snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก
เขียนโดย Gampoo
วันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.23 น.
แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 22.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) โซเชียล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เฮ้!! อะไรเนี่ย เธอทำกับผู้มีพระคุณแบบนี้ได้ยังไง...อ๋อ!!” ยังมาอ๋ออีก แถมมองด้วยสายตาโรตจิต เฮนไตอีก น่า...น่าตบ!!
“ไปกันเถอะไวโอลีน ตอนเย็นเดี๋ยวมาเยี่ยมใหม่นะเจ๊” พอพูดจบประโยคปุ๊บก็รีบคว้าแขนไวโอลีนออกมาทันที(หรือเรียกว่าฉุดเลยก็ได้) พอออกมาจากห้องผู้ป่วยฉันก็รีบดุ้มๆมาที่รถอย่างเดียวเลย
“นี่เราจะไปไหนกันหรอ เน็ท” ไวโอลีนถามก่อนจะหยุดเดิน
“เธอไม่ได้เอารถมา แล้วเธอจะกลับบ้านยังไง? “ อ๊ะ! ใช่ จริงสิ ฉันไม่ได้เอารถมาแล้วฉันเดินมาอาคารจอดรถเพื่อ? ไ
“ก็..ก็แท็กซี่ไง นั้นไง พูดปึ๊บก็มาเลย” ดีนะที่ฉันมีไหวพริบพอที่จะแก้ตัว ไม่งั้นยัยนี่คงหาว่าฉันเป็นคนแก่แน่นอน หลงๆลืมๆ
“...เดี๋ยวสิ” ยัยไวโอลีนดึงแขนฉันก่อนที่กำลังจะแหกปากเรียกแท็กซี่ด้วยภาษาอังกฤษแบบเบสิก
“หือ?”
“แกรู้หรอว่าบ้านเจ๊นาช่าอยู่ส่วนไหนของเวียนนา”
“นั้นดิ ฉันไม่รู้... แล้วเราจะกลับบ้านไงดีอ่ะหรือจะไปซื้อชุดมาเปลี่ยนแล้วอาบน้ำที่ห้องน้ำสาธารณะดี”
“- - แน่ใจนะว่านั่นคือความคิดที่กลั่นออกมาจากสมองส่วนกึ๋นของแกแล้วน่ะ”
“พูดงี้เลยหรอT T แล้วจะให้ทำไงล่ะคะคุณเพื่อนนน”
“ก็เรามีเจ้าถิ่นอยู่แล้วนี่นา^^” ฉันหันไปมองหน้าไวโอลีนก่อนที่จะหันหน้าไปตามสิ่งที่ไวอินมองอยู่ในขณะนี้ ผู้ชายที่เดินตามเรามาอยู่ไม่ห่างนัก เสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆกับกางเกงบ็อกเซอร์สีน้ำตาลและรองเท้าคัทชูสีน้ำตาลเงาวับ (บอกตรงมันไม่มีอันไหนไปด้วยกันได้เลยนะ ฉันว่า) ท่าทางคงกำลังมองหาพวกเราอยู่แน่เลย ดูสิหน้าบูดเชียว สงสัยคงได้รับคำบัญชาอะไรสักอย่างจากเจ๊แน่เลย
“เฮ้!!”พอเค้ามองหาพวกเราจนเจอก็ตะโกนซะคนแถวนี้หันมามองเลยที่เดียว พนันได้เลยว่าอีกไม่นานก็จะมีคนกรู่เข้าไปของลายเซ็น ถ่ายรูป นั้นไงๆ ว่าละ
“คิกๆ” ไวโอลีนหลุดหัวเราะแล้วใบหน้าก็แดงก่ำจนต้องเอามือมาปกปิดใบหน้า แต่สักพักนางก็ชะงักแล้วหันมามองฉัน
“นี่ เน็ต ช่วงนี้แกได้เปิดโซเชียลบ้างปะ”
“ไม่อ่ะ คงไม่มีใครติดต่ออะไรฉันอยู่แล้วแหละ นอกจากแกฉันก็ไม่มีใครแล้วนี่หว่า”ฉันกะจะกอดคอยัยไวอิน แต่ยัยนี่ดันหนี เชอะ!
“อืม ดีแล้ว”
“แฮ่กๆ กว่าจะออกจากฝูงชนมาได้แทบอ้วก” และแล้วตัวทำลายความเงียบก็มา
“รถฉันอยู่ทางโน่นน่ะ ไปกันเถอะก่อนที่จะมีใครมาเห็นเข้า” เขาพูดแล้วจับมือเราทั้ง2คน แต่นี้มันหมายความว่า แอบแต๊ะอั๋งกันนี้
“เอ่อ...นี่ เดี๋ยวฉันรอตรงนี้แหละ แล้วนายขับรถมารับฉันละกัน”
“โอเค” อะไรจะรีบขนาดนั้น กลัวแฟนคลับขนาดนั้นเลย?
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