time limit
7.2
เขียนโดย takiya
วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.23 น.
4 ตอน
4 วิจารณ์
6,816 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 16.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) death end
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ...เช้าวันหนึ่งก็คงจะเป็นวันปกติของหลายๆคนแต่สำหรับวันนี้มันมีความหมายมาก
ทำไมนะเหรอ ผมหน่ะแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่และวันนี้ผมก็จะสารภาพรักกับเขา
"มาซาโตะ ลงมากินเข้าได้แล้วลูก"
"ครับแม่"
ผมรีบลงไปกินข้าว และขณะนั้นพ่อก็มักจะอ่านหนังสือพิมท์ อยู่ที่โตะทานอาหารพร้อมกับกาแฟนรสโปรด
"เห้อออ ข่าวทุกวันนี้มันมีแต่อาชญากรรมทั้งนั้นเลยนะ โหดร้ายกันจัง"
ผมไม่ไดสนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้หรอก มันอาจจะเป็นเรื่องใกลตัวสำหรับผม คนที่ไม่มีปัญหาอะไรกับใคร
คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
"อ่า งั้นผมไปก่อนนะครับ"
"ไปดีมาดีนะ"
ขณะเดินไปโรงเรียนผมก็ขุ่นคิดเรื่องจะสารภาพรักยังไงอยู่
"เธอจะคิดยังไงกับเรานะ"
"คิดอะไรเหรอจ๊ะ" เด็กสาวผมสีเหลืองทอง นันต์ตาสีฟ้า กับสีผิวที่ขาว
ที่ทำให้ดูน่ารักยิ่งนัก ใช่เขาคือคนนั้นแหละ
"รุ่นพี่ฮารุนะ เปล่า ครับ เปล่าไม่มีอะไร "ผมรีบกลบเกลื่อนก่อนที่จะดูน่าสงสัยไปมากกว่านี้
"เอ๋~ โกหก มาซาโตะเวลาโกหกน่ะหน้าจะแดงทุกทีเลย"เธอหัวเราะเบาๆพร้อมกับยิ้ม ทำให้ผมทำตัวไม่ค่อยถูกเลย
"แล้วจะบอกได้ไหมว่าคิดอะไรอยู่"เธอทำหน้าจริงจังขึ้นมาแบบผิดปกติ
"อ่าครับ ผมจะบอกรุ่นพี่ครับ รุ่นพี่ช่วยรอผมที่หน้าโรงเรียนด้วยนะครับ"ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่ดูเหมือนรุ่นพี่ฮารุนะจะสนใจเราเหมือนกัน มั้งนะ
"จะชวนไปเดทสินะ จะรอนะ"
"เอ่อ นั่นสิครับ "
ณ โรงเรียน
"เห้ยๆมาซาโตะ วันนี้แกก็เดินมากับรุ่นพี่ฮารุนะอีกแล้วนะ ตกลงพวกนายคบกันยังวะ"เสียงจากเด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆที่ดูเหมือนหน้าตาออกกุ้ยๆอยู่ที่ถามด้วยความสงสัย
"ฉันว่าจะสารภาพกันเธอวันนี้แหละ"ผมพูดออกมาอย่างเขินๆหน้าแดงก่ำ และเอามือเกาหัวแก้เขิน
"งั้นโชคดีนะเพื่อน ฮี่ๆเพื่อนตูจะมีแฟนแล้วว"
"อือ ขอบใจนะ"
เลิกเรียน
ผมรีบออกมาจากโรงเรียนมารอเธออยู่ที่หน้าโรงเรียนก่อน ฉันต้องทำไงดีนะต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนดี จริงสิชวนเธอไปสักที่แล้วกัน
30นาทีผ่านไป
"อืม ทำอะไรอยู่นะ"ผมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ข้อมือ และมองเข้าไปในโรงเรียน
"อ๊ะ นั่นไง"
"โทษทีนะมาซาโตะ พอดีต้องช่วยงานประทานนักเรียนหน่ะ"เธอวิ่งมาพร้อมกับตะโกนเสียงดัง นึกว่าจะได้กินแห้วแล้วสะอีกค่อยยังชั่ว ผมมองไปที่เธอและสังเกตถึงความผิดปกติพร้อมกับคำพูดที่ว่า
"มาซาโตะ ระวังงงง"
"เอี๊ยยยด ครึ้งง!?!"
ผมรู้สึกได้เลยว่ามันมีอะไรบางอย่างที่กระแทกเข้าข้างหลังผมอย่างจัง และกระเด็นไปใกลพอประมาณ เครื่องในและกระดูกแตกละเอียด
น่าทุเรศชะมัด ต้องมาตายในสภาพแบบนี้เหรอยังไม่ได้สารภาพออกไปเลยนะ และไม่อยากให้เธอมาเห็นในสภาพแบบนี้เลยแค่พูดยังแทบไม่ได้ โธ่เอ๊ยยยย
"เธอจะคิดยังไงกับฉันกันนะ?"
