For Love เพราะ...รัก

กันต์ Say:
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
‘’พี่เสก กันต์มีเรื่องจะถามหน่อยน่ะครับ’’
 
 
 
‘’ว่าไงครับ เรื่องอะไร’’ ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับพี่ไม้แล้วก็พี่เสกครับ ส่วนพี่ภูเดินไปไหนกับพี่ดินก็ไม่รู้
 
 
 
‘’คือกันอยากรู้วันเกิดพี่ภูอ่ะ’’
 
 
 
‘’วันเกิดไอ้ภูหรอ อืมม 8 สิงหาครับ’’ ผมรู้วันเกิดพี่ภูแล้วนะ 0808 เดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนรหัสเป็นวันเกิดพี่ภูดีกว่า คริคริ
 
 
 
‘’พี่ภูกับพี่ดินไปกันนานจังนะครับ’’ ผมเอ่ยปากถามพี่เสกกับพี่ไม้หลังจากที่พี่ภูกับพี่ดินเดินออกไปกันนานพอสมควรแล้ว
 
 
 
‘’ช่างมันเหอะ ไม่ต้องไปห่วงมันหรอก ดูสาวกับพี่ดีกว่า’’ พี่ไม้ตอบผมแล้วก็หันไปยิ้มให้สาว ๆ โต๊ะข้าง ๆ ส่วนพี่เสกไม่ได้พูดแค่ยิ้มให้ผมเท่านั้น
 
 
 
‘’กันต์ไปตามดีกว่า’’ ผมหันบอกพี่เสกพร้อมกับจะลุกจากโต๊ะ
 
 
 
‘’ห่างกันไม่ได้เลยนะ กลัวมันไปจีบหญิงหรา’’ ยังไม่ทันจะเดินไปไหนพี่ไม้ก็แซวขึ้นมาซะก่อน ผมไม่ได้ตอบอะไรพี่ไม้แค่ยิ้มให้นิด ๆ แล้วก็เดินออกมา ผมไม่ได้กลัวพี่ภูจะไปจีบหญิงซะหน่อยก็แค่เป็นห่วงเฉย ๆ เห็นไปกันนานแล้ว แล้วอีกอย่างก็อยากกลับแล้วด้วย จริง ๆ นะ เชื่อผมเถอะ ว่าแต่ห้องน้ำมันไปทางไหนล่ะ ผมมองสำรวจไปรอบ ๆ พอเห็นป้ายบอกทางไปห้องน้ำก็เดินไป แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าไปก็ได้ยินเสียงจากในห้องน้ำเป็นเสียงพี่ภูกับพี่ดินหัวเราะกันลั่น ผมยิ้มนิด ๆ กำลังจะเดินเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักกับประโยคที่พี่ภูพูดขึ้นมาเสียก่อน
 
 
 
‘’แล้วมึงไม่ว่าอะไรหรอวะที่กูทำแผนมึงพังอ่ะ’’ แผนอะไรกันนะ ผมขมวดคิ้วด้วยความสงสัย สองคนนี้วางแผนจะทำอะไรกันเรื่องไม่ดีหรือป่าวนะ
 
 
 
‘’ที่กูให้มึงไปหลอกให้กันต์มันรักแล้วก็ทิ้งมันภายในสามเดือนแลกกับเงินอ่ะนะ’’ ผมอึ้งทันทีที่ได้ยิน
 
 
 
‘’เออ แล้วไหนจะตังค์พิเศษถ้ากูได้ฟันมันอีก’’ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกยังไงแล้ว ความรู้สึกมันปนเปกันไปหมด ผมรู้สึกว่าตัวเองหมดแรงเหมือนกำลังจะยืนไม่ไหว ตอนนี้มีคำถามมากมายอยู่ในหัว
 
 
 
‘’เออ พูดถึงเรื่องนี้ กูลืมไปเลย กูโอนตังค์เข้าบัญชีมึงไปแล้วนะ’’ ผมแทบจะยืนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมเจ็บ ผมเสียใจ ผมผิดหวัง ผมโกรธ และความรู้สึกอีกมากมายที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้
 
 
 
‘’เท่าไหร่วะ’’ ตอนนี้ผมไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว อยากไปให้พ้น ๆ ทำไมพี่ภูต้องทำกับผมแบบนี้ด้วย ทำไม
 
 
 
‘’หกหมื่นห้า ค่าเทอมหมื่นห้า อีกห้าหมื่นก็โบนัสตามที่ตกลงกันไว้ว่าถ้าจีบติดภายในหนึ่งเดือน’’ ความรักของผมมันมีค่าแค่นี้ ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อเงินสินะ ที่ผ่านมามันก็แค่การแสดง
 
 
 
‘’เยอะสัด’’
 
 
 
‘’ฮ่า ๆ ๆ ก็กูรวยอ่ะ แค่นี้จิ๊บ ๆ ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก’’ ผมทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมเดินออกมาจากร้านเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมาย ทำไมต้องมาหลอกผม ทำไมต้องโกหก เห็นผมเป็นตัวตลกหรือไงนะ หรือเพราะผมอ่อนแอเกินไปใช่หรือป่าวทุกคนถึงทำกับผมแบบนี้ ที่ผ่านมามันคือเรื่องโกหกใช่ไหม คำว่ารักมันก็ไม่มีอยู่จริงใช่หรือป่าว ทุกอย่างที่ทำก็เพื่อเงินทั้งนั้น คำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวผม ไม่มีเสียงสะอื้นไม่มีน้ำตาจากผม ผมจะต้องไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น
 
 
 
ปริ๊นนน...!!! นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนที่สติของผมจะดับวูบลงไป
 
 
 
 
 
....................................................................................................................................
 
 
 
 
 
‘’น้องกันต์เป็นไงบ้าง’’ ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นมาก็เจอกับพี่เกด ผมมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัยว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วทำไมพี่เกดถึงมาอยู่ที่นี่ แล้วที่นี่คือที่ไหน
 
 
 
‘’พี่เกด กันต์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง’’ ผมถามพี่เกดทันที ผมงงไปหมดจำได้แค่ว่า ผมเดินออกมาจากร้านนั่น เดินออกมาอย่างไม่มีจุดหมาย
 
 
 
‘’น้องกันต์เดินตัดหน้ารถน่ะค่ะ ดีที่เค้าเบรกทันเลยไม่ได้ชน แต่น้องกันต์หมดสติไป เค้าก็เลยไม่รู้จะทำไงก็เลยพามาส่งโรงพยาบาล’’
 
 
 
‘’แล้วพี่เกดรู้ได้ยังไงว่ากันต์อยู่ที่นี่’’
 
 
 
‘’ทางโรง’บาลโทรไปที่บ้านค่ะ ดีนะที่พี่เกดยังไม่ได้ไปสนามบินไม่อย่างนั้นแย่แน่ ๆ เลย’’
 
 
 
‘’พี่เกดจะไปไหน’’
 
 
 
‘’พี่เกดจะไปเที่ยวรอบโลกค่ะ’’ พี่เกดตอบผมพร้อมกับรอยยิ้ม
 
 
 
‘’พ่อกับแม่รู้ไหมว่ากันต์อยู่นี่’’ ผมถามพี่เกดทันทีที่นึกได้ ผมกลัวท่านจะเป็นห่วงน่ะ
 
 
 
‘’ยังไม่ทราบค่ะ พี่เห็นว่าน้องกันต์ไม่ได้เป็นอะไรมากเลยยังไม่ได้โทรไปบอก’’ เฮ้ออ โล่งอกไปที
 
 
 
‘’น้องกันต์มีอะไรจะเล่าให้พี่เกดฟังหรือ่าว’’ พี่เกดมองหน้าผมพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนมาให้ผม ผมรู้ว่าพี่เกดหมายถึงเรื่องอะไร แต่ผมไม่รู้จะเริ่มที่ตรงไหน
 
 
 
‘’เอ่อออ...กันต์’’
 
 
 
‘’รอยที่คอคือรอยอะไร ตามตัวก็มีเต็มไปหมด น้องกันต์คงจะไม่โกหกพี่เกดหรอกใช่ไหมคะ’’ ผมรู้ว่าพี่เกดรู้ว่ามันคือรอยอะไรนะแต่ที่ถามก็เพราะอยากได้ยินจากปากผมเองมากกว่า
 
 
 
‘’ฮึก...พี่เกด... ฮือ...กันต์...ฮึก...’’ ผมทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ผมโผตัวเข้ากอดพี่เกดพร้อมกับร้องไห้ทันที น้ำตาที่ผมอัดอั้นมาตลอดตอนนี้ถึงเวลาที่ผมจะได้ปลดปล่อยมันออกมาแล้ว ผมอยากระบายความเสียใจที่ผมมีอยู่กับใครสักคนที่ผมมั่นใจว่าคนคนนั้นจะไม่หักหลังผม ใครสักคนที่รักผมจริง ๆ ใครสักคน...พี่เกดไม่ได้พูดอะไรนอกจากลูบหัวผมเท่านั้น
 
 
 
‘’ถ้ายังไม่พร้อมก็ยังไม่ต้องเล่านะคะ’’ พี่เกดบอกกับผมที่ยังคงสะอื้นไม่หยุด
 
 
 
‘’น้องกันต์อยากไปเที่ยวกับพี่เกดไหม’’ ผมเกดถามผมที่ยังคงร้องไห้อยู่
 
 
 
‘’ฮึก...ไป...ครับ...ฮึก...’’ ผมตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด ผมอยากไปให้ไกลที่สุดจากคนพวกนั้น ไปให้พ้น ๆ ไม่อยากเจอใครทั้งนั้นตอนนี้ผมอ่อนแอเกินไป
 
 
 
หลังจากที่ผมหยุดร้องไห้แล้วพี่เกดก็โทรไปบอกแม่ของผมว่าผมจะไปเที่ยวด้วยซึ่งท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร หลังจากนั้นพี่เกดก็ทำเรื่องให้ผมออกจากโรงพยาบาลทันทีซึ่งหมอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะผมไม่ได้เป็นอะไรมากแค่เป็นลมเท่านั้น เสร็จแล้วเราก็ไปสนามบินกันเลย เราเดินทางกันทันทีที่คนที่บ้านเอากระเป๋าแล้วก็หนังสือเดินทางมาให้ผม ลาก่อนนะ...ถ้าผมพร้อมแล้วผมจะกลับมา
 
 
 
 
 
........................................................................................................................................
 
 
 
 
 
‘’ทานอะไรหน่อยนะคะ ตั้งแต่เช้าน้องกันต์ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ’’ พี่เกดยกนมมาให้ผมที่ตอนนี้ยังคงนั่งอยู่ที่ระเบียงของบ้านพักตั้งแต่เช้า ตอนนี้เราอยู่กันอังกฤษครับ จริง ๆ แล้วพี่เกดไม่ได้จะไปเที่ยวรอบโลกอย่างที่บอกกับผมหรอกแค่จะมาพักผ่อนที่นี่เฉย ๆ เท่านั้นเอง
 
 
 
