เหตุใดถึงรักเธอ

3.3

เขียนโดย lambor

วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.54 น.

  10 chapter
  4 วิจารณ์
  14.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 21.12 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ตอนที่4

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ช่วงหลังๆพี่ริเคียวเริ่มจะไม่ค่อยได้สนใจอะไรผมเลยออกจากคอนโดตั้งแต่เช้ากลับมาทีก็ดึกถึงดึกมากวันๆแทบไม่ได้เจอหน้าไม่ได้คุยกัน แต่ผมก็ไม่ได้น้อยหรืออะไรหรอกครับเข้าใจว่าพี่มันอยู่ปีสี่แล้ว แล้วนี่ก็เทอมสุดท้ายแล้วด้วย มีเรื่องยุ่งๆเป็นธรรมดาแล้วไหนจะต้องไปดูแลผับทุกวัน ผมเลยไม่อยากสร้างความเปัญหาให้พี่มันเพิ่ม ก็เลยต้องช่วยเหลือตัวเองโดยนั่งแท็กซี่ไปเรียนเองจนพวกเพื่อนๆสงสัยว่าผมกับพี่ริเคียวทะเลาะอะไรกัน กูไม่ได้ทะเลาะโว๊ยแค่พี่มันมีเรื่องยุ่งๆเยอะก็เท่านั้นเอง หรือว่ามีมันอาจจะโกรธที่ผมไม่ยอมให้พี่มันกดด้วยรึป่าว"เนบิว พี่ริเคียวหายไปไหนว่ะ กูเห็นมึงนั่งแท็กซี่มาเรียนคนเดียวตลอดเลย หรือว่าเลิกกันแล้ว" นั่นปากหรอครับไอฟามเมอร์ ถ้าเลิกกันแล้วกูจะไปซุกหัวนอนที่ไหนล่ะครับบ้านแม่งก็โดนยึดไปแล้ว ทรัพย์สินไม่เหลืออะไรเลยสักอย่าง"ปากมึงนี่ ไปผ่าหมาออกบ้างก็ดีนะ""ฮ่าๆๆ ไปพร้อมกันเลยมึงสองตัวอ่ะ ปากหมาพอๆกันนั่นล่ะ ไปเลยมั้ยเดี๋ยวกูไปส่ง"แหม่ปากมึงไม่หมาเลยนะไอจิ๊กซอร์ พูดมาได้ไม่อายปาก"เนบิว ถ้ากูบอกอะไรมึงมึงจะโกรธกูมั้ยว่ะ แต่ถ้ากูไม่พูดก็เท่ากับว่ากูทำร้ายมึง" มาอารมณ์ว่ะเนี่ยไอนาวกูทำตัวไม่ถูกเลยเชียว"มีอะไรก็พูดมาเถอะ กูก็ไม่ได้ถึงขั้นโลกสวยยอมรับความจริงไม่ได้หรอกนะ" ผมชักอยากจะรู้แล้วสิว่ามันต้องการจะสื่ออะไร"เอ่อ เมื่อวันก่อนกูเจอพี่ริเคียวที่ผับMMGว่ะ กะเด็กผู้ชายตัวเล็กๆยืนกอดกันกลมเลย นัวเนียกันจนแม่งแทบจะรวมร่างกัน" อื้มอึ้งสิครับถึงกลับจุก พูดไม่ออกกันเลยทีเดียวนี่ผมกำลังโดนพี่ริเคียวสวมเขาให้อยู่สินะ ถึงว่าช่วงนี้ไม่ค่อยสนใจผมมีเด็กใหม่นี่เอง"เนบิว เนบิว เนบิว เนบิววววววววววว" โอ๊ยแม่งจะตะดกนทำไมว่ะหูจะแตก"อะไร มึงจะตะโกนหาป๊าป๋ามึงหรอครับไอมาอิ แก้วหูกูแทบแตก""ก็มึงเงียบทำไมล่ะ ก็กลัวมึงช็อคหัวใจวายตาย นี่กูเป็นห่วงมึงนะเนี่ย"มาอิย้ายมานั่งข้างๆผมแล้วกอดคอผมไว้"มึงโอเคมั้ยว่ะเนบิว" ผมไม่โอเคเลยสักนิด อยู่ๆมันก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่ใจแล้วเหมือนน้ำตาจะไหลยังไงก็ไม่รู้"เนบิวกูขอโทษนะที่ทำให้มึงไม่สบายใจ แต่กูไม่อยากเห็นมึงถูกหลอก ถ้ามึงไม่มีที่ไปไปอยู่บ้านกูก่อนก็ได้" เห้อทำไมชีวิตผมถึงต้องเจอแต่เรื่องเลวร้ายแบบนี้นะ แต่จะให้ตัดสินใจเชื่อตอนนี้ก็คงยังไม่ได้ เพราะผมยังไม่ได้เห็นกับตาของตัวเอง ถ้าผมได้เห็นกับตาของตัวเองผมจะเชื่อ"กูไม่ได้เห็นกับตาของกูเอง กูยังไม่อยากปักใจเชื่อว่ะ""เอ่อ กูก็ว่ามึงอาจจะตาถั่วก็ได้นะโว๊ยไอนาว พี่ริเคียวรักไอเนบิวจะตาย" ฟามเมอร์เริ่มพูดแทรกขึ้นมาบ้าง"งั้นเย็นนี้แดกเหล้ากันที่ผับพี่ริเคียว เพื่อจะได้เห็นช็อตเด็ด แล้วพวกมึงจะได้เชื่อกูสักที" ไอนาวยื่นข้อเสนอมา พวกผมเลยตกลงกันตามนั้น จะได้เห็นกับตาของตัวเอง
