For Love เพราะ...รัก
เขียนโดย ฝันเฟื่อง
วันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.59 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 13.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) For Love เพราะ...รัก >>> ตอนที่ 7
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความภู Say:
‘’ฮ่า ๆ ไอ้ภูแม่งลงทุนว่ะ ถึงขนาดร้องเพลงจีบเลยหรอวะ แน่นอนจริงเพื่อนกู’’
หลังจากที่วางสายจากไอ้แว่นนั่นแล้วผมก็เดินมาร่วมวงกับไอ้พวกนี้ต่อครับ ก้นยังไม่ทันจะแตะถึงพื้นก็โดนไอ้ไม้ปากหมาใส่เลยครับ
‘’ลงทุนดีว่ะ แล้วเป็นงัยมั่งวะ’’
‘’ก็ไม่เป็นงัยหนิ มึงรอดูไปก็แล้วกัน หึหึ’’
ผมตอบคำถามไอ้ดินแค่นี้
รอให้ไอ้แว่นนั่นยอมคบกับกูก่อนนะ อีกไม่นานหรอกดินเพื่อนรัก มึงนับวันรอที่จะเห็นไอ้แว่นนั่นเสียใจเพราะถูกกูทิ้งได้เลย...หึหึ
ตอนนี้แผนที่วางไว้ใกล้จะสำเร็จแล้วนี่ผมลงทุนตามจีบมามันเกือบสองอาทิตย์แล้วนะครับ เริ่มตั้งแต่แอบตามมันที่คณะ คอยดูว่าวัน ๆ นึงมันทำอะรัยที่ไหนกับใครมั่ง จนถึงวันที่ผมแกล้งเดินชนมันที่โรงอาหาร หลังจากนั้นทุกเย็นผมก็ไปนั่งรอมันที่คณะโดยอ้างว่ามาหาเพื่อน จนได้เบอร์มันมา บอกตามตรงนะครับว่าน่าเบื่อโคตร วัน ๆ นึงผมไม่เห็นมันทำอะรัยนอกจากมาเรียน กินข้าว กลับบ้าน ชีวิตไม่มีสีสันเอาซะเลย รวยซะป่าว ผมสืบประวัติมันจากไอ้ดินเรียบร้อยแล้วครับ รวยใช้ได้เลยครับ แล้วตอนนี้ผมก็คิดว่ามันเริ่มจะชอบผมแล้ว เมื่อตอนเย็นผมเลยขอคบกับมัน
‘’นี่ตกลงมึงทำจริง ๆ หรอไอ้ภู’’
เอาอีกแล้ว สายตาแบบนี้ จะด่ากูอีกล่ะสิ
‘’ก็เออดิว่ะ’’
ผมตอบคำถามไอ้เสกพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ไม่อยากสบตากับมันครับ ขี้เกียดฟังมันด่า ทุกวันนี้พวกผมสามคนจะยกให้มันเป็นพ่ออยู่แล้วครับ มันด่าได้ทุกเรื่องจริง ๆ ครับ
‘’แล้วถ้ามันคบกับไอ้ภูแล้วมึงจะให้ทำงัยต่อวะ’’
ไอ้ไม้หันถามไอ้ดิน
อืมม นั่นสินะ พรุ่งนี้ผมว่าผมจะขอคำตอบจากมันแล้วล่ะครับ ขี้เกียดรอนาน ๆ จะได้รีบคบรีบเลิก ทำให้มันรักผมให้มาก ๆ จากนั้นก็ทิ้งมันซะ
‘’มันยอมคบกับมึงแล้วหรอวะ’’
ไอ้ดินถามผมอย่างอึ้ง ๆ
‘’ยัง แต่กูขอมันคบแล้วเมื่อเย็น แต่กูยังไม่ได้ให้มันตอบหรอก แต่กูว่ามันชอบกูแล้วว่ะ’’
‘’แม่ง กับมึงล่ะยอมคุย กับกูนะหน้าแม่งมันยังไม่มองเลย ควย แม่ง กูรมณ์เสียว่ะ’’
ไม่ต้องอารมณ์เสียหรอกดินเพื่อนรัก มึงก็น่าจะรู้นะว่ามึงสู้กูไม่ได้หรอก
‘’ช่วยไม่ได้ว่ะ ก็คนมันหล่อ ฮ่า ๆ ๆ ‘’
คำตอบของทำให้ไปไม้หัวเราะลั่นบ้าน เฮ้ยย เบา ๆ เดี๋ยวข้างบ้านก็มาด่าหรอกไอ้ห่า
แต่ผมรู้สึกว่ามีแค่ผมกับไอ้ไม้แค่สองคนนะที่ลั๊ลลา ไอ้ดินเอาแต่ยกเหล้ากระดกเอา กระดกเอา ไม่พูดไม่จา ส่วนไอ้เสกมองผมแล้วก็ส่ายหัวด้วยความระอา อะไรของพวกมันวะ
‘’มึงไม่ต้องมองกูด้วยสายตาแบบนี้เลยนะไอ้เสก กูแค่ขอคบกับมันกูยังไม่ได้ไปปล้ำมันซะหน่อย.....แต่ถ้ามันสมยอม อันนี้กูก็ไม่รู้ด้วยนะเว้ยย ฮ่า ๆ ๆ’’
ผมพูดเล่นไปแบบไม่ได้คิดอะไร แต่คำพูดของผมทำให้ไอ้ดินถือแก้วเหล้าค้างเลยครับ อะไรวะ นี่กูพูดอะไรผิดตรงไหนรึป่าววะ
‘’ไอ้ภู’’
เรียกมัยวะ แล้วดูมันมองหน้าผมครับ มองห่ารัย กูหล่อล่ะสิ หึหึ
‘’มึงไม่เคยมีอะรัยกับผู้ชายใช่มั้ยวะ มึงไม่อยากลองหรอ’’
อึ้งครับ...ไม่ใช่แค่ผมนะ แต่อึ้งกันทั้งวง
มันพูดแบบนี้หมายความว่างัยของมัยวะ หรือว่ามันจะให้ผมจับไอ้แว่นนั่นทำเมีย
‘’เห้ยยย ไอ้ดินมึงอย่าบอกนะว่า......’’
ไอ้ไม้หันไปถามไอ้ดินให้ผมอีกแล้วครับ ส่วนไอ้เสกไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองหน้าไอ้ดินกับผมสลับไปมา
‘’เออ กูจะให้ไอ้ภู เอาไอ้เด็กนั่นทำเมีย พอได้แล้วก็เลิก ๆ ไป ฟันแล้วทิ้งอ่ะ เข้าใจมั้ย’’
ง่ายมากครับไอ้คุณเพื่อน มึงพูดง่ายมากครับ กูไม่ใช่มึงนะเว้ยยย ที่หญิงชายได้หมดน่ะ
‘’เกินไปป่าววะมึง แค่คบกันก็พอมั้ง ไม่ต้องถึงขนาดให้ไอ้ภูมีรัยกับน้องเค้าหรอก’’
เออ ไอ้เสกพูดถูก ขืนกูไปฟันมันแล้วทิ้ง แล้วมันไปฟ้องพ่อมัน กูไม่ต้องโดนสั่งเก็บเลยหรอวะ แม่ง ใคร ๆ ก็รู้ว่าพ่อไอ้แว่นนั่นมีอิทธิพลขนาดไหน
‘’ไม่เป็นรัยหรอกน่า มันเป็นผู้ชาย ไม่มีรัยเสียหายหรอก เอาเลยไอ้ภู กูหนับหนุน’’
คำพูดของไอ้ไม้ทำให้ไอ้เสกหันไปมองมันทันทีเลยครับ
‘’พวกมึงนี่นะ หาแต่เรื่อง ทำแต่เรื่องไร้สาระ คอยดูเหอะสักวันกรรมจะตามสนอง’’
โดนกันทุกคนครับ ผมบอกแล้วว่าไอ้เสกมันเป็นพ่อพวกผมครับ
‘’ส่วนมึง ไอ้ภู จะทำอะไรก็คิดให้มันดี ๆ กูเตือนด้วยความหวงดีนะ’’
‘’เออน่า’’
ผมตอบมันแบบส่ง ๆ ครับขี้เกียดต่อควมยาวสาวความยืดครับ เดี๋ยวโดนมันด่ากันอีก
หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดเรื่องนี้กันอีก...ทุกคนจมอยู่กับความคิดของตัวเองกันหมด ผมไม่รู้ว่าพวกมันกำลังคิดอะรัยกันอยู่ แต่สำหรับผม...ผมกำลังคิดว่าพรุ่งนี้ผมจะไปทวงคำตอบจากไอ้แว่นนั่น ผมว่าผมดูออกนะว่ามันชอบผม ผมจึงค่อนข้างมั่นใจเลยล่ะครับว่ามันจะต้องตอบตกลงคบกับผมแน่นอน จะได้รีบ ๆ คบ รีบ ๆ เลิก ส่วนเรื่องที่ไอ้ดินให้ผมทำนั้น ผมยังไม่มีคำตอบให้มันตอนนี้ครับ อาจจะไม่ทำรึอาจจะทำ ใครจะไปรู้...หึหึ
.....................................................................................................................................................
พอตื่นขึ้นมาผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวไป ม. ทันทีเลยครับ ส่วนไอ้ขี้เหล้าสามตัวที่ยังไม่ตื่นนอนสลบไสล อยู่ในห้องนั่งเล่นนั้นก็ช่างมันครับ จะไปเรียนรึไม่ไปกันก็แล้วแต่มันครับ พอมาถึง ม. ก็ไม่ได้ขึ้นเรียนนะครับไม่แวะที่คณะตัวเองด้วยซ้ำ ตอนนี้ผมและลูกชาย(?)สุดรักสุดหวงของผมตรงมาที่คณะบริหารครับ เพราะผมมีเรื่องสำคัญต้องมาทำครับ...หึหึ
ทันทีที่จอดรถก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเป้าหมายทันที...กันต์!!!
‘’กันต์ อยู่ไหนครับ’’
\\\‘’อยู่ห้องเรียนครับ พี่ภูมีอะรัยรึป่าวครับ’’///
‘’ยังไม่เลิกเรียนกันหรอ ’’
\\\‘’ครับ มีภูมีอะรัยรึป่าวครับ’’///
‘’งั้นเดี๋ยวพี่นั่งรอที่โต๊ะม้าหินอ่อนนะ กันต์เลิกเรียนแล้วก็มาหาพี่นะ’’
\\\‘’อืมม ครับ’’///
เหตุผลที่ผมมา ม. ไม่ใช่เพื่อมาเรียนครับ...ผมมาเพื่อมาเอาคำตอบจากไอ้แว่นครับ
‘’พี่ภู...!!!!’’
ผมหันไปตามเสียงเรียก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร หันไปก็เจอกับไอ้แว่นที่วิ่งหน้าตื่นมาหาผม นี่ผมนั่งรอมันเกือบชั่วโมงเลยนะครับ ผมโคตรลงทุนเลยนะเนี่ย ปกติผมไม่เคยต้องมานั่งรอใครแบบนี้เลย ไอ้นี่คนแรกครับ
‘’มาแล้วหรอครับ กันต์ พี่จะหลับอยู่แล้วเนี่ย’’
จริง ๆ แล้ว อยากจะบอกว่า มาสักทีนะมึงกูรอมึงมานานแล้วนะ เบื่อชิบ
‘’กันต์ขอโทษนะครับ ที่ให้พี่ภูรอนาน’’
ไอ้แว่นเอ้ยยย
มึงไม่ต้องมาขอโทษกูหรอก รอนานแค่ไหนกูก็รอได้เพราะค่าตอบแทนที่กูจะได้รับมันคุ้มมาก หึหึ
‘’เพื่อน้องกันต์นานแค่ไหนพี่ก็รอได้ครับ’’
พูดเองยังกระดากปากเองครับ พูดเพราะ ๆ แล้วมันขนลุกน่ะครับ
‘’เอ่ออ.....’’