‘’กันต์ยังไม่หิวอ่ะ’’ ผมตอบพี่เกดพร้อมกับมองแก้วนมที่พี่เกดเอาวางให้บนโต๊ะ ผมมาอยู่ที่ได้เกือบอาทิตย์แล้วครับ สองวันแรกที่มาเห็นแม่โทรมาบอกว่าพี่ไปตามหาผมที่บ้านด้วย ผมเลยให้แม่บอกพีไปว่าผมไปเที่ยวรอบโลกตอนนี้อยู่ประเทศอะไรก็ไม่รู้ บอกตรงครับว่าผมยังไม่อยากตอบคำถามของพี แม่บอกว่าพีเทียวไปถามตลอดเลยว่าผมติดต่อกลับมาที่บ้านบ้างรึป่าวแม่ก็ถามผมตลอดเหมือนกันว่าทำไมต้องห้ามไม่ให้บอกด้วยว่าอยู่ที่ไหน ผมรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงผมที่อยู่ ๆ ผมก็หายไปไม่ติดต่อใครเลย แต่ผมยังไม่พร้อมจะเจอใครจริง ๆ ถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่ผมก็จะกลับไปหาทุกคนเอง ...แล้วพี่ล่ะเป็นห่วงผมบ้างหรือป่าวพี่ภู...พี่จะคิดถึงผมเหมือนที่ผมคิดถึงพี่บ้างไหม คงไม่สินะ เพราะพี่ไม่เคยรักผมเลยสักนิด พอคิดมาถึงตรงนี้ขอบตาผมก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที น้ำตาที่ผมพยายามกักเก็บมันไว้ตอนนี้มันได้ไหลทะลักออกมาอีกแล้ว นี่ผมจะต้องร้องไห้ไปถึงเมื่อไหร่กันนะ ตอนนี้พี่เกดรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ผมเล่าให้พี่เกดฟังพร้อมกับบอกว่าอย่าบอกพ่อกับแม่รวมถึงพี่กฤตด้วย ผมกลัวว่าพวกเค้าจะเป็นห่วงผมและก็กลัวว่าพี่ภูจะไม่ปลอดภัย ถ้าพ่อหรือพี่กฤตรู้เรื่องนี้ต้องให้คนไปจัดการพี่ภูแน่ ผมมั่นใจ ทำไมนะ ทำไมผมต้องเป็นห่วงคนที่ทำร้ายตัวเองด้วยนะ
 
 
 
‘’ฮึก...พี่เกด...กันต์...ฮึก...เหมือน...จะตาย...ฮือ...’’ พี่เกดดึงผมไปกอดทันทีที่เห็นว่าผมร้องไห้อีกแล้ว ผมรู้สึกเหมือนจะตายมันทรมานไปหมด ผมเจ็บ ผมเสียใจ ผมรักเค้าแต่ผมก็เกลียดเค้าด้วยเหมือนกัน เกียดที่เค้ามาทำกับผมแบบนี้ ผมคิดถึงเค้าผมอยากเจอเค้าอยากรู้ว่าตอนนี้เค้าเป็นยังไงบ้าง เค้าจะคิดถึงผมแบบที่ผมคิดถึงเค้าบ้างไหม ทำไมความรักมันถึงทำให้เราเจ็บปวดทรมานได้มากขนาดนี้นะ
 
 
 
‘’น้องกันต์ฟังพี่เกดนะคะ ไม่มีใครตายเพราะคนอื่นไม่รักหรอกนะ แต่ที่น้องกันต์จะตายก็เพราะว่าน้องกันต์ไม่รักตัวเอง แค่คนคนเดียวที่ไม่เห็นค่าเรา เราจะไปใส่ใจเค้าทำไม ยังมีคนที่รักน้องกันต์อีกตั้งเยอะ การที่น้องกันต์มานั่งร้องไห้แบบนี้เค้ารู้ไหม เค้าก็ไม่รู้ป่านนี้เค้าอาจจะกำลังหัวเราะมีความสุขอยู่ก็ได้ มีแต่พี่เกดที่เห็นแล้วพี่เกดก็ไม่มีความสุขหรอกนะกับการที่คนที่พี่เกดรักต้องมาร้องไห้ให้กับใครก็ไม่รู้ทั้ง ๆ ที่คนคนนั้นก็ทำกับน้องกันต์ขนาดนี้ หยุดคิดถึงเค้าได้แล้วนะ ถ้าน้องกันต์ไม่สงสารตัวเองก็สงสารพี่เกดนะ น้องกันต์เจ็บพี่เกดก็เจ็บ ตั้งแต่เล็กจนโตพี่เกดไม่เคยเห็นน้องกันต์ร้องไห้มากขนาดนี้เลย เห็นแล้วมันทรมานมากนะ’’ ผมมองหน้าพี่เกดที่ตอนนี้ก็มีน้ำตาอยู่เหมือนกัน นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ ผมทำให้คนที่รักผมต้องร้องไห้
 
 
 
‘’กันต์...ฮึก...เจ็บอ่ะ...ฮึก...พี่เกด’’
 
 
 
‘’น้องกันต์จำความเจ็บปวดนี้ไว้นะคะ จำไว้แล้วเอามันมาเป็นบทเรียน ให้เราต้องเข้มแข็ง ต่อไปน้องกันต์จะได้ไม่อ่อนแอแบบนี้อีก’’
 
 
 
‘’ฮึก...กันต์...ฮึก...’’
 
