Frist Love รักแรกและรักเดียว

ไอ้หน้าหล่อมันเดินมาที่โต๊ะผมแล้วครับ เอาไงดีๆๆๆๆ ลุกหนีมันเลยดีกว่า ฟรึ่บบ!

"มึงจะไปไหน" มันจับไหลผมแล้วถามขึ้นมา เอาไงดีไปไหนดีวะ

"ปะปะเอ้ออ ไปห้องน้ำ" โอ้ยยย ทำไมต้องกลัวมันด้วยเนี่ยยยย

"ดีเลยกูกำลังจะไปอยู่พอดี" เอ้าซวยๆซวยแล้วกู

"เรา เรา ไม่ไปละ" ผมกำลังจะนั่งแต่มันหนะสิกับบีบไหล่ผมไม่ให้ผมนั่ง

"แต่กูจะให้มึงไปด้วย" โอ้ยยยไมต้องทำหน้าดุขนาดนั้นด้วยวะ มันไม่เข้ากับหน้าหล่อๆของมึงเลยนะ

"แต่ เออ แต่" 

"ไม่ต้องแต่อะไรทั้งนั้น ถ้าไม่ไปมึงโดนดีแน่" โหยยยย ไอ้เผด็จการ

"อืมม" ผมได้แต่พยักหน้ารับชะตากรรมแล้วเดินตามมันออกไปห้องน้ำ มันพาผมมาห้องน้ำชั้น 9 เพราะไม่ค่อยมีคนเข้า มันเดินเข้าไปก่อน เอาไงดีวะจะเดินเข้าไปหรือว่าจะกลับห้องดี

"เห้ยมึงอะจะเข้ามาได้ยัง" เอ้ยๆ ตกใจหมด แม่งงดุกูจัง

"อืมๆๆ"

"มึงเห็นอะไรบ้าง" เข้ามาปุ๊บมันก็เปิดประเด็นทันที

"เราไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแหละ" พูเเพราะๆไว้ เผื่อมันจะใจดี ไม่ฆ่าผมหมักส้วมซะก่อน

"กู ให้ พูด อีก ที" มันเน้นย้ำทีละคำ

"เห็น เห็นแค่ นะนะนาย กะกะกับ" ปัง! มันเอามือทุบประตูห้องน้ำ ตอนนี้หน้ามันโหดและโฉดมากจริงๆครับ 

"เห็นแค่นายกำผู้หญิงในห้องกำลังจะมีอะไรกัน" ผมพูดรัวเร็วๆ

"แค่นั้นจริงๆใช่มั้ย?" มันจ้องตาผมเขม็งเลยครับ ไม่กล้าสบตามันเลยครับ

"อืมม" ผมพยักหน้ารับ

"มึงห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกอาจารย์ ถ้ามึงเอาเรื่องนี้ไปบอกอาจารย์ละก็.." อะไรเย็นๆที่หน้าวะ เห้ยยยยมีดดดด มันเอามีดมาไล่เลี่ยที่หน้าของผมมม >0<

"เราสัญญา เราสัญญา เราจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครทั้งนั้น" ผมชูนิ้วขึ้นสามนิ้วตามแบบลูกเสือ

"หึหึหึ มึงนี่ตลกดีเนอะ ไปเรียนได้แล้ว" วู้วววว โล่งอกนึกว่ามันจะฆ่าผมหมกส้วมซะแล้ว

.

.

.

.

.

ผมเดินกลับมาที่ห้องดีนะทันคาบแรกแต่เอ๋..ใครมานั่งที่ข้างๆผมนะตอนออกไปยังไม่มีหนิผมมอง งงๆไปยังคนที่นั่งอยู่ข้างๆโต๊ะผมก่อนทีผมจะไปนั่งข้างเค้า ดูเค้าก็จะงงๆเหมือนกันแหะ

"นายเป็นใครอะ ทำไมเราไม่เคยเห็นหน้าเลย เด็กใหม่หรอ" มันเปิดประเด็นถามผม

"อืม เราพึ่งย้ายมาอะ"

"ออ เราชื่อเต้นะ" มันแนะนำตัวกับผม ถ้าทางมารยาทดีแหะ

"เราลูกหว้านะเรียกหว้าเฉยๆก็ได้" พอเเนะนำตัวกันเสร็จสับอาจารย์วิชาแรกก็เข้ามาพอดี

.

.

.

.

.

.

เรียนคาบสุดท้ายของคาบเช้าเสร็จไอ้เต้คนที่นั่งข้างๆผมก็ดีครับ เป็นคนอารมณ์ดี หน้าตาก็ใช้ได้ครับขาวตี๋ ตัวสูงครับ หุ่นนักกีฬาเลยครับ พักเที่ยงแล้วจะไปกินข้าวกับใครดีละเนี่ย

"หว้า ไปกินข้าวกัน"

