับผมๆ" คนที่โทรหาผมคือครูสมรครับ อายุราวๆ ห้าสิบกว่าๆ เธอเป็นครูที่ปรึกษาห้องผมหนะครับ 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก 
"ขออนุญาตเข้าห้องนะครับ"
"เชิญจ๊ะๆ วาสุเทพใช่มั้ยจ๊ะ"
"ครับ"
"วันนี้ยังไม่ต้องไปเข้าแถวนะ เอาไวเซอร์ไพรซ์เพื่อนๆหนะ ฮ่าาๆๆ) ครูแกตลกดีเนอะ มีเซอร์ไพรซ์นักเรียนด้วยฮ่าๆๆๆ
.
.
.
.
.
ผมอยู่ในห้องกับครูสมรจนถึงคาบโฮมรูมครูแกก็พาผมไปยังห้องเรียน
"ยังไม่ต้องเข้าไปนะจ๊ะรอครูอยู่ตรงนี้ก่อน"
"ครับ" ผมพยักหน้ารับปากครู แล้วแกก็เดินเข้าห้องไป
"อ้าวววๆเงียบหน่อยๆ สวัสดีจ๊ะนักเรียน เป็นยังไงบ้าง ปิดเทมอหนึ่งเดือนคิดถึงครูแก่ๆคนนี้บ้างมั้ยจ๊ะ" เสียงแกพูดคุยกับเด็กๆในห้อง
"ไม่เลยครับจารย์" 
"ฮิ้วววววว/วิ้วววววววว" เสียงเด็กๆในห้องี๊ดดวิ้ววกันเต็มที่เมื่อได้ยินคำตอบนั้น มึงตอบรักษาน้ำใจครูเค้าหน่อยก็ดีนะ
"เดี๋ยวเถอะๆนาย ธนากร เดี๋ยวชั้นได้ลงโทษคนแต่เช้า"
"ไอ้คนนั้นหล่อด้วยใช่มั้ยจารย์" 
"ฮิ้ววววว/วิ้วววววว" มาอีกและครับเสียงเปรตไม่เคารพอาจารย์ 
"พอเลยๆชั้นขี้เกียจเถียงกับเด็กอย่างเธอและ วันนี้ห้องเราจะมีเพื่อนใหม่เข้ามาเรียนด้วยนะจ๊ะ" พออาจารย์พูดจบ
"หล่อมั้ยคะจารย์"
"สวยมั้ยครับจารย์"
"เซ็กซี่มั้ยครับ"
"เป็นตุ๊ดป่าวจารย์" แล้วก็อีกร้อยแปดพันเก้าคำถาม
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
"เงียบหน่อยๆ เดี๋ยวชั้นจะพาเข้ามาให้รู้จัก เอ้าวาสุเทพเข้ามาได้จ๊ะ" อึ้ยยย เอาไงดีๆต้องเข้าแล้ววๆ เอาวะ ฮึ้บบบบบบ พรึ่บ!! พรึ่บ!! ทุกสายตาจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว เอ้ออ จะจ้องไรขนาดนั้นค้าบบบ คนยิ่งเกร็งๆอยู่ ผมเดินก้มหน้าก้มตาไปหาอาจารย์สมรที่อยู่หน้าห้อง
"เอ้า นักเรียนนี่แหละเพื่อนใหม่ของเรา แนะนำตัวซิจ๊ะ" อาจารย์สะกิดให้ผมแนะนำตัว ผมค่อยๆเงิยหน้าขึ้นมาแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆห้องจนกระทั้ง จึก! ไอ้นั่น ไอ้คนที่อยู่บนห้องกับผู้หญิงเมื่อเช้านี้หนิ มันจ้องผมตาเขม็งเลย ซวยแล้วกู ซวยแล้ว ผมไม่กล้าสบตามันจะเสมองไปทางอื่นแทน 
"แนะนำตัวซิจ๊ะ" ครูสมรบอกผมเมื่อเห็นนิ่งอยู่นาน
"เอ่ออ คือออ เอ่ออ"
"มึงจะเอ่อคือ คือเอ่ออีกนานมั้ย" เสียงไอ้นั่นมันตะโกนมาจากด้านหลังห้อง
"นี่ๆนาย ธนากร พูดดีๆกับเพื่อนใหม่หน่อยสิ"
"ผมชื่อ วาสุเทพ ตรัยรุ่งเรืองนะครับ ชื่อเล่นชื่อลูกหว้า เรียกหว้า เฉยๆกูได้ครับ ย้ายมาจากกรุงเทพยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ"
"พวกกูไม่รับฝาก" ไอ้คนเดิมนั่นแหละครับ ผมนี่จ้องมันตาเขม็งเลยครับ อื่มมมม มันหน้าตาดีครับ ผิวขาวตามฉบับแบบคนเหนือ จมูกโด่งคิ้วเข้ม รูปร่างน่าจะสูงโปร่ง ปากได้รูป หน้าคมตามแบบฉบับหนุ่มไทย ดวงตากลมโต ผมสีดำสนิทเข้ากับคิ้วเข็มๆของมันได้อย่างลงตัว จัดว่าหล่อครับ
"มึงจะมองหน้ากูอีกนานมั้ย อยากมีเรื่องหรอมึงหนะ" ชิบละ นี่้เผลอมองนานขนาดนี้เลยหรอวะเนี่ย ผมรีบละสายตาจากมันทันที
"นี่ ธนากรยังไม่หยุดอีกนะ ชั้นฝากเพื่อนใหม่พวกเธอด้วยหละ มีอะไรก็แนะนำเค้าดีๆหละ นู่นวาสุเทพ ที่ริวหน้าต่างว่างไปนั่งสิจ๊ะ" ผมมองไปยังที่ที่อาจารย์บอก ชิบบบ ข้างหน้าไอ้หล่อนั่นหนิหว่าตายละกู ผมเดินไปนั่งตามที่อาจารย์บอก ก่อนนั่งผมเผลอมองตามันแปบเดียว แปบเดียวจริงๆ แม่งยกมือกำหมัดขึ้นมาทำท่าจะต่อยผมอะ >0< ผมรีบนั่งทันทีเลยครับ 
"งั้นครูไปก่อนนะจ๊ะ เตรียมเรียนคาบแรกกันเลยนะจ๊ะ" พออาจารย์เดินออกไป ไอ้หล่อข้างหลังผมมันก็ลุกขึ้นมาทันที แล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ยยย