my little pony : Fluttershy x Big Macintosh

หลังจากที่สไปค์พาแรรีตี้ออกจากปราสารไปก็เหลือแค่ทไวไลท์กับฟลัตเตอร์ชายที่ยังอยู่ ทั้งสองสาวแบ่งหน้าทีกันโดยทไวไลท์เป็นคนเก็บของตกแต่งที่อยู่บนเพดาและเธอยังต้องเช็ดพวกคัพเค้กที่ติดอยู่บนเพดา 

[ฝีมือใครคงไม่ต้องบอกน่ะ by ทไวไลท์]

ส่วนฟลัตเตอร์ชายก็ค่อยกวาดขยะตามพื้นด้วยท่าทางสบายๆพร้อมกับฮำเพลงไปด้วย

"เธอว่าพรุ่งนี้แรรีตี้จะมีสภาพยังไง? ฟลัตเตอร์ชาย?" ทไวไล์ก้มหน้ามองฟลัตเตอร์ชายโดยมือของเธอยังไม่หยุดเช็ดคลาบคัพเค้ก พอฟลัตเตอร์ชายได้ยินเธอก็เกาคางทำท่าคิดสภาพของแรรีตี้

"อือ∼....ฉันว่าพรุ่งเราคงไม่เจอเธอหรอมั้ง?" ฟลัตเตอร์ชายเงยหน้าส่งยิ้มทะเล้นให้ทไวไลท์ พอทไวไลท์ได้ยินอย่างนั้นเธอก็หัวเราะเบาๆและยิ้มเหมือนฟลัตเตอร์ชาย จากนั้นสองสาวก็คุยต่างๆน่าๆหลายเรื่องจนเก็บและกวาดเสร็จหมดแล้ว

"เอาล่ะ เสร็จแล้ว ^-^" ทไวไลท์ยิ้มหลังจากเช็ดคราบเค้กสุดท้ายแล้วบินลงมายืนข้างๆฟลัตเตอร์ชาย ทั้งสองสาวต่างมองเพดาและพื้นให้แน่ใจว่าสะอาดหมดแล้ว

"ดูท่าจะสะอาดหมดแล้วน่ะ ทไวไลท์" ฟลัตเตอร์ชายหันมองทไวไลท์หลังจากเธอมองเช็คพื้นแล้วว่าไม่มีขยะเหลืออยู่บนพื้น ทไวไลท์หันมามองและยิ้มให้ฟลัตเตอร์ชายหลังจากที่เธอเองก็เช็คเพดาเรียบร้อย

"งั้นฉันกลับห้องก่อนน่ะ ตอนกลับบ้านก็ระวังตัวด้วยล่ะ"

"อือ เธอเองก็ระวังตัวด้วยล่ะ" ฟลัตเตอร์ชายมองทไวไลท์ด้วยสายตาที่สืบบางอย่างทไวไลท์พยักให้ฟลัตเตอร์ชายแล้วเธอเดินไปที่ประตู แต่พอทไวไลท์กำลังจะเดินพ้นประตูไปเธอก็หยุดเดินแล้วหันกลับมามองฟลัตเตอร์ชาย

"อ้อจริงสิ เธอช่วย"เก็บกวาด"ข้างนอกด้วยน่ะ " ทไวไลท์พูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไป จากนั้นสักพักฟลัตเตอร์ชายก็เดินออกไปจากห้อง 

ฟลัตเตอร์ชายเดินมาถึงทางออกปราสารเธอเปิดประตูแล้วเจอโพนี่ใส่ผ้าคลุมสีดำ 5 ตัวยืนดักอยู่หน้าบรรได

"มาเร็วกว่าที่คิดไว้อีกน่ะ" ฟลัตเตอร์ชายมองโพนี่ห้าตัวที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายเฉยๆ โพนี่ห้าตัวไม่พูดให้เสียเวลาพวกมันพุ่งเข้าหาฟลัตเตอร์ชายพอพวกมันถึงตัวเธอพวกมันล้อมฟลัตเตอร์ชายแล้วก็ต่างหยิบอาวุตออกมาสองตัวเป็นดาบ อีกสามตัวเป็นหอก

"ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอไง?"

"...." พวกมันยังคงเงียบพวกมันพุ่งเข้าหาฟลัตเตอร์ชายแล้วฟันมส่เธอพร้อมกัน แต่พวกมันฟันมีแต่อากาศเพราะจู่ๆฟลัตเตอร์ชายก็หายไปเฉยๆ พวกมันพยายามมองหาฟลัตเตอร์ชายแต่ก็หาไม่เจอสักที

"ฉันอยู่นี้" พวกมันเงยหน้ามองข้างบนตามเสียง พอพวกมันเห็นเจ้าของเสียงถึงกับสะดุ้งด้วยความกลัว

เพกาซัสโพนี่สาวที่อยู่ข้างบนมีตาสีแดงชมพู่ หูก็เป็นหูคางคาวและปีกก็เป็นปีกคางคาว ผมและหางเป็นสีชมพู่หมองคล้ำ ห้อยหัวอยู่และเธอมีหน้าตาเหมือนฟลัตเตอร์ชายแทบทุกอย่าง

เธอคืออีกด้านนึงของฟลัตเตอร์ชาย เธอคือฟลัตเตอร์แบท

"ฟะ...ฟลัตเอตร์แบท!!" พอพวกมันรูปว่าอีกฝ่ายเป็นใครพวกมันรีบถอยออกมาห่างๆ

"ฉันนึกว่าพวกแกเป็นใบ้กันซะอีกน่ะ" ฟลัตเตอร์แบทมองพวกโพนี่ผ้าคลุมดำทีละคนๆด้วยสายตาของผู้ล่า สายตาเธอหยุดที่โพนี่ตัวนึงในกลุ่มพวกมันเธอเลียริมฝีปากน้ำลายยื่นออกมานิดหน่อย

"ฉันเลือกเธอล่ะกันน่ะ" ฟลัตเตอร์แบทกลางปีกแล้วพุ่งไปที่โพนี่ที่เธอเลือก พวกมันรีบยกอาวุตของตัวเองออกมาเพื่อจะแทงเธอให้ล่วง

ฉั้ว!! เพ้ง!!

แต่อาวุตของพวกมันกลับแตกและหักทั้งหมด พวกมันมองอาวุตของตัวเองอย่างมึนงงว่ามันแตกหรือหักได้ยังไง

"เฮ้ย!! อย่ามัวสงใจอาวุตสิ!! สนใจฟลัตเตอร์แบทก่อน!!" พวกมันตัวนึงหายงงแล้วโยนอาวุตยองตัวเองทิ้งแล้วหยิบอันใหม่ขึ้นมา พวกมันตัวอื่นๆก็หยิบขึ้นมาใหม่เช่นกันจากนั้นพวกมันหันหลังชนกัน

"ยัยนั้นหายไปไหนแล้ว!?" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข1

"เมื่อกี้ยัยนั้นพึ่งบินผ่านเราไปไม่ใช้หรือไงกัน!?" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข3

"ยัยไวเมื่อที่ได้ยินมาเลย -_-;;" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข2

"เราเอายังไงดี แม็กสันษ์?" โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข4

"...." โพนี่ผ้าคลุมหมายเลข5หรือแม็กสันษ์

"เฮ้ย! แม็กสันษ์ แกอย่าเงียบอย่างนี้ดิ!" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่หันไปมองแม็กสันษ์ที่อยู่ข้างๆ พอมันหันไปก็เจอแต่ความว่างเปล่า

"เฮ้ย!! ไอ้แม็กสันษ์หาย!!" พวกมันหันมามองที่ที่แม็กสันษ์เคยยืนอยู่ด้วยสายตาหวาดกลัว

"ไอ้แม็กสันษ์! อย่าเล่นอย่างนี้น่ะ!! ออกมา!!" พวกมันพยายามเรียกแม็กสันษ์ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาสักที พวกมันยิ่งกลัวมากขึ้นกว่าเดิม

ตุบ!!

