snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก

-

เขียนโดย Gampoo

วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.23 น.

  14 บท
  3 วิจารณ์
  16.43K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 22.34 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) โซเชียล

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เฮ้!! อะไรเนี่ย เธอทำกับผู้มีพระคุณแบบนี้ได้ยังไง...อ๋อ!!” ยังมาอ๋ออีก แถมมองด้วยสายตาโรตจิต เฮนไตอีก น่า...น่าตบ!!

“ไปกันเถอะไวโอลีน ตอนเย็นเดี๋ยวมาเยี่ยมใหม่นะเจ๊” พอพูดจบประโยคปุ๊บก็รีบคว้าแขนไวโอลีนออกมาทันที(หรือเรียกว่าฉุดเลยก็ได้) พอออกมาจากห้องผู้ป่วยฉันก็รีบดุ้มๆมาที่รถอย่างเดียวเลย

“นี่เราจะไปไหนกันหรอ เน็ท” ไวโอลีนถามก่อนจะหยุดเดิน

“เธอไม่ได้เอารถมา แล้วเธอจะกลับบ้านยังไง? “ อ๊ะ! ใช่ จริงสิ ฉันไม่ได้เอารถมาแล้วฉันเดินมาอาคารจอดรถเพื่อ? ไ

“ก็..ก็แท็กซี่ไง นั้นไง พูดปึ๊บก็มาเลย” ดีนะที่ฉันมีไหวพริบพอที่จะแก้ตัว ไม่งั้นยัยนี่คงหาว่าฉันเป็นคนแก่แน่นอน หลงๆลืมๆ

“...เดี๋ยวสิ” ยัยไวโอลีนดึงแขนฉันก่อนที่กำลังจะแหกปากเรียกแท็กซี่ด้วยภาษาอังกฤษแบบเบสิก

“หือ?”

“แกรู้หรอว่าบ้านเจ๊นาช่าอยู่ส่วนไหนของเวียนนา”

“นั้นดิ ฉันไม่รู้... แล้วเราจะกลับบ้านไงดีอ่ะหรือจะไปซื้อชุดมาเปลี่ยนแล้วอาบน้ำที่ห้องน้ำสาธารณะดี”

“- - แน่ใจนะว่านั่นคือความคิดที่กลั่นออกมาจากสมองส่วนกึ๋นของแกแล้วน่ะ”

“พูดงี้เลยหรอT T แล้วจะให้ทำไงล่ะคะคุณเพื่อนนน”

“ก็เรามีเจ้าถิ่นอยู่แล้วนี่นา^^” ฉันหันไปมองหน้าไวโอลีนก่อนที่จะหันหน้าไปตามสิ่งที่ไวอินมองอยู่ในขณะนี้ ผู้ชายที่เดินตามเรามาอยู่ไม่ห่างนัก เสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆกับกางเกงบ็อกเซอร์สีน้ำตาลและรองเท้าคัทชูสีน้ำตาลเงาวับ (บอกตรงมันไม่มีอันไหนไปด้วยกันได้เลยนะ ฉันว่า) ท่าทางคงกำลังมองหาพวกเราอยู่แน่เลย ดูสิหน้าบูดเชียว สงสัยคงได้รับคำบัญชาอะไรสักอย่างจากเจ๊แน่เลย

“เฮ้!!”พอเค้ามองหาพวกเราจนเจอก็ตะโกนซะคนแถวนี้หันมามองเลยที่เดียว พนันได้เลยว่าอีกไม่นานก็จะมีคนกรู่เข้าไปของลายเซ็น ถ่ายรูป นั้นไงๆ ว่าละ

“คิกๆ” ไวโอลีนหลุดหัวเราะแล้วใบหน้าก็แดงก่ำจนต้องเอามือมาปกปิดใบหน้า แต่สักพักนางก็ชะงักแล้วหันมามองฉัน

“นี่ เน็ต ช่วงนี้แกได้เปิดโซเชียลบ้างปะ”

“ไม่อ่ะ คงไม่มีใครติดต่ออะไรฉันอยู่แล้วแหละ นอกจากแกฉันก็ไม่มีใครแล้วนี่หว่า”ฉันกะจะกอดคอยัยไวอิน แต่ยัยนี่ดันหนี เชอะ!

“อืม ดีแล้ว”

“แฮ่กๆ กว่าจะออกจากฝูงชนมาได้แทบอ้วก” และแล้วตัวทำลายความเงียบก็มา

“รถฉันอยู่ทางโน่นน่ะ ไปกันเถอะก่อนที่จะมีใครมาเห็นเข้า” เขาพูดแล้วจับมือเราทั้ง2คน แต่นี้มันหมายความว่า แอบแต๊ะอั๋งกันนี้

“เอ่อ...นี่ เดี๋ยวฉันรอตรงนี้แหละ แล้วนายขับรถมารับฉันละกัน”

“โอเค” อะไรจะรีบขนาดนั้น กลัวแฟนคลับขนาดนั้นเลย?

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา