หนีตายโรงบาลบ้า

"เฮือก!!"
อยู่ดีๆชายคนนั้นก็เข้ามาโอบฉันและกลิ้งตัวหลบไปอีกทาง นี่ถ้าฉันไม่หลบนะฉันโดนกรรไกรนับร้อยทิ่มตายไปแล้วเพราะฉันพื้นมันแตกเป็นระนาวเลย
"เดี๋ยวมานะ" พูดจบเขาก็ยิงปืนล่อมันไปทางอื่น ส่วนฉันก็นั่งเอ๋ออยู่
ทำไงดี?
ฉันพยามหาทางช่วยจนพบกับ แอลกอฮอล์และไฟแช็ก ใช่! ฉันคิดแผนดีๆออกแล้ว
ฉันหอบสังขารตัวเองด้วยการถือแอลกอฮอล์และไฟแช็อกเอาไว้ หลังจากนั้นฉันก็เทแอลกอฮอล์เป็นทางยาวในปริมาณมาก (เพราะมันมีโอกาศน้อยมากที่จะติดไฟฉะนั้นถึงต้องใช้แอลกอฮอล์เยอะ)
ฉันหวังว่ามันจะใช้ได้ผลนะ
"มาทางนี้" ฉันต้องโกนเรียกบอกเขา
พอเขาข้ามมาแล้วฉันจึงจุดไฟแช็กและ และโยนใส่แอลกอฮอล์  ได้ผล!! ไฟติดแล้วแถมลามมาเยอะด้วย ทันทีที่ไอ้กรรไกรมันพยามเดินผ่านเข้ามาในเขตกองไฟนี้ตัวมันก็ลุกเป็นไฟทันที
รอดแล้ว..
"ความคิดดีนี่น่า.. แบบนี้สิค่อยน่าตามไปด้วย" เขาเอ่ยขึ้นหลังที่เราเงียบไปนาน
"ก็ดี"
"แล้วนายชื่ออะไร?" ตั้งแต่ฉันเจอนายคนนี้ฉันก็ยังไม่ได้รู้จักชื่อเขาเลย
"ฉันชื่อ อิล ยินดีที่ได้รู้จัก"
"รู้จักกันในนี้แลน่าดีใจเนอะ" ฉันตอกกลับไป
"แล้วเธอล่ะ? ชื่ออะไร?" เขาถามฉัน
"ชื่อ ครีม" ฉันตอบกลับไปอย่างเนือยๆ
"ฉันว่ารีบออกจากตรงนี้เถอะเพราะไอพวกองค์กรอาจได้ยินเสียงปืนก็ได้"
"อะ...อื้อ"
เราเดินไปตรงทางหนีไฟและพบว่ามันล็อค เพราะฉนั้นลงจึงต้องลงลิฟท์เพื่อไปชั้นหนึ่ง เฮ้ออ ขออย่าให้เป็นเหมือนตอนนั้นเลย
พวกเรารอลิฟท์สักพักนึงประตูจึงเปิดออก
"เอ้า! เข้ามาสิ" นายอิลเรียกฉันให้เข้าไป
ฉันยอมเข้าไปแต่โดยดี นายอิลกดไปที่ชั้นหนึ่งทันที
"ปิ๊งป่องงง"
"ฉันคงไม่ให้พวกเธออกไปจากที่นี่หรอกนะ.."
ผะ...ผะ...ผอ.!!
"จัดการมัน!!"
ติดตามชมตอนต่อไป