"Hey! Brother." รักนะคะ คุณพี่ชายหน้ามึน

 

เยยยย้ทำการบ้านเส็ดสักทีพรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวกับเขาบ้าง^[++]^ ฮิๆ

 

"ยิ้มหน้าบานเลยนะลิกะ"

 

"แม๋อาตี๋ก็ทำการบ้านเส็ดแล้วก็ต้องดีใจป้ะ นึกว่าวันอาทิตย์จะไม่ได้ไปเที่ยวสะแล้ว

เอ้อว่าแต่ค่าตอบแทนของอาตี๋คืออะไร? "

 

"อ้อ.... :) ค่าตอบแทนคือ...
ลิกะต้องไปออกงานกับเค้านะโอเค้?"

 

"หะ..หา!!? ออกงานเนี่ยนะ จะบ้าเรอะเค้าไม่เคยออกงานเลยนะตี๋

เค้าไปก็เป็นตัวถ่วงงานป่าวๆ"

 

"เอาน่าางานที่เค้าว่าเนี่ย พ่อของเราเป็นประทานนะ!!

ลูกก็ต้องออกงานเป็นธรรมดาแล้วลิกะก็เป็นลูก เพราะงั้น! เราต้องออกงานด้วยกัน

เย็นนี้โอเค้!!"

 

"อะ..อื้ออ! .__."

 

"อย่าทำหน้าอมทุกข์แบบนั้นสิ
เราไปออกงานประมูลนะ
ทำหน้ายิ้มแย้มเข้าไว้ล่ะ"

 

"อื้ออออออก็ได้ จะพยายาม-3-"

 

ตอนนี้เวลา 14:25 นาที
ซึ่งอาตี๋บอกฉันว่าเราต้องรีบเตรียมตัว
อิฉันอยากรู้ว่าจะเร่งรีบไปไหน- -!!!

แต่ก็นะ... ฉันถูกรากมาอบซาวน่าที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ฉันถูกรากไปนู่นย้ายมานี่
บลาๆๆๆ โดยมีไอ้ตี๋คอยคุมสั่งอย่างเผด็จการ! หึยยยย!!!!

 

 

----------ตอนนี้เวลา18:28----------

 

 

ตื่นเต้นจัง-////- ฉันต้องมาออกงานที่คุณลุงเป็นประธานด้วย

อ้อลืมบอกฉันใส่เดรสชมพูอ่อนข้างหน้าสั้นเหนือเข่ามานิดนึง ข้างหลังจะยาวลากกับพื้น-..-

(นึกภาพออกมั้ย?) ใส่รองเท้าส้นสูง(สูงมากกกกกกก)
ซึ่งคนอย่างฉันปกติใส่อีแตะเดินก็โอเคละTT แต่อาตี๋บอกว่าพ่อเราเป็นประธานก็

ต้องแต่งให้เหมาะสมกับงาน..-//-
ส่วนทรงผมของฉันก็ปล่อยสลวยยาวเป็นลอนๆ .... เอ.. ฉันจะสวยมั้ยนะ.. อาตี๋จะตลกมั้ย?

ถ้าเคนตะเห็นล่ะ? เขาจะชมฉันมั้ย... เอ้ะ!!! คิดอะไรบ้าๆอีกแล้ว
เคนตะยังไงก็ต้องมางานพ่อของเขาอยู่แล้ว.. แต่ทำไม.. วันนี้ไม่เห็นเขานะ..?
อ้ากกกกT///T แล้วฉันจะมานั่งคิดถึงเขาทำไมเนี่ย!! โอ้ยยน้ออ ฉันเดินลงมาบรรไดซึ่งมีอาตี๋และเคนตะยืนอยู่ด้วย0///0!!!!
หะ..หา!! เดี๋ยวๆๆ เคนตะมาทำไม!? -///-
โอ้ยยฉันอาย จะตายและ T///T

 

"นั่นคุณหนูลิกะหลอคะ><?"

 

คนในบ้าน เอ่อคือฉันไม่กล้าพูดว่าคนใช้เดี๋ยวทำร้ายน้ำใจเขาT^T (จ้า..แม่นางเอก- - โลกเธอชั่งสวย- -)
หลังจากที่พี่ส้มพูดเส็จ ทั้งเคนตะและ อาตี๋ก็หันมามองหน้าฉัน.. -//- อายง่าา >//<
อย่าจ้องกันนานเส้ ฉันเขินนนนน -////-

"-/////////- อ่ะ..เอ่อ มันตลกมาก
มั้ยอ่ะฉันไม่เคยแต่งตัวแบบนี้มาก่อนเลย"

ฉันเป็นฝ่ายทักเขา2คนก่อน

"ไม่หลอกลิกะสวยจนเค้าพูดไม่ออก
เลยล่ะ^^"

 

"อะ..อื้ม! -//- อาตี๋ก็ดูดีเหมือนกัน"

 

"อะแฮ่ม!!!"

