For Love เพราะ...รัก

ภู Say:
 
 
 
 
 
‘’เห้ยย ไอ้ดิน มึงมองใครวะ กูเห็นมึงจ้องนานแล้วนะเว้ยย รู้จักหรอวะ’’
 
คำพูดของไอ้ไม้ทำให้ผมต้องหันไปมองตามสายตาของไอ้ดิน อืมม.. ก็แค่เด็กผู้ชายสี่คนไม่เห็นมีรัยน่าสนใจเลย มันมองอะรัยของมัน
 
‘’เออดิ แม่ง มึงเห็นไอ้หน้าจืดที่ใส่แว่นนั่นมั้ย ‘’
 
ไอ้ดินตอบกลับมาทำให้ตอนนี้พวกผมสี่คนมองไปที่จุดเดียวกันหมด ก็คือ ไอ้หน้าจืดใส่แว่น…
 
‘’เออเห็น ทำไมวะ’’
 
ไอ้เสกหันมาถามไอ้ดินด้วยความสงสัย
 
‘’เดี๋ยวนี้มึงเปลี่ยนรสนิยมมาชอบแบบนี้แล้วหรอวะ ปกติกูเห็นเด็กมึงต้องแรด ๆ แรง ๆ ไม่ใช่หรอวะ’’
 
ไอ้ไม้หันมาถามไอ้ดินพร้อมร้อยยิ้มที่ถ้าเป็นคนอื่นคงจะมองว่าหล่อแต่สำหรับพวกผมแล้วมันเป็นรอยยิ้มที่น่าถีบมาก
 
‘’ไม่ใช่เว้ยยย กูยังชอบเหมือนเดิม แต่ที่รู้จักไอ้แว่นนั่นเพราะไปออกงานกับแม่แล้วเจอมันบ่อย ๆ กูเลยเข้าไปคุยกับมัน แต่แม่งง มันเมินกูเว้ย มึงคิดดูน่าอย่างมันเสือกเมินกู กูใคร กูคุณนนทัช กิตติกรศิริ นะเว้ยย แม่งนึกแล้วเจ็บใจชิบ’’
 
แค่มองหน้ามันผมก็รู้แล้วว่ามันคงจะแค้นไอ้แว่นนั่นมาก จริง ๆ แล้วไอ้ดินมันเป็นไบคือหญิงก็ได้ชายก็ดี และมันก็เป็นพวกที่อยากได้แล้วต้องได้ แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่มีใครอยากปฎิเสธมันหรอกครับ เพราะมันทั้งหล่อและก็รวยมากบ้านมันทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และยังมีโรงแรมรีสอร์ทแทบทุกจังหวัดในประเทศไทย แค่มันกระดิกนิ้วนิดเดียวก็พร้อมถวายตัวให้มันกันหมดแล้วละครับ
 
‘’ฮ่า ๆ ๆ มึงโดนไอ้แว่นนั่นเมินจริงหรอว่ะ แม่ง รู้ถึงไหนอายถึงนั่นอ่ะ’’
 
ไอ้ไม้หัวเราะด้วยความสะใจ รวมถึงผมและไอ้เสกด้วย
 
‘’แม่ง พวกมึงพอเลยนะ กูยิ่งเจ็บใจอยู่ ล้อกูมาก ๆ กูไม่เลี้ยงเหล้านะเว้ยย’’
 
ไอ้ดินพูดพร้อมกับทำหน้าเซง แต่เพราะคำพูดของมันทำให้ไอ้ไม้เงียบได้เหมือนปิดสวิทต์เลยครับ ไอ้เห็นแก่กินเอ้ยย
 
‘’เออ ไอ้ภู วันนี้มึงไปทำงานป่าววะ ถ้าไม่ได้ไปไปแดกเหล้ากับพวกกู’’
 
ไอ้ดินหันมาถามผม
 
‘’วันนี้ไม่ได้ไป แต่กูต้องไปร้องเพลงที่ผับพี่ชัยว่ะ’’
 
