For Love เพราะ...รัก
-
เขียนโดย ฝันเฟื่อง
วันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.59 น.
21 ตอน
2 วิจารณ์
21.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 13.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) For Love เพราะ...รัก >>> ตอนที่ 5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกันต์ Say:
-P- ^^
ที่แท้ก็พีนั่นเอง นึกว่าใคร...เอ๊ะ นี่เรากำลังโทรศัพท์จากใครอยู่รึป่าวเนี่ย...!!!
‘’ว่างัยพี’’
\\\‘’กันต์อยู่ไหน ทำอะรัยอยู่ มาเดินเล่นบ้านเรามั้ย’’///
รัวคำถามใส่เราอีกแล้วนะพี อืมม...
ผมเคยบอกไปรึยังนะว่าว่าบ้านพีก็คือห้างxxxนั่นเอง ครอบครัวพีมีบ้านอยู่ที่ห้าง xxx ชั้น xx และก็ที่โรงแรม xxx ชั้น xx เอ๊ะ...แล้วผมจะบอกทำไมเนี่ย แล้วบอกซะละเอียดเลยนะ แหะแหะ คงไม่เป็นรัยหรอกมั้ง เพราะไม่ใช่ใครก็ขึ้นไปได้สะหน่อย -..-‘’
‘’อืมม วันนี้เราไม่อยากออกไปไหนอ่ะ’’
รู้สึกขี้เกียดงัยไม่รู้ ขอนอนตากแอร์อยู่บ้านสบาย ๆ ดีกว่า
\\\‘’กันต์อ่า งอนแล้ว!!’’///
พูดจบก็ว่างหูใส่เลยครับ
อืมม ก็ดีนะ เรางอนใส่คนที่บ้านแต่กลับมาโดนพีงอนใส่ซะงั้น แล้วที่นี้จะคุยกับใครได้ล่ะ เฮ้ออ
\\\อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้บอกทีอีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที///
ใครอีกล่ะทีนี้ เฮ้ออ จะได้นอนมั้ยเนี่ย
ผมหยิบโทรศัพท์มารับทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่ เลยไม่ได้ดูเบอร์
‘’กันต์ครับ’’
\\\‘’ทำไรอยู่ครับ พี่โทรมากวนรึป่าว’’///
เสียงนี้คุ้น ๆ แฮะ ใครหว่า ก่อนจะลืมตาดูเบอร์ที่โทรเข้า
พี่ภู..!!!!
ตาแจ้งเลยทีนี้
‘’ป่าวครับ ไม่ได้กวนครับ’’
แล้วทำไมเราต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย ใจสั่นแปลก ๆ แฮะ หรือว่าเราดีใจที่พี่ภูโทรมา???
\\\‘’แล้วกันต์ทำไรอยู่ครับ’’///
ถ้าตอบว่านอนหลับอยู่ พี่ภูจะคิดว่าโทรมากวนเราแล้วขอวางรึป่าวนะ ตอบว่าทำรัยดีล่ะ
‘’นอนดูหนังอยู่บ้านครับ’’
แหะแหะ ผมป่าวกลัวพี่ภูขอวางนร้า แค่ กลัวพี่เค้ารู้สึกผิดที่โทรมากวนก็เท่านั้นเอง จริง ๆ นะ
\\\‘’หรอครับ’’///
เงียบ...
แล้วงัยต่อล่ะ จะคุยอะรัยต่อดีอ่ะ
\\\‘’กันต์จะไม่ถามพี่หน่อยหรอว่าพี่ทำอะรัยอยู่’’///
จริงสินะ มัวแต่ตื่นเต้น ว่าแต่ ทำไมเราต้องตื่นเต้นด้วยล่ะ ใจก็สั่น ๆ แฮะ เป็นรัยไปเนี่ยกันต์
‘’แหะ ๆ แล้วพี่ภูทำอะรัยอยู่ครับ’’
ถามช้าไปรึป่าวนะ
\\\‘’พี่น่ะหรอ พี่ก็กำลังคิดถึงน้องกันต์อยู่งัยครับ’’///
-///- หน้าผมตอนนี้ครับ แล้วจะต้องตอบยังงัยเนี่ย
‘’พี่ภูอย่าล้อเล่นแบบนี้สิครับ’’
\\\‘’หึหึ พี่พูดจริงนะ ไม่ได้ล้อเล่น’’///
‘’เอ่ออ....’’
ติดอ่างไปทันทีเลยครับผม
\\\‘’พรุ่งนี้กันต์ว่างรึป่าว ไปกินนมหน้า ม. กับพี่นะครับ พี่อยากเจอกันต์อ่ะ’’///
เอางัยดีล่ะกันต์ ไปไม่ไปดี ถ้าไปกันสองคนมันจะแปลก ๆ มั้ย ชวนพีไปด้วยได้รึป่าวนะ
‘’เอ่ออ พี่ภูครับ’’
\\\‘’ครับผม’’///
‘’กันต์ชวนเพื่อนไปด้วยได้มั้ยครับ’’
\\\‘’แต่พี่อยากไปกับกันต์สองคนมากกว่าอ่ะ’’///
‘’..................’’
เงียบเลยครับ ผมไม่รู้จะตอบยังงัยเลยทีนี้
\\\‘’ฮ่า ๆ พี่ล้อเล่นน่า ชวนได้ครับ ไปกันหลาย ๆ คนสนุกดี’’///
-..-‘’ หน้าผมตอนนี้ครับ แปลกจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ ผมตามพี่เค้าไม่ทันเลยจริง ๆ นะเนี่ย
‘’เอ่ออ ครับ’’
\\\‘’งั้นแค่นี้ก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ น้องกันต์’’///
‘’ครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับพี่ภู’’
เหนื่อยครับ แค่คุยโทรศัพท์แค่นี้แต่ทำไมผมต้องตื่นเต้นมากขนาดนี้ด้วยเนี่ย ใจก็เต้นเหมือนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว อาการแบบนี้มันหมายความว่ายังงัยกันนะ...???
……………………………………………………………………………………………………………......
‘’นะ พี นะ ไปเป็นเพื่อนเราหน่อย เราไม่อยากไปกับพี่เค้าสองคน นะ นะ’’
ตอนนี้ผมกำลังนั่งง้อพีอยู่ในห้องเรียนครับ แหะแหะ ผมลืมไปเลยว่าพีงอนผมอยู่ เมื่อเช้ามาถึงก็หน้าบูดใส่ผมเลย
เงียบ ..... ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ ทั้งสิ้น
‘’เลิกงอนเป็นเด็กได้แล้ว โตเป็นควายแล้วนะมึงอ่ะ’’
อันนี้เก้าพูดนะครับ ไม่ใช่ผมนะ
‘’นะ พี นะ ไปกับเราหน่อยนะ ไปกันหลาย ๆ คนสนุกดี นะ นะ’’
ผมเดินเครื่องง้อเต็มกำลังเลยครับ ตอนนี้ผมนั่งเกาะแขนพีแล้วก็เอาหัวไปถู ๆ กับไหล่พี ทั้งอ้อนทั้งง้อไม่ใจอ่อนก็ให้รู้ไป
‘’พอแล้ว ๆ มันจั๊กจี้ ไปก็ไป’’
เห็นมะ ผมบอกแล้ว
‘’งั้นกูไปก่อนนะ กินเสร็จแล้วก็โทรมาบอกกูด้วยล่ะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน’’
เอกลุกขึ้นพร้อมกับหันไปคุยกับเก้า เอกไม่ได้ไปกับพวกผมครับ เพราะต้องไปซ้อมบาส
‘’เออ สั่งกูจัง’’
เก้าหันไปตอบก่อนที่เอกจะเดินออกไป
‘’แล้วจะไปกันตอนไหนอ่ะ’’
\\\อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้บอกทีอีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที///
ยังไม่ทันจะตอบคำถามพี โทรศัพท์ผมก็ดัง
-พี่ภู-
โทรมาพอดีเลย เหมือนรู้เวลาเลยแฮะ
‘’ครับพี่ภู...เลิกแล้วครับ...เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านเลยดีกว่าครับ...สามคนครับ...ครับ...เจอกันครับ...’’
