Love You My Apprentic

     ทำไมถึงรู้สึกหน้าร้อนๆนะ นี่ผมกำลังเขินไอยีราฟอย่างงั้นหรอ เป็นไปไม่ได้ผมผู้ชายทั้งแท่งแล้วไอยีราฟก็น่าจะผู้ชาย อย่างมันคงไม่เป็นเกย์หรอก แต่แปลกที่ผมหน้าร้อนนี่ล่ะ
     "เตี้ย ถ้าง่วงมึงนอนก่อนได้นะ กูว่างานนี้ยาวอ่ะ พี่คเชนจะเอาเมื่อไหร่"
     "ก็ไม่รีบนะ พี่แกบอกค่อยๆทำ ส่งโรงพิมพ์พรุ่งนี้สิบโมงเช้า"
     "แบบนี้แถวบ้านกูเคาเรียกรีบ พี่คเชนประชดมึงแล้วล่ะเตี้ย แล้วมึงไม่ได้เรียนด้านนี้มา จะมาฝึกงานด้านนี้ทำหอกอะไรว่ะ"
     ก็จริงอยู่ที่ผมไม่ได้เรียนกราฟฟิกมา แต่ผมชอบนี่หน่า ผมเพิ่งจะคิดได้ว่าสิ่งที่เราชอบมันอาจจะไม่ใช่ แต่สิ่งที่ใช่เราอาจจะไม่ได้รู้สึกชอบ
     "ก็ชอบแหละ ใครจะไปคิดว่ะว่ามันจะยาก แต่ก็ขอบใจมึงนะที่ช่วยกูโดยไม่หวังอะไรตอบแทน"
     "ใครบอกว่าจะช่วยฟรีๆ มึงกำลังฝันอยู่รึป่าวครับไอเตี้ย" 
     หึ ได้ยินแล้วรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆยังไงแปลกๆ
     "ใจร้ายว่ะ แค่นี้ก็คิดตัง"
     "กูไม่คิดตังหรอก ขอหอมแก้มนิ่มๆของมึงสักสองทีเป็นค่าแรงแค่นี้กูก็พอใจล่ะ"
     "หอมหลังตีนกูนี่ครับ กูเป็นผู้ชายครับแหม่ มาหอมกงหอมแก้ม กูจะอ๊วก"
     "นี้แค่นั่งใกล้ๆกันก็ท้องแล้วหรอไวจัง"
     อ๊ากกกกก ไอยีราฟ ผมอยากจะเอาตีนถีบมันจริงๆเลย แต่เห็นว่ามันช่วยผมทำงาน เดี๋ยวเกิดผมถีบมันเข้า แล้วมันไม่ช่วยทำงานแย่แน่นอน
     "ยีราฟกูง่วงว่ะ ขอหลับแปบนะ แล้วอีกนานมั้ยกว่าจะเสร็จอ่ะ"
     ผมเริ่มทนกับสังขารตัวเองไม่ไหวแล้วล่ะ ตอนนี้ตาจะปิดอยู่ล่ะ
     "ก็อีกสัก ชั่วโมงหนึ่งอ่ะ งานนี่เสร็จแล้วส่งในไลน์ให้พี่คเชนเลยใช่ป่าว"
     "อื้มๆๆๆๆๆๆ" ผมลากเสียงยาวๆ พร้อมกลับตาสองข้างของผมปิดลง
 
คิมหันต์ Talk
 
     สุดท้ายไอเตี้ยมันก็หลับครับ ผมเห็นมันนั่งหาวเป็นดาวเป็นเดือนมาอยู่นานสองนานล่ะ บอกให้นอนก็ไม่ยอมนอน ตอนนี้มันกำลังนอนบนพื้นหันหัวมาทางผม เรานั่งทำงานกันอยู่ข้างล่างตรงโต๊ะรับแขกซึ่งผมก็นั่งพื้นเหมือนกัน การออกแบบของไอเตี้ยชื่อแปลกนี่สุดแสนจะโคตรไม่ได้เรื่อง หน้าตาก็ออกจะน่ารัก แต่ทำไมออกแบบไม่ได้เรื่อง(หน้าตากะการออกแบบมันไม่น่าจะเกี่ยวกันมั้ง) 
     
     ผมนั่งทำงานไปเรื่อยๆ โดนมีไอเตี้ยนอนหลับอยู่ข้างๆ ตอนมันนอนหลับนี่ดูเหมือนแมวเลยครับไม่มีพิษภัยอะไร แต่พอตื่นอย่างกะเสือปากแม่งด่าเจ็บชิบ ขนาดผมแก่กว่ามันมันยังไม่เรียกผมพี่เลย 
     ผมแอบเอามือแตะๆแก้มมันดู แหะๆนิ่มเหมือนแก้มผู้หญิงเลย ถ้าแอบหอมแก้มมันสักนิดคงไม่เป็นไรหรอกมั้งเพราะมันหลับอยู่เนอะๆ 
     ผมค่อยโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้มนิ่มๆ และประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากอันอ่อนนุ่มของไอเตี้ย(ไหนบอกหอมแก้มไง) ในใจภาวนาอย่างให้มันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาต่อยผมเลย ปากนุ้มนิ่มชะมัด 
 
 
 
 

 
เห้ๆๆๆ มาแล้วฝากติดตามกันด้วยนะ เม้นๆให้กำลังใจกันบ้างเน้อ สักนิดนึงก็ยังดี
 
ขอกำลังใจสักนิด จะได้มีแรงแต่งต่อ
 
ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน