ZaHaRa นายอสูรผู้เย็นชา

              ช่วงหนึ่งของคืน  ที่ชายคนนั้นได้หายไปพี้อมกับพระจันทร์ ที่แดงฉานราวกับเลือด   แสงแห่งพระอาทิตย์ ก็เริ่มปรากฎ  ขึ้นมา  ในไม่ช้า  นารูมิและซาฮาระ  ก็ได้ตื่นขึ้นและ ได้งง กับสถานะการของคืนวานว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างง 

          '' นารูมิเป็นยังไงบ้างเธอบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ''

          ' ฉันไม่เป็นอะไรแล้วซาฮาระเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่าล่ะ '

          '' ฉันก็ไม่เป็นอะไรแล้วเรามานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกันเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ''

          ' ก็เมือคืนตอนที่พวกปีศาจจับฉันไปเเล้วเธอก็จับมือฉันไว้แล้วด็จำอะไรไม่ได้อิกเลย '

          '' งั้นเราก็รีบกลับหมู่่บ้านกันเถอะนารูมิ  กลับไปพักผ่อนก่อน  เดี่ยวเราค่อยว่ากันที่หลัง ''

 ' ได้จ๊ะ ' ' งั้นพวเราก็รีบเดินไปกันเถอะ ' พวกเขาทั้งสองคนก็ได้เดินทางกลับหมู่บ้าน ไปโดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างที่ซาฮาระจำได้ก็แค่  เสียงที่ตัวเองเรียกนารูมิครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้สลบไปในตอนนั้น และก็ไม่รู้อะไรอิกเลย  แต่ข่าวลือ  ของชาวบ้านที่นารูมิกับซาฮาระอยู่ ได้พูดกันไห้ลือหูว่ามีปีศาจออกมาอาละวาดเเถวนี้  แต่ไม่รู้อยู่ๆ  พระจันทร์ก็กลายเป็นสีเลือดและไม่นานเสียงกรีดร้องของปีศาจ  ก็ได้หายไปได้ไม่นานพระจันทร์สีเลือดก็ได้จางหายไปพร้อมกับเสียงนั้น

 แต่นารูมิและซาฮาระก็ไม่ได้สนใจอะไรมากพวกเขาก็ได้แยกย้ายไปบ้านของตน 

          ' ไปพักผ่านละบายจ๊ะ  ซาฮาระ '

          '' บาย เดี่ยวเราก็พักผ่านละ ''

หรืออาจจะเป็น อสูรที่เราทำสัญญาในวันนั้น  ตอนนั้นที่เราขอร้องไห้ซาฮาระที่เป็นอสูร  ช่วยทำไห้นารูมิฟื่นขึ้นมา  หรือเพราะอะไรในตอนที่ตื่นมาพวกปีศาจที่เจอในตอนนั้นก็ได้หายไปมันอาจจะเป็นไปได้ก็ได้  ในตอนที่ซาฮาระนึกคิดอยู่นั้น เสียงที่เย็นชาก็ได้ฟื้นขึ้นมาทำไห้เขาได้ยินอิกครั้ง

         '' ซาฮาระ...ซาฮาระ....นี่ข้าเองที่อยู่ในตัวของเจ้า  ข้าเองที่เจ้าทำสัญญา ข้าเองที่เป็นผู้ปริชีวิตพวกปีศาจนอกรีดนั่น   ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ''

เสียงที่กึกก้องเข้ามาในหู ของเด็กหนุ่มที่ดูท่าทางร่างเริงและใจดีคนนั้น ก็ได้สลบลงไป

         '' ไอหนูข้าเอง  ข้าเอง ''

         '' ใครกันที่พูดออกมา นายไช่ไหมอสูรซาฮาระ ''

เมื่อเขาได้เอ่ยขึ้นในความฝัน  อสูรซาฮาระก็ปรากฏร่างไห้เขาได้เห็นอิกครั้ง 

         '' ไช่ข้าเองที่เจ้าได้ทำสัญญากับข้าเอาไว้ ''

         '' นายไช่ไหมที่เป็นคนฆ่าอสูรพวกนั้น เมื่อคืนนี้ ''

         '' ข้าเองที่เป็นคนปริชีวิตพวกมัน  มันทำไห้ข้า ได้ดื่มเลือดอันโอชะ มันย้อมใจคนชอบดื่มอย่างข้าเป็นที่สุด  ห้าๆๆๆๆๆ ''

         '' แล้วนายทำสัญญากับฉันด้วยเหตุผลอะไรกันแน่นอกจากกินเลือดพวกปีศาจนั้นน่ะ ''

ด้วยความสงสัยของเด็กหนุ่มที่ทำสัญญากับอสูร เขาเลยทำไห้อสูรยอมเอ่ยปากขึ้นมา

         '' ก็ข้าฆ่าพวกปีศาจพวกนั้น เพราะข้ารอเจอหัวหน้าของพวกมัน  เพื่อทำการแก้แค้น และรอได้พบกับคนรักของข้า ''