‘’พี่เค้าว่างัยมั่ง’’
‘’พี่ภูบอกว่าไปเจอกันที่ร้าน xxx เลย’’
ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าพร้อมกับตอบคำถามของพี
‘’งั้นก็ไปกันเล้ยยย ^o^’’
เอิ่มม -..- ทำไมเก้าลั๊ลลาจังเลยนะ
..........................................................................................................................................................................
พวกผมมาถึงก่อนพี่ภูครับ แต่ยังไม่ได้สั่งอะรัยกันนะครับ รอเจ้ามือมาก่อนค่อยสั่ง
เอิ่มม ผมว่าผมเห็นพี่ภูแล้วนะครับ แต่ภาพที่ผมเห็นคือ....อืมมมม ไอ่ที่พี่ภูขับมานั่น เค้าเรียกว่าอะรัยล่ะ??? แต่ถ้าถามผมว่าสิ่งที่ผมเห็นคืออะรัย คำตอบคือ ก้อนเศษเหล็กเคลื่อนที่ได้...???
มันคือ ก้อนเศษเหล็กจริง ๆ นะครับ ผมไม่ได้พูดเกินไปนะ
‘’โทษทีนะ รอกันนานมั้ย’’
‘’ไม่นานครับ’’
‘’แล้วสั่งอะรัยกันหรือยังเนี่ย’’
‘’ยังเลยครับ กันต์รอพี่ภูมาก่อนค่อยสั่งครับ’’
‘’ครับ’’
แล้วทำไมคนอื่นเงียบกันหมดล่ะ มีผมกับพี่ภูคุยกันอยู่สองคนเนี่ย
‘’ห่าภูมึงจะไม่แนะนำกูเลยใช่มั้ยเนี่ย หะ พี่ชื่อไม้นะครับ เป็นเพื่อนกับไอ้ภูครับ’’
ด่าพี่ภูเสร็จพี่เค้าก็แนะนำตัวเองเรียบร้อยเลยครับ
‘’ปากมึงก็มีหนิ’’
‘’เหี้ยภู!!’’
เอ่ออ อย่าพึ่งตีกันครับ มาด้วยกันแท้ ๆ จะมาตีกันโชว์คนอื่นอีก
‘’เพื่อนน้องกันต์นี่เป็นทอมหรอครับ’’
รู้จักชื่อผมด้วยแฮะ สงสัยพี่ภูคงจะเล่าให้ฟังหมดแล้วมั้ง ว่าแต่ที่พี่ไม้พูดนี่หมายถึงใครกันล่ะ
‘’ใครครับ ทอม???’’
ไม่มีนะครับเพื่อนผมไม่มีใครเป็นทอมนะ ชายล้วนนะครับพี่ไม้ แต่แค่หน้าหวานไปหน่อย
‘’ก็น้องสองคนนี้งัย’’
ไม่พูดเปล่า ชี้หน้าพีกับเก้าด้วย เฮ้ออ ว่าแล้วเชียว สองคนนี้จะแข่งกันหน้าหวานไปไหนผู้ชายอะรัยเนี่ยย น่ารักจนผู้หญิงอาย
‘’ขอโทษนะครับพี่พวกผมผู้ชายครับ ชายทั้งแท่งด้วย’’
หน้าบูดเต็มกำลังครับพีเพื่อนผม สงสัยยังเคืองผมอยู่นิดนึงด้วยแล้วยังมาโดนหาว่าเป็นทอมอีก จะวีนมั้ยเนี่ย ชักจะกลัวพีวีนแล้วสิ
''หรอครับ''
พี่ไม้ตอบพีพร้อมกับร้อยยิ้ม แต่รอยยิ้มพี่เค้าดูกวน ๆ งัยไม่รู้แฮะ
พีก็ทำหน้าไม่พอใจใส่พี่ไม้อย่างเปิดเผยเลยครับ
เค้าจะต่อยกันมั้ยอ่า ผมกลัวนะ
‘’พี่คิดว่าผมเป็นทอมจริง ๆ หรอครับ ดีจัง แสดงว่าผมน่ารัก คริคริ ^^’’
อันนี้เก้า อารมณ์ต่างกันลิบลับครับ เพื่อนผมสองคน
คำพูดของเก้าทำให้พี่ภูกับพี่ไม้หัวเราะน้อย ๆ
นั่งคุยกันสักพักของที่สั่งก็มาเสิร์ฟ พี่ไม้กับเก้าก็นั่งคุยกันสนุกเลยครับ สงสัยจะคุยกันถูกคอ แต่พี่ไม้แกชอบแหย่พีครับ ไม่รู้ทำไมจะต้องแกล้งพีด้วย ไม่ใช่อะรัยหรอกครับ ผมกลัวพีจะลุกขึ้นมาต่อยกับพี่เค้าครับ ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย แต่ก็เกือบอยู่เหมือนกันนะครับผมนี่ต้องนั่งจับแขนพีไว้ตลอดเลย บอกตรง ๆ กลัวครับ ส่วนพี่ภูไม่ได้พูดอะรัยกับใครมาก พี่เค้าก็แค่...นั่งจ้องหน้าผมตลอดเอง
จ้องจนผมทำตัวไม่ถูก อายนะครับไม่ใช่ไม่อาย เงยหน้าไปสบตาพี่เค้าก็ไม่หลบนะครับกลับเป็นผมเองที่ต้องหลบสายตาของพี่เค้า…อีกแล้วนะ ไอ้อาการใจเต้นแรงเนี่ย
แต่ครั้งนี้ผมว่าผมรู้สาเหตุของไอ้อาการแบบนี้แล้วล่ะครับ ผมว่า.....
ผมชอบพี่ภูครับ...!!!!!!
**********************************************************************
-P- ^^
ที่แท้ก็พีนั่นเอง นึกว่าใคร...เอ๊ะ นี่เรากำลังโทรศัพท์จากใครอยู่รึป่าวเนี่ย...!!!
‘’ว่างัยพี’’
\\\‘’กันต์อยู่ไหน ทำอะรัยอยู่ มาเดินเล่นบ้านเรามั้ย’’///
รัวคำถามใส่เราอีกแล้วนะพี อืมม...
ผมเคยบอกไปรึยังนะว่าว่าบ้านพีก็คือห้างxxxนั่นเอง ครอบครัวพีมีบ้านอยู่ที่ห้าง xxx ชั้น xx และก็ที่โรงแรม xxx ชั้น xx เอ๊ะ...แล้วผมจะบอกทำไมเนี่ย แล้วบอกซะละเอียดเลยนะ แหะแหะ คงไม่เป็นรัยหรอกมั้ง เพราะไม่ใช่ใครก็ขึ้นไปได้สะหน่อย -..-‘’
‘’อืมม วันนี้เราไม่อยากออกไปไหนอ่ะ’’
รู้สึกขี้เกียดงัยไม่รู้ ขอนอนตากแอร์อยู่บ้านสบาย ๆ ดีกว่า
\\\‘’กันต์อ่า งอนแล้ว!!’’///
พูดจบก็ว่างหูใส่เลยครับ
อืมม ก็ดีนะ เรางอนใส่คนที่บ้านแต่กลับมาโดนพีงอนใส่ซะงั้น แล้วที่นี้จะคุยกับใครได้ล่ะ เฮ้ออ
\\\อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้บอกทีอีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที///
ใครอีกล่ะทีนี้ เฮ้ออ จะได้นอนมั้ยเนี่ย
ผมหยิบโทรศัพท์มารับทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่ เลยไม่ได้ดูเบอร์
‘’กันต์ครับ’’
\\\‘’ทำไรอยู่ครับ พี่โทรมากวนรึป่าว’’///
เสียงนี้คุ้น ๆ แฮะ ใครหว่า ก่อนจะลืมตาดูเบอร์ที่โทรเข้า
พี่ภู..!!!!