 
 
‘’วันนี้พี่เกดจะให้น้องกันต์ร้องไห้เป็นวันสุดท้ายแล้วนะ ถ้าต่อไปพี่เกดเห็นอีกพี่เกดจะโทรบอกพี่กฤตให้ไปจัดการกับคนที่ทำให้น้องกันต์ต้องเป็นแบบนี้แล้วนะคะ’’
 
 
 
‘’พี่เกด...ฮึก...อย่าบอก...พี่กฤตนะ...กันต์ขอ’’
 
 
 
‘’ค่ะ พี่เกดจะไม่บอกก็ได้ แต่น้องกันต์ต้องสัญญากับพี่เกดนะ ว่าต่อไปพี่เกดจะไม่เห็นน้ำตาของน้องกันต์อีก’’ ผมมองหน้าพี่เกดที่ส่งยิ้มมาให้ผมพร้อมน้ำตา
 
 
 
‘’ครับ...ฮึก...กันต์...สัญญา...’’ พี่เกดดึงผมไปกอดอีกครั้งพร้อมกับลูบหัวผม ผมซุกหน้าในอ้อมกอดของพี่เกด กันต์สัญญาว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กันต์ต้องร้องไห้ให้กับคนคนนั้นต่อไปกันต์จะเข้มแข็ง จะไม่อ่อนแอแบบนี้อีก
 
 
 
 
 
.......................................................................................................................................
 
 
 
 
 
‘’พี่เกด กันต์อยากตัดผม’’ ตอนนี้ผมกับพี่เกดมาอยู่ที่นี่ได้เกือบห้าเดือนแล้ว ตอนนี้ผมไม่ร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว แต่ผมยังไม่ลืมหรอกนะใครที่ทำอะไรกับผมไว้บ้างผมจำได้หมด ผมติดต่อกลับไปหาพีแล้วด้วย แต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ที่ไหนบอกแค่ว่าไปเรื่อย ๆ หลาย ๆ ประเทศ พีรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วแต่ไม่ได้รู้จากผม พีบอกพี่ไม้เล่าให้ฟัง พีเล่าให้ฟังอีกว่าพีกับพี่ไม้เคยคบกันช่วงเดียวกับที่ผมคบกับพี่ภูแต่ตอนนี้พีเลิกกับพี่ไม้แล้วเพราะรับไม่ได้ที่เพื่อนพี่ไม้ทำกับผมแบบนี้ ความจริงแล้วผมก็ไม่อยากให้พีเลิกกับพี่ไม้เพราะผมหรอกนะผมพยายามพูดกับพีแล้วแต่พีก็ยังไม่ยอมกลับไปคบกับพี่ไม้ ผมรู้ว่าพีเองก็เสียใจที่ต้องเลิกกับพี่ไม้เพราะผมรู้สึกว่าพีไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเดิม ส่วนเอกกับเก้าพีก็เล่าให้ฟังว่าต่างคนก็ต่างมีแฟน เอกมีแฟนเป็นผู้หญิงส่วนเก้ามีแฟนเป็นผู้ชาย ผมว่าสองคนนี้มีแฟนประชดกันมากกว่าครับผมดูออกว่าทั้งคู่น่ะรักกัน ส่วนเรื่องของคนคนนั้นพีไม่ได้เล่าอะไรให้ผมฟังผมเองก็ไม่อยากรู้ด้วย เพราะพอจะเดาออก ป่านนี้ก็คงจะมีความสุขดีอยู่แล้ว คงจะควงสาวไม่ซ้ำหน้าสินะ
 
 
 
‘’นึกยังไงอยากตัดผมคะ’’
 
 
 
‘’ก็แค่อยากเปลี่ยนตัวเองบ้างอ่ะ’’
 
 
 
‘’ถ้าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนให้สุดไปเลยนะ เดี๋ยวพี่เกดช่วยเอง’’ ผมมองหน้าพี่เกดอย่างงง ๆ แต่พี่เกดไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มให้ผมเท่านั้น
 
 
 
