snow marry แต่งงานกันเถอะที่รัก

“ถ้าเพลียล่ะก็ใช้ไหล่ผมก็ได้นะครับ^^” ตานี่พูดอย่างเดียวไม่พอยังจับหัวฉันไปซบไหล่เค้าอีก มันเกินไปแล้วนะ ฉันพยายามดันหัวออกมาแต่ด้วยมือพลังกาวยู๊ฮูฟิวชั่นกับพลังเซนเซย่าของโงกุนทำให้ฉันไม่ประสบผลสำเร็จตามเป้าหมายเหอะๆ - - ฉันได้แต่ค้อนตามองไปที่นายคาร์ลัสเจ้าขี้เก๊กพลังกาวยู๊ฮูเซนเซย่า ถ้าฉันทะเลาะกับเพื่อนเพราะเรื่องนายนะ น่าดุ!

“โกธรผมหรอครับ ฮ่าๆ มันไม่ใช่ความผิดผมนะ” อะไรกันน่ะ ขนาดหัวเราะยังเก๊กหล่อเลยเรอะ- - พ่อคุณทำไมทำอะไรก็เก๊กยะ แต่ตานี่หัวเราะแล้วรู้สึกเหมือนทุกอย่างมีสีสันขึ้นมาเลยนะ... เฮ้ย ฉันเอาความคิดนั่นมาจากไหนน่ะ

“แล้วสรุปบัตรเชิญของผม พวกคุณจะไปกันรึป่าวครับเนี่ย” - - ตานี่คิดอะไรอยู่น่ะ คนป่วยมีตั้ง2คน ยังจะมาถามเรื่องเที่ยวอีก ฉันคนนึงล่ะที่จะไม่ไป

“......ขอ...” จู่ๆเสียงเจ๊นาตาชาก็ดังขึ้น เล่นทำให้คนในห้องสะดุ้งกันเลยทีเดียว ฉันที่กำลังเคลิ้มหลับบนไหล่นายมือกาวยู้ฮูพลังเซนเซย่าก็สะดุ้งไม่แพ้คนข้างๆเลย

“อ่ะนี่ “ ฉันยื่นเค้กให้เจ๊นาตาชา เค้กชาเขียวเชียวนะ (พอดีนายคาร์ลัสซื้อมาตอนก่อนที่หมอจะพาเจ๊เข้ามาพักฟื้น

“- -“ ดูเหมือนเจ๊จะไม่ชอบเค้กนะ ดูจากสีหน้าที่เจ๊เค้าตอบรับมาคือ มันไม่ใช่อ่ะ แล้วเจ๊จะเอาอะไร

“มองหน้าฉันอย่างนั่นหมายความว่าไงน่ะเจ๊ คนอุตส่าหวังดีแท้ๆ”

“555 เธอนี่ตลกดีนะ” เจ๊หัวเราะในลำคอ

“ยังไง”

“คนที่พึ่งฟื้น เค้าต้องดื่มน้ำสิ เธอไม่เคยดูหนังหรอ” เอ่อ...นั่นดิ ทำไมคิดไม่ได้นะฉัน

“แล้วเจ๊จะยังไปกับนายคาร์ลัสนี่อยู่รึป่าว”

“ฉันเป็นขนาดนี้แล้ว ฉันคงจะไปไหวหรอกนะ น่าเสียดายจังเลนเนอะ พี่คลอเรีย..เนอะๆๆๆ” ก็รู้อยู่หรอกนะว่าเสียดายแต่เก็บอาการหน่อยก็ดีนะ ทำหน้าตาไม่พอยังหันหน้าไปกุมมือน้าคลอเรียแล้วก็ประสานเสียงเนอะๆกันอีก นี่หรือคนป่วย- -

“ไวโอลีน เธอจะไปกับฉัน...ใช่มั้ย”ฉันขยิบตาเป็นการส่งซิกให้เพื่อนว่า ต้องไปนะๆๆ

“แต่ว่า...” ยัยเพื่อนบ้ามัวรออะไรเล่า มีโอกาสแล้วไม่คว้าเดี๋ยวก็มาแมวขาบไปหรอก

“ไปเถอะไวโอลีน เราก็โตๆกันแล้ว ไม่ต้องมีใครมาดูแลหรอกน่า มีโอกาสแล้วนี่นะ” เจ๊บอกแล้วทำมือไล่ๆเราให้ออกไป

“ไปตอนนี้เลยหรอ” ยัยนี้คงยังไม่ได้เตรียมตัวสินะ ดูจากชุดแล้ว เหมือนพึ่งตื่นนอน... เหมือนฉันเลย พูดถึงเรื่องตื่นนอน

“นี่!!! ออกไปให้ห่างๆฉันเลยนะ โรคจิต” ลืมไปว่าชุดนอนฉันมันวาบหวิวเกินไป มองทีแทบจะเห็นถึงไขสันหลังเลยทีเดียว

“เฮ้!! อะไรเนี่ย เธอทำกับผู้มีพระคุณแบบนี้ได้ยังไง...อ๋อ!!”