มันเขินผมอีกแล้วครับ พูดหวานหน่อย ยิ้มละลายอีกนิด มันก็ตกหลุมรักผมแล้วล่ะครับ โธ่ ไอ้อ่อนเอ้ยย
‘’หึหึ แล้วนี่เพื่อน ๆ ไปไหนกันหมดแล้วล่ะครับ’’
ปกติผมจะเห็นเพื่อนมันล้อมหน้าล้อมหลังเลยนะครับ แต่วันนี้มาแปลกหน่อยตรงที่ไม่มีเพื่อนมันมาด้วยสักคน
‘’เอ่ออ คือเพื่อนกันต์ไปกินข้าวกันน่ะครับ’’
สงสัยเพื่อนมันจะเปิดโอกาสให้มันอยู่กับผมตามลำพังแน่เลย ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่มีใครขัดเวลาจะพูดจะทำอะรัย ไม่ต้องคิดกันไปไกลนะครับผมยังไม่ได้จะปล้ำมันวันนี้หรอก มันเร็วไป เอ๊ะ...นี่ตกลงผมบ้าตามไอ้ดินกับไอ้ไม้ไปแล้วหรอครับเนี่ย คิดอะรัยก็ไม่รู้ ... หึหึ
‘’งั้นดีเลยพี่ก็มีเรื่องจะคุยกับกันต์ตามลำพังพอดี’’
‘’พี่ภูมีอะรัยจะคุยกับกันต์หรอครับ’’
กูก็จะมาเอาคำตอบของคำถามที่กูถามมึงไปเมื่อวานงัยล่ะวะ มันซื่อบื้อจริง ๆ รึมันแกล้งวะเนี่ย
‘’พี่ก็จะมาเอาคำตอบที่พี่ถามกันต์ไปเมื่อวานงัยครับ’’
อึ้งครับ มันอึ้งไปเลย นี่อย่าบอกนะว่ามันลืมไปแล้วจริง ๆ ว่าเมื่อวานผมขอคบกับมัน โง่จังว้า
‘’เอ่อออ กันต์...’’
มันไม่กล้าสบตาผมเลยด้วยซ้ำ เอาแต่ติดอ่าง โอ้ยย กูอึดอัดนะเว้ยย ลีลาชิบเป๋ง น่ารำคาญจังว่ะ ด่าได้แต่ความคิดครับ ตอนนี้ผมต้องปั้นหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้มันไป เฮ้ออ เหนื่อย
‘’ว่างัยละครับ กันต์จะยอมคบกับพี่ได้มั้ย หึ๊??’’
เออ อายกูเข้าไป ก้มหน้าหลบตากูเข้าไป ตกลงวันนี้กูจะได้คำตอบมั้ย
‘’ครับ’’
เออ ตอบสักที กูหิวข้าวจะตายห่าอยู่แล้ว ตั้งแต่ตื่นมายังไม่ได้แดกอะรัยเลยเนี่ยย ไอ้นี่ก็ลีลาจริง อันนี้เป็นแค่ความคิดของผมนะครับ แต่ที่ผมต้องพูดก็คือ....
‘’พี่ดีใจนะครับ ที่กันต์ยอมคบกับพี่ งั้นเราไปฉลองวันแรกของการเป็นแฟนกันดีกว่าเนาะ’’
เออ มัวแต่อายอยู่นั่นแหละ กูหิวข้าวนะ เข้าใจกูหน่อยได้ม้ายยยย ผมไม่สนใจรอมันตอบแล้วครับ ถ้าขืนรอผมคงจะเป็นลมตายอยู่ตรงนี้แน่ ๆ ผมรีบจับมือมันเดินมาที่ลูกชายผมเลยครับ ว่าแต่ผู้ชายอะรัยวะมือนิ่มชิบหาย สงสัยจะไม่เคยทำอะรัยเลยมั้งเนี่ยย อืมม ก็แน่อยู่แล้วคุณหนูสะขนาดนี้
‘’เอ่ออ พี่ภูครับ เรา ...จะ... ขึ้น…ไอ้นี่...ไปกัน...หรอครับ’’
มันพูดทีละคำพร้อมกับส่งสายตาที่ผมเดาความหมายไม่ถูกเลย มึงหมายความว่างัย ไอ้แว่น มึงกล้าเรียกลูกชายสุดที่รักของกูว่าไอ้นี่หรอ หะ นี่ถ้าเป็นคนอื่นนี่โดนกูเตะคว่ำเลยนะเนี่ยยย หึ่ยย อดทนไว้ไอ้ภู ท่องไว้เพื่อเงิน เพื่อเงิน
