True love is not true.

                    "อลิช วันนี้เราไปกินข้าวกันสามคนเลยดีมั้ยไหนๆเอลลี่ก็โสดคงต้องการเพื่อนปลอบใจอย่างเราๆ"
                     "ก็ดีนะ เเล้วเเต่นายเลยดีกว่า^^"
                      "น่ารักจังที่รักของผม <3"
ได้เเต่ยิ้ม ฉันไม่เห็นว่าเอลลี่จะมีอาการซึมเศร้าอะไรเลยแล้วอยู่ๆทำไมการินถึงอยากชวนเอลลี่ไปกินข้าวด้วยทุกทีเห็นไม่สนใจเลยสงสัยเค้าเเค่อยากปลอบเพื่อนอย่างเอลลี่มั้ง(โลกสวยมาก)
                     "ลิช คิดไรอยู่เหรอ"
                      "ห๊!!ไม่ได้คิดนิ วันนี้ไปกินข้าวกันนะ"
                      "คิดไงถึงชวนเนี่ย ปกติเห็นไปกับการินเเค่สองคน"
                      "เอาน๊า ฉันเลี้ยงเอง"
เอลลี่มองน่าฉันอย่างสงสัย-3-* เวลาผ่านไปจนถึงเวลาเที่ยงตรงฉันการินเเละเพื่อนรักอย่างเอลลี่เราเดินไปกินข้าวด้วยกันที่ห้างแกรนด์ สุดยอดo.o'อาหารเหมือนที่บ้านเราเลยคิดถึงบ้านจิงๆ
                     "ลิชฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแกสั่งของกินรอเลยนะ"
                     "อลิช งั้นผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนะ"
                     "รีบมานะ ทั้งสองคนเลย"
ฉันได้เเต่ยืนดูสองคนนั้นเดินไปห้องน้ำด้วยกัน แย่จิงเหมือนฉันมาคนเดียวเลย สองคนนั้นเดินไปพร้อมหยอกกันไปเหมือนคนรักไม่มีผิด :3 การินไปสนิทกับเอลลี่ตั้งเเต่เมื่อไรกันนะ
                     'รับรัยดีค่ะ'พนักงานร้านอาหารถามด้วยเสียงใส
                     "เอาสเต็กปลา สลัดผักแล้วก็อันนั้นนะ"
                     'รอแปปนะค่ะ'
ขณะที่รอพนักงานมีเสริฟอาหารเจสันก็วิ่งมาเเต่ไหนก็ไม่รู้ยังกะวิ่งหนีผี-..-
                     "อลิช!! "ตะโกนแหกปากมาเเต่ไกลแบบนี้สินะเค้าเรียกผู้ชายเถื่อน
                     "เจสัน มาได้ไงเนี่ยเเล้วมาทำไม รู้ได้ไงว่าฉันอยู่นี้"
                  "ฉันจะมาเตือนเทอเรื่องเอลลี่เพื่อนของเทอคนนี้ไม่ได้ดีเเบบที่เทอมโนไว้หรอกนะ"
                     "กล้าดียังไงมาว่าเพื่อนฉัน"ตะคอกน้ำเสียงอย่างหนัก
                    "เทอยังไม่รู้ธาตุเเท้ของยัยนั้นดี"
                    "รู้สิเพื่อนฉันเป็นคนดี"
                   "ก็เเล้วเเต่เทอเลยฉันเเค่อยากจะเตือนเเค่นั้น"
อยู่ๆเค้าก็เดินออกไปแล้วมาเพื่ออารัยเนี่ย คิดเหรอว่าฉันจะเชื่อเรื่องที่เทอเตือน เชอะอารมณ์บูดอยู่นานให้ตายสิสองคนนี้ทำไมนานมาจังตายยากจริงๆ สองคนนั้นเดินออกมาด้วยกันยังกะเเฟนกันจริงๆเริ่มน่าสงสัยเเล้วหรือเจสันจะพูดจริงๆว่าฉันยังไม่รู้จักธาตุเเท้ของเอลลี่ดี ไม่เอาน๊าเอลลี่คือเพื่อนรักการินก็คือคนรักเค้าไม่กล้าหักหลังฉันหรอก
                "รอนานไหม อลิช.."เสียงเเหลมที่มาจากเพื่อนสาวอย่างเอลลี่เอ่ยถาม
                "ไม่หรอก อาหารก็ยังไม่มาเลย"  
                "ก็ดีเเล้วฉันคิดว่าแกรอจนเหงือกเเห้ง555"(ยืนขำ)
                "อลิชของผมสั่งอะไรบ้างเนี่ย"(มองหาอาหาร)
                "เยอะเเยะเลย>3<มีของที่เตงชอบด้วยเเหล่ะ"
การินเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆฉันส่วนเอลลี่ก็นั่งคนเดียวอย่างโดดเดียวเเต่นางก็ยังยิ้มได้55โต๊ะเราดูเหมือนจะเฮฮามากไปจนเสียงดัง ทุกคนมองมาที่โตีะกันหมดเอาไงดีฉันจะเล่าเรื่องเจสันให้เอลลี่ฟังดีไหมนะ ไม่เล่าดีกว่า
                "ตอนเย็นไปผับกันเถอะฉันได้ยินมาว่าเพลงกาโวกำลังดัง5555"
                "มันดึกนะถ้าคุณพ่อกับคุณเเม่รู้จะทำไง"
                "ก็อย่าบอกสิ"
                "ถ้าอลิชของผมไปผมก็พร้อมที่จะไปเป็นเพื่อนค๊าบบ"
                "คิดดูแปปนะ"
กาโวมันคืออะไรเกิดมาฉันไม่เคยเข้าผับบาร์ให้ตายสิเอาเถอะไปก็ได้ วันนี้วันเดียวเเล้วกันนะ ทุกคนกินเสร็จเเล้วก็แยกย้ายกันกลับหอเหลือฉันคนเดียวที่กลับโรงเเรม อิ่มจริงๆเลย >.,<เเต่สองคนนั้นกลับหอด้วยกันจะเป็นไรไหมนะ เป็นห่วงนะเนี่ย-3-ยิ่งเราเก็บเรื่องที่เจสันมาพูดยิ่งน่าสงสัย
ตื๊ดๆ(เสียงข้อความเข้า)ให้ตายสิ มันเป็นรูปการินกับเอลลี่ที่กำลังจะจูบกันมันตัดต่อใช่ไหมบอกทีสิ
ฉันโมโหมากเมื่อเห็นภาพนี้เเทบจะอยากโยนโทรสับทิ้ง ฉันกดโทหาเบอที่ส่งมา ตุ๊ดๆๆ....ไม่มีสัญญาณการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกกรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งคะ ปริ๊ดดแตกแปปทำไมไม่รับสายฉันมันเป็นใครกันถึงกล้าตัดต่อรูปให้ฉันปวดใจเล่น เวลาผ่านไปจนฉันลืมว่าต้องไปผับก็มัวเเต่นอนไม่รู้เรื่องเพราะเพลียจากการคิดเรื่องรูปนั้นอยู่มันทำให้ฉันเเทบคลั่งให้ตายเถอะ