Love You My Apprentic

               ผมรีบมาขึ้นรถทัวร์ที่หมอชิตเลยลืมถามไอยีราฟเลยว่างานเสร็จรึยังโน๊ตบุ๊คก้ไม่ได้ยกมาด้วยมัวแต่กังวลเรื่องกี้ เลยตัดสินใจโทรไปถามสักหน่อยเพราะถ้างานยังไม่เสร็จแล้วหนี้งานกลับบ้านแบบนี้ ผมไม่ผ่านฝึกงานแน่ๆ
 
     ต่อสายไปไม่นานปลายสายก็รับโทรศัพท์ด้วยเสียงที่โคตรจะไม่พอใจ
     'โทรมามีอะไร'
     'คิมหันต์ มึงทำไมงานให้กูเสร็จรึป่าว'
     'มึงห่วงงานด้วยหรอ เห็นรีบเก็บกระเป๋าออกไป' พูดซะผมนี่รู้สึกผิดเลย ก็คนมันรีบนี่หว่า
     'ห่วงดิ นั่นอนาคตกูเลยนะ ว่าแต่เสร็จมั้ยอ่ะ ถ้าไม่เสร็จกูจะกลับไปเอาโน๊คบุ๊คจะได้เอางานไปทำต่อที่เชียงใหม่'
     'เสร็จแล้ว มึงมีเรื่องที่จะพูดแค่นี้ใช่ป่ะ กูจะไปแดกเหล้า' คาดว่าคงงอลตุ๊บป่องไปเรียบร้อยแล้วล่ะ
     'อืมๆ ดูแลตัวเองด้วย'
     หลังจากที่วางสายผมก็นั่งรอรถทัวร์รอบ เที่ยงคืนต่อไปเรื่อยๆกว่าจะถึงเชียงใหม่ก็คงพรุ่งนี้ตอนสายๆ หวังว่าน้องผมคงจะยังไม่คลอดลูกก่อนที่ผมจะไปถีงนะ อยากจะเอาเลือดหัวไอผู้ชายที่มันทำน้องผมท้องออกจัง
 
          ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาลกี้คลอดลูกแล้วเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักน่าชัง เรื่องนี้ผมยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่เลยถ้าบอกไปแล้วท่านทั้งสองจะผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้นรึป่าว
     "พี่ป๊อก ดูนี่สิเด็กน้อยนอนหลับไปแล้ว" กี้บอกกับผมพร้อมน้ำตา
     "แล้วเราจะเอายังไงต่อ บอกพ่อกับแม่เลยมั้ย"
     "พี่บอกแทนกี้ได้มั้ย พ่อกับแม่ต้องผิดหวังมากแน่ๆเลย ที่กี้เป็นลูกที่ไม่ดี"
     "ไม่หรอกน๊า พ่อกับแม่อาจจะดีใจก็ได้ที่หลานตัวเล็กแถมน่ารักมากๆอีกด้วย"
     "งั้นพี่ป๊อกก็โทรบอกพ่อกับแม่ให้กี้หน่อยนะ"
     "อื้มได้ เดี๋ยวพี่ออกไปโทรศัพท์ก่อนนะ ก๊้ก็พักผ่อนได้แล้วลูกหลับแล้วนิ"
     "คะ กี้รักพี่ป๊อกที่สุดเลย"
 
          ผมเดินออกมาข้างนอกเพื่อให้สองแม่ลูกได้พักผ่อนอย่างเติมที่ ไม่รู้ว่าหลังจากที่ผมโทรบอกทางบ้านแล้วเหตุการณืจะเป็นยังไงต่อ
 
     'ฮัลโหลแม่ครับ'
     'ว่าไงป๊อก ฝึกงานเป็นยังไงบ้าง เงียบไปเลยนะไม่เห็นติดต่อแม่มาบ้างเลย'
     'แม่ครับ ป๊อกมีเรื่องจะบอกแม่อะครับ'
     'เรื่องอะไรเอ่ย มีลูกเขยมาให้แม่ชื่นชมแล้วใช่มั้ยล่ะ' ยังจะมาตลกได้อีกนะแม่
     'คือ กี้ท้องอะครับแม่ตอนนี้คลอดแล้ว'
     'นี่ป๊อกล้อแม่เล่นใช่มั้ย กี้มันจะท้องได้ไง แล้วท้องกับใคร ท้องเมื่อไหร่ ทำไมแม่ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย' ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับแม่
     'แม่กับพ่อรีบมาโรงบาลเถอะครับ'
     'ได้ๆ เดี๋ยวแม่กับพ่อจะรีบไปนะ'
 
          ผมก็ได้แต่หวังว่าพ่อกับแม่คงจะไม่ผิดหวังกะการกระทำในครั้งนั้ของกี้นะ เพราะถ้าอย่างนั้นกี้ก็คงรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น สิ่งเดียวที่กี้ต้องการในตอนนี้ก็คือกำลังใจจากครอบครัว
 
     "กี้ แม่ตกใจแทบแย่ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก มีอะไรทำไมไม่บอกแม่ แล้วนี่ดูสิ พี่ป๊อกเคาอยู่ในช่วงฝึกงาน มาหาเราแบบนี้ถ้าพี่เคาไม่ผ่านฝึกงานจะทำยังไง มันน่าตีจริงๆเลยลูกคนนี้"
     "หนูขอโทษนะคะแม่ ก็หนูกลัวว้าแม่จะผิดหวังที่หนูท้องทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ หนูก็เลยไม่กล้าบอก"
     "ท้องก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ดีแล้วที่หนูยังมีความรับผิดชอบไม่ไปทำแท้ง ไม่อย่างนั้นพ่อกับแม่คงเสียใจแย่"
     "ไหน ตาขอดูหน้าหลานสาวหน่อยสิ ว้าวจมูกเหมือนตาเลย ปากด้วย ตาก็ใช่ นี่มันหลานตาชัดๆ ฮ่าๆ" 
     "แหม่พ่อก็ เหมือนต่างหาก ใช่มั้ยคะหลานยาย" สงสัยคุณตาคุณยายจะเห่อหลานจนลืมลูกแล้วล่ะครับ
     "เหมือนหนูต่างหาก ใช่มั้ยพี่ป๊อก"
     "ทุกคนเลิกเถียงกัน เหมือนป๊อกที่สุดครับฮ่าๆๆ หลานลุงป๊อก" ผมก็เอากะเคาด้วย ต่อไปนี้ที่บ้านผมก็จะมีสมาชิกตัวน้อยๆมาวิ่งรอบบ้านเพิ่มอีกหนึ่งคน แค่คิดก็มีความสุขแล้วละครับ
 
          หลังจากที่ชื่นชมและเห่อหลานมานานพอสมควรผมเลยขอตัวเพื่อจะกลับ กรุงเทพเพื่อมีงานเพิ่ม
 
          กรุงเทพ
          อาทิตย์เป็นอะไรที่วุ่นวายมากระหว่างที่ผมโบกแท็กซี่คันที่ล้านแปด ไม่มีคันไหนยอมไปส่งผมสักคัน สงสัยคงต้องขึ้นรถเมล์แล้วละ
     "เห้ย ป๊อกเด้ง"
     "พี่ซีน พี่มาไงเนี่ย"
     "พี่อะต้องถามแก มาโผล่ที่นี่ได้ไง"
     "ผมมาฝึกงานที่นี่อะ แล้วพี่ละ" พี่ซีนเป็นรุ่นพี่สายรหัสของผมเองพี่แกจบไปเมื่อตอนผมอยู่ปีสอง
     "พี่เป็นคนกรุงเทพ อย่าบอกว่าแกไม่รู้" ผมส่ายหัวไปมา ใครมันจะไปรู้ว่ะว่าใครเป็นคนที่ไหน "คนอย่างแกจะไปรู้อะไร ขนาดพี่ชอบแกตั้งแต่แกอยู่ปีหนึ่งแกยังไม่สนใจเลย"
     "ห๊ะ เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ"
     "ป่าวๆ แล้วนี่จะไปไหนพี่ไปส่งมั้ย"
     "ผมจะกลับที่พักอะ แต่เรียกแท็กซี่ ไม่มีคันไหนไปส่งเลย ถ้าพี่ซีนจะใจดีไปส่ง ผมก็โอเคเลย"
     "อ่าๆ งั้นไปขึ้นรถเดี๋ยวพี่ไปส่ง แล้วกินอะไรมารึยังพี่หิวข้าวว่ะ"
     "ยังเลยครับ เลี้ยงผมด้วยนะเพิ่งไปเชียงใหม่มาตังหมดแล๊ววว" เรื่องฟรีขอให้บอก ผมไม่ได้งกนะครับแค่ใช่เงินเป็น อิอิ
 
 
 

 
เห้ๆๆๆ มาอัพให้แล้ว นานๆมาที ก็ไม่ค่อยว่างนี่หน่า ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