ตาแจ้งเลยทีนี้
‘’ป่าวครับ ไม่ได้กวนครับ’’
แล้วทำไมเราต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย ใจสั่นแปลก ๆ แฮะ หรือว่าเราดีใจที่พี่ภูโทรมา???
\\\‘’แล้วกันต์ทำไรอยู่ครับ’’///
ถ้าตอบว่านอนหลับอยู่ พี่ภูจะคิดว่าโทรมากวนเราแล้วขอวางรึป่าวนะ ตอบว่าทำรัยดีล่ะ
‘’นอนดูหนังอยู่บ้านครับ’’
แหะแหะ ผมป่าวกลัวพี่ภูขอวางนร้า แค่ กลัวพี่เค้ารู้สึกผิดที่โทรมากวนก็เท่านั้นเอง จริง ๆ นะ
\\\‘’หรอครับ’’///
เงียบ...
แล้วงัยต่อล่ะ จะคุยอะรัยต่อดีอ่ะ
\\\‘’กันต์จะไม่ถามพี่หน่อยหรอว่าพี่ทำอะรัยอยู่’’///
จริงสินะ มัวแต่ตื่นเต้น ว่าแต่ ทำไมเราต้องตื่นเต้นด้วยล่ะ ใจก็สั่น ๆ แฮะ เป็นรัยไปเนี่ยกันต์
‘’แหะ ๆ แล้วพี่ภูทำอะรัยอยู่ครับ’’
ถามช้าไปรึป่าวนะ
\\\‘’พี่น่ะหรอ พี่ก็กำลังคิดถึงน้องกันต์อยู่งัยครับ’’///
-///- หน้าผมตอนนี้ครับ แล้วจะต้องตอบยังงัยเนี่ย
‘’พี่ภูอย่าล้อเล่นแบบนี้สิครับ’’
\\\‘’หึหึ พี่พูดจริงนะ ไม่ได้ล้อเล่น’’///
‘’เอ่ออ....’’
ติดอ่างไปทันทีเลยครับผม
\\\‘’พรุ่งนี้กันต์ว่างรึป่าว ไปกินนมหน้า ม. กับพี่นะครับ พี่อยากเจอกันต์อ่ะ’’///
เอางัยดีล่ะกันต์ ไปไม่ไปดี ถ้าไปกันสองคนมันจะแปลก ๆ มั้ย ชวนพีไปด้วยได้รึป่าวนะ
‘’เอ่ออ พี่ภูครับ’’
\\\‘’ครับผม’’///
‘’กันต์ชวนเพื่อนไปด้วยได้มั้ยครับ’’
\\\‘’แต่พี่อยากไปกับกันต์สองคนมากกว่าอ่ะ’’///
‘’..................’’
เงียบเลยครับ ผมไม่รู้จะตอบยังงัยเลยทีนี้
\\\‘’ฮ่า ๆ พี่ล้อเล่นน่า ชวนได้ครับ ไปกันหลาย ๆ คนสนุกดี’’///
-..-‘’ หน้าผมตอนนี้ครับ แปลกจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ ผมตามพี่เค้าไม่ทันเลยจริง ๆ นะเนี่ย
‘’เอ่ออ ครับ’’
\\\‘’งั้นแค่นี้ก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ น้องกันต์’’///
‘’ครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับพี่ภู’’
เหนื่อยครับ แค่คุยโทรศัพท์แค่นี้แต่ทำไมผมต้องตื่นเต้นมากขนาดนี้ด้วยเนี่ย ใจก็เต้นเหมือนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว อาการแบบนี้มันหมายความว่ายังงัยกันนะ...???
……………………………………………………………………………………………………………......
