ZaHaRa นายอสูรผู้เย็นชา

                          ณ  หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ทางใต้ 

เช้าในวันรุ่ง ซาฮาระ ได้ตื่นขึ้นมา และมองดูแขนข้างซ้ายของตนที่ถูกของมีคมบาดเข้าอย่างลึก ด้วยอาการเจ็บและหมดแรง เขาจึงนอนอยู่เฉยๆ  และอสูรซาฮาระก็ได้ปรากฏตัวต่อหน้าของซาฮาระ และอสูรซาฮาระก็ได้ไช้เลือดของตนหยดไส่บาดแผลของซาฮาระ และบาดแผลของเขาก็ได้หายไป

         '' เป็นยังไงบ้าง เจ้าหนุ่ม ''

         '' ไม่เป็นอะไรมากมันหายแล้วล่ะ แล้วเมื่อคืนเป็นยังไงบ้างและนารูมิล่ะ อสูรซาฮาระ ''

         '' ไม่เป็นอะไรข้าได้ไปส่งนางกลับบ้านแล้ว  แต่ทว่าคืนนี้พวกปีศาจ มันต้องมาหาตัวของข้าอย่างแน่นอน ''

         '' แล้วเราควรทำอย่างไรต่อดีอสูรซาฮาระ ''

         '' เจ้าต้องไปบอกลานางเจ้าหนุ่มซาฮาระ  แล้วเราต้องรีบออกไปจากหมู่บ้านนี้เพื่อไม่ไห้เกิดอันตราย ''

ด้วยความคิดอยู่นานของซาฮาระชายหนุ่ม เพราะเขาไม่เคยจะออกจากหมู่บ้านของตนเลยและด้วยความเป็นห่วงหมู่บ้าน และนารูมิคนที่เขารักเขาก็เลยตอบตกลงกับอสูรซาฮาระไป

         '' งั้นก็ได้ฉันจะออกจากหมู่บ้านนี้ ''

ด้วยการตกลงของซาฮาระทำไห้อสูรซาฮาระ  หายไปกับเสียงลม ที่พัดมาโดนหน้าต่าง  ซาฮาระก็ได้เดินออกจากบ้านของตนเพื่อไปหานารูมิ อย่างเร่งด่วน 

           ''  ก๊อกๆๆๆ......ก๊อกๆๆๆ  '' เสียงเคาะประตูดังขึ้น  ชั่วขณะ ซึ่งทำไห้นารูมิตกใจเล็กน้อย

         ' ใครกันน่ะ ที่มาเคาะประตูบ้านของฉัน '

         '' ฉันเองซาฮาระ  ฉันมาหาเธอช่วยเปิดประตูไห้หน่อยได้ไหม

         ' ได้เดี่ยวฉันไปเปิดเดี่ยวนี้แหละ '

    '' แอ้ดดดดด    ดดดดดด  '' ซาฮาระ  เธอไปไหนมารู้ไหมเมื่อคืนฉันกลัวแทบใจจะขาด  คนบ้า ''  นารูมิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว

         '' ฉันหลับอยู่ที่บ้าน  กว่าจะรู้ว่าเธอโดนพวกปีศาจจับตัวไปพอฉันไปถึง  ปีศาจพวกนั้นก็ตายหมดแล้ว ''

         ' ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเมื่อคืนฉันกลับมาได้ยังไง ' ก็คงเป็นเพราะชายคนนั้นที่ ในหมู่บ้านเขาลือกันว่ามาเพื่อปราบพวกปีศาจน่ะ

'' งั้นหรอก็ดีแล้วแหละที่เธอไม่เป็นอะไร '' ซาฮาระพูดจบก็ได้จับมือนารูมิและดึงเธอเข้ามากอด  อย่างแนบแน่น  และเขาก็ร้องไห้ที่ไหล่ของนารูมิ 

       ' เธอร้องไห้ทำไมซาฮาระ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า '

       '' ฉันเป็นห่วงเธอนะนารูมิ  ขอโทษที่ช่วยเธอไม่ได้ ฉันขอโทด ''

       ' ไม่เป็นไรหรอกฉันเองก็ปลอดภัยนิ  ไม่ต้องเป็นห่วงนะ '

       '' แล้วอิกเรื่องนะนารูมิ ฉันจะออกจากหมู่บ้าน เพื่อไปอยู่ที่อื่นน่ะ ''

       ' ไม่นะซาฮาระฉันไม่ไห้เธอไป  ไม่นะไม่มีทาง '

       '' ฉันมีเหตุผลบางอย่างน่ะเธอเข้าใจฉันนะ ''

       ' ไม่นะฉันไม่ไห้เธอไปซาฮาระ '

ด้วยน้ำตาของทั้งคู่ที่ไหลรินลงมาสู่ไหล่ของทั้งสอง และลมที่พัดเข้ามาหาทั้งคู่พร้อมกับเสียงนกที่ร้อง  ก้อง มันมาพร้อมกับเสียงร่ำไห้ของเขาทั้ง2คน