พวกมันสะดุ้งตกใจเสียงบางอย่างที่ดังมาจากค้านหลังของพวกมัน พวกมันรีบหันไปมองแล้วเจอฟลัตเตอร์แบทยืนอยู่ พอพวกมันเห็นเธอพวกมันรีบถอยออกมาห่างแล้วยกอาวุตเตรียมไว้

"แม็กสันษ์ที่พวกแกเรียกกันน่ะ? ใช้คนนี้หรือเปล่า?" ฟลัตเตอร๋แบทเดินหลบให้เห็นยูนิคอร์โพนี่หนุ่มตัวสีฟ้าซีดเหมือนคนตาย ผมและหางสีเงิน คิวตี้มาร์ครูปจรวดติดปีกเทวดา นอนอยู่ข้างหลัง

"แม็กสันษ์!! x 4" พอพวกมันเห็นแม็กสันษ์ก็ทำท่าจะวิ่งเข้าไปหาแต่ฟลัตเตอร์แบทเดินมายืนขวางไว้ เธอไล่มองพวกมันทีล่ะตัวๆด้วยสายตาที่เย็นชา พวกมันเห็นสายตาที่เย็นชาของเธอพวกมันก็กลัวจนตัวสั้น
"กะ...แกทำอะไรแม็กสันษ์น่ะ!" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่ชี้ดาบมาที่ฟลัตเตอร์แบทด้วยท่าทางตัวสั้นทั้งตัว ฟลัตเตอร์แบทมองเจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่ด้วยสายตาแปลกใจที่มันยังกล้าถามเธอทั้งๆที่กลัว เธอมองมันอย่างถูกใจ
"ฉันทำอะไรงั้นเหรอ? อือ∼" ฟลัตเตอร์แบทหลับทำท่านึก พวกมันมองเธอด้วยสายตาระแวงแบบไม่กระพริบตา

"ลองทำให้ฉันพูดดู-สิ-จ๊ะ"
"เฮ้ย!" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่เด้นไปหน้าแล้วหันกลับมามองข้างหลังเจอฟลัตเตอร์แบทยืนอยู่ข้างๆที่มันเคยยืนแล้วมันหันไปมองทางที่ฟลัตเตอร์แบทเคยยืนอยู่สลับไปมา
"ดะ..ได้งั้น!?"
"นั้นสิ? ได้งั้นน่า∼" ฟลัตเตอร์แบทหน้าใสซื่อ เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่เห็นท่าทางของเธฮแล้วทำท่าจะพุ่งใส่แต่มันก็หยุดแล้วหันไปมองรอบๆตัวหาเพื่อนๆ แต่ก็ไม่มีใครเลยแม้แต่แม็กสันษ์ที่ควรนอนอยู่ก็หายไปด้วย
"เพื่อนฉันอยู่ไหน!?"
"ก็ไม่รู้สิน่ะ" ฟลัตเตอร์แบทยักไหล่่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันมองเธอด้วยสายตาโกรธๆแล้วมันก็พุ่งใส่เธอ
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่ฟันดาบใส่ฟลัตเตอร์แบทแบบเต็มแรง
เพ้ง!!
แต่พอดาบของมันโดนตัวฟลัตเตอร์เแบทดาบก็แตก มันก้มมองดาบของตัวเองและมองฟลัตเตอร์แบทด้วยอย่างงงๆและไม่เข้าใจ
"มีแค่นี้ใชไหม?" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่พึ่งได้สติมันรีบเงย พอมันเงยหน้าขึ้นก็เจอมัดของฟลัตเตอร์แบทต่อยเข้าเต็มหน้าแล้วมันก็กระเด้นไปชนกำแพงบ้านเสียงดัง ตูม! จนเป็นรูข้านใหญ่ ฟลัตเตอร์แบทเดินเข้าไปหาอย่างช้าๆแล้วมองมันที่กำลังนอนร้องอดโอ้
[บ้านที่โดนชนน่ะไม่มีโพนี่อยู่จ้า by ไรเตอร์]
"นะ..หนอย∼" เจ้าผ้าคลุมหมายเลขสี่พยายามลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ได้ ฟลัตเตอร์แบทเดินมาถึงตัวแล้วใช้ปีกจับมันแล้วหยกขึ้นมา เธอใช้ปีกอีกข้างเปิดผ้าที่คลุมหัวอยู่แล้วเจอโพนี่สาวตัวสีชมพู ผมสีเหลืองอ่อนๆ
"น่ารักจัง" ฟลัตเตอร์แบทมองอีกฝ่ายด้วยสายตาชื่มชม แต่สายตาก็เปลียนเป็นเสียดาย
"แต่น่าเสียดาย หมดเวลาเล่นแล้วล่ะ" ฟลัตเตอร์แบทยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆคอของโพนี่สาว
"จะ..จะทำอะไรน่ะ!? ปล่อยฉันน่า!?" โพนี่สาวตัสนั้นพยายามดิ้นให้หลุดแต่พยายามเท่าก็ไม่หลุด ฟลัตเตอร์แบทยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"อ้าม∼งับ"
"อ้ากกกกกกก!" ฟลัตเตอร์แบทงับไปที่คอของมันแบบจมเขี้ยว โพนี่สาวพยายามดิ้นไปดิ้นมาให้ลุกจากการจับของฟลัตเตอร์แบท
"อะ..อะ..อ้า" แต่สักพักโพนี่สาวก็หยุดดิ้นแล้วยอมอยู่เฉยๆสีตัวของเธอก็ซีดลงเลื่อยๆ
"อ้า∼อิ่มจัง" ฟลัตเตอร์แบทดึงหน้าออกจากคอของโพนี่สาวหลังจากดูดพลังเวทย์ของเธอไปเกือบหมด
[โพนี่ทุกสายพันธ์ุและทุกตัวมีพลังเวทย์อยู่ในตัวเสมอ by ไรเตอร์]

ตุบ จากนั้นฟลัตเตอร์แบทก็ปล่อยร่างที่หมดแรงของโพนี่สาวลงพื้นแบบเฉยๆไม่ใยดี ฟลัตเตอร์แบทยกมือขึ้นมาเช็ดปาก
"เรียบร้อยแล้วสิน่ะ?" ฟลัตเตอร์แบทหันไปมองข้างเจอทไวไลท์ยืนอยู่ข้างๆเธอมีแม็กสันษ์และพวกผ้าคลุมทั้งหมดที่ตอนนี้ตัวซีดนอนอยู่ข้างๆ ทไวไลท์มองโพนี่สาวที่นอนหมดสภาพอยู่ข้างๆฟลัตเตอร์แบทด้วยสายตาสงสาร เธอใช้เวทย์ดึงตัวโพนี่สาวมารวมกับเพื่อนๆของเธอ
"อา...เรียบร้อยแล้ว เจ้าหญิงทไวไลท์" ฟลัตเตอร์แบทเดินมาอยู่ตรงหน้าทไวไลท์ เธอมองมองทไวไลท์ด้วยสายตาท้าทาย
"เธอมองฉันแบบนั้นทำไม? แบท?" ทไวไลท์ก็มองฟลัตเตอร์แบทด้วยสายตาแบบเดียวกัน ฟลัตเตอร์แบทยิ้มอย่างมีเลศนัยแปลกๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้หูของทไวไลท์
"ก็เปล่า...ฉันแค่อยากรู้ว่าเวทย์ที่อยู่ในตัวเธอน่ะ...มีรสชาติยังไงก็เท่านั้นเอง = _,=" ฟลัตเตอร์แบทเลียปากจากนั้นเธอก็เลียหูของทไวไลท์
ตึง!!
"อึก!" จากนั้นจู่ๆฟลัตเตอร์แบทก็ถูกบางอย่างกดลงเกือบติดพื้น เธอพยายามเงยหน้ามองหน้าทไวไลท์ที่เขาของเธอมีออร่าเวทย์ออกมาสาเหตุที่ฟลัตเตอร์แบทเกือบติดพื้นเพราะทไวไลท์ใช้เวทย์ "แรงดึงดูด" กับเธอ
ทไวไลท์มองฟลัตเตอร์แบทด้วยสายตาเย็นชามากจนเหมือนกับโพนี่ที่ไร้ความรู้สึก ฟลัตเตอร์แบทเห็นสายตาของทไวไลท์ก็ใจหายวาบเพราะทไวไลท์ไม่เคยมีสายตาแบบนี้
"พะ...พอแล้วๆ!! ทไวไลท์!! ฉันของโทษๆ!! ช่วยเลิกใช้เวทย์แรงดึงดูดกับฉันสักที!!!"
"แล้วจะทำแบบนั้นกับฉันอีกไหม?" ทไวไลท์ย่อตัวให้อยู่ในระดับเดียวกับฟลัตเตอร์แบท ฟลัตเตอร์แบทรีบพยักหน้ารั้วๆจนหัวแทบหลุด
