(Why) ทำไมต้องเป็นมึง ??
9.5
เขียนโดย Kirua
วันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.52 น.
6 ตอน
2 วิจารณ์
10.62K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 11.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความWhy ทำไมต้องเป็นมึง ตอนที่ 4 100%
“ นายรู้จักปาร์มด้วยเหรอ “ ไทยิงคำถามทันทีที่เดินออกมาจากสนามบาส
“ เปล่า อ่ะ “ ผมตอบกลับไป
“ อ้าว แล้วไปพูดเหมือนรู้จักกัน “ ไทถามอีก
“ เห็นมันพูดเหมือนสนิทกันเลยลืมตัวอ่ะ “ ผมบอกกลับอีกครั้ง
สุดท้ายความหวังจะเข้าชมรมการ์ตูนก็ดับวูบ เนื่องจากป้ายที่แปะไว้หน้าห้องว่าเต็ม มันคงเพราะไอ้นั้นคนเดียวสินะที่ทำให้ผมเสียเวลา ไม่รู้ว่าไอ้ปาร์มกับไอ้นั่นมันเป็นเพื่อนกันได้ไง นิสัยก็ต่างกันเหมือนเป็นคนละขั้ว ไอ้ปาร์มนั่นมันก็นิสัยดี มีน้ำใจ แถมยังเป็นกันเองอีก ผิดกับไอ้นั่น หน้าตาดีจริงแต่นิสัยเลวปากชอบหาเรื่องแถมยังไม่มีสมบัติผู้ดีอีก
วันนี้ทั้งวันผมกับไทต่างเดินหาชุมรมที่เหลืออยู่แต่มันเต็มหมดแล้วยกเว้นบาสเก็ตบอล ชิ…ฝันไปเถอะว่าผมจะเข้าไอ้นายคนนี้มันจะไปเข้าถึงจะมีอยู่ชมรมเดียวกับไอ้นั่น โอ้ยยยยยย หิวข้าว
“ นายเอาไงดีเหลือชมรมเดียวแล้วนะ “ ไทถามเสียงสั่นๆ
“ ยังไงนายก็ไม่เข้า หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่เข้า “ ผมค้านหัวชนฝา
ไทมองผมด้วยสายตาละเหี่ยใจ คงคิดว่าผมจะยอมใจอ่อนเข้าไปอยู่กับไอ้นั่นแน่ มีหวังได้ฆ่ากันตายไปข้าง
“ ไท ที่นี่เลิกเรียนกี่โมงอ่ะ “ ผมถามไทด้วยความสงสัยเพราะว่าผมจะได้รอไอ้ชายน้ำนั่น
“ สักบ่ายสองกว่าๆ น่ะ “ ไทตอบ
ผมยกโทรศัพท์ขึ้นดูเวลา นี่มันจะจวนเวลาบ่ายสองโมงครึ่งแล้วผมต้องรีบไปก่อนไอ้นั่นเดี้ยวหาว่าผมมาไม่ตรงเวลา
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงลายไทเดินไปทางเดินอาหาร แต่ผมสงสารไทอยู่เหมือนกันนะ เพิ่งเปิดเรียนใหม่เองได้เห็นด้านมืดของผมไปเยอะเลย
“ นายใจเย็นๆ ก็ได้โรงอาหารอยู่ตรงหน้าเอง “ ไทบอกผมในขณะที่ผมกำลังลากไทอยู่
“ ขอโทษ นายรีบอ่ะ “ ผมรีบขอโทษ
“ ไม่เป็นไร “ ไทบอก
“ นาย ไทหิวข้าวอ่ะ “ ไทบอกด้วยน้ำเสียอ่อยๆ
“ รอก่อนนะ เดี๋ยวนายขอจัดการไอ้นั่นก่อน แล้วเราค่อยไปหาไรหม่ำกัน นายก็หิวขึ้นแล้วเหมือนกัน แต่อารมณ์โกธรมันมากกว่า “
“ ไง กำลังบ่นอะไรถึงกูอยู่ ฮื้ม “
ผมถึงกับสะดุ้งโหยง ไอ้นั่นมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยแถมยังมาแอบฟังผมอีกนะเหรอ
