Love You My Apprentic

          ป๊อกเด้ง Talk

     ผมถูกปลุกด้วยฝ่าเท้าของไอยีราฟ มันเอาตีนเขี่ยๆเหมือนผมเป็นขี้หมาข้างถนน จนผมตื่น หึคนนะโว๊ยไม่ใช่ขี้ที่ต้องเอาตีนมาเขี่ยกันเนี่ย

     "ตื่น กูหิวออกไปเซเว่นกันเลี้ยงหนมกูด้วยค่าจ้างทำงาน" เลี้ยงขนมมันก็ดีนะ ดีกว่าต้องเปลืองตัวให้มันหอมแก้ม อิอิ (แกโดนมากกว่าหอมแก้มอีกอิป๊อกเด้ง)

     "ก็ได้ๆๆ เลี้ยงก็ได้ อยากกินอะไรเต็มที่กูให้ 20 บาท"

     "ไอเตี้ยขี้งก งานนี่ที่กูทำให้มึงประเมิณค่าเป็นราคาไม่ได้กูบอกก่อนเลย มึงรอดูโบนัสเดือนนี้ของมึงล่ะกัน ได้เยอะเหี้ยๆ"

     "เอ่อ ถ้าเยอะจริงเดี๋ยวกูแบ่งให้ 20% โอเคป่ะ แต่มึงช่วยสอนกูออกแบบบ้างได้ป่ะ"

     "ค่าจ้าง"

     "มึงอยากได้เท่าไหร่ 80% จากโบนัสของกูทั้งหมดทุกๆเดือนจนกว่ากูจะฝึกงานจบ"

     "ไม่ กูขอเป็นตัวและหัวใจมึงได้ป่ะ"

     อ๊ากกกกก ตัวและหัวใจอย่างงั้นหรอ ทำไมคำพูดนี้มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวจะระเบิดน่ะ แก้มตอนนี้คงแดงไม่ต่างจากน้ำมะเขือเทศดอยคำแน่ๆเลย หน้าของไอยีราฟตอนนี้ก็แดงเช่นกัน

     "เตี้ยมึงเขิณหรอ หน้าแดงเชียวแล้วตกลงว่าไง" ไอยีราฟคว้ามือผมไว้ให้หยุดเดินขณะที่เราเดินออกมาหน้าปากซอยด้วยกัน

     "ตกลงอะไร ตกลงจะเลี้ยงขนมมึงอะหรอ ก็บอกไปแล้วนิว่าจะเลี้ยง" ผมบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถาม เพราะผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเองรู้สึกยังไง 

     "เตี้ย เป็นแฟนกันนะ กูชอบมึงจริงๆนะ กูไม่เคยรู้สึกดีกับใครขนาดนี้มาก่อนเท่ามึงเลย"

     "ไอยีราฟ เดี๋ยวกูก็ต้องกลับบ้านป่ะว่ะ กูอยู่ที่นี่แค่สามเดือนนะโว๊ย มันเป็นไปไม่ได้หรอก"

     "เป็นไปได้ดิ พอมึงฝึกงานเสร็จกูก็เรียนจบพอดี เดี๋ยวก็ย้ายตามมึงไปเชียงใหม่ก็ได้ ไม่เห็นยากเลย"

     "ขอคิดดูก่อนได้ป่ะ กูไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย"

     ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้หรอก ก็อย่างที่ผมบอกไอยีราฟไปนั่นแหละว่าผมอยู่ที่นี่แค่สามเดือน หลังจากฝึกงานเสร็จผมก็ต้องกลับบ้าน กลับไปเรียนต่อ จะให้มารักใครที่อยู่ที่นี่ผมไม่อยากเสี่ยงสักเท่าไหร่ เพราะไม่รู้ว่าถ้าห่างกันแล้วความรู้สึกจะเหมือนเดิมรึป่าว

     ระหว่างทางไอยีราฟจับมือผมไว้ตลอด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็ได้แต่เงียบเช่นกัน ใช่อยู่ที่ผมก็รู้สึกดีมันนะ ถึงแม้มันจะกวนตีน แต่ไม่รู้สิว่าอะไรเป็นจุดดึงดูุดความสนใจทำให้ผมรู้สึกดีกับมัน

     เราเดินข้ามถนนมาถึงเซเว่นตอนนี้ก็เวลาประมาณตีหนึ่ง

     ไอยีราฟเลือกนั่นเลือกนี่ใส่ตระกร้าเยอะแยะมากมาย พอมันเผลอๆผมก็แอบหยิบออกบ้าง ถ้าผมต้องจ่ายทั้งหมดที่มันซื้อมีหวังเดือนนี้แดกแกลบกันพอดี

     "เตี้ย มึงไม่เอาอะไรหรอ"

     "ไม่อ่ะ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ ทั้งหมดมีแค่นี้ใช่ป่ะ เอามาเดี๋ยวกูจ่ายตังให้" ผมเอื้อมมือจะไปถือตระกร้า แต่มันกลับดึงกระกร้ากลับไม้ให้ผมถือ

     "เป็นผัวก็ต้องจ่ายให้เมียดิ จะให้เมียจ่ายให้ได้ยังไงอย่างนี้มันไม่ได้เรื่องรู้ป่ะ" หึมึงเน้นไปนะคำว่าผัวกะเมียเนี่ย พนักงานเซเว่นนี่แม่งก็มองจัง 

     "ขอบคุณ...(ไอเหี้ย)" แล้วต่อด้วยความลงท้าที่ไม่ต้องออกเสียงก็รู้ว่าพูดว่าอะไร

     "เอ่อ บอกว่ารักมากๆใช่มั้ยป่ะ รักเหมือนกันกูเขิณนะที่มึงบอกรักกูออกสื่อแบบนี้อ่ะ"

     เอาเข้าไป หน้าผมนี่ชาไปเป็นแถบๆรีบเดินออกมาจากเซเว่นก่อนที่จะอายไปมากกว่านี้

     ไอยีราฟก็ตามออกมาติดๆ

     "เตี้ย โกรธกูป่าวเนี่ย"

    "ป๊าว ไม่ได้โกรธ กูแค่อายมึงแม่ง สาวๆจะคิดยังไงว่ะ โห้ยยย"

    "นี่มึงเป็นเมียกู มึงยังจะไปแรดกะคนอื่นอีกหรอ"

     "ใครเมียมึง ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเป็นเมียมึง"

     "ไม่ได้บอกก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่เป็นสักหน่อย ห้ามแรดกูหึง"

มาแล้วๆๆๆ เม้นๆๆๆๆ ให้กำลังใจกันบ้างเน้อ ตอนนี้อาจจะ งงๆๆ ป่วงๆๆ ไปบ้าง ยังไงก็ฝากติชมกันบ้างนะ

ขอบคุณครับ