(Why) ทำไมต้องเป็นมึง ??

Why ทำไมต้องเป็นมึง ตอนที่ 5

    ผมมาโรงเรียนด้วยอาการสะลึมสะลือ ยังดีนะที่ผมพอจะพาตัวเองมาโรงเรียนโดยสวัสดิภาพได้ ไม่งั้นป่านนี้หนังสือพิมพ์ทุกฉบับต้องพาดหัวข่าวตัวโตๆ ว่า

    “ดับอนาถ ตายสยอง นักเรียนชายโรงเรียน XXXX สะดุดทางขึ้นรถตัวเอง หัวฟาดพื้น “

    ผมส่ายหัวไปมาให้กับความคิดงี่เง่าที่จู่ๆ ก็แว้บขึ้นมาในสมองและก้มลงไปผูกสายรองเท้าตัวเอง

    “ โอ๊ยยยย !!! “

    ผมร้องขึ้นอย่างดังเมื่อใครไม่รู้วิ่งมาชนทางด้านหลัง (อีกแล้ว) ทำเอาผมกับกระเป๋าของผมกระเด็นกันไปคนล่ะทิศล่ะทาง ข้าวของเกลื่อนกลาดเต็มถนนในโรงเรียน

    “ ใครเนี่ย ขยันขวางทางจริงๆ เลย “ เสียงขอมมันรู้สึกคุ้นๆ คนนึงเอ่ยขึ้นผมเอามือไปปัดแถวๆ บริเวณที่ถูกชนเมื่อกี้ แล้วรีบหันขวับไปมองเจ้าของเสียงที่ชนผมกระเด็น

    “ มึง !!! “

    “ มึง !!! “

    ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย ผมต้องเจอกับไอ้มารยาททรามอีกแล้วเหรอเหอะ อำรมันจะดวงสมพงษ์กันขนาดนี้เนี่ย

    “ มึงจะหาเรื่องกูแต่เช้าเลยรึไง “ ผมเริ่มพูดก่อนทันที

    “ แล้วมึงล่ะ มาขวางทางกูทำไม “ ไอ้นายพูดพร้อมกันลุกขึ้นมาทำท่าปัดฝุ่นชุดฟอร์มของโรงเรียน

    “ กูเปล่าขวางทาง มึงนั่นแหละที่เป็นคนชนกูเอง ทั้งๆ ที่กูมาก่อนมึง “ ผมเถียงคอเป็นเอ็น

    “ กูมาทางนี้ประจำเหมือนกัน มึงนั่นแหละที่ผิด “

    “ เหอะ !!! “

    ผมพูดด้วยความเบื่อหน่ายอย่างหงุดหงิด

    หัวคิ้วเริ่มหมุนชนกันและจ้องมางไอ้น้ำเขม็งอย่างไม่ละสายตา เอาสิ จะตายกันไปข้างตั้งแต่เช้าเลยใช่มั้ย ได้ กูก็ไม่ยอมคนเหมือนกัน

    ตอนนี้ผมกำลังเล่นเหมจ้องตากับไอ้น้ำอยู่ ส่วนทางนั่นก็ไม่มีแววว่าจะยอมแพ้เหมือนกัน

    “ น้ำ !! “

    เสียงเรียกชื่อไอ้น้ำดังมาจากทางด้านหลังทำให้ผมต้องละสายตาหันไปมองทางต้นเสียง

    “ เฟอร์ “ ไอ้น้ำมันอุทานด้วยเสียงน่าเบื่อหน่าย

    ผมยืนอึ้งกิมกี่อยู่เหมือนเดิมเพราะนายคนนี่ที่ไอ้น้ำเรียกว่าเฟอร์นั้น น่าตาน่ารัก ผมสีทองประกายน้ำตาล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวสวย ดวงตากลมโตนี่มันเหมือนคนญี่ปุ่นชัดๆ

    “ นี่น้ำมายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะ “ เสียงของเฟอร์บอกด้วยความเป็นห่วง

    “ เปล่าช่างเถอะ “ น้ำตอบแล้วเบือนหน้านี้เฟอร์

    “ กูถือว่ามึงแพ้ “ ผมไม่พูดเปล่ายังเอานิ้วขึ้นชี้ไอ้น้ำ

    “ แพ้ ? ? “ ไหนมึงลองทวนประโยคนั่นอีกรอบสิ ไอ้น้ำเดินสาวเท้าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วและโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ

    กูจะเขินทำไมเนี่ย ผมพูดในใจ

    “ ผมผลักมันแล้วเอาหัวโขกใส่หน้าไอ้น้ำที่บังอาจยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ “

    “ โอ๊ยยย !!! “ ไอ้น้ำร้องออกมาอย่างดังและรีบเอามือทั้งสองข้างขึ้นมากุมบริเวณที่ถูกผมทำร้ายเมื่อกี้

    “ น้ำเป็นอะไรมากไหม “ เฟอร์รีบกุลีกุจอเข้ามาหาไอ้น้ำที่ยืนบิดไปบิดมา

    ผมรีบเก็บข้าวของที่กองอยู่เกลื่อนกลาดเต็มพื้นถนนลงกระเป๋าแล้วใส่เกียร์หมาโกยสุดขีด และผมหันไปมองไอ้น้ำที่กำลังหัวเสียได้ที่ แต่ผมถึงกับต้องเบรกเอี๊ยด เมื่อเบื้องหน้าคือไอ้ปาร์มที่กำลังเดินอ่านหนังสืออยู่ และเขาก็ค่อยๆ ละสายตาจากหนังสือ

    “ อ้าวไอ้นาย เจอกันแต่เช้าอีกแล้วนะ “ ไอ้ปาร์มยิ้มให้ผม

    “ อืม “ ฉันแค่นยิ้มให้

    “ แล้วนี้มึงจะรีบไปไหน “ ไอ้ปร์มถามด้วยความสงสัย

    “ ป….เปล่า งั้นกูไปก่อนนะ “

    แต่พอผมจะก้าวเท้าเท่านั้นแหละมันรู้สึกเหมือนมีอะไรไม่รู้รั้งอยู่ทางด้านหลัง ผมได้เอี้ยวตัวไปทางด้านหลังอย่างช้าๆๆ และส่งยิ้มหวานหยดย้อยจนเลี่ยนส่งไปให้

    “ ไงไอ้น้ำ หวัดดีตอนเช้า “ แล้วผมก็ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    “ หวัดดีตอนเช้าเหรอไอ้ตัวแสบ “ เสียงไอ้น้ำกัดฟันพูด

    “ น้ำ !!! “ เสียงเฟอร์บอกแบบดุๆๆ และส่งสายตาปรามไปให้

    เมื่อได้โอกาสผมก็รีบวิ่งแจ้นไปทันทีและก็ไม่ลืมที่จะหันมาแลบลิ้นใส่ให้ไอ้น้ำสักทีสองที

    ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ตัวแสบ…

    ไอ้น้ำบ่นอุบอิบในใจเบาๆๆ

       2 Be Con

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++