For Love เพราะ...รัก
-
เขียนโดย ฝันเฟื่อง
วันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.59 น.
21 ตอน
2 วิจารณ์
21.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 13.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) For Love เพราะ...รัก >>> ตอนที่ 8
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกันต์ Say:
‘’กันต์...!!!’’
‘’หะ...มีรัยหรอเก้า’’
สะดุ้งเลยครับผม เรียกซะสียงดังเลยกำลังนั่งคิดอะรัยเพลิน ๆ ตกใจหมด
‘’นั่งยิ้มอยู่ได้ บ้าไปแล้วรึงัย เรียกก็ไม่สนใจ ถามอะรัยก็ไม่ตอบ’’
เอ่ออ เก้าเรียกเราตอนไหน เราไม่เห็นได้ยินเลย แล้วถามว่าอะรัยบ้างนะ
‘’ไอ้เก้ามันถามว่าวันนี้เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อมั้ย’’
เอกคงเห็นว่าผมทำหน้างง เลยบอกที่เก้าคุยกับผมเมื่อกี้ ขอบใจมากนะเอกนี่ถ้าเอกไม่บอกผมก็คงจะยังไม่รู้ว่าตกลงเก้าคุยอะรัยกับผมมั่ง
‘’ตั้งแต่มีแฟนเนี่ยนั่งยิ้มทั้งวันเลยนะกัน’’
พีพูดพร้อมกับมองหน้าผมแล้วยิ้มนิด ๆ
ตอนนี้เพื่อนผมทุกคนรู้กันหมดแล้วครับว่าผมกับพี่ภูคบกัน ก็รู้ตั้งแต่วันแรกเลยล่ะครับเพราะหลังจากที่พี่ภูมาส่งผมที่คณะก็เจอกับพวกนี้ที่กินข้าวกันเสร็จพอดีเลยเห็นว่าผมซ้อนรถมากับพี่ภู พอขึ้นห้องเรียนก็ซักผมกันใหญ่เลย สรุปแล้วคาบนั้นพวกผมก็เรียนไม่รู้เรื่องกันเพราะพีกับเก้าเอาแต่ล้อผมส่วนเอกถึงแม้ไม่ได้พูดหรือล้ออะรัยแต่ก็แค่นั่งยิ้มให้ผมอย่างเดียว ผมก็ทำอะรัยไม่ได้นอกจาก อายครับ ... แหะแหะ
‘’เอ่ออ คือ เราต้องไปกินข้าวกับพี่ภูน่ะ เก้ามีรัยรึป่าว’’
ผมหันไปตอบเก้า
จริง ๆ แล้วหลังจากวันนั้นผมก็แทบจะไม่ได้เจอพี่ภูเลย แค่คุยโทรศัพท์กันแค่นั้นเอง เพราะว่าพี่ภูต้องทำงานน่ะครับ แต่เมื่อเช้าโทรมาบอกว่าวันนี้วันหยุดเลยจะมารับผมไปกินข้าวด้วยกัน
‘’จริงสินะ ลืมไปเลยว่าตอนนี้เค้ามีแฟนแล้ว ก็ต้องไปกับแฟนเค้าสิเนาะ”
เก้าล้อผมอีกแล้วอ่ะ (-\\\-)
‘’มึงอย่าแซวกันต์มันมากดิ ดูดิ๊ หน้าแดงหมดแล้ว”
(-/\-) ขอบคุณอีกครั้งครับเอก
‘’แล้วจะไปไหนกันอ่ะ”
พีหันมาถามผม อืมม พี่ภูไม่ได้บอกอ่ะว่าจะพาไปที่ไหนบอกแค่ว่าจะมารับไปกินข้าว
‘’เรายังไม่รู้เลย พี่ภูไม่ได้บอกไว้’’
‘’แล้วไปยังงัย’’
‘’เดี๋ยวพี่ภูมารับน่ะ’’
พีถามผมซะละเอียดยิบเลยครับ
‘’เดี๋ยวนะกันต์ ถ้าพี่ภูมารับงั้นก็แสดงว่ากันต์ต้องขึ้นไอ้เศษเหล็กเคลื่อนที่ได้นั่นอีกน่ะสิ เราว่ามันน่ากลัวนะ กันต์ไม่กลัวหรอ”
เก้าถามผมพร้อมกับทำหน้าสยอง อืมม ตอนแรกก็กลัวนะ แต่ตอนนี้เราว่าเราชอบน้องเน่าแล้วอ่ะ เพราะอะรัยน่ะหรอ หึหึ เพราะน้องเน่าทำให้ผมได้กอดพี่ภูงัยล่ะ
‘’ตอนแรกก็กลัวนะ แต่ตอนนี้เราไม่กลัวแล้วแหละ สนุกดี’’
เพราะคำตอบของผมทำให้ตอนนี้ทุกคนหันมามองผมอย่างตกใจ ตกใจอะรัยกันอ่ะ คงไม่คิดว่าผมจะกล้าขึ้นล่ะสิ นี่ถ้าทุกคนรู้ว่าเหตุผลที่ทำให้ผมกล้าขึ้นน้องเน่าคืออะรัยนะ ก็คงจะล้อผมกันอีกแน่ ๆ เลย ... งั้นเรื่องอะรัยจะต้องบอกล่ะ
หลังจากที่หมดคาบพวกผมสี่คนก็เดินลงมาหน้าตึก
‘’มึงว่าถ้าเป็นคนอื่นมันจะดูดีแบบนี้มั้ยวะ”
เก้าหันไปถามพีทันทีหลังจากเห็นพี่ภูที่นั่งรอผมอยู่บนน้องเน่าพร้อมกับส่งยิ้มมาให้พวกผม
‘’กูว่าถ้าเป็นคนอื่นไม่น่ารอดว่ะ’’
พอพีหันไปตอบเก้าแล้วทั้งสองคนก็พากันหัวเราะลั่นเลย
อืมม ผมเองก็ยังคิดไม่ออกเลยนะว่าถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ภูมาขับน้องเน่าจะยังดูดีแบบนี้มั้ย
‘’นินทาระยะเผาขนเลยนะมึงสองตัว’’
‘’พวกกูไม่ได้นินทา พวกกูแค่วิจารณ์เว้ยย’’
เก้าหันไปแวดใส่เอกทันที กัดกันทั้งวันครับสองคนนี้
‘’พี่ภูจะพาเพื่อนผมไปไหนครับเนี่ย’’
พีถามพี่ภูทันทีที่พวกผมเดินมาถึง
‘’ไม่ต้องห่วงครับ พี่ไม่พาเพื่อนเราไปขายหรอก’’
พี่ภูตอบพีพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะหันมาลูบหัวผม
‘’เหนื่อยมั้ยครับ’’
‘’ไม่เหนื่อยครับ พี่ภูล่ะครับเหนื่อยมั้ย’’
‘’ไม่เหนื่อยครับ แต่หิว’’
‘’โอ้ยยย สนใจเพื่อนด้วยครับ อย่าคุยกันเหมือนว่าโลกนี้มีเพียงเราสอง หวานกันจิ๊งง เพื่อนสามคนยืนหัวโด่อยู่เนี่ยสนใจกันหน่อย’’
(-\\\-) เก้าแซวผมอีกแล้วอ่ะ
‘’อิจฉาเค้ารึงัยมึงอ่ะ’’
เอกพูดพร้อมกับจิ้มหน้าผากเก้าไปหนึ่งที เก้าก็สวนทันทีเลยเหมือนกันครับ ผมบอกแล้วว่าสองคนนี้กัดกันทั้งวัน
‘’งั้นเราไปก่อนนะ ไปแล้วนะครับพี่ภู หวัดดีครับ’’
เก้าบอกผมพร้อมกับยิ้มนิด ๆ ให้พี่ภู แล้วก็ลากเอกกับเก้าที่ยังแง่ง ๆ ใส่กันอยู่ ให้เดินไปด้วยกัน
‘’ขึ้นรถสิกันต์ พี่หิวแย่แล้ว’’
‘’ครับ’’
ผมยืนเก้ ๆ กัง ๆ จนพี่ภูต้องหันมาบอกให้ขึ้นรถ
‘’กลัวตกก็กอดพี่แน่น ๆ นะ ถ้าตกไปนี่พี่ไม่จอดเก็บนร้า’’
พี่ภูพูดพร้อมกับหัวเราะ หลังจากที่ผมนั่งประจำตำแหน่งบนน้องเน่าแล้ว
พี่ภูใจร้ายอ่ะ ถ้าผมตกไปจริง ๆ จะไม่จอดเก็บผมจริง ๆ น่ะหรอ.....