         '' แก้แค้นพวกปีศาจน่ะหรอ  แล้วพวกนั้นมันทำอะไรกับเจ้าล่ะ ''

          มันทำร้ายเพื่อนของข้าพวกของข้าครอบครัวข้า  ฆ่าล้างบางพวกอสูร มีเพียงข้า ที่เหลือรอดกับนางคนรักซึ่งอยู่กับพวกมันมันจับตัวนางไว้ข้าต้องไปช่วยนางไห้ได้

เสียงพูดของอสูรซาฮาระผู้เย็นชาและเยือกเย็นก็ได้หลั่งน้ำตาที่คิดว่าจะไม่ได้เห็นออกมาไห้ซาฮาระผู้เป็นเด็กหมุ่มธรรมดา  เห็น

        '' ก็ได้ฉันจะช่วยนายเอง  แล้วพวกปีศาจมันมีแค่นี้หรออสูรซาฮาระ ''

        '' ไม่ได้มีแค่พวกนี้  มันยังมีหัวหน้าของกลุ่มพวกมันพวกมันมีมากมายหลายเผ่า ซึ่งข้าจะฆ่าล้างบางมันไห้หมดและจะนำตัวนางคนรักของข้ากลับคืนมา ''

        '' อื่ม ''  '' ฉันเองก็จะช่วยสืบหรืออะไรที่ทำได้ช่วยนายเอง ''

ซาฮาระเด็กหนุ่มที่หลับไปก็ได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา  และยังจำเหตุการ์ณพวกนั้นได้ดี  และเขาก็จะพยายามสืบหาพวกปีศาจที่อยู่แถวนั้น  ไห้รู้และไห้อสูรซาฮาระจัดการและจะได้รู้ว่าพวกหัวหน้าและนางคนรักของอสูรซาฮาระอยู่ที่ไหน  นั้นเป็นเวลา4ทุ่มกว่าที่เขาเผลอหลับและได้คุยกับอสูรผู้ทำสัญญา  ซาฮาระจึงเดินออกมา เพื่อดูว่าข้างนอกมีอะไรเพราะพวกเสียงชาวบ้าน พูดกันเสียงดัง

         '' มีอะไรกันหรอครับป้า  คุยอะไรกันเสียงดังเชียว ''

         ' พ่อหนุ่มยังไม่รู้ข่าวหรอ ไม่นานมานี้นารูมิได้ถูกจับตัวไปแล้วนะ พวกอสูรบุกมาที่หมู่บ้านเรา ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่านารูมิมันเป็นยังไงบ้าง '

         '' ป้าพวกปีศาจนั้นมันไปทางไหนป้าบอกผมหน่อยป้า ''

         ' เห็นไปทางตะวันตกเมืองร้างที่พวกปีศาจมันอยู่นั้นแหละ ' 

         ' ไอหนุ่มเองจะไปช่วยมันหรอไม่ไหวหรอก '

         '' ขอบคุณครับป้า ไม่ไหวยังไงผมก็จะไปช่วย ''

ซาฮาระได้ยินจบ เขาก็รีบวิ่งไปเมืองร้างทันทีเเต่เมืองร้างนั้นไม่ไกลมาก ซึ่งไปได้ไม่นานซาฮาระก็ได้พบพวกปีศาจหมู่ ใหญ่พอควร และเขาได้เจอหัวหน้าของพวกมันและได้พบนารูมิสลบอยู่ ตรงโคนไม้ไม่ไกลซึ่งพวกปีศาจจะเอานารูมิมาทำ เครื่องเซ่น แก่ราชาปีศาจ แห่งเมืองร้าง

       '' พวกแกหยุดนะจะทำอะไรนารูมิน่ะปล่อยเธอซะ ''

       '' อะไรของเจ้าหรอไอ้หนุ่ม  มีเหยื่อมาเป็นอาหารว่างแล้วสิ  มา มา  มาไห้ข้ากินซะดีๆ '' 

ไม่นานพวกปีศาจก็ได้โหมกระหนั่มรุมมาที่ ซาฮาระ 

      '' อสูรซาฮาระช่วยด้วยช่วยฉันกับนารูมิทีช่วยฉันด้วย ''

จบเสียงร้องของ ซาฮาระ เขาก็ได้วูบหลับไปและ ลมก็พัดมาอย่างแรง  แสงสีของพระจันทร์ก็กลายเป็นสีเลือดทันทีมันทำไห้พวกปีศาจ  ตกใจและหยุดชะงักไปชั่วขณะ

      '' ข้ามาแล้วซาฮาระ ข้ามาแล้ว  ได้เวลาอาหารของข้าแล้ว หรือ  สีเลือดของพวกเจ้ามันทำไห้ข้าอิ่มใจและพร้อมจะมองตาเจ้าเต็มทนแล้ว เพราะข้าจะได้ดื่มเลือดและดึงหัวใจเจ้ามากินอย่างอร่อยแล้วสิ ''

        '' เจ้าเองหรอไอพวกอสูร  พวกแกหน้าจะตายไปแล้วนิ โดนท่าน  เนียวมารุจอมราชาปีศาจจัดการไปแล้วนิ ''

        '' คนอย่างข้าไม่ตายง่ายๆหรอกเพราะข้า จะรอดืมเลือดพวกปีศาจนอกรีดอย่างเจ้าอยู่ยังไงล่ะ ''

       '' พวกปีศาจเอ๋ย  ฆ่ามันอย่าไห้มันรอดไปได้ ''    ย้าๆๆ........ย้ากกๆๆๆๆ......     