ผมรู้แล้วครับว่าที่พี่เกดพูดหมายความว่ายังไง เพราะตอนนี้พี่เกดสนุกกับการจับผมเปลี่ยนลุคสุด ๆ เลยครับ เริ่มตั้งแต่ไม่ให้ผมใส่แว่นออกจากบ้านแล้วก็พาไปซื้อคอนแทคเลนส์เสร็จแล้วก็พาไปตัดผมตามด้วยย้อมสีผมเป็นสีน้ำตาลออกแดงหน่อย ๆ จากนั้นก็พาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ทั้งหมด กว่าจะเสร็จเล่นเอาผมหมดแรงเลย
 
 
 
‘’โห่วว น้องกันต์ของพี่เกดน่ารักสุด ๆ ไปเลยค่ะ’’ พี่เกดมองผมพร้อมกับยิ้มแย้มมีความสุขมากผิดกับผมที่ไม่มั่นใจกับการเปลี่ยนตัวเองครั้งนี้เลย มันแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ไม่ชินเลยอ่ะ
 
 
 
‘’แต่กันต์ว่ามันแปลก ๆ นะพี่เกด กันต์ไม่มั่นใจเลยอ่ะ’’
 
 
 
‘’น่ารักมากค่ะ น้องกันต์’’
 
 
 
‘’จริงอ่ะ’’
 
 
 
‘’จริงสิคะ น่ารักสุด ๆ เชื่อพี่เกดสิ’’ ผมมองพี่เกดที่ตอนนี้มองผมอย่างภาคภูมิใจในฝีมือการจับผมเปลี่ยนลุคของตัวเอง ผมมองตัวเองในกระจกอีกครั้งก่อนจะถอนหายใจ ถ้าพี่เกดยืนยันแบบนั้นกันต์ก็จะเชื่อพี่เกดนะ
 
 
 
 
 
........................................................................................................................................
 
 
 
 
 
‘’เฮ้ กันต์ ไปทำรัยมา น่ารักจัง ไวท์มองตั้งนานนึกว่าใคร จะทักก็ไม่กล้า กลัวฟาวล์’’ ไวท์เป็นเพื่อนของผมเองครับพึ่งรู้จักกันได้ไม่นาน ไวท์มาเรียนที่นี่ บ้านเราอยู่ติดกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารวยแค่ไหนเพราะบ้านหลังใหญ่พอ ๆ กับผมแต่ไวท์อยู่คนเดียวนะครับ
 
 
 
‘’เป็นไงมั่งอ่ะ แปลกปะ’’
 
 
 
‘’แปลกตรงไหน น่ารักจะตาย’’ อืมมม ทุกคนที่เห็นพูดแบบเดียวกันหมด ทำให้ผมเริ่มมีความมั่นใจขึ้นมาบ้างแล้ว
 
 
 
‘’ไปเที่ยวกันไหม น่ารักแบบนี้ของไวท์ควงหน่อยนะ’’ ผมไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มให้ไวท์แล้วก็เดินไปควงแขนไวท์ทันที ไวท์มองหน้าผมทันทีด้วยสีหน้าตกใจนิด ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร พอมาควงแขนไวท์แบบนี้แล้วทำให้ผมรู้สึกว่าไวท์ตัวสูงกว่าผมเยอะเลย สูงพอ ๆ กับพี่ภูเลยนะเนี่ย เอ๊ะ แล้วนี่ทำไมผมต้องไปคิดถึงคนคนนั้นด้วยนะ
 
 
 
‘’แล้วกันต์จะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่อ่ะ’’ ตอนนี้ผมกับไวท์มานั่งกันอยู่ที่ร้านกาแฟ
 
 
 
‘’ยังไม่รู้เลย แล้วไวท์อ่ะ’’ ตอนนี้ก็ครึ่งปีแล้วนะที่ผมมาอยู่ที่นี่ หลายคนอาจจะสงสัยนะครับว่าผมไม่คิดถึงพ่อกับแม่บ้างหรือไง ตอบตอบเลยว่าคิดถึงครับแต่ไม่มากเพราะพวกท่านมาหาผมทุกเดือนครับ แหะแหะ
 
 
 