..............................................................................................................................................................
‘’บ้านใครหรอครับพี่ภู’’
ผมถามทันทีที่พี่ภูจอดรถหน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งไม่ไกลจาก ม. ผมมากนัก ถัดมาแค่สี่ซอยเอง
‘’บ้านพี่เอง ปะ เข้าไปข้างในกัน’’
พี่ภูพูดพร้อมกับไปเปิดรั้วแล้วจูงน้องเน่าเข้าไปจอดในโรงรถ ซึ่งมีรถยนต์ยอดอยู่คันนึง ส่วนผมก็เดินตามพี่ภูเข้ามาอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับมองสำรวจบ้าน อืมม บ้านสองชั้นขนาดกำลังพอดีไม่เล็กไม่ใหญ่มีสวนและโต๊ะหินอ่อนเอาไว้นั่งเล่นมีต้นไม้เยอะด้วยคงจะร่มรื่นดีนะครับ พอเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับห้องนั่งเล่น เลยไปหน่อยก็เป็นห้องครัวกับห้องน้ำ ส่วนชั้นสองก็คงจะเป็นห้องนอนสินะ
‘’บ้านน่าอยู่จัง’’
‘’ถ้าน่าอยู่ กันต์ก็มาอยู่สิ’’
พี่ภูพูดพร้อมกับยกน้ำมาวางให้ผม
พูดจริงหรือว่าพูดเล่นเนี่ย ผมอายนะ ยังไม่ทันจะตอบอะรัยก็ได้ยินเสียงตึงตังมาจากชั้นสอง ผมกับพี่ภูเลยหันไปมองตามเสียงทันที
‘’กว่าจะมากัน กูหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้วเนี่ย’’
พี่ไม้เดินมานั่งพร้อมกับบ่นพี่ภูทันทีเลยครับ
ผมก็ลืมไปว่าพี่ภูอยู่กับพี่ไม้ ผมรู้นานแล้วครับว่าพี่ภูกับพี่ไม้อยู่ด้วยกันเพราะพี่ภูบอก
‘’แถวนี้มีควายให้มึงกินด้วยหรอวะ’’
‘’อย่ากวนตีน รีบ ๆ ไปทำเลย กูหิว’’
‘’เออ ๆ แล้วของที่ให้ซื้อล่ะได้ครบมั้ย’’
‘’ครบ อยู่ในตู้’’
‘’เออ ๆ’’
ผมมองหน้าพี่ภูกับพี่ไม้สลับกันไปมา พี่เค้าคุยอะรัยกันเนี่ยย หรือว่า นี่อย่าบอกนะว่าพี่ภูจะเป็นคนทำอาหารให้พวกผมกินอ่ะ
‘’งั้นกันต์นั่งดูทีวีรอไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ทำอะรัยให้กิน’’
จริง ๆ ด้วยครับ พี่ภูจะทำอาหารให้พวกผมกิน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอย่างพี่ภูจะทำอาหารเป็นด้วย
‘’ครับ’’
ผมตอบก่อนที่พี่ภูจะเดินเข้าไปในครัว ส่วนพี่ไม้ตอนนี้ก็นอนดูทีวีอยู่บนโซฟาเรียบร้อยแล้วครับ
‘’กันต์เป็นคนแรกเลยนะเนี่ยที่ไอ้ภูมันพามาบ้าน’’
แล้วพี่ไม้ก็ทำลายความเงียบระหว่างเราลงด้วยประโยคที่ทำให้ผมอึ้งครับ ผมคนแรกหรอครับ จริงอ่ะ
(-\\\-) หน้าผมตอนนี้
ผมไม่ได้ตอบอะรัยพี่ไม้ไปแค่ยิ้มน้อย ๆ ให้เท่านั้น บอกตรง ๆ ว่าตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ รู้สึกเหมือนหัวใจพองโตขึ้นงัยไม่รู้ ผมเป็นคนแรกจริง ๆ น่ะหรอ
‘’กันต์’’
‘’ครับพี่ไม้’’
มัวแต่นั่งเขินครับ พี่ไม้ว่าอะรัยนะ เมื่อกี้ผมไม่ได้ฟัง
‘’วันหลังถ้ามาอีกก็ชวนเพื่อนมาด้วยสิ คนนั้นอ่ะ’’
เพื่อนหรอ เพื่อนคนนั้น คนไหนอ่ะ เก้า พี หรือ เอก
‘’คนไหนครับ’’
ไม่อยากเดาอ่ะ ถามเลยล่ะกัน
‘’ก็คนที่น่ารัก ๆ น่ะ ที่บอกว่าเป็นชายทั้งแท่งนั่นงัย’’
อ่ออ ที่แท้ก็พีนั่นเอง ว่าแต่ให้ชวนมาทำมัยหว่า....เอ๊ะ หรือว่า อย่าบอกนะว่าพี่ไม้ชอบพีอ่ะ
ผมมองหน้าพี่ไม้ที่ตอนนี้ก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน แล้วไอ้รอยยิ้มแบบนั้นหมายความว่างัยอ่ะ นี่พีชอบเพื่อนผมจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ยยย
‘’มันมีแฟนรึยัง’’
นั่นงัยชัดเลยทีนี้ พี่ไม้ชอบพีจริง ๆ ด้วย
‘’ยังครับ เอ่อออ พี่ไม้ชอบพีหรอ’’
ถามไปเลยดีกว่าเพื่อความมั่นใจ เผื่อผมจะคิดไปเอง
‘’หึหึหึ’’
พี่ไม้ไม่ตอบคำถามผมครับ แค่หัวเราะ แล้วตกลงหมายความว่างัยล่ะ หัวเราะนี่ชอบหรือไม่ชอบ
‘’พี่ขึ้นห้องก่อนนะ ถ้าไอ้ภูทำเสร็จแล้วให้มันไปเรียกพี่ด้วย’’
พูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปเลยครับ ทิ้งผมนั่งอยู่คนเดียวพร้อมกับความสงสัยว่าพี่ไม้ชอบพีใช่มั้ย แต่จริง ๆ แล้วผมก็เชียร์สองคนนี้นะ ถ้าคบกันจริง ๆ คงจะสนุกพิลึก นี่ผมคิดอะรัยอยู่เนี่ยย ผมกำลังจะจับคู่ให้เพื่อนอยู่สินะ
*********************************************************************
‘’กันต์...!!!’’
‘’หะ...มีรัยหรอเก้า’’
สะดุ้งเลยครับผม เรียกซะสียงดังเลยกำลังนั่งคิดอะรัยเพลิน ๆ ตกใจหมด
‘’นั่งยิ้มอยู่ได้ บ้าไปแล้วรึงัย เรียกก็ไม่สนใจ ถามอะรัยก็ไม่ตอบ’’
เอ่ออ เก้าเรียกเราตอนไหน เราไม่เห็นได้ยินเลย แล้วถามว่าอะรัยบ้างนะ
‘’ไอ้เก้ามันถามว่าวันนี้เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อมั้ย’’
เอกคงเห็นว่าผมทำหน้างง เลยบอกที่เก้าคุยกับผมเมื่อกี้ ขอบใจมากนะเอกนี่ถ้าเอกไม่บอกผมก็คงจะยังไม่รู้ว่าตกลงเก้าคุยอะรัยกับผมมั่ง
‘’ตั้งแต่มีแฟนเนี่ยนั่งยิ้มทั้งวันเลยนะกัน’’
พีพูดพร้อมกับมองหน้าผมแล้วยิ้มนิด ๆ
ตอนนี้เพื่อนผมทุกคนรู้กันหมดแล้วครับว่าผมกับพี่ภูคบกัน ก็รู้ตั้งแต่วันแรกเลยล่ะครับเพราะหลังจากที่พี่ภูมาส่งผมที่คณะก็เจอกับพวกนี้ที่กินข้าวกันเสร็จพอดีเลยเห็นว่าผมซ้อนรถมากับพี่ภู พอขึ้นห้องเรียนก็ซักผมกันใหญ่เลย สรุปแล้วคาบนั้นพวกผมก็เรียนไม่รู้เรื่องกันเพราะพีกับเก้าเอาแต่ล้อผมส่วนเอกถึงแม้ไม่ได้พูดหรือล้ออะรัยแต่ก็แค่นั่งยิ้มให้ผมอย่างเดียว ผมก็ทำอะรัยไม่ได้นอกจาก อายครับ ... แหะแหะ