ตอนนี้ผมแล้วเพื่อนๆยืนอยู่หน้าผับของพี่ริเคียวมันรู้สึกหวิวๆยังไงก็ไม่รู้แหะ กว่าผมจะตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในได้ก็ได้เวลาเกือบจะห้าทุ่มภายในผับอัดแน่นเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตากำลังโยกย้ายกันไปตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ผมแล้วเพื่อนๆเลือกนั่งด้านในสุดของผับเพื่อจะได้เห็นทุกคนได้ทั้งหมด ระหว่างที่รอดูช็อตเด็ดอย่างที่ไอนาวว่า พวกเราก็กินเหล้ากันไปพลาง"เห้ยๆเนบิว เบาๆหน่อยดิว่ะเดียวแม่งก็เมาหรอก" ไอมาอิ รีบมาดึงแก้วเหล้าออกจากปากผม ก็ตั้งแต่นั่งผมเล่นกระดกเอาๆ อย่างกะเหล้าเป็นน้ำเปล่า"เอ่อ เหล้านะโว๊ยไม่ใช่น้ำเปล่า มึงจะรีบเมาไปไหนว่ะ" บ่นกันจังเลยพวกมึงเนี่ย ก็คนมันเครียดนี่หว่า ผมยังนึกไม่ออกเลย ถ้าเจอพี่ริเคียวกับเด็กนัวเนียกันอย่างที่ไอนาวว่าผมจะทำหน้ายังไง"เนบิวๆพี่ริเคียวว่ะ" ขณะที่ผมกำลังจะกระดกอีกแก้วไอฟามเมอร์ก้หันมาเรียกผมเสียก่อนผมหันไปมองตามที่มันบอก มือไม้ชาไปหมดเลยครับชาไปทั้งตัว จุกจนพูดไม่ออก น้ำตาแทบไหลพี่ริเคียวอยู่กะเด็กจริงๆด้วย น่ารักเสียด้วยสิดูจากหน้าตาไม่น่าจะเกิน มอหก กำลังจูบปากมันอย่างดูดดื่มเลยเชียวช่วยสนใจคนรอบข้างด้วยเถอะ เห็นแล้วอายแทนทำอะไรไม่รู้จักเกรงใจคนอื่น หึสงสัยต้งเดินไปทักทายหน่อยแล้วสิ
ระหว่างที่ไอเด็กนั่นเดินไปเข้าห้องน้ำผมลุกขึ้นจากโต๊ะ ด้วยความที่ผมดื่มไปมากพอสมควรเลยทำให้เซจนแทบจะหน้าทิ่มลงพื้น ดีนะที่ไอมาอิประคองไว้ทันไม่งั้นดั้งหักแน่นอน"มึงจะไปไหนว่ะ เนบิวนั่งลงๆ" ไอนาวเดินมาดึงมือผมให้นั่งลงที่เดิมครับ"กูจะไปทักทายพี่ริเคียว ไม่ต้องมาดึงมือกู ปล่อยๆๆๆ" ผมว่าผมคงจะเมาแล้วล่ะอารมณ์ขึ้น อยากต่อยปากคนจัง
ผมเดินเข้าไปหาพี่ริเคียวโดยมีกลุ่มเพื่อนเดินตามมาด้วย คงจะมาห้ามไม่ให้ผมเผลอไปมีเรื่องแล้วสร้างความวุ่นวาย"พี่ริเคียว!" ผมตะหวาดเสียงดังลั่น จนมีคนเริ่มหันมาสนใจทางพวกเรา"อะไร มึงมาทำอะไรที่นี่" พี่ริเคียวหันมาตอบผม"มากินเหล้า แล้วก็มาดูหนังหน้าคนไม่รักษาคำพูดไง ถ้าอยากเลิกกับกูก็บอกดีๆก็ได้ ไม่ต้องมาสำส่อนแบบนี้" ผมตะคอกทุกคำพูดใส่พี่ริเคียว ดูพี่มันทำกับผมดิมานัวเนียกันแบบนี้ ไม่ให้ผมโมโหได้ยังไง นี่ผมเป็นแฟนพี่ริเคียวนะทำแบบนี้ก็เท่ากับว่า พี่ริเคียวไม่ได้รักผมแล้ว"หึ ปากดีนักนะเนบิว กูว่ามึงกลับบ้านไปเถอะ อย่ามายุ่งเรื่องของกู กูจะมีใครก็เรื่องของกู" นี่ผมยุ่งเรื่องของพี่มันหรอ ถ้ารักไอเด็กเหี้ยนี่มากก็เลิกกันเถอะผมไม่อยากใช้แฟนร่วมกันใคร "งั้นมึงกับกูก็เลิกกัน กูจะไปอยู่ที่อื่นเชิญมึงสองคนมีความสุขกันต่อเถอะ" ผมพูดแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น แม่งโคตรเสียความรู้สึกเลยน้ำตาผมไหลออกมาแล้วล่ะเสียใจจนบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าพี่ริเคียวจะทำแบบนี้กับผมได้ แล้วผมจะไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ยบ้านก็ไม่มี สงสัยคงได้นอนข้างถนนแน่เลย
"เนบิวคืนนี้ไปนอนบ้านกูก่อนมั้ย แล้วเหล้าอะมึงเลิกแดกได้แล้ว แม่งแดกเอาๆไม่แบ่งพวกกูเลย" ไอจิ๊กซอเริ่มบ่นผมใหญ่เลยครับ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าโลกมันติ้วๆยังไงก็ไม่รู้"วันนี้กูขอเมาแม่งให้มันลืมสักวันหนึ่งเถอะ" ผมอยากจะลืมทุกอย่างไปให้หมด แต่ยิ่งกินก็ไม่เห็นทำให้ผมลืมอะไรเลยกลับทำให้ผมเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา