True love is not true.

  บทความพิเศษของเอลลี่         
                      "ที่รักของผมทำไรอยู่เหรอเนี่ย"การินถามเอลลี่เเบบอ้อนๆ
                       "ลี่กำลังคิดถึงรินอยู่เลยเเล้วรินเห็นยัยอลิชไหม"
                      "ช่างเเม่นั้นเถอะเเค่ลี่อยู่กับผมผมก็มีความสุขเเล้ว"
                      "ปากหวานจังนะการิน"
                      "ยัยอลิชน่าเบื่อจะตายสู้ลี่ก็ไม่ได้ลี่ของผมน่ารักที่สุดเค้ารักลี่นะรู้ไหมยอมทุกอย่างเลย"
ยอมให้เอลลี่ทุกอย่างเลยเหรอการินยอมเเม้เเต่จะเป็นทาสรักของฉันเหรอ หึหึก้อดีสิ การินอ้อนฉันยังกับเเมวติดเจ้าของ สงสัยมั้ยว่าเราคบกันตอนไหนก็ตอนที่แันเลิกกับเจสันนั้นเเหล่ะฉันก็เลยอ่อยการินเล่นๆแต่ไอ้หมอนี้กับคิดจิงจังขึ้นมา ถึงขั้นยอมที่จะทิ้งยัยอลิชสุดเชยนั้นเลย
                    "อลิชมาเเล้วไปนั่งที่เถอะการิน"
                     "เป็นไงบ้างอลิชมาช้าจังนะวันนี้"
                    "ก็วันนี้ฉันล้มน่ะเจสันเลยช่วยพาไปห้องพยาบาล"
จะ..จะ..เจสันทำไมต้องเป็นยัยนี้ด้วยห๊เจสัน ได้ยินเเบบนี้สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้คือเกลียดเทอยัยอลิชฉันเกลียดเทอ เทอกำลังจะเเย้งเจสันไปจากฉัน ฉันยอมให้เจสันคบคนอื่นได้เเต่ไม่ใช่ยัยนี้
                   "เป็นอารัยหรือป่าวเอลลี่"
                   "มะ..มะ..มีอารัยหรอกลิชไปนั่งที่เถอะเออการินบ่นว่าคิดถึงนะ"
                   "จ้าๆๆ"
เจสันนายทำให้ฉันหึง ฉันจะต้องทำให้นายไม่เหลือสาวเลยสักคนจนเทอต้องกลับมาง้อฉัน! ในขณะที่ฉันเห็นอลิชนั่งระรื่นอยู่กับการินอยู่ฉันก็คิดเเผนชัวขึ้นมา เทอจะต้องตายยัยอลิช!(หวงเเรงไปไหม)
                "อลิชไปซื้อโกโก้ปั่นกันเถอะกว่าอาจาร์ยจะมาฉันว่าอีกนะไปด้วยกันไหมการิน"
                 "ไปสิกำลังหิวนี่น๊าเอลลี่ชวนได้ถูกเวลามากเลย"
                "อลิชไปด้วยกันไหม"
               "ใช่ๆไปด้วยกันไหมอลิช"
               "ไม่หรอกฉันเจ็บขา"อลิชตอบเเบบไม่มีเเรงสงสัยจะเหนื่อยกับการเดินมาห้องเรียนมั้ง
                "งั้นเดี๋ยวฉันซื้อมาฝากนะแก"
ฉันเดินออกมากลับการินสองคนหวังจะให้การินไปซื้อยาเบื่อหนูมาให้แันเลยบอกการินว่าฉันจะไปซื้อน้ำให้การินออกไปหาซื้อยาเบื่อหนูมาให้ฉัน เสร็จฉันเเน่อลิช!
                "รินที่รักบ้านเค้าหนูเยอะมากเลยอ่ะไปวื้อยาเบื่อหนูให้เค้าหน่อยสิ"
                "ได้สิค๊าบที่รักของผม"
                "รีบมานะ"
การินวิ่งมาพร้อมกับยาเบื่อหนูเค้าทำให้ฉันไม่ผิดหวังจริงๆ ฉันบอกให้การินเดินไปเอาของที่แันเเกล้งลืมไว้ที่ร้านโกโก้ส่วนฉันก็เเอบเทยาเบื่อหนูใส่ในเเก้วน้ำของอลิช ตายซะเถอะเเกเดินกันมาจนถึงห้องเรียนอลิชยังคงนั่งเล่นโทรสับอยู่เหมือนเดิมคงจะเห็นรูปภาพที่แันส่งให้ดูเเล้วสินะ เทอจะต้องเสียคนที่เทอรักให้กับฉันทุกคนยัยอลิช เเละเทอจะต้องเสียใจที่ยุ่งกับเจสัน!
                    "อ่ะอลิชน้ำโกโก้อร่อยๆมาเเล้ว"
                    "ยังไม่หิวเลยอ่ะค่อยกินดีกว่า"
                    "ไม่ได้นะเดี๋ยวน้ำเเข็งละลาย"
                   "ก็ได้ๆ"
อลิชกำลังจะดูดน้ำลงไปใกล้เเล้วสินะเเกจะได้ตายไปจากโลกนี้สักที เจสันจะได้ไม่จีบเทอเทอจะไม่มีไว้ได้เจสันไปจากฉัน ยัยอลิชดูดน้ำในเเก้วเกือบหมดเวลาผ่านไปไม่กี่วินาที ยัยนี้ก็สลบลงที่โต๊ะเหมือนคนนอนหลับเเต่เเล้วก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยอลิชนั้นก็คือเจสัน ไม่นะไอ้บ้านี้สังเกตุอลิชอยู่นานเเล้วล่ะสิ เจสันอุ้มอลิชไปที่ห้องพยาบาลก่อนที่ยัยอลิชจะตาย หึ คงจะรักมันมากสินะได้!ฉันจะทำให้มันตายเลยคอยดู เเต่ตอนนี้ฉันต้องเเกล้งทำเป้นห่วงยัยนั้นซะก่อน
               "อลิชๆอย่าเป็นไรนะ"
ทุกคนมองมาที่ฉันเเละเเล้วอาจาร์ยใหญ่ก็รู้ว่าอลิชโดนวางยาเพราะหมอขอมาบอกเเละมันยังรอดเเละพ้นขีดอันตรายเพราะเจสันช่วยไว้ทัน อาจาร์ยใหญ่เลยขอสอบสวนฉันยังกะเป็นตำรวจซะเอง
                 "เอลลี่เทอรู้หรือป่าวว่าใครวางยาอลิช"
                 "หนูไม่รู้จริงๆค่ะ อาจาร์ย ฮือๆๆ"บีบน้ำตาแปป
                "ผมเป็นพยานให้เอลลี่ได้ครับว่าเทอไม่รู้ว่าใครวางยา"การินรับน่า
               "งั้นฉันคงต้องถามอลิชเเล้วล่ะว่าจะเอาผิดกับคนร้ายหรือไม่เพราะป้าขายน้ำก็โดนข้อหาทำอาหารไม่สะอาด"
ตายยากจริงนะเเกยัยอลิช!