‘’เอ่ออ คือ เราต้องไปกินข้าวกับพี่ภูน่ะ เก้ามีรัยรึป่าว’’
ผมหันไปตอบเก้า
จริง ๆ แล้วหลังจากวันนั้นผมก็แทบจะไม่ได้เจอพี่ภูเลย แค่คุยโทรศัพท์กันแค่นั้นเอง เพราะว่าพี่ภูต้องทำงานน่ะครับ แต่เมื่อเช้าโทรมาบอกว่าวันนี้วันหยุดเลยจะมารับผมไปกินข้าวด้วยกัน
‘’จริงสินะ ลืมไปเลยว่าตอนนี้เค้ามีแฟนแล้ว ก็ต้องไปกับแฟนเค้าสิเนาะ”
เก้าล้อผมอีกแล้วอ่ะ (-\\\-)
‘’มึงอย่าแซวกันต์มันมากดิ ดูดิ๊ หน้าแดงหมดแล้ว”
(-/\-) ขอบคุณอีกครั้งครับเอก
‘’แล้วจะไปไหนกันอ่ะ”
พีหันมาถามผม อืมม พี่ภูไม่ได้บอกอ่ะว่าจะพาไปที่ไหนบอกแค่ว่าจะมารับไปกินข้าว
‘’เรายังไม่รู้เลย พี่ภูไม่ได้บอกไว้’’
‘’แล้วไปยังงัย’’
‘’เดี๋ยวพี่ภูมารับน่ะ’’
พีถามผมซะละเอียดยิบเลยครับ
‘’เดี๋ยวนะกันต์ ถ้าพี่ภูมารับงั้นก็แสดงว่ากันต์ต้องขึ้นไอ้เศษเหล็กเคลื่อนที่ได้นั่นอีกน่ะสิ เราว่ามันน่ากลัวนะ กันต์ไม่กลัวหรอ”
เก้าถามผมพร้อมกับทำหน้าสยอง อืมม ตอนแรกก็กลัวนะ แต่ตอนนี้เราว่าเราชอบน้องเน่าแล้วอ่ะ เพราะอะรัยน่ะหรอ หึหึ เพราะน้องเน่าทำให้ผมได้กอดพี่ภูงัยล่ะ
‘’ตอนแรกก็กลัวนะ แต่ตอนนี้เราไม่กลัวแล้วแหละ สนุกดี’’
เพราะคำตอบของผมทำให้ตอนนี้ทุกคนหันมามองผมอย่างตกใจ ตกใจอะรัยกันอ่ะ คงไม่คิดว่าผมจะกล้าขึ้นล่ะสิ นี่ถ้าทุกคนรู้ว่าเหตุผลที่ทำให้ผมกล้าขึ้นน้องเน่าคืออะรัยนะ ก็คงจะล้อผมกันอีกแน่ ๆ เลย ... งั้นเรื่องอะรัยจะต้องบอกล่ะ
หลังจากที่หมดคาบพวกผมสี่คนก็เดินลงมาหน้าตึก
‘’มึงว่าถ้าเป็นคนอื่นมันจะดูดีแบบนี้มั้ยวะ”
เก้าหันไปถามพีทันทีหลังจากเห็นพี่ภูที่นั่งรอผมอยู่บนน้องเน่าพร้อมกับส่งยิ้มมาให้พวกผม
‘’กูว่าถ้าเป็นคนอื่นไม่น่ารอดว่ะ’’
พอพีหันไปตอบเก้าแล้วทั้งสองคนก็พากันหัวเราะลั่นเลย
อืมม ผมเองก็ยังคิดไม่ออกเลยนะว่าถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ภูมาขับน้องเน่าจะยังดูดีแบบนี้มั้ย
‘’นินทาระยะเผาขนเลยนะมึงสองตัว’’
‘’พวกกูไม่ได้นินทา พวกกูแค่วิจารณ์เว้ยย’’
เก้าหันไปแวดใส่เอกทันที กัดกันทั้งวันครับสองคนนี้
‘’พี่ภูจะพาเพื่อนผมไปไหนครับเนี่ย’’
พีถามพี่ภูทันทีที่พวกผมเดินมาถึง
‘’ไม่ต้องห่วงครับ พี่ไม่พาเพื่อนเราไปขายหรอก’’
พี่ภูตอบพีพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะหันมาลูบหัวผม
‘’เหนื่อยมั้ยครับ’’