ไอ้บ้า! ตกใจหมด- - คนกำลังไปได้สวยเอ้ยไปได้ดีมาอะแฮ่มใส่ทำไมยะมีปันหา
เรอะ:/ ฉันบ่นในใจให้ไอ้เคนตะบ้า

 

"ฉันว่ารีบไปดีกว่า"

อาตี๋ไม่ตอบแต่เดินออกไปกำลังขึ้นรถ

 

"อะ..อืม!" ฉันตอบแค่นั้นก่อนจะรีบขึ้นรถไป.. เฮ้ออออกำลังจะไปงานสินะ..
หน้าอายจัง -0- ฉันจะไปทำงานของคุณลุงล้มมั้ยเนี่ยยยกังวล อ้ะะะะทำไงดี

 

"เป็นอะไรรึป่าวลิกะ" เคนตะทัก

 

"อ่ะ..เอ่อปล่าวหลอก^^
แค่กังวลเฉยๆ แหะๆ"

"กังวล?"

 

"อื้มฉันไม่เคยแต่งตัวสวยๆ แบบนี้หลอกนะ ไม่เคยไปงาน
กับเขาด้วยซ้ำส่วนใหญ่แม่จะ ไปคนเดียวฉันกลัวว่าถ้าไปด้วย
เดี๋ยวจะเป็นภาระท่านน่ะ"

 

"เธอไม่ได้เป็นภาระสักหน่อยนี่  อย่ากังวลไปเลยเธอมีฉันอยู่ทุกคน
ในงานก็ไม่อะไรมากกับเธอหลอกเชื่อสิ.."

 

"อื้ม^^ ขอบใจนะคะเคนตะซัง"
-////- ฉันพูดอย่างสุภาพ

 

"-/////- เอ่อเข้างานกันเถอะ"

 

"อะ..อื้ม!"

 

หลังจากลงมาจากรถ

 

"ลิกะ!! งานนี้ลิกะต้องเดินเข้า
พร้อมเค้านะ!"
อาตี๋พูด

 

"อะไรวะ ไอ้เคนจิแกจะมาแย่งฉันเรอะ!"
เคนตะพูด- -

 

"อะไรของแกไอ้เคนตะ!ฉันมาขอลิกะก่อนแกนะเว้ย!!"

 

"งั้นเอางี้ให้ลิกะเลือก!"

 

"เอ่อ... คือว่าขอโทษด้วยนะเคนตะฉัน
สัญญา กับอาตี๋ไว้แล้วน่ะแหะๆ^^"

 

"ใครคือ อาตี๋? - -??"
เคนตะถาม

 

"ก็เคนจิไง ฉันว่าเขาชื่ออาตี๋ มันจิ้มลิ้มดีออก-..,- "

 

"สรุปเข้างานได้ยัง!?"
เคนจิพูดหลังจากเงียบสักพัก

 

"อะ..อื้ม^^ โทษทีนะเคนตะ"

 

"เดี๋ยวๆ ลิกะต้องเอามือมาควง
เค้าไว้แบบนี้"
พูดจบอาตี๋ก็เอามือมาควงฉัน

 

"ทำไมต้องควงล่ะ?" ฉันถาม

 

"ก็ลิกะมางานคู่กับเค้าลิกะก็
ต้องเดินควงเค้าเข้างานสิ"

 

"อ้อ..เหรอ แล้วเพื่ออะไรล่ะ- -?"

"โอ้ยยลิกะถามมากจัง- - ควงแบบนี้แหละดีแล้วเขาจะ
ได้รู้ว่าเค้ามีเจ้าของแล้วไง:)"

 

เจ้าของ.. -//////- ย้ากกกกเขิน>///<

 

"อ่ะๆเข้างานกันๆ"
พูดจบอาตี๋ก็เดินควงฉันเข้าไปข้างใน -...- (ดูทะแม่งนิดๆ- - )

 

ว้าววววววงานมันเป็นแบบนี้นี่เองงง
เริศมากกกก>< ของกินน่าอร่อยทั้งน้านน
แต่ละคนมองมาที่ฉันกับอาตี๋โดยเฉพาะ
ผู้ชายกลุ่มนั้น- -!! มองอยู่ได้มีปันหาอ่อ!
ต่อยกันป้าวววห้ะ! จะไฝว์กันมะ!! (เดี๋ยวๆๆไม่ใช่ละ)

 

"ลิกะจะเอาอะไรมั้ย?
เค้าจะไปตักมาให้" อาตี๋ถาม

 

