For Love เพราะ...รัก

เขียนโดย ฝันเฟื่อง

วันที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 12.59 น.

21 ตอน

2 วิจารณ์

21.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 13.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

13) For Love เพราะ...รัก >>> ตอนที่ 13

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ภู Say:

‘’ไปไหนมาวะ ไม่ไปเรียน’’

ไอ้ไม้ทักผมทันทีที่เดินเข้าบ้านมา

‘’ขี้เกียด’’

ผมตอบแล้วก็เดินเข้าไปในครัวแล้วเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมารินใส่แก้วแต่ยังไม่ทันจะได้กินไอ้ไม้ก็มาแย้งแก้วไปพร้อมกับมองหน้าผมอย่างจับผิด

‘’เมื่อคืนมึงนอนไหน’’

อะรัยกับกูนักหนาว้า ตกลงนี่เป็นเพื่อนหรือพ่อกูกันแน่วะ ผมมองหน้ามันก่อนจะถอนหายใจแล้วก็แย้งแก้วน้ำในมือมันมากิน

‘’คอนโดกันต์ จบมะ’’

‘’เห้ยย จริงอ่ะ’’

‘’เออ’’

‘’อย่างนี้ก็แสดงว่ามึงเผด็จศึกน้องเค้าไปแล้วใช่มั้ย’’

เชี่ยไม้แม่งงง สมองคิดแต่เรื่องแบบนี้ ผมไม่ตอบอะรัยมันเดินหนีมันออกมานั่งดูทีวีแต่มันก็ยังคงตามมาเซ้าซี้อยู่ดี

‘’ไม่ตอบแสดงว่าจริง เป็นงัย เด็ดป่าววะ’’

‘’เชี่ยไม้ ถ้ามึงยังไม่หุบปากกูเตะปากมึงแน่’’

‘’หึหึ คงเด็ดสินะ ไม่งั้นคงไม่กลับบ้านมาป่านนี้หรอก’’

‘’เชี่ยยยย’’

มันพูดจบก็วิ่งหนีผมขึ้นห้องไปเลย กวนตีนจริง ๆ เลยนะไอ้เชี่ยไม้

เรื่องเมื่อคืนใครจะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้นะครับ ผมก็แค่อยากเป็นเจ้าของมัน อยากครอบครองทุกอย่างของมัน อยากให้มันรู้ว่าผมรักมันแล้วก็อยากจะมั่นใจว่ามันรักผม ผมรู้แล้วผมก็ยอมรับว่าผมมันเห็นแก่ตัว ผมทำให้กันต์ต้องแปดเปื้อน

\\\..ถ้าหากคำว่ารักยังอยู่ อยู่กลางใจ สองเรา โปรดช่วยเอามาใช้ซ่อมความเศร้า เวลาที่เราเสียใจ..///

เสียงโทรศัพท์ทำให้ผมหลุดจากความคิดของตัวเอง

\\\‘’พี่ภู อยู่ไหน’’///

เสียงอู้อี้มาเลยสงสัยพึ่งตื่น

‘’บ้านครับ’’

\\\‘’ทำไมทิ้งกันต์ให้อยู่คนเดียว กันต์ปวดหัวอ่า’’///

อ้อนเลยเชียว ผมสงเกตุได้อย่างหนึ่งว่าถ้าเวลากันต์เจ็บป่วยหรือเวลาที่กันต์ร้องไห้จะขี้อ้อนมากเลยครับทั้งอ้อนแล้วก็งอแง

‘’พี่กลับมาเก็บเสื้อผ้างัย คืนนี้จะได้ไปดูแลกันต์งัยครับ’’

\\\‘’แล้วเสร็จรึยัง จะกลับตอนไหน กันต์ลุกไม่ไหวอ่ะ อยากอาบน้ำ’’///

‘’กำลังจะกลับแล้วครับ’’

\\\‘’เร็ว ๆ นะ’’///

‘’คร๊าบ’’