''พระจันทร์วันนี้มันก็สวยเหมือนทุกทีจิงๆ''   จบเสียงของอสูรซาฮาระ  เขาก็ได้ไช้ดาบ ปริชิวิตพวกปีศาจที่โหมเข้ามา อย่างบ้าคลั่ง

       ''' ฟับๆ...ฟับๆ...ฟับๆ '''   เอ้อ..เ่ออก  '' ไม่ไม่จริงมันทำไมเก่งขนาดนี้เอ่อก ''

      '' เหลือเจ้าคนเดียวสินะ  เฮียวดาเงะ  เจ้าปีศาจ นอกรีด '' 

      '' เจ้าอสูรซาฮาระเจ้ายังโหดไม่เปลี่ยนเลยนะ  สมแล้วที่เป็นพวกเผ่าอสูรที่ถูก ท่านเนียวมารุ ฆ่าล้างบาง ''

      '' สักวันเนียวมารุมันจะมาไห้ข้าได้ดื่มเลือดที่แสนชุ่มใจนี้แทนพวกของข้า ''

ทั้งคู่ก็ได้วิ่งเข้ามาหากัน  และไช้ดาบกับอาวุธของตนฟาดฟันกันอย่างไม่หยุดยั้ง  ต่างคนต่างไช้อาวุธที่ตนมีฟาดฟันไส่ร่างของคู่ต่อสู้    เป้ง ๆ  เป้ง   ฟับ  ฟับๆ   เป้ง  ต่อสู้กันได้ไม่นานอสูรซาฮาระก็ได้โดนฟันที่แขนข้างซ้าย ของเขา

       '' เป็นยังไงล่ะซาฮาระ เจ็บไหมล่ะ  แค่นี้มันยังน้อยไปกับที่เจ้าฆ่าพวกของข้า ''

''' ห้าๆๆ ''' ไม่ได้เห็นเลือดตัวเองมานานแล้ว '' ซาฮาระไช้ลิ้นเลียเลือดที่แขนด้านซ้ายของตัวเองที่โดนฟัน

       '' ดื่มเลือดตัวเองก็ช่างอร่อยเสียเหลือเกิน ข้าต้องได้เวลาเอาจิงแล้วสินะ ''

จบเสียงคำพูดของอสูรซาฮาระ ก็ได้วิ่งไปอย่างรวดเร็ว  และได้ไช้ดาบของตนตัดคอ ของ ปีศาจ เฮียวดาเงะ  คอขาด หลุดลงมากับพื้น แล้วเขาก็ได้หยิบร่างของ เฮียวดาเงะขึ้นมาเพื่อรินเลือดที่ไหลบริเวณคอไส่ดาบของเขา เพื่อดื่มเลือดไห้ชุ่มใจ

        '' ข้าบอกแล้ว  ยังไงข้าก็ได้ดื่มเลือดของเจ้า  เลือดของพวกเจ้ามันช่างอร่อยหาอะไรเปรียบมิได้  มันทำไห้ข้าชื่นใจยิ่งนัก  เลือดของเจ้า เฮียวดาเงะ เปรียบเหมือนสุราชั้นดี ที่มีบนโลกมนุษย์จริงๆ ''   '''  ห้าๆๆๆๆๆๆ '''

พอจบการต่อสู้ลง อสูรซาฮาระ ได้ดื่มเลือดอันโอชะจนอิ่ม  เขาก็ได้พา นารูมิ  กลับไปที่หมู่บ้านของเขา   และก็กลับร่างเป็นเด็กหนุ่ม ซาดาระตามเดิม    และพระจันทร์สีเลือดก็ได้กลับกลายเป็นสีขาวสวยสดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

         '' ท่านโอกะมุระขอรับ  เราได้พบเจ้าอสูรที่ เมืองร้างทางใต้ขอรับ มันบอกว่ามันชื่อ ซาฮาระขอรับ และตอนนี้มันได้ปริชีวิตน้องชายของท่าน  ท่าน  เฮียวมารุแล้วขอรับ ''

         '' บัดซบที่สุด  มันอยู่ตรงไหนเเดี่ยวฆ่าจะไปล่าหัวมันเอง  เจ้าอสูรซาฮาร้าาาาาาาาาาาา ''