True love is not true.
เขียนโดย Nammmmmm
วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 09.29 น.
แก้ไขเมื่อ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 22.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) บทความพิเศษของเอลลี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทความพิเศษของเอลลี่
"ที่รักของผมทำไรอยู่เหรอเนี่ย"การินถามเอลลี่เเบบอ้อนๆ
"ลี่กำลังคิดถึงรินอยู่เลยเเล้วรินเห็นยัยอลิชไหม"
"ช่างเเม่นั้นเถอะเเค่ลี่อยู่กับผมผมก็มีความสุขเเล้ว"
"ปากหวานจังนะการิน"
"ยัยอลิชน่าเบื่อจะตายสู้ลี่ก็ไม่ได้ลี่ของผมน่ารักที่สุดเค้ารักลี่นะรู้ไหมยอมทุกอย่างเลย"
ยอมให้เอลลี่ทุกอย่างเลยเหรอการินยอมเเม้เเต่จะเป็นทาสรักของฉันเหรอ หึหึก้อดีสิ การินอ้อนฉันยังกับเเมวติดเจ้าของ สงสัยมั้ยว่าเราคบกันตอนไหนก็ตอนที่แันเลิกกับเจสันนั้นเเหล่ะฉันก็เลยอ่อยการินเล่นๆแต่ไอ้หมอนี้กับคิดจิงจังขึ้นมา ถึงขั้นยอมที่จะทิ้งยัยอลิชสุดเชยนั้นเลย
"อลิชมาเเล้วไปนั่งที่เถอะการิน"
"เป็นไงบ้างอลิชมาช้าจังนะวันนี้"
"ก็วันนี้ฉันล้มน่ะเจสันเลยช่วยพาไปห้องพยาบาล"
จะ..จะ..เจสันทำไมต้องเป็นยัยนี้ด้วยห๊เจสัน ได้ยินเเบบนี้สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้คือเกลียดเทอยัยอลิชฉันเกลียดเทอ เทอกำลังจะเเย้งเจสันไปจากฉัน ฉันยอมให้เจสันคบคนอื่นได้เเต่ไม่ใช่ยัยนี้
"เป็นอารัยหรือป่าวเอลลี่"
"มะ..มะ..มีอารัยหรอกลิชไปนั่งที่เถอะเออการินบ่นว่าคิดถึงนะ"
"จ้าๆๆ"
เจสันนายทำให้ฉันหึง ฉันจะต้องทำให้นายไม่เหลือสาวเลยสักคนจนเทอต้องกลับมาง้อฉัน! ในขณะที่ฉันเห็นอลิชนั่งระรื่นอยู่กับการินอยู่ฉันก็คิดเเผนชัวขึ้นมา เทอจะต้องตายยัยอลิช!(หวงเเรงไปไหม)
"อลิชไปซื้อโกโก้ปั่นกันเถอะกว่าอาจาร์ยจะมาฉันว่าอีกนะไปด้วยกันไหมการิน"
"ไปสิกำลังหิวนี่น๊าเอลลี่ชวนได้ถูกเวลามากเลย"
"อลิชไปด้วยกันไหม"
"ใช่ๆไปด้วยกันไหมอลิช"
"ไม่หรอกฉันเจ็บขา"อลิชตอบเเบบไม่มีเเรงสงสัยจะเหนื่อยกับการเดินมาห้องเรียนมั้ง
"งั้นเดี๋ยวฉันซื้อมาฝากนะแก"
ฉันเดินออกมากลับการินสองคนหวังจะให้การินไปซื้อยาเบื่อหนูมาให้แันเลยบอกการินว่าฉันจะไปซื้อน้ำให้การินออกไปหาซื้อยาเบื่อหนูมาให้ฉัน เสร็จฉันเเน่อลิช!
"รินที่รักบ้านเค้าหนูเยอะมากเลยอ่ะไปวื้อยาเบื่อหนูให้เค้าหน่อยสิ"
"ได้สิค๊าบที่รักของผม"
"รีบมานะ"
การินวิ่งมาพร้อมกับยาเบื่อหนูเค้าทำให้ฉันไม่ผิดหวังจริงๆ ฉันบอกให้การินเดินไปเอาของที่แันเเกล้งลืมไว้ที่ร้านโกโก้ส่วนฉันก็เเอบเทยาเบื่อหนูใส่ในเเก้วน้ำของอลิช ตายซะเถอะเเกเดินกันมาจนถึงห้องเรียนอลิชยังคงนั่งเล่นโทรสับอยู่เหมือนเดิมคงจะเห็นรูปภาพที่แันส่งให้ดูเเล้วสินะ เทอจะต้องเสียคนที่เทอรักให้กับฉันทุกคนยัยอลิช เเละเทอจะต้องเสียใจที่ยุ่งกับเจสัน!
"อ่ะอลิชน้ำโกโก้อร่อยๆมาเเล้ว"
"ยังไม่หิวเลยอ่ะค่อยกินดีกว่า"
"ไม่ได้นะเดี๋ยวน้ำเเข็งละลาย"
"ก็ได้ๆ"
อลิชกำลังจะดูดน้ำลงไปใกล้เเล้วสินะเเกจะได้ตายไปจากโลกนี้สักที เจสันจะได้ไม่จีบเทอเทอจะไม่มีไว้ได้เจสันไปจากฉัน ยัยอลิชดูดน้ำในเเก้วเกือบหมดเวลาผ่านไปไม่กี่วินาที ยัยนี้ก็สลบลงที่โต๊ะเหมือนคนนอนหลับเเต่เเล้วก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยอลิชนั้นก็คือเจสัน ไม่นะไอ้บ้านี้สังเกตุอลิชอยู่นานเเล้วล่ะสิ เจสันอุ้มอลิชไปที่ห้องพยาบาลก่อนที่ยัยอลิชจะตาย หึ คงจะรักมันมากสินะได้!ฉันจะทำให้มันตายเลยคอยดู เเต่ตอนนี้ฉันต้องเเกล้งทำเป้นห่วงยัยนั้นซะก่อน
"อลิชๆอย่าเป็นไรนะ"
ทุกคนมองมาที่ฉันเเละเเล้วอาจาร์ยใหญ่ก็รู้ว่าอลิชโดนวางยาเพราะหมอขอมาบอกเเละมันยังรอดเเละพ้นขีดอันตรายเพราะเจสันช่วยไว้ทัน อาจาร์ยใหญ่เลยขอสอบสวนฉันยังกะเป็นตำรวจซะเอง
"เอลลี่เทอรู้หรือป่าวว่าใครวางยาอลิช"
"หนูไม่รู้จริงๆค่ะ อาจาร์ย ฮือๆๆ"บีบน้ำตาแปป
"ผมเป็นพยานให้เอลลี่ได้ครับว่าเทอไม่รู้ว่าใครวางยา"การินรับน่า
"งั้นฉันคงต้องถามอลิชเเล้วล่ะว่าจะเอาผิดกับคนร้ายหรือไม่เพราะป้าขายน้ำก็โดนข้อหาทำอาหารไม่สะอาด"
ตายยากจริงนะเเกยัยอลิช!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