หนีตายโรงบาลบ้า

"เฮือก!!"

อยู่ดีๆชายคนนั้นก็เข้ามาโอบฉันและกลิ้งตัวหลบไปอีกทาง นี่ถ้าฉันไม่หลบนะฉันโดนกรรไกรนับร้อยทิ่มตายไปแล้วเพราะฉันพื้นมันแตกเป็นระนาวเลย

"เดี๋ยวมานะ" พูดจบเขาก็ยิงปืนล่อมันไปทางอื่น ส่วนฉันก็นั่งเอ๋ออยู่

ทำไงดี?

ฉันพยามหาทางช่วยจนพบกับ แอลกอฮอล์และไฟแช็ก ใช่! ฉันคิดแผนดีๆออกแล้ว

ฉันหอบสังขารตัวเองด้วยการถือแอลกอฮอล์และไฟแช็อกเอาไว้ หลังจากนั้นฉันก็เทแอลกอฮอล์เป็นทางยาวในปริมาณมาก (เพราะมันมีโอกาศน้อยมากที่จะติดไฟฉะนั้นถึงต้องใช้แอลกอฮอล์เยอะ)

ฉันหวังว่ามันจะใช้ได้ผลนะ

"มาทางนี้" ฉันต้องโกนเรียกบอกเขา

พอเขาข้ามมาแล้วฉันจึงจุดไฟแช็กและ และโยนใส่แอลกอฮอล์  ได้ผล!! ไฟติดแล้วแถมลามมาเยอะด้วย ทันทีที่ไอ้กรรไกรมันพยามเดินผ่านเข้ามาในเขตกองไฟนี้ตัวมันก็ลุกเป็นไฟทันที

รอดแล้ว..

"ความคิดดีนี่น่า.. แบบนี้สิค่อยน่าตามไปด้วย" เขาเอ่ยขึ้นหลังที่เราเงียบไปนาน

"ก็ดี"

"แล้วนายชื่ออะไร?" ตั้งแต่ฉันเจอนายคนนี้ฉันก็ยังไม่ได้รู้จักชื่อเขาเลย

"ฉันชื่อ อิล ยินดีที่ได้รู้จัก"

"รู้จักกันในนี้แลน่าดีใจเนอะ" ฉันตอกกลับไป

"แล้วเธอล่ะ? ชื่ออะไร?" เขาถามฉัน

"ชื่อ ครีม" ฉันตอบกลับไปอย่างเนือยๆ

"ฉันว่ารีบออกจากตรงนี้เถอะเพราะไอพวกองค์กรอาจได้ยินเสียงปืนก็ได้"

"อะ...อื้อ"

เราเดินไปตรงทางหนีไฟและพบว่ามันล็อค เพราะฉนั้นลงจึงต้องลงลิฟท์เพื่อไปชั้นหนึ่ง เฮ้ออ ขออย่าให้เป็นเหมือนตอนนั้นเลย

พวกเรารอลิฟท์สักพักนึงประตูจึงเปิดออก

"เอ้า! เข้ามาสิ" นายอิลเรียกฉันให้เข้าไป

ฉันยอมเข้าไปแต่โดยดี นายอิลกดไปที่ชั้นหนึ่งทันที

"ปิ๊งป่องงง"

"ฉันคงไม่ให้พวกเธออกไปจากที่นี่หรอกนะ.."

ผะ...ผะ...ผอ.!!

"จัดการมัน!!"

ติดตามชมตอนต่อไป