ถ้าถามผมว่าใครรวยที่สุดในกลุ่ม ผมตอบเลยว่าไอ้ดิน และถ้าถามอีกว่าใครจนที่สุดผมก็ตอบได้เลยว่าตัวผมเอง จริง ๆ ที่ผมมาเรียนที่มหาลัยที่ค่าเทอมแพงขนาดนี้ได้เพราะผมใช้ทุนนักกีฬา ผมเป็นนักบาสของมหาลัยครับ แต่ตอนนี้ผมลาออกจากทีมแล้วเหตุผลก็เพราะเรียนหนักทำให้ไม่มีเวลาไปซ้อม ผมเลยต้องออกและก็ทำงานให้หนักกว่าเดิมทั้งช่วงปิดเทอมและเปิดเทอม งานประจำของผมคือการเป็นพนักงานเซเว่น ถ้าวันไหนหยุดก็จะไปร้องเพลงที่ผับบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนไอ้ไม้กับไอ้เสกบ้านมันก็ถือว่ามีตังค์ ไม่เดือดร้อนอะรัย บ้านไอ้ไม้ทำกิจการอู่ซ่อมรถ บ้านไอ้เสกก็ร้านทอง ส่วนบ้านผมก็เคยมีแต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว พ่อกับแม่ผมตายไปแล้ว พอพ่อผมตายเจ้าหนี้ก็มายึดบ้านไป ผมเลยไม่มีบ้าน ตอนนี้ผมเช่าบ้านอยู่กับไอ้ไม้ ไอ้นี่มันอินดี้ บ้านมีแต่มันไม่อยากอยู่บ้าน มันบอกว่าอยู่บ้านทำอะรัยไม่สะดวก ความหมายของคำว่าทำอะรัยไม่สะดวกก็คือ กินเหล้าไม่ได้ พาหญิงไปฟันไม่ได้ นี่ล่ะครับเหตุผลที่มันมาเช่าบ้านอยู่กับผม ไอ้ดินมันก็ไม่ได้อยู่บ้านนะ มันอยู่คอนโด ส่วนไอ้เสกมันอยู่บ้านมัน
 
‘’มึงไม่ต้องไปชวนมันหรอก มันต้องทำงานเก็บเงินไว้จ่ายค่าเทอมเว้ย’’
 
ไอ้ไม้ตอบไอ้ดินแทนผมเรียบร้อย
 
‘’อ่าว มึงไม่ได้ทุนแล้วหรอวะ’’
 
ไอ้เสกหันมาถามผมด้วยความสงสัย
 
‘’กูลาออกจากทีมแล้วว่ะ แม่ง ไม่ค่อยได้ไปซ้อม แข่งก็ไม่ค่อยได้ไป กูเกรงใจเพื่อนร่วมทีมว่ะ’’
 
จริง ๆ ผมก็เสียดายนะ แต่มันก็จะน่าเกียดเกินไปถ้าจะมีชื่อเพื่อจะเอาทุนอย่างเดียวโดยที่ไม่ได้ช่วยทีมเลย
 
‘’จริงดิ เอาตังค์กูก่อนมั้ย มึงไม่ต้องมองหน้ากูแบบนั้นเลยนะไอ้ภู กูไม่ได้ให้มึงฟรี ๆ หรอกน่า ไม่ต้องห่วง’’
 