"เดี๋ยวเค้าไปเอาเองก็ได้
เชิญอาตี๋ตามสบายเลย"

 

"อืม.. ก็ได้เดี๋ยวเค้าจะรีบกลับมา"

 

พูดจบอาตี๋ก็เดินออกไป..
ว้าววววคนที่นี่มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้น
ดูหุ่นฉันกับหุ่นพวกหล่อนสิ..
มีแต่คนหุ่นเซ็กซี่ทั้งนั้น-.,- ดูฉันเส้!!
แบนอย่างกับ ไอโฟน6พลัส T^T
แถมยังเตี้ยอีกต่างหากToT เฮ้อออตอนแรกก็มั่นใจว่าตัวเองสวยนะ.. พอเจองี้
หุ่นเตี้ยๆเล็กๆอย่างฉันจะไปสู้ สูงๆหน้าอกอย่างกับลูกแตงโมได้ไงT^T โอ้ยคิดแล้วเครียด-...- ไปเดินหาขนมมากินดีกว่า
เครียด!! หาไรกินจะได้อารมดี-//- อิ้อิ้

เอ้ะ! เคนตะนี่นาาา ฉันกำลังเดินเข้าไปทัก.. อ่ะ..อ่าว-0-! เมินกันงี้เลยเรอะ- -!!
เป็นอะไรของเขาอีกละเนี่ย- - ทั้งที่ตอนนั้น
ยังคุยกับเราดีๆแท้ๆ เหมือนเคนตะจะเดินไปข้างนอกนะ..

 

"เคนตะ!!!" ฉันตะโกนเรียก
ดีนะเนี่ยข้างนอกไม่มีใครอยู่

 

"ออกมาทำไม.. ไม่อยู่กับอาตี๋ของ.
เธอแล้วเหรอ.."

 

หืมมมม~~~ อาการแบบนี้เรียก..

 

"นั่นแน่..>< หึงก็บอก"
ฉันแกล้งแซวไปงั้นแหละคิกๆ

 

"ใช่.. ฉันหึง หึงมากด้วยคนเนี้ยย"

 

พูดเส็จเคนตะก็ชี้นิ้วมาที่ฉัน-////-
อ้ากกกกกไอ้บ้า!! ฉันอุส่าจะชนะ! มีการเล่นมุขตอบด้วย-///- โอ้ยยยแพ้อีกแล้วว
แพ้ผู้ชายคนนี้อีกแล้ววT////T

 

"หน้ามึนเอ้ยT//T"

 

"โหห~ หน้าแดงจัง:) "

 

หึยยยยยยT//////T!!

 

"มะ..ไม่คุยด้วยแล้ว!! T//T
ไอ้บ้าหน้ามึน แบร่:P -///-!!!"

 

ฉันแลบลิ้นก่อนจะออกจากตรงนี้..
แต่ว่า.. เคนตะก็คว้ามือมาดึงฉันจนฉันเซไปตามแรง.. กลับกลายเป็นว่าฉันกับเขากำลังกอดกัน! ไม่ได้นะ.. ถ้าคนอื่นมาเห็น..เคนตะต้องเสียหายแน่ๆ!

 

"ปะ..ปล่อยนะเคนตะ!
ถ้าคนอื่นมาเห็นล่ะ!!"

 

"ไม่มีใครเห็นหลอก..
ขอกอดแปปนึงดิ ตัวเธอนิ่มจัง.. "

 

"....-/////-....."

 

จากนั้นเคนตะก็ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระก่อนจะยิ้มและพูดว่า...

 

"รู้อะไรมั้ย.. ฉันว่าฉันชักจะสนใจ
เธออย่างแรงแล้วล่ะสิ.. โอลิกะ.. :) "

 

"สะ..สนใจก็เรื่องของนายสิ!
ไอ้บ้ามาบอกทำไม-///- !! "

 

"ฉันมันหน้ามึนจะตายไป
ไม่รู้เหรอ~ แล้วก็... หวงเธอมากด้วย
นะ :) ...chu ~ "

 

พูดจบเคนตะห็จุ๊บปากเบา -////-โอยย
รู้ถึงไหนอายถึงนั่นแน่ๆเลยฉัน>///<

 

"ฉะ..ฉันไม่คุยด้วยแล้ว!-///- ไอ้มึนไอ้.
บ้า! "

 

พอฉันพูดเส็จเคนตะก็หัวเราะออกมาดังๆ
-////- มันหน้าขำตรงไหนยะ! หึยยไม่อยู่ใกล้แล้ว!! อันตรายวุ้ย! -///-

 

 

"ไปไหนมา ลิกะ!!!..."

 

ฉันหันไปมองตามต้นเสียง..

 

 

ไม่ได้อัพนานขอโทษด้วยน้าาา  ติชมได้นะเคิป^^