"ดี" ทไวไลท์คลายเวทย์แรงดึงดูดออก ฟลัตเตอร์แบทยืนขึ้นมาแต่ก็มีเกือบเซล้มเหมือนกัน
'สายตาเมื่อกี้...มันคืออะไรกัน?' ฟลัตเตอร์แบทมองที่ตาของทไวไลท์ที่ตอนนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วด้วยสายตาไม่เข้าใจ
"เธอควรคืนร่างให้ฟลัตเตอร์ชายได้แล้วน่ะ แบท"
"รู้น่า ไม่ต้องให้เธอมาบอกหรอ"
ฟลัตเตอร์แบทเลิกสนใจสายตาของทไวไท์แล้วหลับตาลงจากนั้นก็เกิดลมมาวนรอบๆตัวฟลัตเตอร์แบท สักพักลมก็หายไปหูและปีกก็กลับมาเป็นปกติเธอลืมตาขึ้นสีตาจากสีแดงชมพู่กลับมาเป็นสีเขียวน้ำทะเล เธอกลับมาเป็นฟลัตเตอร์ชาย
ทไวไลท์ที่มองอยู่ตลอดรู้สึกพอใจที่ฟลัตเตอร์แบทยอมคืนร่างให้ฟลัตเตอร์ชายเพราะปกติกว่าเธอจะยอมคืนร่างให้ฟลัตเตอร์ชายก็กินเวลาไปหนึ่งเดือนกว่าๆ ทไวไลท์เดินเข้าไปหาฟลัตเตอร์ชายแต่แล้วเธอก็หยุดเดินเพราะเธอก็รู้สึกถึงออร่าแปลกๆจากตัวฟลัตเตอร์ชายแถมทไวไลท์ยังรู้สึกคุ้นเคยกับออร่านี้มาก่อน
"เธอโอเคไหม? ฟลัตเตอร์ชาย?" ทไวไลท์ค่อยๆเดินเข้าหาฟลัตเตอร์ชายอย่างระมัดระวังทไวไลท์เดินมายืนข้างๆฟลัตเตอร์ชาย
"ฟลัตเตอร์ชาย?" ทไวไลท์ลองเรียกดูแต่ฟลัตเตอร์ชายไม่หันมามองเธอเลยเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยินที่ทไวไลท์เรียกเมื่อกี้ ทไวไลท์รู้สึกไม่ชอบมาพากลเธอลองสะกิดไหล่ฟลัตเตอร์ชาย ตุบ แต่พอมือของทไวไลท์โดนตัวฟลัตเตอร์ชายก็ล้มลงกับพื้น
"ฟลัตเตอร์ชาย!!" ทไวไลท์รีบเข้าไปดูฟลัตเตอร์ชายที่ล้มลงไป
"นี้!! ฟลัตเตอร์ชาย!! ได้ยินได้ไหม!! นี้!!" ทไวไลท์เขย่าตัวฟลัตเตอร์ชายเพื่อทำให้เธอตื่นขึ้นมา แต่ฟลัตเตอร์ชายก็ไม่ยอมตื่นขึ้น
"มันเกิดอะไรขึ้นกันล่ะเนี่ย?"