"ชวนกูหรอ" คุยกันมาสี่คาบเริ่มจะเปลี่ยนสรรพนามกันเล็กน้อย

"เออ ก็ชวนมึงอะแหละ นั่งกันอยู่สองคนกูชวนหมาละมั้ง" เอ้าไอ้นี่กวนตีน 

"กูไปด้วย" ผมหันไปมองไอ้หล่อที่นั่งอยู่ข้างหลังผม มันยังไม่ไปอีกหรอวะเนี่ย

"มึงไม่ไปกินข้าวกับแฟนมึงหรอวะ?" ออผู้หญิงเมื่อเช้าคงเป็นแฟนมัน

"กูอยากไปกินกับเพื่อนกูมั่งไม่ได้ไง" ไอ้ฟองกับไอ้เต้มันสนิทกันครับแล้วเพื่อนในกลุ่มมันมีอีกคนคือ ไอ้ไนซ์ ไอ้ไนซ์มันนั่งกับไอ้ฟอง ไอ้เต้เลยต้องนั่งคนเดียว

"กูไปด้วยๆๆๆ" แล้วทำไมมึงต้องหน้าตาตื่นเต้นขนาดนั้นวะไอ้ไนซ์

"เออๆงั้นไปกันหมดนี่แหละ แต่กูเอาไอ้หว้าไปด้วยนะ"

"ตามใจมึงสิ" ไอ้ฟองพูดเชิดๆแล้วเดินออกไป หล่อตายแหละชิ แต่ก็หล่อจริงๆอะ 

"ไปๆๆๆๆๆๆ" ไนซ์มันเดินมากอดคอผมกับไอ้เต้แล้วเดินออกไป กูไปสนิทกับมึงตอนไหนวะไนซ์

.

.

.

.

.

.

ผมเดินมากับไอ้เต้แล้วก็ไอ้ไนซ์ส่วนไอ้หล่อฟองนู่นน เดินนำไปนั่งโต๊ะแล้ว แต่ทำไมหว่าาาคนอื่นถึงมองผมแปลกๆ หน้าผมมีอะไรผิดปกติป่าววะ บางคนมองแล้วก็หันไปซุบซิบๆ

"เห้ยพวกมึงทำไมคนพวกนั้นมองกูแปลกๆวะ"

"อ่อ ปกติพวกกูอยู่กันสามคนหนะ แต่พอมึงมาเดินด้วยเค้าเลยสงสัยละมั้งว่าพวกกูมีคนเข้าแก๊งใหม่"

"ทำไมวะ"

"ก็พวกกูอยู่กันสามคนตั้งแต่ ม.1 อะ พวกกูไม่ชอบคนเยอะ"

"แล้วทำไม่คนพวกนั้นต้องสนใจกลุ่มมึงด้วยวะ"

"เพราะพวกกูหล่อไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ" กล้าเนอะไนซ์ แต่ก็จริงครับ พวกมันสามคนหล่อมากจริงๆผมนี้ปกติกะแค่เป็นคนหน้าตาธรรมดาผิวขาวปกสูง 170 ซม. มาอยู่กับพวกมันผมเป็นคนแคระหน้าตาขี้เหล่ขึ้นมาทันที

"ช้า" พวกกูไม่ได้ช้ามึงมาเร็วเอง

"มึงเดินเร็วมาคนเดียวนะไอ้ฟอง พวกกูสามคนเนี่ยเดินปกติ" ดีมากไนซ์

"พวก?"

"กะเออไงพวกกู" ไนซ์ตอบมัน

"มึงรับไอ้เตี้ยนี่เข้ากลุ่มด้วยหรอวะ" โหยยปรี๊ดเลยพูดงี้ปรี๊ดด

"เตี้ยแล้วหนักหัวมึงรึไง"

"พูดงี้ก็สวยดิวะ" มันลุกขึ้นง้างมือจะต่อยผม

"พอเลยๆมึงสองคนกูให้มันเข้ากลุ่มเองอะมันเป็นเด็กใหม่หาเพื่อนยาก อีกอย่างมันนั่งข้างกูเอาเข้ากลุ่มก็ไม่เสียหาย" ขอบคุณวะเต้ที่ช่วยกูจากไอ้โหดหน้าหล่อ -/\-

"กูรับด้วยๆ" หน้ามึงก็ตื่นเต้นตลอดนะไอ้ไนซ์

"เห้อตามใจพวกมึงละกัน แต่สำหรับกูกูยังไม่รับ" อ้าวไอ้นี่

"ไปๆไปซื้อข้าว"

.

.

.

.

.

ผมเดินเลือกอยู่ซักก็ได้ก๊วยเตี๋ยวมาหนึ่งชาม ผมเดินกลับไปโต๊ะ ไอ้ไนซ์นั่งข้างไอ้ฟองงั้นผมก็ต้องนั่งข้างไอ้เต้สินะ ระหว่างที่ผมกำลังเดินใกล้จะถึงโต๊ะผมก็

"เฮ้ยยยยยยยย"

"เฮ้ยย/เห้ยยย/....." ผมสะดุดขาตัวเองชามก๊วยเตี๋ยวหลุดมือกระเด็นไปใส่ตัวไอ้ฟองเต็มๆ ผมเงิยหน้ามองมัน ตอนนี้หน้าตามันหน้ากลัวมากกมันลุกจากโต๊ะกินข้าวเดินมาทางผมตอนนี้หน้ามันพร้อมจะฆ่าทุกคนจริงๆ

"มึงตายแน่"  มันกระซิบข้างหูผมเบาๆ แต่เล่นเอาขนผมลุกไปทั้งตัว