“ มึงเนี่ยไรมารยาทจริงๆ เลยนะ มาแอบฟังคนอื่นเขาคุยกันเหรอ ชั่วร้ายมาก “ ผมหันหลังกลับตอบไปเสียงหวาน เห้ย เสียงเข้ม
“ ใครแอบฟังมึง กูไม่อยากจะฟังหรอกนะถ้ามึงไม่ได้บ่นถึงกูน่ะ “ ไอ้นั่นตอบกลับมาด้วยสีหน้ายียวนกวนประสาท
ไอ้นายใจเย็นๆ ใจเย็นๆ คิดอะไรที่มันเย็นๆ เข้าไว้ ไม่งั้นมึงได้ตีกับไอ้นั่นแน่ ใจเย็นๆๆ
“ พอเถอะไอ้ชายน้ำ เพิ่งจะเคยเห็นหน้ากันก็ทะเลาะกันเลยเหรอ ปกติมึงไม่ใช่คนแบบนี้นะไอ้ชายน้ำ “
เสียงไอ้ปาร์มแทรกขึ้นมาขัดจังหวะสมรภูมิรบระหว่างผมกับไอ้เหี้ยนั่นอย่างจัง
“ ไอ้ปาร์ม เดี๋ยวนะ ไอ้นั่นชื่ออะไรนะ บอกกูอีกทีสิ “ ผมต้องให้ไอ้ปาร์มทวนชื่อเมื่อกี่อีกรอบ ชายน้ำ น่ะเหรอ ล้อเล่นรึเปล่าชื่อไม่น่าจะเหมาะกันเลย น่าจะชื่อไอ้มารยาททรามมากกว่า
“ ทำไม !! ชื่อกูมันแปลกมากรึไง “ ไอ้ชายน้ำอะไรนั้นพูดแทรกขึ้นมา
“ มันไม่แปลกหรอก ถ้ามันไม่ใช่ชื่อของมึง “ ผมตอบกวนประสาทกลับ
“ แล้วมึงล่ะ ชื่อมึงดีนักแหละ ชื่อ ทนาย เหรอ หึ ไม่เหมาะกับหน้ามึงเลยมึงน่าจะชื่อไอ้เหี้ยมากกว่านะ “
ชิชะ!! มาว่าชื่อกูไม่เหมาะกะหน้าเลยเหรอเรื่องนี้มีสวย
“ นาย!! “ ไทเรียกชื่อผมอย่างดังและรั้งผมไว้
“ ทำไมไท “ ผมถามกลับอย่างหัวเสีย
“ ไปกันเถอะไทหิวข้าวแล้ว “ ไทรีบพูดตัดพ้อ
“ รอเดี๋ยว “
ตอนนี้ผมคิดแผนการที่จะเอาชนะไอ้นี่ได้แล้ว ค่อยดูสิจะทำให้เสียหน้าเลยคอยดู!!
“ ไอ้น้ำ กูขอท้ามึงวันเสาร์นี้มาที่ผับ XXXXX ถ้ามึงกล้าจริงล่ะก็มาดวลกันหน่อยมั้ยล่ะแข่งกันกินเหล้า แต่ถ้าไม่กล้าจริงก็บอกมาตั้งแต่ตอนนี้เลยกูจะได้รู้ว่ามึงปวดแหก!! “ ผมพูดด้วยการประชดประชันเน้นประโยคหลังอย่างชัดเจน
พอไอ้น้ำมันได้ยินกลับส่งสียงในลำคอ หึๆๆ ส่วนปาร์มก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ
“ กูไม่เสียเวลาไปตามที่มึงบอกหรอกไอ้นาย “
“ ทำไม!!! “ ผมถามกลับอย่างหัวเสีย
“ เพราะคนที่แพ้ก็คือมึง “ ไอ้น้ำพูดด้วยความมันใจ
“ ไม่มีทางคนอย่างกูไม่มีทางแพ้คนอย่างมึงหรอก ”
“ ได้ถ้ามึงอย่างลองกูก็สนองให้ “
“ งั้นก็ดี ไปเตรียมตัวมาเสาร์นี้เจอกัน สามทุ่มเจอกัน!!! “
พอพูดจบผมก็เดินหล่อใส่ไอ้น้ำนั่นด้วยความสะใจ
“ นาย เหล้าคือไรอ่ะ “ ไทเอ่ยถามขึ้นเมื่อพวกเราทั้งคู่มาถึงหน้าโรงเรียน
“ เหล้าก็คือ น้ำที่เอาไว้ดื่มอ่ะ แต่ไทไม่ต้องดื่มนะมันไม่ดี “ ผมบอกด้วยความห่วงใย
“ อ้าวถ้าเหล้าไม่ดีแล้วนายท้าน้ำดื่มทำไมอ่ะ “ นายถามด้วยความส่งสัยอีกครั้ง
“ เอาเป็นว่ามันไม่ดีก็แล้วกันไทก็อย่าไปลองล่ะ “