‘’นะ พี นะ ไปเป็นเพื่อนเราหน่อย เราไม่อยากไปกับพี่เค้าสองคน นะ นะ’’
ตอนนี้ผมกำลังนั่งง้อพีอยู่ในห้องเรียนครับ แหะแหะ ผมลืมไปเลยว่าพีงอนผมอยู่ เมื่อเช้ามาถึงก็หน้าบูดใส่ผมเลย
เงียบ ..... ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ ทั้งสิ้น
‘’เลิกงอนเป็นเด็กได้แล้ว โตเป็นควายแล้วนะมึงอ่ะ’’
อันนี้เก้าพูดนะครับ ไม่ใช่ผมนะ
‘’นะ พี นะ ไปกับเราหน่อยนะ ไปกันหลาย ๆ คนสนุกดี นะ นะ’’
ผมเดินเครื่องง้อเต็มกำลังเลยครับ ตอนนี้ผมนั่งเกาะแขนพีแล้วก็เอาหัวไปถู ๆ กับไหล่พี ทั้งอ้อนทั้งง้อไม่ใจอ่อนก็ให้รู้ไป
‘’พอแล้ว ๆ มันจั๊กจี้ ไปก็ไป’’
เห็นมะ ผมบอกแล้ว
‘’งั้นกูไปก่อนนะ กินเสร็จแล้วก็โทรมาบอกกูด้วยล่ะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน’’
เอกลุกขึ้นพร้อมกับหันไปคุยกับเก้า เอกไม่ได้ไปกับพวกผมครับ เพราะต้องไปซ้อมบาส
‘’เออ สั่งกูจัง’’
เก้าหันไปตอบก่อนที่เอกจะเดินออกไป
‘’แล้วจะไปกันตอนไหนอ่ะ’’
\\\อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้บอกทีอีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที///
ยังไม่ทันจะตอบคำถามพี โทรศัพท์ผมก็ดัง
-พี่ภู-
โทรมาพอดีเลย เหมือนรู้เวลาเลยแฮะ
‘’ครับพี่ภู...เลิกแล้วครับ...เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านเลยดีกว่าครับ...สามคนครับ...ครับ...เจอกันครับ...’’
‘’พี่เค้าว่างัยมั่ง’’
‘’พี่ภูบอกว่าไปเจอกันที่ร้าน xxx เลย’’
ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าพร้อมกับตอบคำถามของพี
‘’งั้นก็ไปกันเล้ยยย ^o^’’
เอิ่มม -..- ทำไมเก้าลั๊ลลาจังเลยนะ
..........................................................................................................................................................................
พวกผมมาถึงก่อนพี่ภูครับ แต่ยังไม่ได้สั่งอะรัยกันนะครับ รอเจ้ามือมาก่อนค่อยสั่ง
เอิ่มม ผมว่าผมเห็นพี่ภูแล้วนะครับ แต่ภาพที่ผมเห็นคือ....อืมมมม ไอ่ที่พี่ภูขับมานั่น เค้าเรียกว่าอะรัยล่ะ??? แต่ถ้าถามผมว่าสิ่งที่ผมเห็นคืออะรัย คำตอบคือ ก้อนเศษเหล็กเคลื่อนที่ได้...???
มันคือ ก้อนเศษเหล็กจริง ๆ นะครับ ผมไม่ได้พูดเกินไปนะ
‘’โทษทีนะ รอกันนานมั้ย’’
‘’ไม่นานครับ’’
‘’แล้วสั่งอะรัยกันหรือยังเนี่ย’’
‘’ยังเลยครับ กันต์รอพี่ภูมาก่อนค่อยสั่งครับ’’
‘’ครับ’’
แล้วทำไมคนอื่นเงียบกันหมดล่ะ มีผมกับพี่ภูคุยกันอยู่สองคนเนี่ย
‘’ห่าภูมึงจะไม่แนะนำกูเลยใช่มั้ยเนี่ย หะ พี่ชื่อไม้นะครับ เป็นเพื่อนกับไอ้ภูครับ’’
ด่าพี่ภูเสร็จพี่เค้าก็แนะนำตัวเองเรียบร้อยเลยครับ
‘’ปากมึงก็มีหนิ’’
‘’เหี้ยภู!!’’
เอ่ออ อย่าพึ่งตีกันครับ มาด้วยกันแท้ ๆ จะมาตีกันโชว์คนอื่นอีก
‘’เพื่อนน้องกันต์นี่เป็นทอมหรอครับ’’
รู้จักชื่อผมด้วยแฮะ สงสัยพี่ภูคงจะเล่าให้ฟังหมดแล้วมั้ง ว่าแต่ที่พี่ไม้พูดนี่หมายถึงใครกันล่ะ
‘’ใครครับ ทอม???’’
ไม่มีนะครับเพื่อนผมไม่มีใครเป็นทอมนะ ชายล้วนนะครับพี่ไม้ แต่แค่หน้าหวานไปหน่อย
‘’ก็น้องสองคนนี้งัย’’
ไม่พูดเปล่า ชี้หน้าพีกับเก้าด้วย เฮ้ออ ว่าแล้วเชียว สองคนนี้จะแข่งกันหน้าหวานไปไหนผู้ชายอะรัยเนี่ยย น่ารักจนผู้หญิงอาย
‘’ขอโทษนะครับพี่พวกผมผู้ชายครับ ชายทั้งแท่งด้วย’’
หน้าบูดเต็มกำลังครับพีเพื่อนผม สงสัยยังเคืองผมอยู่นิดนึงด้วยแล้วยังมาโดนหาว่าเป็นทอมอีก จะวีนมั้ยเนี่ย ชักจะกลัวพีวีนแล้วสิ
''หรอครับ''
พี่ไม้ตอบพีพร้อมกับร้อยยิ้ม แต่รอยยิ้มพี่เค้าดูกวน ๆ งัยไม่รู้แฮะ
พีก็ทำหน้าไม่พอใจใส่พี่ไม้อย่างเปิดเผยเลยครับ
เค้าจะต่อยกันมั้ยอ่า ผมกลัวนะ
‘’พี่คิดว่าผมเป็นทอมจริง ๆ หรอครับ ดีจัง แสดงว่าผมน่ารัก คริคริ ^^’’
อันนี้เก้า อารมณ์ต่างกันลิบลับครับ เพื่อนผมสองคน
คำพูดของเก้าทำให้พี่ภูกับพี่ไม้หัวเราะน้อย ๆ
นั่งคุยกันสักพักของที่สั่งก็มาเสิร์ฟ พี่ไม้กับเก้าก็นั่งคุยกันสนุกเลยครับ สงสัยจะคุยกันถูกคอ แต่พี่ไม้แกชอบแหย่พีครับ ไม่รู้ทำไมจะต้องแกล้งพีด้วย ไม่ใช่อะรัยหรอกครับ ผมกลัวพีจะลุกขึ้นมาต่อยกับพี่เค้าครับ ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย แต่ก็เกือบอยู่เหมือนกันนะครับผมนี่ต้องนั่งจับแขนพีไว้ตลอดเลย บอกตรง ๆ กลัวครับ ส่วนพี่ภูไม่ได้พูดอะรัยกับใครมาก พี่เค้าก็แค่...นั่งจ้องหน้าผมตลอดเอง
จ้องจนผมทำตัวไม่ถูก อายนะครับไม่ใช่ไม่อาย เงยหน้าไปสบตาพี่เค้าก็ไม่หลบนะครับกลับเป็นผมเองที่ต้องหลบสายตาของพี่เค้า…อีกแล้วนะ ไอ้อาการใจเต้นแรงเนี่ย
แต่ครั้งนี้ผมว่าผมรู้สาเหตุของไอ้อาการแบบนี้แล้วล่ะครับ ผมว่า.....
ผมชอบพี่ภูครับ...!!!!!!
**********************************************************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