‘’ไม่เหนื่อยครับ พี่ภูล่ะครับเหนื่อยมั้ย’’
‘’ไม่เหนื่อยครับ แต่หิว’’
‘’โอ้ยยย สนใจเพื่อนด้วยครับ อย่าคุยกันเหมือนว่าโลกนี้มีเพียงเราสอง หวานกันจิ๊งง เพื่อนสามคนยืนหัวโด่อยู่เนี่ยสนใจกันหน่อย’’
(-\\\-) เก้าแซวผมอีกแล้วอ่ะ
‘’อิจฉาเค้ารึงัยมึงอ่ะ’’
เอกพูดพร้อมกับจิ้มหน้าผากเก้าไปหนึ่งที เก้าก็สวนทันทีเลยเหมือนกันครับ ผมบอกแล้วว่าสองคนนี้กัดกันทั้งวัน
‘’งั้นเราไปก่อนนะ ไปแล้วนะครับพี่ภู หวัดดีครับ’’
เก้าบอกผมพร้อมกับยิ้มนิด ๆ ให้พี่ภู แล้วก็ลากเอกกับเก้าที่ยังแง่ง ๆ ใส่กันอยู่ ให้เดินไปด้วยกัน
‘’ขึ้นรถสิกันต์ พี่หิวแย่แล้ว’’
‘’ครับ’’
ผมยืนเก้ ๆ กัง ๆ จนพี่ภูต้องหันมาบอกให้ขึ้นรถ
‘’กลัวตกก็กอดพี่แน่น ๆ นะ ถ้าตกไปนี่พี่ไม่จอดเก็บนร้า’’
พี่ภูพูดพร้อมกับหัวเราะ หลังจากที่ผมนั่งประจำตำแหน่งบนน้องเน่าแล้ว
พี่ภูใจร้ายอ่ะ ถ้าผมตกไปจริง ๆ จะไม่จอดเก็บผมจริง ๆ น่ะหรอ.....
..............................................................................................................................................................
‘’บ้านใครหรอครับพี่ภู’’
ผมถามทันทีที่พี่ภูจอดรถหน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งไม่ไกลจาก ม. ผมมากนัก ถัดมาแค่สี่ซอยเอง
‘’บ้านพี่เอง ปะ เข้าไปข้างในกัน’’
พี่ภูพูดพร้อมกับไปเปิดรั้วแล้วจูงน้องเน่าเข้าไปจอดในโรงรถ ซึ่งมีรถยนต์ยอดอยู่คันนึง ส่วนผมก็เดินตามพี่ภูเข้ามาอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับมองสำรวจบ้าน อืมม บ้านสองชั้นขนาดกำลังพอดีไม่เล็กไม่ใหญ่มีสวนและโต๊ะหินอ่อนเอาไว้นั่งเล่นมีต้นไม้เยอะด้วยคงจะร่มรื่นดีนะครับ พอเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับห้องนั่งเล่น เลยไปหน่อยก็เป็นห้องครัวกับห้องน้ำ ส่วนชั้นสองก็คงจะเป็นห้องนอนสินะ
‘’บ้านน่าอยู่จัง’’
‘’ถ้าน่าอยู่ กันต์ก็มาอยู่สิ’’
พี่ภูพูดพร้อมกับยกน้ำมาวางให้ผม
พูดจริงหรือว่าพูดเล่นเนี่ย ผมอายนะ ยังไม่ทันจะตอบอะรัยก็ได้ยินเสียงตึงตังมาจากชั้นสอง ผมกับพี่ภูเลยหันไปมองตามเสียงทันที
‘’กว่าจะมากัน กูหิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวอยู่แล้วเนี่ย’’
พี่ไม้เดินมานั่งพร้อมกับบ่นพี่ภูทันทีเลยครับ
ผมก็ลืมไปว่าพี่ภูอยู่กับพี่ไม้ ผมรู้นานแล้วครับว่าพี่ภูกับพี่ไม้อยู่ด้วยกันเพราะพี่ภูบอก
‘’แถวนี้มีควายให้มึงกินด้วยหรอวะ’’
‘’อย่ากวนตีน รีบ ๆ ไปทำเลย กูหิว’’
‘’เออ ๆ แล้วของที่ให้ซื้อล่ะได้ครบมั้ย’’
‘’ครบ อยู่ในตู้’’
‘’เออ ๆ’’
ผมมองหน้าพี่ภูกับพี่ไม้สลับกันไปมา พี่เค้าคุยอะรัยกันเนี่ยย หรือว่า นี่อย่าบอกนะว่าพี่ภูจะเป็นคนทำอาหารให้พวกผมกินอ่ะ
‘’งั้นกันต์นั่งดูทีวีรอไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ทำอะรัยให้กิน’’
จริง ๆ ด้วยครับ พี่ภูจะทำอาหารให้พวกผมกิน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอย่างพี่ภูจะทำอาหารเป็นด้วย
‘’ครับ’’
ผมตอบก่อนที่พี่ภูจะเดินเข้าไปในครัว ส่วนพี่ไม้ตอนนี้ก็นอนดูทีวีอยู่บนโซฟาเรียบร้อยแล้วครับ
‘’กันต์เป็นคนแรกเลยนะเนี่ยที่ไอ้ภูมันพามาบ้าน’’
แล้วพี่ไม้ก็ทำลายความเงียบระหว่างเราลงด้วยประโยคที่ทำให้ผมอึ้งครับ ผมคนแรกหรอครับ จริงอ่ะ
(-\\\-) หน้าผมตอนนี้
ผมไม่ได้ตอบอะรัยพี่ไม้ไปแค่ยิ้มน้อย ๆ ให้เท่านั้น บอกตรง ๆ ว่าตอนนี้ผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ รู้สึกเหมือนหัวใจพองโตขึ้นงัยไม่รู้ ผมเป็นคนแรกจริง ๆ น่ะหรอ
‘’กันต์’’
‘’ครับพี่ไม้’’
มัวแต่นั่งเขินครับ พี่ไม้ว่าอะรัยนะ เมื่อกี้ผมไม่ได้ฟัง
‘’วันหลังถ้ามาอีกก็ชวนเพื่อนมาด้วยสิ คนนั้นอ่ะ’’
เพื่อนหรอ เพื่อนคนนั้น คนไหนอ่ะ เก้า พี หรือ เอก
‘’คนไหนครับ’’
ไม่อยากเดาอ่ะ ถามเลยล่ะกัน
‘’ก็คนที่น่ารัก ๆ น่ะ ที่บอกว่าเป็นชายทั้งแท่งนั่นงัย’’
อ่ออ ที่แท้ก็พีนั่นเอง ว่าแต่ให้ชวนมาทำมัยหว่า....เอ๊ะ หรือว่า อย่าบอกนะว่าพี่ไม้ชอบพีอ่ะ
ผมมองหน้าพี่ไม้ที่ตอนนี้ก็มองหน้าผมอยู่เหมือนกัน แล้วไอ้รอยยิ้มแบบนั้นหมายความว่างัยอ่ะ นี่พีชอบเพื่อนผมจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ยยย
‘’มันมีแฟนรึยัง’’
นั่นงัยชัดเลยทีนี้ พี่ไม้ชอบพีจริง ๆ ด้วย
‘’ยังครับ เอ่อออ พี่ไม้ชอบพีหรอ’’
ถามไปเลยดีกว่าเพื่อความมั่นใจ เผื่อผมจะคิดไปเอง
‘’หึหึหึ’’
พี่ไม้ไม่ตอบคำถามผมครับ แค่หัวเราะ แล้วตกลงหมายความว่างัยล่ะ หัวเราะนี่ชอบหรือไม่ชอบ
‘’พี่ขึ้นห้องก่อนนะ ถ้าไอ้ภูทำเสร็จแล้วให้มันไปเรียกพี่ด้วย’’
พูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปเลยครับ ทิ้งผมนั่งอยู่คนเดียวพร้อมกับความสงสัยว่าพี่ไม้ชอบพีใช่มั้ย แต่จริง ๆ แล้วผมก็เชียร์สองคนนี้นะ ถ้าคบกันจริง ๆ คงจะสนุกพิลึก นี่ผมคิดอะรัยอยู่เนี่ยย ผมกำลังจะจับคู่ให้เพื่อนอยู่สินะ
*********************************************************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