‘’เราว่าอีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็จะกลับแล้วล่ะ’’ ไวท์ตอบผมพร้อมกับยกกาแฟขึ้นดื่ม อืมมม แล้วผมล่ะ ผมจะกลับเมื่อไหร่ดีนะ ตอนนี้ผมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกคนแล้วหรือยังนะ
 
 
 
‘’ไวท์’’
 
 
 
‘’หื้มม’’
 
 
 
‘’ถ้ามีคนทำให้ไวท์โกรธมาก ๆ ไวท์จะทำยังไงกับคนคนนั้นหรอ’’ ผมถามไวท์ถึงคำถามที่ผมอยากรู้คำตอบแต่ผมไม่สามารถตอบได้ว่าจะทำยังไงดี ผมจะปล่อยให้มันผ่านไปหรือว่าจะกลับไปเอาคืนทุกคนดี
 
 
 
‘’ต้องดูด้วยว่าทำให้โกรธแบบไหนอ่ะ’’
 
 
 
‘’ก็แบบพนันกับเพื่อนแล้วมาหลอกให้เรารักแล้วก็ทิ้งเราอะไรแบบนี้อ่ะ’’
 
 
 
‘’อืมมม ท่าเป็นเราเราจะกลับไปแก้แค้นนะ ไม่รู้สิ เหมือนโดนหักหลังยังไงไม่รู้ แล้วพนันอะไรกันล่ะ’’
 
 
 
‘’เงิน’’
 
 
 
‘’แบบนี้ยิ่งยอมไม่ได้เลย มาหลอกเราเพื่อหวังเงินแค่นี้อ่ะนะ น่าฆ่าทิ้งให้หมด’’ ฆ่าทิ้งมันก็ไม่สนุกน่ะสิไวท์ มันยังไม่ทันรับรู้ถึงความเจ็บปวดเลย เราต้องการให้คนคนนั้นทรมานเหมือนกับเราที่ทรมานแทบตาย เราต้องการให้มันเจ็บเหมือนกับที่เราเจ็บ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมควรจะทำอะไรต่อไป หลังจากที่ออกมาจากร้านกาแฟผมกับไวท์ก็ไปเดินเล่นกันหลังจากนั้นก็กลับ
 
 
 
 
 
....................................................................................................................................
 
 
 
 
 
‘’พี่เกด’’ ทันทีที่เดินเข้ามาในบ้านผมก็เรียกพี่เกดทันที
 
 
 
‘’ว่าไงคะ’’
 
 
 
‘’กันต์อยากกลับบ้านแล้วอ่ะ’’ พี่เกดมองหน้าผมงง ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา
 
 
 
‘’พี่ดีใจนะที่น้องกันจะไม่หนีปัญหาแล้ว พร้อมที่จะเผชิญกับมันแล้วใช่ไหมคะ’’
 
 
 
‘’ครับ กันต์พร้อมแล้ว’’ ถ้าพี่เกดรู้ว่าผมจะกลับไปทำอะไรก็คงจะห้ามผมแน่ ๆ เพราะที่ผ่านมาพี่เกดบอกให้ผมอโหสิกรรมให้กับคนพวกนั้นตลอด ถ้ารู้ว่าผมจะกลับไปแก้แค้นล่ะก็คงไม่ยอมกลับแน่ ๆ
 
 
 
‘’งั้นพี่จองตั๋วเลยนะคะ’’
 
 
 
‘’ครับ’’
 
 
 
‘’เรากลับวันไหนกันดีล่ะ’’
 
 
 
‘’ไวที่สุดครับ กันต์คิดถึงบ้านแย่แล้ว’’
 
 
 
‘’โอเคค่ะ’’ พี่เกดยิ้มให้ผมก่อนจะไปจองตั๋วเครื่องบิน ผมจะกลับไปแล้วนะทุกคน เราจะได้เจอกันแล้วนะ พี เก้า เอก และ ... พี่ภู เตรียมตัวให้พร้อมนะ ต่อจากนี้ไปเวลาสนุกของพี่หมดลงแล้ว เตรียมตัวรับมือให้ดีล่ะ อีกไม่นาน แล้วเราจะได้เจอกัน....