เรื่องเงินนี่เพื่อนผมมันรู้ดีว่าถ้าเอามาให้ผมเฉย ๆ ผมไม่รับหรอก ผมไม่ได้หยิ่งนะ แต่จะให้เอาเงินคนอื่นมาเฉย ๆ ผมก็ไม่เอาหรอก แค่ตอนนี้ผมก็เกรงใจพวกมันจะแย่แล้ว โดยเฉพาะไอ้ไม้เพราะผมให้มันจ่ายค่าเช่าบ้านคนเดียวมาสามเดือนแล้ว ผมรู้ว่ามันเต็มใจจะช่วยแต่ผมก็เกรงใจมันอยู่ดี เลยต้องทำงานเก็บเงินไว้จ่ายคืนมันและก็จ่ายค่าเทอม แต่อย่าพึ่งมองว่าผมเป็นคนดีนะครับ เพราะมันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดแน่นอน หึหึ..เพราะถ้าทุกคนคิดว่าผมคงจะไม่ทำแบบไอ้ไม้กับไอ้ดินที่ควงสาวควงหนุ่มไปนอนไม่ซ้ำหน้าแล้วล่ะก็ พวกคุณคิดผิดครับ ผมก็ไม่แตกต่างกับมันสองคนสักเท่าไหร่ ส่วนที่แตกต่างกันก็คือมันสองคนมีเงินให้คนพวกนั้นใช้แต่สำหรับผมไม่มีให้ครับ ผมได้มาฟรีแบบไม่ต้องเสียสักบาท ใครเสนอมาผมก็สนองไป วิน ๆ กันทั้งสองฝ่ายครับ ผมไม่เคยมีอะรัยกับผู้ชายนะครับ แต่ก็ไม่ได้รังเกียด ถ้าจะให้ลองก็ได้เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่เจอคนที่ถูกใจจริง ๆ ก็เท่านั้น
 
‘’มึงจะให้มันทำรัยวะ’’
 
ไอ้เสกถามไอ้ดินแทนผมไปเรียบร้อย ผมก็อยากรู้นะว่ามันจะให้ผมทำอะรัย แต่ไอ้เสกคงอยากรู้มากกว่ามั้งมันเลยถามซะไวเลย ไวกว่าผมด้วยซ้ำ
 
‘’เรื่องจิ๊บ ๆ ว่ะ งานถนัดมึงเลย ฮ่า ๆ ๆ’’
 
ไอ้บ้าดินทำหน้ากวนตีนใส่ผม น่าถีบมากครับ แล้วอะรัยคืองานถนัดผม ร้องเพลง??? คิดเงิน??? เล่นบาส??? จีบสาว??? ทำหน้าหล่อ??? สองอย่างหลังนี่เค้าเรียกเป็นงานหรอวะ ไม่น่าใช่มั้ง แต่คิดไม่ออกแล้ว เพราะที่ถนัดจริง ๆ ก็มีเท่านี้
 
‘’อะรัยของมึงวะ รีบบอกมาอย่าลีลาให้มาก เสียเวลา เดี๋ยวกูถีบ’’
 
ขอบคุณมากไม้เพื่อนเลิฟ เพราะกูก็คิดไม่ออกแล้ว
 
‘’กูอยากให้มึงไปจีบไอ้แว่นนั่น กูอยากจะรู้ว่ามันจะหยิ่งกับทุกคนมั้ย แต่ถ้ามึงจีบมันติด มึงก็ทำให้มันรักมึงให้มาก ๆ เลยนะ หลังจากนั้นมึงก็ทิ้งมันซะ’’
 
ไอ้ดินพูดพร้อมกับทำหน้าแบบ..อืมม ตัวร้ายในละครชัด ๆ แต่งานนี้ง่ายกว่าที่คิดแฮะ
 
‘’มึงนี่เป็นเอามากนะ ไอ้ดิน อย่างกับตัวโกงในละคร ‘’
 
อืม..ทำมัยวันนี้ไอ้ไม้มันคิดอะรัยเหมือนผมทุกอย่างเลยวะ
 
‘’ก็กูเจ็บใจนี่หว่า มันเป็นคนแรกเลยนะเว้ยที่กูเข้าไปคุยด้วยแล้วเมินกูอ่ะ’’
 
ไอ้ดินมันคงจะแค้นไอ้แว่นนั่นมากจริง ๆ
 
‘’จะดีหรอมึง เล่นกับความรู้สึกคนอื่นว่ะ’’
 
ไอ้เสกคนดีที่สุดในกลุ่มหันไปขัดไอ้ดินคนที่ชั่วที่สุดในกลุ่ม (มั้ง) หึหึ..
 
‘’ตกลง กูจะทำ’’
 
ผมตอบอย่างมั่นใจ มันจะไปยากอะรัย แค่หลอกให้มันมารักแล้วก็ทิ้ง
 
‘’เออ ถ้ามึงทำสำเร็จค่าเทอมเทอมนี้กูจ่ายให้มึงเอง กูให้เวลามึงสามเดือนนะเว้ยย’’
 
สามเดือนเยอะไปดินเพื่อนเลิฟ หน้าอย่างนั้นเดือนนึงยังมากไปด้วยซ้ำ
 
‘’กูว่าไอ้ภูทำสำเร็จภายในเดือนนึงอ่ะ’’
 
ไม้เพื่อนรัก พูดถูกใจกูจริง ๆ หึหึ..
 
‘’ถ้าได้ภายในหนึ่งเดือนกูให้เพิ่มอีกห้าหมื่นเลย แถมเลี้ยงเหล้ามึงอีกเดือนนึงเต็ม ๆ เลยเอ้า’’
 
อืม... ข้อเสนอมึงน่าสนใจมากไอ้ดิน งานสบายเงินดี ได้เงินมาจ่ายค่าเทอมแถมยังจะได้เพิ่มอีกตั้งห้าหมื่น จะได้เอาไปใช้หนี้ไอ้ไม้ แถมยังเหลือไว้ใช้อีก ใครไม่เอาก็โง่เต็มทน และแน่นอนว่าผมไม่ได้โง่ ผมไม่ได้เอาเงินมันมาฟรี ๆ นะครับ ผมถือว่าผมทำงานให้มัน
 
‘’มึงคงจะแค้นมันมากเลยนะ ลงทุนซะ’’
 
คิดเหมือนกูเลยว่ะ ไม้เพื่อนเลิฟ
 
‘’คนอย่างกูฆ่าได้หยามไม่ได้เว้ย’’
 
โอเค กูเข้าใจมึงและ ไอ้ดิน ไม่ต้องห่วง เชื่อใจกูได้เลย มึงรอสะใจวันที่กูบอกเลิกมันได้เลย
 
‘’เออ แล้วเลี้ยงเหล้าเดือนนึงนี่ เฉพาะไอ้ภูหรอว้า’’
 
ทำหน้าอ้อนได้น่าถีบมากครับไม้เพื่อนรัก
 
‘’เออ ๆ เลี้ยงหมดนี่แหละ’’
 
ไอ้ดินตอบ
 
‘’ดินเพื่อนเลิฟฟฟ มาจุฟทีนึงดิ๊’’
 
กวนตีนดีนะ ไอ้ไม้เพื่อนผม
 
‘’ควย จุฟกู กูถีบ และที่พูดไปเมื่อกี้ยกเลิก’’
 
ไอ้ดินพูดพร้อมหันไปพลักหัวไอ้ไม้ เงียบครับ บอกแล้วว่าไอ้ไม้มันเห็นแก่กิน
 
‘’เป็นรัยของมึงไอ้เสก นั่งเงียบเลย’’
 
ผมหันไปถามไอ้เสกที่นั่งเงียบมานาน
 
‘’มึงเอาจริงหรอวะ กูสงสารน้องเค้าว่ะ’’
 
มึงไม่ต้องมองกูด้วยสายตาแบบนั้นเลยไอ้เสก ... ผมไม่ได้ตอบอะรัยนอกจากยิ้มให้มัน
 
‘’แล้วมึงจะเริ่มเมื่อรัย เริ่มยังงัยวะ มีแผนยัง’’
 
ไอ้ไม้ถามผม
 
ผมไม่ได้ตอบอะรัยไอ้ไม้ไป แผนน่ะไม่มีหรอกเพราะยังไม่ได้คิด แต่จะเริ่มเมื่อรัยและยังงัยน่ะหรอ .. อืมม.. เริ่มตอนนี้เลยละกัน สายตาของผมมองไปที่เป้าหมายจงใจให้มันรู้ตัวว่าผมมองมันอยู่ หึหึ.. ผมว่ามันคงรู้ตัวแล้วแหละว่าผมมองมันอยู่เพราะเมื่อกี้มันเงยหน้าจากจานข้าวมันมามองผม ผมเลยส่งยิ้มให้มันไปนิดนึงซึ่งแน่นอนว่าพอมันเห็นมันก็ทำหน้างงนิดหน่อยแล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ...หึหึ
แล้วเจอกันนะไอ้แว่นหน้าจืด....
 
************************************