ทำไมนะเหรอ ผมหน่ะแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่และวันนี้ผมก็จะสารภาพรักกับเขา
"มาซาโตะ ลงมากินเข้าได้แล้วลูก"
"ครับแม่"
ผมรีบลงไปกินข้าว และขณะนั้นพ่อก็มักจะอ่านหนังสือพิมท์ อยู่ที่โตะทานอาหารพร้อมกับกาแฟนรสโปรด
"เห้อออ ข่าวทุกวันนี้มันมีแต่อาชญากรรมทั้งนั้นเลยนะ โหดร้ายกันจัง"
ผมไม่ไดสนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้หรอก มันอาจจะเป็นเรื่องใกลตัวสำหรับผม คนที่ไม่มีปัญหาอะไรกับใคร
คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
"อ่า งั้นผมไปก่อนนะครับ"
"ไปดีมาดีนะ"
ขณะเดินไปโรงเรียนผมก็ขุ่นคิดเรื่องจะสารภาพรักยังไงอยู่
"เธอจะคิดยังไงกับเรานะ"
"คิดอะไรเหรอจ๊ะ" เด็กสาวผมสีเหลืองทอง นันต์ตาสีฟ้า กับสีผิวที่ขาว
ที่ทำให้ดูน่ารักยิ่งนัก ใช่เขาคือคนนั้นแหละ
"รุ่นพี่ฮารุนะ เปล่า ครับ เปล่าไม่มีอะไร "ผมรีบกลบเกลื่อนก่อนที่จะดูน่าสงสัยไปมากกว่านี้
"เอ๋~ โกหก มาซาโตะเวลาโกหกน่ะหน้าจะแดงทุกทีเลย"เธอหัวเราะเบาๆพร้อมกับยิ้ม ทำให้ผมทำตัวไม่ค่อยถูกเลย
"แล้วจะบอกได้ไหมว่าคิดอะไรอยู่"เธอทำหน้าจริงจังขึ้นมาแบบผิดปกติ
"อ่าครับ ผมจะบอกรุ่นพี่ครับ รุ่นพี่ช่วยรอผมที่หน้าโรงเรียนด้วยนะครับ"ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าแต่ดูเหมือนรุ่นพี่ฮารุนะจะสนใจเราเหมือนกัน มั้งนะ
"จะชวนไปเดทสินะ จะรอนะ"
"เอ่อ นั่นสิครับ "
ณ โรงเรียน
"เห้ยๆมาซาโตะ วันนี้แกก็เดินมากับรุ่นพี่ฮารุนะอีกแล้วนะ ตกลงพวกนายคบกันยังวะ"เสียงจากเด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆที่ดูเหมือนหน้าตาออกกุ้ยๆอยู่ที่ถามด้วยความสงสัย
"ฉันว่าจะสารภาพกันเธอวันนี้แหละ"ผมพูดออกมาอย่างเขินๆหน้าแดงก่ำ และเอามือเกาหัวแก้เขิน
"งั้นโชคดีนะเพื่อน ฮี่ๆเพื่อนตูจะมีแฟนแล้วว"
"อือ ขอบใจนะ"
เลิกเรียน
ผมรีบออกมาจากโรงเรียนมารอเธออยู่ที่หน้าโรงเรียนก่อน ฉันต้องทำไงดีนะต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนดี จริงสิชวนเธอไปสักที่แล้วกัน
30นาทีผ่านไป
"อืม ทำอะไรอยู่นะ"ผมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ข้อมือ และมองเข้าไปในโรงเรียน
"อ๊ะ นั่นไง"
"โทษทีนะมาซาโตะ พอดีต้องช่วยงานประทานนักเรียนหน่ะ"เธอวิ่งมาพร้อมกับตะโกนเสียงดัง นึกว่าจะได้กินแห้วแล้วสะอีกค่อยยังชั่ว ผมมองไปที่เธอและสังเกตถึงความผิดปกติพร้อมกับคำพูดที่ว่า
"มาซาโตะ ระวังงงง"
"เอี๊ยยยด ครึ้งง!?!"
ผมรู้สึกได้เลยว่ามันมีอะไรบางอย่างที่กระแทกเข้าข้างหลังผมอย่างจัง และกระเด็นไปใกลพอประมาณ เครื่องในและกระดูกแตกละเอียด
น่าทุเรศชะมัด ต้องมาตายในสภาพแบบนี้เหรอยังไม่ได้สารภาพออกไปเลยนะ และไม่อยากให้เธอมาเห็นในสภาพแบบนี้เลยแค่พูดยังแทบไม่ได้ โธ่เอ๊ยยยย
"เธอจะคิดยังไงกับฉันกันนะ?"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