หลังจากที่วางสายจากกันต์แล้วผมก็ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็รีบบึ่งรถกลับไปหากันต์ทันทีขืนชักช้าเดี๋ยวงอแงอีก แต่เอาจริง ๆ ผมก็ชอบนะเวลาที่กันต์มันอ้อนอ่ะ น่ารักดีเหมือนเด็กน้อยเลย

‘’กลับมาแล้วครับ’’

ผมก้มลงไปหอมแก้มกันต์ทั่ยงคงนอนหลับอยู่บนที่นอนแล้วก็กระซิบบอกที่ข้างหู กันต์ลืมตามามองผมก่อนจะขยับตัวมานอนบนตักผม

‘’ไม่สบายอ่า’’

มาถึงก็อ้อนเลยนะ

‘’ไม่สบายต้องฉีดยานะ’’

‘’ไม่เอา กันต์ไม่ไปหาหมอนะ’’

‘’ใครว่าพี่จะพากันต์ไปหาหมอล่ะ’’

‘’ก็พี่ภูจะพากันไปฉีดยา’’

‘’หึหึ พี่จะฉีดเองต่างหากล่ะ’’

กันต์มองหน้าผมงง ๆ ก่อนที่หน้าจะขึ้นสีแดงระเรื่อคงรู้แล้วว่าผมหมายความว่ายังงัย

‘’พี่ภูอ่ะ’’

เขินหน้าแดงเลยครับ

จริง ๆ กันต์หายป่วยแล้วครับเพราะตัวไม่ร้อนแล้วแต่คงยังปวดระบมตามเนื้อตัวมากกว่า

‘’ไปอาบน้ำกัน จะได้มากินข้าวจะได้กินยา’’

‘’พี่ภู อุ้มหน่อย’’

กันต์พูดพร้อมกับชูแขนสองข้างให้ผม ผมยิ้มนิดนึงก่อนจะอุ้มกันต์ขึ้นมาแล้วพาไปอาบน้ำ กะว่าจะอาบให้ซะหน่อยแต่ว่ากันต์ไม่ยอมไล่ให้ผมออกมารอข้างนอก ไม่รู้จะอายอะรัยก็เห็นกันหมดแล้ว ผมจึงต้องยอมออกมาข้างนอกระหว่างที่กันต์อาบน้ำผมก็อุ่นข้าวต้มที่ทำเมื่อเช้าไว้ให้กันต์ ผมมีเวลาอยู่กับกันต์อีกสักพักเพราะต้องไปทำงาน วันนี้ผมต้องไปร้องเพลงที่ผับพี่ชัยครับ เมื่อวานก็ไม่ได้ไปไม่ได้โทรไปบอกก่อนด้วย ส่วนงานที่เซเว่นผมทำอาทิตย์ละห้าวันครับ อีกสองวันที่เหลือเลยรับจ็อบร้องเพลงที่ผับพี่ชัย อาทิตย์นึงผมทำงานทั้งเจ็ดวันครับ วันหยุดของผมคือวันที่ต้องไปร้องเพลงแล้วขี้เกียดรึไม่อยากไปนั่นเองแต่ต้องโทรไปบอกแกก่อนเพราะแกจะได้หาคนอื่นทัน ส่วนงานที่เซเว่นห้าวันห้ามลาห้ามสายห้ามขาดเพราะแค่นี้ผมก็ได้สิทธิพิเศษสุด ๆ แล้วคนอื่นได้หยุดแค่อาทิตย์ละวันเอง

‘’วันนี้ไปทำงานรึป่าว’’

กันต์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินเข้ามาหาผมในครัวก่อนจะนั่งกินข้าวต้มที่ผมเตรียมไว้ให้

‘’แว่นไปไหน’’

ผมถามทันทีที่เห็นว่ากันต์ไม่ได้ใส่แว่นเพราะปกติจะใส่ตลอด ถ้าไม่ใส่จะมองอะรัยแต่ละทีต้องเพ่งจนคิ้วขมวดไปหมด ให้ใส่คอนแทคเลนส์ก็ไม่ยอม

‘’อยู่ในห้อง ไม่ได้ไปไหนยังไม่ต้องใส่ก็ได้’’

มันตอบพร้อมกับก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มต่อ ตอนนี้กันต์มัดผมจุกข้างหน้าแล้วก็ไม่ได้ใส่แว่นด้วยยิ่งทำให้เห็นหน้ามันชัดเจนมากขึ้น ทำไมน่ารักจังว้า นี่ถ้าไม่ติดว่าสงสารที่ยังเจ็บอยู่นะ ผมจับกดไปแล้ว

‘’ยังไม่ตอบเลยนะ’’

ตอบอะรัย เมื่อกี้กันต์ถามอะรัยผมนะ

‘’ตอบอะรัย’’

‘’กันต์ถามว่าวันนี้ไปทำงานรึป่าว แค่นี้ก็ลืม’’

กันต์พูดแล้วก็ทำแก้มพองใส่ผม อดใจไว้ภู มันยังเจ็บอยู่นะ

‘’ไปครับ’’

‘’ที่ไหน’’

‘’วันนี้ร้องเพลงที่ผับพี่ชัย’’

‘’จะไปตอนไหน’’

‘’สองทุ่มครึ่ง’’

‘’แล้วจะกลับตอนไหน’’

ถามเยอะยัง เมื่อก่อนไม่เห็นถามเซ้าซี้ขนาดนี้เลย

‘’ไม่เกินตีสอง’’

ผมตอบพร้อมกับรินน้ำใส่แก้วให้มัน กันต์มองหน้าผมแต่ไม่ได้พูดอะรัยแล้วก็เดินออกไปนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่น เป็นอะรัยของมัน เงียบนี่คือ ผมเก็บถ้วยเก็บจานล้างเสร็จแล้วก็เดินตามมันออกมาแล้วนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะดึงให้มันเอนนอนมาบนตัก แล้วเราก็เงียบกันไปทั้งคู่

‘’พี่ภู’’

‘’หื้มม’’

‘’ตอนนี้เราเป็นอะรัยกัน’’

ผมมองหน้ามันงง ๆ ถามอะรัยของมันก็เป็นแฟนงัย เอ๋..หรือมากกว่านั้นหว่า ผมยิ้มก่อนจะตอบ

‘’ผัวเมีย’’

ฮ่า ๆ ๆ หน้าแดงไปเรียบร้อย อายทำไมพูดเรื่องจริง กันต์ก้มหน้างุด ๆ กับขาผมสักพักก่อนจะเงยหน้ามองผม

‘’พี่ภู’’

‘’ว่างัย’’

‘’กันต์ไปด้วยได้มั้ย’’

ผมเลิกคิ้วมองหน้ากันต์งง ๆ ไปไหนวะ

‘’ไปไหน’’

‘’ก็ไปผับงัย นะ นะ ให้กันต์ไปด้วยนะ’’

‘’กันต์จะไปทำไม มันไม่ดีหรอกนะ’’

‘’ก็กันต์อยากไปอ่ะ นะ นะ พี่ภู กันต์ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวอ่ะ ให้กันต์ไปด้วยนะ’’

อืมม ถ้ากันต์ไปแล้วจะไปนั่งอยู่กับใครล่ะเพราะผมต้องร้องเพลงกว่าจะมีคนมาเปลี่ยนก็เที่ยงคืน ถ้าให้นั่งคนเดียวนี่ ผมคงเป็นห่วงตายเลย หรืจะโทรชวนไอ้ไม้ให้ไปนั่งเป็นเพื่อนกันต์ดี

‘’งั้นพี่โทรชวนไอ้ไม้ก่อน จะได้ให้มันไปนั่งเป็นเพื่อนกันต์’’

‘’คร๊าบบบ (\^^/)’’

ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาไอ้ไม้ทันที มันก็ตอบรับทันทีเรื่องแบบนี้มันไม่พลาดอยู่แล้ว แต่ผมไม่ได้บอกมันว่ากันต์ไปด้วยนะบอกแค่ว่าไปกินเหล้ากันเฉย ๆ คุยกับไอ้ไม้เสร็จผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะใกล้ถึงเวลาแล้วส่วนกันต์ก็รีบไปแต่งตัวเหมือนกัน

‘’อารมณ์ดีจังนะ’’

ผมเอ่ยปากแซวกันต์ที่ตอนนี้นั่งยิ้มแก้มแทบแตก

‘’ก็ดีใจที่พี่ภูให้กันต์ไปด้วย’’

‘’ห้ามซนนะ เข้าใจมั้ย’’

‘’พี่ภูอ่า กันต์ไม่ใช่เด็กนะ’’

กันต์ทำแก้มป่องใส่ผม ผมจึงทำโทษด้วยการหอมแก้มไปฟอดใหญ่แล้วก็นอนเล่นกันรอเวลา เพราะเสียงหัวเราะของเราทั้งคู่ทำให้ตอนนี้ผมมีความสุขมาก มากจนผมกลัว กลัวว่าเวลาแห่งความสุขนี้มันจะหมดไปในไม่ช้านี้ ผมแค่อยากขอ ขอให้ผมมีความสุขอย่างนี้ตลอดไปได้มั้ย

..............................................................................................................................................................

‘’เสียงดังจัง’’

ตอนนี้ทั้งผมและกันต์มาถึงผับกันแล้ว พอเดินเข้ามาข้างในกันต์ก็ปิดหูแล้วบ่นทันที

‘’ก็พี่บอกแล้วว่ามันไม่มีอะรัยดีหรอกคนก็เยอะเสียงก็ดัง’’

ผมบอกกันต์พร้อมกับมองไปที่โต๊ะประจำของพวกผมเพราะผมให้ไอ้ไม้รออยู่ที่นั่น แต่พอมองไปก็ไม่ได้เจอแค่ไอ้ไม้คนเดียว ยังเจอไอ้ดินกับไอ้เสกด้วย ตอนนี้ผมสบตากับไอ้ดินที่มองมาที่ผมกับกันต์อยู่เหมือนกัน ผมมองมันสลับกับกันต์บอกตรง ๆ ว่าผมกลัว กลัวว่าไอ้ดินจะพูดอะรัย กลัวกันต์รู้ความจริง ผมกลัวไปหมดกลัวทุกอย่าง ตอนนี้ผมบีบมือกันแน่น ผมแค่ไม่อยากให้กันต์จากผมไปไหน ผมแค่อยากมั่นใจว่ากันต์ยังอยู่ตรงนี้ ข้าง ๆ ผม

‘’ถ้ากันต์ไม่ชอบงั้นเรากลับกันนะ’’

ผมชวนกันต์ทันที ผมไม่อยากให้กันต์เจอกับไอ้ดิน ผมกลัว กลัวทุกอย่าง

‘’ไม่เอาอ่ะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว’’

แต่กันต์ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมกลัวเลย ผมต้องทำยังงัยดี ต้องทำยังงัยถึงจะได้อยู่กับกันต์แบบนี้ตลอดไป

‘’ไอ้ภู ไอ้ภู...!!!!’’

ผมกับกันต์หันไปตามเสียงเรียกของไอ้ไม้ ทันทีที่กันต์เห็นไอ้ไม้กันต์ก็จูงมือผมเดินไปที่โต๊ะทันที

‘’พกเมียมาด้วยหรอ หะ พกเมียมาด้วยหรอ แหม่ มาแค่นี้ต้องพกเมียมาด้วยยยยยย’’

ทันทีที่มาถึงโต๊ะไอ้ไม้ก็ร้องเพลงแซวผมกับกันต์ทันที แต่ผมไม่มีอารมณ์จะสนุกกับมันเท่าไหร่ผิดกับกันต์ที่เขินจนหน้าแดงไปหมด

‘’ไม่แนะนำหน่อยหรอวะ’’

ไอ้ดินพูดพร้อมกับมองหน้าผมกับกันต์สลับกันก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

‘’กันต์ นี่ไอ้ดิน ไอ้เสก เพื่อนพี่ ส่วนนี่กันต์ แฟนกู’’

ผมแนะนำกันต์ให้ไอ้ดินกับไอ้เสกซึ่งจริง ๆ แล้วผมไม่ต้องแนะนำพวกมันก็รู้จักกันต์ดีอยู่แล้ว

‘’หึหึ’’

ไอ้ดินมองหน้าผมนิดนึงก่อนจะหัวเราะในลำคอ ยิ่งมันทำแบบนี้ผมก็ยิ่งกลัว

‘’สวัสดีครับ น้องกันต์’’

ไอ้เสกทักทายกันต์แล้วก็ยิ้มแย้มด้วยสายตาที่เป็นมิตร

‘’สวัสดีครับ’’

กันต์ตอบกลับไอ้เสกพร้อมกับรอยยิ้มเหมือนกัน

‘’พี่ภูไปทำงานได้แล้ว กันต์นั่งรอตรงนี้แหละ’’

กันต์หันมาบอกผม ผมจึงจำใจต้องเดินออกมาก่อนจะเดินออกมาก็ไม่วายหันไปมองหน้าไอ้ดินนิดนึง บอกตรง ๆ ว่าผมอ่านสีหน้าและแววตาของมันไม่ออกเลยจริง ๆ มันจะบอกอะรัยกันต์รึป่าวหรือว่ามันจะทำอะรัยกันต์รึป่าว ตอนนี้ผมกลัวว่ากันต์จะรู้ความจริง แต่ถ้ากันต์ต้องรู้ความจริงผมแค่อยากจะเป็นคนบอกกันต์เอง ผมไม่อยากให้กันต์ต้องรู้จากปากของคนอื่น เพราะผมกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ขอโทษกันต์เลย ผมขึ้นมาบนเวทีแล้วมองไปที่กันต์ที่ตอนนี้ก็มองมาที่ผมพร้อมกับรอยยิ้ม ยิ่งเห็นรอยยิ้มของกันต์มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก ผมอยากขอโทษกันต์ ขอโทษในสิ่งที่ผมทำ ขอโทษในสิ่งที่กันต์ไม่รู้

\\\.....ความจริงที่ฉันไม่เคยพูดออกไป

ความผิดที่ฉันเฝ้าคอยแต่เก็บไว้

เธอคงไม่รู้หรอก ฉันคงไม่กล้าบอก

เป็นความลับลึกลึกอยู่ข้างใน

กลายเป็นทำร้ายหัวใจเธอไม่รู้ตัว

เมื่อเธอยิ่งรัก ยิ่งทำใจฉันกลัว

ไออุ่นที่คุ้นเคย คำหวานที่เอื้อนเอ่ย

อึดอัดใจแทบทนไม่ไหว

ฉันทำผิดไปแล้ว เสียงในหัวใจฉันพูดขอโทษ

ฉันทำผิดไปแล้ว ร่ำร้องตะโกนขอเธอได้โปรด

ยกโทษให้ฉันเถอะ ยกโทษให้ฉันที

เพิ่งรู้ตัว ว่าหัวใจลึกข้างใน

ฉันทำผิดไปแล้ว เสียงในหัวใจฉันพูดขอโทษ

ฉันทำผิดไปแล้ ร่ำร้องตะโกนขอเธอได้โปรด

ยกโทษให้ฉันเถอะ ยกโทษให้ฉันที

ก่อนเสียเธอ ก่อนสายไป

ในหัวใจยังมีแต่เธอ

แม้เธอไม่รู้ แต่ฉันขอสัญญา

นับจากวันนี้ จะดีกว่าที่แล้วมา

ใจจะไม่เผลออีก

รู้ตัวว่าฉันผิด ทำให้คิดเสียใจจนวันนี้

ฉันทำผิดไปแล้ว เสียงในหัวใจฉันพูดขอโทษ

ฉันทำผิดไปแล้ว ร่ำร้องตะโกนขอเธอได้โปรด

ยกโทษให้ฉันเถอะ ยกโทษให้ฉันที

เพิ่งรู้ตัว ว่าหัวใจลึกข้างใน

ฉันทำผิดไปแล้ว เสียงในหัวใจฉันพูดขอโทษ

ฉันทำผิดไปแล้ว ร่ำร้องตะโกนขอเธอได้โปรด

ยกโทษให้ฉันเถอะ ยกโทษให้ฉันที

ก่อนเสียเธอ ก่อนสายไป

ในหัวใจยังมีแต่เธอ

เก็บอยู่ในใจฉันเอาไว้

ติดอยู่ในใจไม่เคยหาย

และทุกวันฉันยังคงร้องไห้

ความจริงที่เธอไม่เคยรู้

ความผิดกัดกินหัวใจฉัน

มันทำร้าย ข้างในหัวใจของฉันจนวันตาย

ความจริงที่ฉัน ไม่เคยพูดออกไป

ความผิดที่ฉัน เฝ้าคอยแต่เก็บไว้

เธอคงไม่รู้หรอก ฉันคงไม่กล้าบอก

เป็นความลับที่เก็บในใจฉัน ชั่วนิรันดร์...///

พี่ขอโทษนะกันต์ ยกโทษให้พี่ได้มั้ย คำพวกนี้ผมคงพูดมันได้แค่ในใจ

...................................................................................................................................................

ตอนนี้ผมกลับมานั่งที่โต๊ะแล้วเพราะมีคนมาเปลี่ยนแล้ว บอกตามตรงมาตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะทำอะรัยทั้งนั้น ผมอยากกลับแล้ว ส่วนกันต์ตอนนี้คงจะสนุกใหญ่เพราะคุยกับไอ้ไม้แล้วก็ไอ้เสกจนหัวเราะเอิ้กอ้าก ส่วนไอ้ดินก็ไม่พูดไม่จากับใครเหมือนผม ทั้งผมและก็มันเอาแต่นั่งดื่มอย่างเดียว

‘’ไอ้ภู ไปคุยกันหน่อย’’

ไอ้ดินพูดพร้อมกับลุกออกไปจากโต๊ะ ผมลุกตามมันแต่ยังไม่ทันจะเดินออกไปก็มีมือของกันต์มารั้งแขนของผมไว้ก่อนพร้อมกับสีหน้าที่ถามว่าจะไปไหน

‘’เดี๋ยวมา ไปแปปเดียวนะ’’

ผมตอบพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วเดินตามไอ้ดิมมาที่ห้องน้ำ

‘’มีรัยวะ’’

ทันทีที่เข้ามาผมก็ถามมันทันที มันมองหน้าผมก่อนจะยิ้มออกมาแต่มันไม่ได้พูดอะรัยก่อนจะส่งบุหรี่ให้ผมมองหน้ามันงง ๆ แต่ก็รับมา เรานั่งสูบบุหรี่จนหมดมวนต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพูดอะรัย

‘’มึงชอบมันหรอวะ’’

มันทำลายความเงียบด้วยคำถามที่ทำเอาผมอึ้ง

‘’อืมม’’

ผมตอบไปตามความจริง เพราะไม่รู้จะโกหกไปทำไม มันมองหน้าผมพร้อมกับยิ้มนิด ๆ

‘’หึหึ ไม่น่าเชื่อนะ ว่าคนอย่างมึงจะชอบคนอย่างมันได้’’

‘’ไอ้ดิน’’

‘’มึงไม่ต้องพูดอะรัยแล้ว กูรู้แล้ว’’

‘’รู้อะรัยวะ’’

‘’ก็รู้ว่ามึงรักมันแล้วก็รู้ว่ามึงกับมันได้กันแล้วงัย’’

‘’เห้ยย ใครบอกมึง’’

‘’หึหึ จะมีใคร ก็ไอ้ไม้ปากหมางัย ฮ่า ๆ ๆ’’

ไอ้เชี่ยยยยยยย ไอ้เพื่อนชั่ว กูน่าจะรู้นะว่ามึงเป็นคนยังงัยไอ้ไม้กูไม่น่าหลงไปปรึกษามึงเลย ไอ้ไม้รู้โลกรู้จริง ๆ แม่งเอาไปบอกไอ้ดินจนได้นะมึง เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ ไอ้ดินรู้แล้ว แล้วมันไม่ว่าอะรัยกูหรอวะ ผมมองหน้าไอ้ดินงง ๆ

‘’แล้วมึงไม่ว่าอะรัยหรอวะที่กูทำแผนมึงพังอ่ะ’’

มันมองหน้าผมก่อนจะยิ้มกวน ๆ ให้ผม

‘’ที่กูให้มึงไปหลอกให้กันต์มันรักแล้วก็ทิ้งมันภายในสามเดือนแลกกับเงินอะนะ’’

‘’เออ แล้วไหนจะตังค์พิเศษถ้ากูได้ฟันมันอีก’’

‘’เออ พูดถึงเรื่องนี้ กูลืมไปเลย กูโอนตังค์เข้าบัญชีมึงไปแล้วนะ’’

‘’เท่าไหร่วะ’’

ที่ถามนี่ไม่ใช่อะรัยนะครับจะได้โอนคืนให้ถูก เพราะผมทำไม่สำเร็จเลยว่าจะคืนเงินมัน

‘’หกหมื่นห้า ค่าเทอมหมื่นห้า อีกห้าหมื่นก็โบนัสตามที่ตกลงกันไว้ว่าถ้าจีบติดภายในหนึ่งเดือน’’

‘’เยอะสัด’’

‘’ฮ่า ๆ ๆ ก็กูรวยอ่ะ แค่นี้จิ๊บ ๆ’’

มันตอบพร้อมกับหัวเราะ เออ ไอ้รวย เฮ้ออ ตอนนี้ผมสบายใจขึ้นเยอะเลยครับ อย่างน้อยพอมันรู้ว่าผมรักกันต์มันก็ไม่ได้ว่าอะรัยผม

‘’มึงยังไม่ตอบกูเลยนะ เรื่องที่กูรักกันต์อ่ะ สรุปมึงไม่ว่าอะรัยใช่มั้ย’’

‘’กูจะไปว่าอะรัย ดีซะอีก มึงจะได้รู้สักทีว่าทำไมกูถึงติดใจผู้ชายด้วยกันเองมากนัก ฮ่า ๆ ๆ’’

‘’สรุปเรื่องที่ตกลงไว้เป็นอันยกเลิกนะ ห้ามใครพูดเรื่องนี้อีก’’

‘’เออ ๆ พวกกูรู้กันแล้วน่า’’

‘’ส่วนเรื่องเงินเดี๋ยววกูโอนคืนให้’’

‘’ไม่ต้องหรอก เอาไปเหอะ คิดสะว่ากูใส่ซองงานแต่งมึงล่ะกัน’’

‘’แต่งพ่องง’’

ผมกับไอ้ดินพากันหัวเราะลั่น ตอนนี้ผมสบายใจเรื่องกันต์แล้วล่ะครับ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องกลัวอะรัยอีก เฮ้ออ หลังจากที่คุยกันเสร็จผมกับไอ้ดินก็เดินออกมาจากห้องน้ำเดินไปที่โต๊ะ ที่ตอนนี้เหลือแค่ไอ้ไม้กับไอ้เสก

‘’กันต์อ่ะ’’

ผมถามทันทีพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ร้าน

‘’ก็กันต์บอกจะไปตามมึงที่ห้องน้ำอ่ะ ไม่เจอกันงะ’’

ทันทีที่ไอ้เสกตอบ ใจผมก็กระตุกวาบทันที ใครก็ได้บอกผมทีว่ามันคงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอก ไม่ใช่ใช่มั้ย..!!!

**************************************************************************

ตอน 12

สารบัญ

ตอน 14