      ''' ฮือๆๆๆ...ฮือๆๆๆ '''  ' เธอจะทิ้งฉันไปไช่ไหมซาฮาระ ' 

      '' ไม่นะ  ฉันไม่ได้ทิ้งเธอไปแค่มีบางอย่างที่ต้องทำเธอรอฉันนะ ''

      ' เธออาจมีเหตุผลของเธอ ก็ได้ฉันจะไห้เธอไป  แต่ขออย่างนึงได้ไหมซาฮาระ '

      '' ได้สิเธอจะขออะไรล่ะ ''

      '' จูบฉันที จะได้ไหม ''   เสียงของนารูมิพูดออกมาด้วยท่าทางอ่อนโยน

      '' อื่มได้ฉันจะจูบเธอ '' แล้วพวกเค้าทั้ง2ก็ได้ยื่นหน้ามาใกล้กันและเอาริมฝีปากสัมผัสกัน  และจูบกันด้วยความรัก   ........

      ' ฉันจองเธอไว้แล้วนะและนี่คือสัญญาว่าเธอต้องกลับมานะซาฮาระ '

      '' อื้มฉันจะกลับมาถึงตอนนั้น  เรา2คน จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะ และฉันจะไม่ห่างเธออีก ''

      ' สัญญานะ ' '' อื้ม  ฉันฉันยา ''  '' ลาก่อนนะ นารูมิ ''   ' ลาก่อนซาฮาระ ' 

แล้วซาฮาระก็ได้เดินออกจากหน้าบ้านของนารูมิและ จะเดินทางออกจากหมู่บ้าน

' ฉันรักเธอนะซาฮาระรีบๆๆ  กลับมานะ  ฉันจะรอวันที่เรา2คนจะได้อยู่ด้วยกัน '  เสียงตะโกนของหญิงสาวผู้ที่เป็นที่รักของชายหนุ่มกล่าวคำว่ารักและมาพร้อมด้วยเสียงน้ำตา ในบรรยากาศที่หนาวเน็บ  มันทำไห้เขาทั้ง2เสียใจไม่น้อยเลยทีเดียว

  ระหว่างการเดินทางของซาฮาระในครั้งแรกมันทำไห้เขา  ผวาใจขึ้นมาอยู่นิดหน่อยและวั่นใจ  เขาได้เดินทางออกมาในช่วงเช้า ของวัน และเข้าได้มาถึงเมืองของอีกเมือง เพื่อหาอะไรรับประทาน

        ' ว่าไงพ่อหนุ่ม ทานอะไรดี '

        '' ผมขอ เนื้อทองโมชิ หนึ่งชามครับ ขอข้าว2ถ้วย ''

        ' ได้เลยพ่อหนุ่ม รอแปบนึงนะ '

 '' ครับได้เลยครับป้า '' เขาได้นั้งรออาหาร และเขาก็มองเห็น ตะวันที่ไกล้ตกดิน  เขาจึงลองเอ่ยถามป้าคนนั้นดู

       '' ป้าครับพอมีที่พักไหมครับแถวนี้ ''

       ' มีสิพ่อหนุ่ม เดินไป 50 เมตรก็จะเจอโรงเตี้ยมลองหาดูนะ '

'' ได้ครับป้า '' พอได้ไม่นานอาหารก็นำมาเสริฟ  เขาได้รับประทานด้วยความหิวซึ่งไม่ได้ทานอะไรมาแต่เช้า  และเป็นช่วงที่เขาก็ได้สงสัยว่าระหว่างเดินมา  คนในหมู่บ้านนี้ ทำไมผู้คนถึงไม่คุยกันเลยและอิกอย่างพวกเขาเดินเหมือนไม่มีชีวิตแต่เขาก็ไม่ได้เอะ ใจอะไร  ในเวลาที่ซาฮาระได้กินเสร็จ เขาก็ได้เดินไป หาที่พักตามที่ป้าคนนั้นได้แนะนำซาฮาระมา

        30นาทีผ่านไป

เขาได้เดินไปหาจนพบโรงเตี้ยมเล็กๆเก่าๆ ซึ่งพออยู่ได้ตามที่ป้าได้แนะนำมา ซึงเขาไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปทันทีเพื่อ ถามหาห้องที่ยังว่างอยู่ในนั้น

       '' ดีครับยังพอมีห้องว่างไหมครับ '' ซาฮาระเด็กหนุ่มซึ่งเดินไปถามผู้ดูแล โรงเตี่ยม

       '' มีครับเหลืออยู่สามห้องจะรับกี่ห้องดีครับ ''

       '' ผมขอห้องนึงครับ  เท่าไหร่ครับ ''

       '' 340เหรียญครับ ''

       '' นี่ครับ ''

       '' ขอบคุณครับ ''

เมื่อซาฮาระได้ห้องของตนแล้วตนก็ได้ขึ้นห้องของตนไปในลักษณะที่สกปรกพอควรเข้าได้เปิดประตูห้องและรีบอาบน้ำทันที

     '' ท่านโอกะมุระขอรับ  เราเจอเด็กหนุ่มที่ทำสัญญากับซาฮาระแล้วขอรับ มันอยู่ทางใต้ที่เมืองใครเครือของพวกเราขอรับ ''

     '' ได้งั้นเอาพวกที่อยู่ในเมือนั้นจัดการมันไห้หมดเดี่ยวขข้าตามไป ''

     '' เจ้าอสูรซาฮาระ เจ้าตายแน่ ''

     '' ได้ขอรับท่านโอกะมุระ ''

เมื่อซาฮาระได้อาบน้ำเสร็จ เขาก็ได้เตรียมตัวพักผ่อน เพราะเขาได้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว  แต่จู่ๆ ก็ได้ยิ่นเสียงอสูรซาฮาระ ลอยเข้ามาในหู

      '' เจ้าหนู ข้าว่าเจ้าอย่าพึ่งนอนดีกว่า ในนี้มีกลิ่นไอปีศาจ ข้าว่าเราออกจากตรงนี้ดีกว่า ''

      '' อ่าวทำไมล่ะเราเพึ่งจ่ายค่าห้องไปนะ ถ้าอสูรซาฮะระว่าแบบนั้น ผมก็จะไป ''

ซาฮาระก็ได้แต่งตัว ในทันใด และเขาก็ได้ รีบจัดของเเละเตรียมตัวที่จะออกจากที่นั่น  แต่ยังไม่พ้นทางด้านหน้าประตู สักก้าวพวกปีศาจก็ ดักอยู่หน้้าต้นทางเสียแล้ว

      '' นี่เจ้าพวกปีศาจนี่  โอ โห  เต็มเลย  จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ''

เสียงของอสูรซาฮาระก็ได้ลอยมาในหูของซาฮาระ

      '' เจ้าก็ กัดแขนตัวเองไห้เลือดของเจ้าไหลรินและดื่มเลือดตนเองสิ  ข้าจะได้ช่วยได้ ''

'' งั้นก็ได้ '' ซาฮาระรีบเอาปากกัดแขนตัวเองและเขาก็ได้ดื่มเลือดของตนเอง ทันใดนั้น พระจันทร์ก็กลายเป็นสีเลือด มันมาพร้อมกับเสียงที่น่ากลัวอิกแล้ว

      '' ข้าได้เวลาปริชีวิตพวกเจ้าแล้วพวกปีษาจนอกรีดทั้งหลาย  ข้าได้เวลาดื่มเลือดของพวกเจ้าแล้ว '' 

      เสียงก้องของปีศาจมากมาย  เรียกร้องพวกพ้องของตน ไห้เข้าไปโจมตีอสูรซาฮาระ อย่างมากมายและบ้าคลั่งทีเดียว

      '' จัดการเจ้าอสูรตนนี้เร็วพวกเรา  ถ้าใครฆ่ามันได้ ท่านโอกะมุระจะตบรางวัลไห้อย่างงาม ''

เสร็จสิ้นเสียงของปีศาจตนหนึ่ง  เสียงดาบของอสูรซาฮาระก็ได้ดังขึ้นพร้อมกับเสียงปีศาจที่โดนอสูรซาฮาระ ไช้ดาบฟัน แขน  ขาและคอกระเด็นไปคนละทิศละทาง   แต่เพียงไม่นานอสูรซาฮาระก็ได้ ฝ่าวงล้อมของพวกปีศาจมาได้  เขาก็ได้ปริชีวิตพวกปีศาจไปมากมายและเขาก็ได้ดื่มเลือดอาหารของเขา อย่างเอร็ดอร่อย 

             ผ่านไป2 ชั่วโมงกว่าๆ 

      '' ข้าดืมเลือดยังไม่อิ่มเลยสิแต่พวกมันตายหมดแล้วแล้วข้าจะหาเลือดชั้นเลิศจากที่ไหนกันเล่า มาย้อมใจของข้าไห้ชุ่มใจและปอดของข้าไห้เปิดกว้างเพื่อจะได้ ไช้สูดดมไอเลือดที่แสนโอชะนี้มันช่างหอมหวานเสียจริงๆ ''

       '' พวกนี้คงไม่เท่าไหร่สินะ เจ้าซาฮาระอสูรผู้รอดชีวิต ''

เสียงที่พูดออกมาได้ไม่ไกลจากตรงที่อสูรซาฮาระ ที่นั่งดื่มเลือดพวกปีศาจอยู่

      '' เจ้าเองหรอ โอกะมุระ ข้ารอเจอเจ้ามานาน แล้วสิ ''

      '' ทำเป็นปากดีไปเจ้าอสูร ซาฮาระวันนี้แหละ ที่ข้าจะได้ฆ่าเจ้า แทนน้องข้า ''

      ''จะมัวพูดมากทำไมเล่าเจ้าปีศาจ โอกะมุระ ข้านั่งดืมเลือดรอเจ้านานแล้วนะ ''

''' งั้นแกก็ตายซะเจ้าอสูรซาฮาระ '''     '' ย้าาาาาา....ยา้กกกกๆๆๆๆๆๆ.....ย้ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ .ง

            โปรดติดตามตอนต่อไป