อืมๆๆ
“ งั้นไปกินข้าวกันเถอะ “
2 Be Con
++++++++++++++++++++++
อัพเต็มแล้ววววววววววววววววว
“ นายรู้จักปาร์มด้วยเหรอ “ ไทยิงคำถามทันทีที่เดินออกมาจากสนามบาส
“ เปล่า อ่ะ “ ผมตอบกลับไป
“ อ้าว แล้วไปพูดเหมือนรู้จักกัน “ ไทถามอีก
“ เห็นมันพูดเหมือนสนิทกันเลยลืมตัวอ่ะ “ ผมบอกกลับอีกครั้ง
สุดท้ายความหวังจะเข้าชมรมการ์ตูนก็ดับวูบ เนื่องจากป้ายที่แปะไว้หน้าห้องว่าเต็ม มันคงเพราะไอ้นั้นคนเดียวสินะที่ทำให้ผมเสียเวลา ไม่รู้ว่าไอ้ปาร์มกับไอ้นั่นมันเป็นเพื่อนกันได้ไง นิสัยก็ต่างกันเหมือนเป็นคนละขั้ว ไอ้ปาร์มนั่นมันก็นิสัยดี มีน้ำใจ แถมยังเป็นกันเองอีก ผิดกับไอ้นั่น หน้าตาดีจริงแต่นิสัยเลวปากชอบหาเรื่องแถมยังไม่มีสมบัติผู้ดีอีก
วันนี้ทั้งวันผมกับไทต่างเดินหาชุมรมที่เหลืออยู่แต่มันเต็มหมดแล้วยกเว้นบาสเก็ตบอล ชิ…ฝันไปเถอะว่าผมจะเข้าไอ้นายคนนี้มันจะไปเข้าถึงจะมีอยู่ชมรมเดียวกับไอ้นั่น โอ้ยยยยยย หิวข้าว
“ นายเอาไงดีเหลือชมรมเดียวแล้วนะ “ ไทถามเสียงสั่นๆ
“ ยังไงนายก็ไม่เข้า หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่เข้า “ ผมค้านหัวชนฝา
ไทมองผมด้วยสายตาละเหี่ยใจ คงคิดว่าผมจะยอมใจอ่อนเข้าไปอยู่กับไอ้นั่นแน่ มีหวังได้ฆ่ากันตายไปข้าง
“ ไท ที่นี่เลิกเรียนกี่โมงอ่ะ “ ผมถามไทด้วยความสงสัยเพราะว่าผมจะได้รอไอ้ชายน้ำนั่น
“ สักบ่ายสองกว่าๆ น่ะ “ ไทตอบ
ผมยกโทรศัพท์ขึ้นดูเวลา นี่มันจะจวนเวลาบ่ายสองโมงครึ่งแล้วผมต้องรีบไปก่อนไอ้นั่นเดี้ยวหาว่าผมมาไม่ตรงเวลา
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงลายไทเดินไปทางเดินอาหาร แต่ผมสงสารไทอยู่เหมือนกันนะ เพิ่งเปิดเรียนใหม่เองได้เห็นด้านมืดของผมไปเยอะเลย
“ นายใจเย็นๆ ก็ได้โรงอาหารอยู่ตรงหน้าเอง “ ไทบอกผมในขณะที่ผมกำลังลากไทอยู่
“ ขอโทษ นายรีบอ่ะ “ ผมรีบขอโทษ
“ ไม่เป็นไร “ ไทบอก
“ นาย ไทหิวข้าวอ่ะ “ ไทบอกด้วยน้ำเสียอ่อยๆ
“ รอก่อนนะ เดี๋ยวนายขอจัดการไอ้นั่นก่อน แล้วเราค่อยไปหาไรหม่ำกัน นายก็หิวขึ้นแล้วเหมือนกัน แต่อารมณ์โกธรมันมากกว่า “
“ ไง กำลังบ่นอะไรถึงกูอยู่ ฮื้ม “
ผมถึงกับสะดุ้งโหยง ไอ้นั่นมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยแถมยังมาแอบฟังผมอีกนะเหรอ
“ มึงเนี่ยไรมารยาทจริงๆ เลยนะ มาแอบฟังคนอื่นเขาคุยกันเหรอ ชั่วร้ายมาก “ ผมหันหลังกลับตอบไปเสียงหวาน เห้ย เสียงเข้ม
“ ใครแอบฟังมึง กูไม่อยากจะฟังหรอกนะถ้ามึงไม่ได้บ่นถึงกูน่ะ “ ไอ้นั่นตอบกลับมาด้วยสีหน้ายียวนกวนประสาท
ไอ้นายใจเย็นๆ ใจเย็นๆ คิดอะไรที่มันเย็นๆ เข้าไว้ ไม่งั้นมึงได้ตีกับไอ้นั่นแน่ ใจเย็นๆๆ
“ พอเถอะไอ้ชายน้ำ เพิ่งจะเคยเห็นหน้ากันก็ทะเลาะกันเลยเหรอ ปกติมึงไม่ใช่คนแบบนี้นะไอ้ชายน้ำ “
เสียงไอ้ปาร์มแทรกขึ้นมาขัดจังหวะสมรภูมิรบระหว่างผมกับไอ้เหี้ยนั่นอย่างจัง
“ ไอ้ปาร์ม เดี๋ยวนะ ไอ้นั่นชื่ออะไรนะ บอกกูอีกทีสิ “ ผมต้องให้ไอ้ปาร์มทวนชื่อเมื่อกี่อีกรอบ ชายน้ำ น่ะเหรอ ล้อเล่นรึเปล่าชื่อไม่น่าจะเหมาะกันเลย น่าจะชื่อไอ้มารยาททรามมากกว่า
“ ทำไม !! ชื่อกูมันแปลกมากรึไง “ ไอ้ชายน้ำอะไรนั้นพูดแทรกขึ้นมา
“ มันไม่แปลกหรอก ถ้ามันไม่ใช่ชื่อของมึง “ ผมตอบกวนประสาทกลับ
“ แล้วมึงล่ะ ชื่อมึงดีนักแหละ ชื่อ ทนาย เหรอ หึ ไม่เหมาะกับหน้ามึงเลยมึงน่าจะชื่อไอ้เหี้ยมากกว่านะ “
ชิชะ!! มาว่าชื่อกูไม่เหมาะกะหน้าเลยเหรอเรื่องนี้มีสวย
“ นาย!! “ ไทเรียกชื่อผมอย่างดังและรั้งผมไว้
“ ทำไมไท “ ผมถามกลับอย่างหัวเสีย
“ ไปกันเถอะไทหิวข้าวแล้ว “ ไทรีบพูดตัดพ้อ
“ รอเดี๋ยว “
ตอนนี้ผมคิดแผนการที่จะเอาชนะไอ้นี่ได้แล้ว ค่อยดูสิจะทำให้เสียหน้าเลยคอยดู!!
“ ไอ้น้ำ กูขอท้ามึงวันเสาร์นี้มาที่ผับ XXXXX ถ้ามึงกล้าจริงล่ะก็มาดวลกันหน่อยมั้ยล่ะแข่งกันกินเหล้า แต่ถ้าไม่กล้าจริงก็บอกมาตั้งแต่ตอนนี้เลยกูจะได้รู้ว่ามึงปวดแหก!! “ ผมพูดด้วยการประชดประชันเน้นประโยคหลังอย่างชัดเจน
พอไอ้น้ำมันได้ยินกลับส่งสียงในลำคอ หึๆๆ ส่วนปาร์มก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ
“ กูไม่เสียเวลาไปตามที่มึงบอกหรอกไอ้นาย “
“ ทำไม!!! “ ผมถามกลับอย่างหัวเสีย
“ เพราะคนที่แพ้ก็คือมึง “ ไอ้น้ำพูดด้วยความมันใจ
“ ไม่มีทางคนอย่างกูไม่มีทางแพ้คนอย่างมึงหรอก ”
“ ได้ถ้ามึงอย่างลองกูก็สนองให้ “
“ งั้นก็ดี ไปเตรียมตัวมาเสาร์นี้เจอกัน สามทุ่มเจอกัน!!! “
พอพูดจบผมก็เดินหล่อใส่ไอ้น้ำนั่นด้วยความสะใจ
“ นาย เหล้าคือไรอ่ะ “ ไทเอ่ยถามขึ้นเมื่อพวกเราทั้งคู่มาถึงหน้าโรงเรียน
“ เหล้าก็คือ น้ำที่เอาไว้ดื่มอ่ะ แต่ไทไม่ต้องดื่มนะมันไม่ดี “ ผมบอกด้วยความห่วงใย
“ อ้าวถ้าเหล้าไม่ดีแล้วนายท้าน้ำดื่มทำไมอ่ะ “ นายถามด้วยความส่งสัยอีกครั้ง
“ เอาเป็นว่ามันไม่ดีก็แล้วกันไทก็อย่าไปลองล่ะ “
อืมๆๆ
“ งั้นไปกินข้าวกันเถอะ “
2 Be Con
++++++++++++++++++++++
อัพเต็มแล้ววววววววววววววววว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