‘’ใช่แล้วครับ ทำไมหรอ รึว่ากันต์รังเกียดรถพี่’’
‘’เอ่ออ ป่าวครับ แต่กันต์ไม่เคยนั่งรถแบบนี้ กันต์กลัวตกอ่ะครับ’’
เออ ไอ้รวย ไอ้คุณหนู วัน ๆ นั่งแต่รถยนต์ มอไซร์ไม่เคยขึ้น ชักจะหมั่นไส้ซะแล้วว่ะ เดี๋ยวแม่งกูก็ซิ่งให้ตกซะเลยดีมั้ยเนี่ย (ได้ข่าวว่ารถคุณมึงไวสุดแค่หกสิบนะคะ)
‘’ถ้ากันต์กลัวตกก็เกาะพี่แน่นสิครับ’’
โอ้ยยย ใครไม่มาเป็นผมไม่รู้หรอกว่ามันยากแค่ไหนที่ต้องปั้นหน้าพูดอย่างนึงคิดอีกอย่างนึง กูว่ากูต้องหลุดด่ามันแน่เอย หึ่ยย สตินะ สติ มีสติไว้ไอ้ภู อย่าหลุดนะมึง
ตอนนี้ผมขึ้นค่อมลูกชายผมเรียบร้อยแล้วครับ รอแต่มันเมื่อรัยมึงจะขึ้นสักที กูหิวข้าวเว้ยยยย
‘’ขึ้นมาสิกันต์ ยืนมองทำไม’’
‘’เอ่ออ ...คือ...’’
กูไม่ไหวแล้วนะ ผมไม่รอให้มันพูดจบแล้วครับดึงมันขึ้นมาเลย
‘’เกาะเอวพี่ไว้นะกันต์’’
มันอายผมอีกแล้วครับ ลีลาจังว้า
ผมจับมือมันมากอดเอวแล้วออกรถทันทีครับ ขืนช้ากว่านี้ผมว่าผมคงได้กินหัวมันแน่ ๆ เลยครับ
ผมขับรถพามันมากินข้าวหน้า ม. ครับ เลือกเอาร้านถูก ๆ บอกตรง ๆ ว่างบผมน้อย ฮ่า ๆ ๆ
มาถึงผมก็สั่งอาหารทันทีเลยครับ ถามมันจะกินอะรัยก็บอกแล้วแต่ผม ผมเลยจัดการสั่งให้มันเรียบร้อย ส่วนมันก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่ยอมสบตาผมเลยครับ สงสัยจะอายเพราะตอนที่ขึ้นรถมามันกอดเอวผมซะแน่นเลยสงสัยว่าจะกลัวตกจริง ๆ พอได้ข้าวที่สั่งผมก็จัดการทันทีเลยครับ บอกตรงผมไม่ได้สนใจมันเลย ก้มหน้าก้มตายัดข้าวใส่กระเพาะตัวเองทันที
หลังจากที่กินข้าวเสร็จกันแล้ว ผมก็มาส่งมันที่คณะเพราะมันมีเรียนต่อ ส่วนผมก็กลับบ้านไปนอนครับ กลับมาก็เจอไอ้ไม้นอนอยู่ที่เดิมครับ นี่มึงหลับรึตายวะ ส่วนไอ้ดินกับไอ้เสกไม่อยู่แล้ว สงสัยจะกลับบ้านไปแล้ว เมื่อคืนกว่าจะได้นอนกันก็ปาไปเกือบตีสามแล้วแถมผมยังตื่นตั้งแต่สี่โมงเช้าอีก ขอนอนพักสักหน่อย
อืมม ตอนนี้บ่ายสาม หาโมงครึ่งค่อยตื่นละกัน ผมต้องไปทำงานต่อน่ะครับ ขอพักเอาแรงก่อนล่ะกันนะ...
ก่อนไปทำงานก็ว่าจะโทรหาไอ้แว่นสักหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าได้แล้วทิ้ง...อะ อะ อย่าคิดลึกกันนะครับ ผมหมายถึงได้เป็นแฟนน่ะครับ
*********************************************************************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